Sztuka – Niezłomni.com

Netflix pokaże film o Szukalskim! Był jednym z najbarwniejszych polskich artystów, dziś jest zapomniany i pomijany. Leonardo DiCaprio oddał mu hołd w „Titanicu” [GALERIA, WIDEO]

Mat — Thu, 13 Dec 2018 11:52:06 +0000

Netflix Polska zapowiada film dokumentalny "Walka: Życie i zaginiona twórczość Stanisława Szukalskiego". Jego prace wywoływały skandale. Był jedną z najbarwniejszych postaci w życiu artystycznym międzywojennej Warszawy i Krakowa.

"Producent Leonardo DiCaprio przedstawia oryginalny film dokumentalny Netflix opowiadający historię Stanisława Szukalskiego — ekscentrycznego polskiego rzeźbiarza i samozwańczego geniusza. Szukalski mógł zostać legendą, jednak przeszkodziła mu w tym II wojna światowa, a jego dzieła zostały ponownie odkryte dopiero pod koniec jego życia. To artysta prawdziwie wybitny — a zatem dlaczego tak niewiele o nim wiemy?" - reklamuje swoją produkcję Netflix Polska na youtube.com.

Stanisław Szukalski, pseud. Stach z Warty (ur. 13 grudnia 1893 w Warcie, zm. 19 maja 1987 w Burbank) – polski rzeźbiarz, malarz, rysownik, projektant i teoretyk, przywódca Szczepu Rogate Serce. Działał głównie na terenie Stanów Zjednoczonych. Poza licznymi dziełami artystycznymi, stworzył też koncepcję o pochodzeniu starożytnych Polaków (Lechitów) uważaną obecnie za pseudonaukę o nazwie zermatyzm. Był jedną z najbarwniejszych postaci w życiu artystycznym międzywojennej Warszawy i Krakowa.

W 1929 roku Szukalski zorganizował w Krakowie Szczep Szukalszczyków Herbu Rogate Serce oraz zaczął publikować na łamach założonego przez siebie czasopisma „Krak” swoją filozofię artystyczną i podkreślać rolę polskości sztuki w życiu narodu. Krytykował Akademię Sztuk Pięknych jako ostoję sztuki francuskiej, podważał pozycję profesorów i wartość akademickiego systemu kształcenia. Proponował stworzenie „Twórcowni”, w której sposób kształcenia młodych talentów doprowadzi do stanu, w którym Kraków stanie się centrum sztuki twórczej, otwartym dla uczniów całego świata.

W 2000 roku odbyła się w Laguna Art Museum w Laguna Beach pośmiertna wystawa twórczości Szukalskiego zatytułowana Struggle (ang. Zmagania). Jednym z głównych sponsorów wystawy był zaprzyjaźniony od dzieciństwa z artystą aktor Leonardo DiCaprio. Według niektórych źródeł grana przez niego rola zbuntowanego artysty Dowsona w filmie Titanic była hołdem złożonym polskiemu rzeźbiarzowi.

CZYTAJ WIĘCEJ NA wikipedia.pl

Jeden z numerów pisma "KRAK" założonego przez Szukalskiego.

[caption id="attachment_37411" align="aligncenter" width="355"] Szukalski i Leonardo DiCaprio, Fot. www.tygodniksolidarnosc.com/2010/51/3_sta.htm[/caption]

Artykuł Netflix pokaże film o Szukalskim! Był jednym z najbarwniejszych polskich artystów, dziś jest zapomniany i pomijany. Leonardo DiCaprio oddał mu hołd w „Titanicu” [GALERIA, WIDEO] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

„Wanny to są duże niecki, zrobione z żelaza”, czyli jak czerwonoarmista dbał o higienę – piórem Sergiusza Piaseckiego. „Przysunąłem taboret do wanny, stanąłem na nim, krzyknąłem „hura!” i skoczyłem”

Admin — Sat, 01 Apr 2017 13:50:21 +0000

[...] Wieczorem wprowadziłem się ja do swego pokoju. Nauczycielka (ta co po rosyjsku mówi) drzwi mnie otworzyła i pokój pokazała.
– Możecie być pewni, że tu czysto – powiedziała. – A myć się można w łazience.

Zaprowadziła mnie do pokoju obok kuchni. Tam jest piękna umywalka i duża wanna.

