20 lipca 1797 r.: pierwsze wykonanie „Mazurka Dąbrowskiego”.

9 stycznia 1797 r. podpisano umowę między zależną od Francji Republiką Lombardzką a Polakami w Mediolanie w sprawie powstania Legionów Polskich we Włoszech. Prace nad ich organizacją postępowały bardzo szybko. W ciągu trzech pierwszych miesięcy ich dowódca Jan Henryk Dąbrowski zebrał ok. 3600 ludzi. Ostatecznie pod bronią znalazło się ok. 7 tys. Polaków. Na wiosnę planowano walkę z Austriakami i przedarcie się do Galicji, jednak zamierzenia te pokrzyżował rozejm francusko-austriacki w Leoben 18 kwietnia 1797 r.

http://niezlomni.com/87-lat-temu-mazurek-dabrowskiego-zostal-hymnem-polski-po-wojnie-czekal-do-1976-roku-na-oficjalne-uznanie-wideo/

W lipcu do Reggio d’Emilia - kwatery Dąbrowskiego - przybył Józef Wybicki, dawny konfederat barski oraz działacz reformatorski z okresu Sejmu Czteroletniego, oferując mu swoje usługi jako polityka i ideologa Legionów, którym rzeczywiście został. Między 15 a 20 lipca ułożył też specjalną pieśń legionową (najpewniej pod wrażeniem ducha patriotycznego dostrzeżonego wśród podkomendnych Dąbrowskiego), przypominającą melodycznie mazurka, a zaczynającą się od słów: "Jeszcze Polska nie umarła, kiedy my żyjemy". Miała ona być tym dla Polaków we Włoszech, co Marsylianka dla Francuzów.

http://niezlomni.com/jedno-z-najstarszych-zachowanych-nagran-hymnu-polski-mazurek-dabrowskiego-z-1926-r/

Prawykonanie nowej pieśni odbyło się w czasie pożegnalnego bankietu dla Dąbrowskiego w Reggio 21 sierpnia 1797 r., choć niewykluczone, że w rzeczywistości mogło to być już wcześniej, nawet 16 lipca (dokładna data powstania i pierwszego publicznego odśpiewania tej pieśni nie jest znana). Pieśń bardzo szybko stała się niezwykle popularna nie tylko wśród legionistów, lecz także w Warszawie, gdzie działacze Towarzystwa Republikanów Polskich zmienili słowo "umarła" na "zginęła". W czasie Powstania Listopadowego nabrała charakteru ogólnonarodowego. W 1927 r. uznano ją ostatecznie za hymn państwowy. Do dziś w Będominie na Pomorzu można zwiedzać dwór (miejsce urodzenia Wybickiego), w którym znajduje się stała ekspozycja poświęcona dziejom polskiego hymnu narodowego.

W XIX wieku Mazurek Dąbrowskiego stał się inspiracją dla hymnów 17 narodów i grup etnicznych. Został przetłumaczony na kilkanaście języków. Był inspiracją dla pieśni napisanej przez Samuela Tomašika, która stała się hymnem wszechsłowiańskim, przyjętym później, jako hymn Republiki Jugosławii.

źródło: Muzeum Historii Polski

opublikowane na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 Polska

Artykuł 20 lipca 1797 r. wykonano po raz pierwszy „Mazurka Dąbrowskiego”, który stał się inspiracją dla innych hymnów pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Paweł Edmund Strzelecki herbu Oksza przyszedł na świat 20 lipca 1797 r. w podpoznańskiej Głuszynie, w zamożnej ziemiańskiej rodzinie Franciszka i Anny z Raczyńskich.

[caption id="attachment_29119" align="alignright" width="209"] Paweł Edmund Strzelecki[/caption]

Po odbytej w rodzinnej posiadłości początkowej edukacji udał się na dalszą naukę do Warszawy. W 1816 r. powrócił do Głuszyny, którą jednak niedługo, po śmierci ojca, znów opuścił. Postanowił wówczas wstąpić do armii pruskiej, w której pozostał aż do uzyskania stopnia oficerskiego. W owym czasie poznał miłość swojego życia - Aleksandrynę "Adynę" Turno, córkę Adama z Objezierza, jednego z najbogatszych Wielkopolan. Jego oświadczyny zostały odrzucone przez jej rodzinę i Strzelecki zdecydował się na wyjazd za granicę.

Udał się do Włoch, gdzie poznał Franciszka księcia Sapiehę. Stał się jego plenipotentem, a po przedwczesnej śmierci magnata - jego głównym spadkobiercą. Wobec roszczeń potomków swego dotychczasowego pracodawcy, zrzekł się jednak majątku. Równocześnie czynnie poparł Powstanie Listopadowe, a po jego upadku wyjechał do Anglii i podjął studia geologiczne w Oksfordzie. Po ich ukończeniu w 1834 r. wyruszył w podróż dookoła świata, która trwała dziesięć lat. Początkowo przebywał w obu Amerykach, gdzie nie tylko prowadził badania geologiczne (poszukiwał m.in. złota w Kalifornii), lecz także nawiązywał nowe znajomości, np. z prezydentem USA Andrew Jacksonem.

W 1839 r. przypłynął do Australii, gdzie dokonał swoich najważniejszych odkryć, takich jak zidentyfikowanie pasma Alp Australijskich i ich najwyższego szczytu, którą nazwał Górą Kościuszki, oraz źródeł rzeki Murray. Zlokalizował również i zbadał złoża metali szlachetnych i minerałów w Australii i na okolicznych wyspach.

W 1843 r. powrócił do Europy i opublikował wyniki swojej wieloletniej pracy. Spotkała się ona z dużym uznaniem angielskich kół naukowych, co znalazło wyraz w przyznaniu badaczowi licznych nagród i zaszczytów, m.in. Orderu Łaźni. W 1860 r. otrzymał doktorat honorowy uniwersytetu w Oksfordzie.

Strzelecki zmarł 6 października 1873 r. w Londynie i został pochowany na cmentarzu w dzielnicy Kensal Greek.

źródło: Muzeum Historii Polski

na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 Polska.

Artykuł Paweł Edmund Strzelecki – badania, które przeprowadził, zapewniły mu nieśmiertelną sławę pochodzi z serwisu Niezłomni.com.