Popatrzyłem ja na to wszystko i tak sobie pomyślałem: „Zabić by ciebie trzeba na miejscu za to wszystko! Iluż naszych braci, chłopów i robotników, z głodu pozdychało, abyś ty, pasożytko, mogła w takiej wannie rozkoszować się!” Lecz nie powiedziałem jej tego. A ona trajkocze, krany kręci i pokazuje mnie, jak to działa. To ja jej wtedy powiedziałem:

– W porządku. Karabin maszynowy więcej ma chytrości i to dajemy sobie radę. A wasza wanna to głupstwo!

No, przychodzę ja do tej ich wanny. Rozebrałem się i kocioł pomacałem, gorący jak czort!

Więc kran otwieram. A stamtąd jak lunie wrzątek! Ani mi w głowie w coś takiego leźć. Skóry by na mnie nie zostało. Zakręciłem ja kran. Wrzątek do cholery spuściłem z wanny. Potem drugi kran zauważyłem. Otwieram go, a stamtąd zupełnie zimna woda wali. Też, człowieku, nie wleziesz, bo choroby dostaniesz. Zakręciłem ja kran, do wanny naplułem, włosy zimną wodą namoczyłem, żeby wiedziały zarazy, że kąpałem się.

A tamta żmija burżujska, Maria Aleksandrowna, jak przez ich pokój na korytarz przechodziłem, zapytała:

– Przyjemna kąpiel była?

– Bardzo – powiedziałem. – Żebym dużo wolnego czasu miał, to nawet co miesiąc korzystałbym. My w Związku Radzieckim też higienę uwielbiamy nadzwyczajnie.

A swoją drogą ciekawe, jak te babcie taką gorącą wodą wytrzymują, bo chyba w zimnej nie kąpią się? Przypuszczam, że od dzieciństwa są przyzwyczajone we wrzątku pluskać się! Też przyjemność!

[...] Tutejsze burżujki naznosiły mi kwiatów i zasłały cały pokój dywanami. A to wszystko ze strachu. Codziennie pływam w wannie. Wanna to są duże niecki, zrobione z żelaza, do których nalewa się wody i cały człowiek, nawet z nogami, może w nich się zmieścić. (z listu do narzeczonej - red.)

[...] Otóż zacząłem ja o wannie nauczycielek myśleć i nagle przyszła mi do głowy genialna myśl. Przecież ja niekoniecznie muszę myć się w gorącej wodzie lub całkiem zimnej. Można nalać do wanny jednocześnie gorącej wody i zimnej, i tak ją wymieszać, żeby była dobra do mycia się... Usnąłem ja jakoś. A rano nawet nie ubierałem się, bo i tak trzeba będzie do kąpieli się rozebrać, tylko wprost do Marii Iwanowny walę i powiadam:

– Proszę mi natychmiast gorącą wodę przygotować, bo takie jest moje życzenie, żeby całemu się wymyć. No, żywo, bo ja potrafię was przyspieszyć!

Naturalnie dodałem jeszcze parę mocniejszych słów, do słuchu im, żeby mnie lepiej zrozumiały i niedługo z robotą się koszkały.

Słyszę ja, nauczycielki po schodach biegają, drzewo ze składzika na górę noszą, piłują je, rąbią... Dobrze ja te babska wytresowałem. Umiem z burżuazją obchodzić się.

Za pół godziny Maria Iwanowna do moich drzwi zapukała.

– Kąpiel gotowa!
– Dobrze – powiedziałem.

Chciałem nawet podziękować, ale pomyślałem sobie, że za dużo będzie dla nich honoru. To ona musi cieszyć się i dziękować, że ma zaszczyt czerwonemu oficerowi usłużyć.

No, nic. Poszedłem ja do kąpielowego pokoju. Napuściłem pół wanny gorącej wody i zacząłem zimnej dolewać. Wreszcie tak wymiarkowałem, że woda była ciepła i przyjemna. Tylko gorzej, że wanna była pełna. Ale ja tak się ucieszyłem, że na taki drobiazg i uwagi nie zwracałem.

Przysunąłem taboret do wanny, stanąłem na nim, krzyknąłem „hura!” i skoczyłem. Połowa wody z wanny aż pod sufit wyleciała, ale jeszcze dość zostało, żeby wymyć się.

Otóż wyszorowałem się ja pierwszorzędnie. Dwa razy nawet namydliłem się i spłukałem. Bardzo było przyjemnie.

Wylazłem ja z wanny i zamierzałem brudną wodę spuścić, ale była aż czarna i wprost gęsta, więc nie chciałem do niej czystej ręki wsadzać. Ale to było najgorsze, że ręcznika ze sobą z pokoju nie wziąłem, żeby po kąpieli wytrzeć się. Można by obeschnąć, ale długo czekać. Więc ja mokry do swego pokoju poszedłem, a brudną bieliznę w ręku niosłem.

Nauczycielki i Andzia były w kuchni i herbatę piły. Jak zobaczyły mnie gołego i mokrego, to oczy pospuszczały. Po prostu śmiech i głupota. Żadnej cywilizacji w sobie nie posiadają.

fragment powieści Sergiusza Piaseckiego "Zapiski oficera Armii Czerwonej"

INNE FRAGMENTY:

* Banany jako zakąska do wódki – z solą, octem i pieprzem. Sylwester w Armii Czerwonej piórem Sergiusza Piaseckiego

* Jak Miszka powiesił sobie portrety dwóch wodzów: Stalina i Hitlera. „Kochany malarz Hitler i nasz ojciec Stalin razem wymalują świat na czerwono”

Artykuł „Wanny to są duże niecki, zrobione z żelaza”, czyli jak czerwonoarmista dbał o higienę – piórem Sergiusza Piaseckiego. „Przysunąłem taboret do wanny, stanąłem na nim, krzyknąłem „hura!” i skoczyłem” pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Masz synów w lasach Polsko

Mat — Tue, 07 Jul 2015 22:24:23 +0000

Artykuł Masz synów w lasach Polsko pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Król Stefan Batory, pogromca Iwana Groźnego

Mat — Mon, 06 Jul 2015 22:33:01 +0000

Artykuł Król Stefan Batory, pogromca Iwana Groźnego pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Las schronieniem był i domem

Mat — Sat, 07 Feb 2015 09:19:04 +0000

[caption id="attachment_22908" align="alignleft" width="569"] fot. https://www.facebook.com/rogozinskiejaszczury[/caption]

[caption id="attachment_22908" align="alignleft" width="569"] Zdzisław de Ville ps. „Zdzich”, członek AK „Jędrusie” z karabinem maszynowym Browning, fot. https://www.facebook.com/rogozinskiejaszczury[/caption]

Artykuł Las schronieniem był i domem pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Koloryt życia w XIX wieku na pięknych obrazach Alfreda Wierusz-Kowalskiego [galeria]

Admin — Sat, 11 Oct 2014 12:15:04 +0000

Alfred Wierusz-Kowalski urodził się 11 października 1849 roku w Suwałkach, zmarł 16 lutego 1915 roku w Monachium. Z tym bawarskim miastem i jego środowiskiem artystycznym związany był przez całe dojrzałe życie. W Suwałkach spędził dzieciństwo i wczesną młodość.

W Muzeum Okręgowym w Suwałkach, mieście urodzenia i dzieciństwa artysty, istnieje jedyna w Polsce stała ekspozycja poświęcona życiu i twórczości Alfreda Wierusza-Kowalskiego. Zarówno biografia, jak i dorobek artystyczny malarza znajdują się w kręgu najważniejszych zainteresowań muzeum.

Galerię obrazów tego artysty tworzą prace należące do suwalskiego muzeum oraz depozyty (Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Sztuki w Łodzi i prywatnych kolekcjonerów). W sumie prezentowany zbiór liczy ponad 30 obrazów, w tym dzieła najwyższej wartości artystycznej, jak Wieczorna sanna, Trojka na piaszczystej drodze, Autoportret (malowany na zamówienie I. Korwina Milewskiego), Wilk, prezentowany na monachijskiej wystawie "Kraftprobe" w 2008 roku z okazji 200-lecia Akademii Sztuk Pięknych.

Jego obrazy, osadzone głęboko w rodzimej tematyce, przedstawiające sceny rodzajowe z małych osiedli i miasteczek, nierzadko ukazane z humorem i nutą ironii (Przyjazd karetki pocztowej, Wypadek w podróży), liczne wesela krakowskie, wyjazdy i powroty z polowań, a nade wszystko dramatyczne napady wilków na ludzi podróżujących saniami i na oszalałe ze strachu konie, miały wielkie powodzenie. Częstym motywem obrazów był również samotny wilk na tle zimowego pejzażu.

W uznaniu zasług Alfred Wierusz-Kowalski otrzymał w 1890 roku tytuł honorowego profesora Akademii w Monachium.

[caption id="attachment_21767" align="aligncenter" width="640"] Stacja pocztowa prowincjalnego miasteczka[/caption]

[caption id="attachment_21768" align="alignright" width="800"] Wypadek w podróży[/caption]

[caption id="attachment_21769" align="alignright" width="800"] Wesele krakowskie[/caption]

[caption id="attachment_21770" align="alignright" width="800"] Postój ułanów[/caption]

[caption id="attachment_21771" align="alignright" width="800"] Po polowaniu na lisa[/caption]

[caption id="attachment_21772" align="alignright" width="800"] Na polowanie[/caption]

[caption id="attachment_21773" align="alignright" width="800"] Po polowaniu[/caption]

[caption id="attachment_21774" align="alignright" width="800"] Kaukaski zwiad[/caption]

[caption id="attachment_21775" align="alignright" width="800"] Powrót z jarmarku[/caption]

[caption id="attachment_21776" align="alignright" width="800"] Pożegnanie[/caption]

[caption id="attachment_21777" align="alignright" width="800"] Wyjazd powozem[/caption]

[caption id="attachment_21778" align="alignright" width="800"] Zaatakowani przez wilki[/caption]

[caption id="attachment_21779" align="aligncenter" width="625"] Konna przejażdżka po lesie[/caption]

[caption id="attachment_21780" align="alignright" width="800"] Litewska sanna[/caption]

[caption id="attachment_21781" align="alignright" width="360"] Konno na jarmark[/caption]

[caption id="attachment_21782" align="alignright" width="360"] Strzelający Czerkies na koniu[/caption]

[caption id="attachment_21783" align="aligncenter" width="598"] Czerkieski zwiad[/caption]

[caption id="attachment_21784" align="alignright" width="800"] Szybka jazda[/caption]

[caption id="attachment_21785" align="alignright" width="800"] Wieczorna sanna[/caption]

[caption id="attachment_21787" align="alignright" width="800"] Polski orszak weselny[/caption]

[caption id="attachment_21788" align="alignright" width="800"] Gorąca sanna.[/caption]

[caption id="attachment_21789" align="aligncenter" width="597"] Jazda o zmierzchu[/caption]

[caption id="attachment_21790" align="alignright" width="800"] Konie poniosły[/caption]

[caption id="attachment_21791" align="alignright" width="800"] Lis[/caption]

[caption id="attachment_21792" align="alignright" width="800"] Na jarmark[/caption]

[caption id="attachment_21793" align="alignright" width="800"] Postój[/caption]

[caption id="attachment_21794" align="alignright" width="800"] W wieczornej mgle[/caption]

[caption id="attachment_21795" align="alignright" width="800"] Wilki napadające na sanie[/caption]

[caption id="attachment_21796" align="alignright" width="800"] Pastusza melodia[/caption]

[caption id="attachment_21797" align="alignright" width="800"] Wilk[/caption]

[caption id="attachment_21798" align="alignright" width="800"] Wyjazd na polowanie[/caption]

[caption id="attachment_21799" align="alignright" width="800"] Klacz ze źrebięciem[/caption]

[caption id="attachment_21800" align="alignright" width="800"] Myśliwy[/caption]

[caption id="attachment_21801" align="alignright" width="800"] Niedzielny poranek[/caption]

[caption id="attachment_21802" align="alignright" width="800"] Przed odjazdem[/caption]

[caption id="attachment_21803" align="aligncenter" width="602"] Wesoła jazda[/caption]

[caption id="attachment_21804" align="alignright" width="800"] Jadący konno Beduini[/caption]

[caption id="attachment_21805" align="alignright" width="800"] Wieczór[/caption]

[caption id="attachment_21806" align="alignright" width="800"] Dożynki[/caption]

[caption id="attachment_21807" align="alignright" width="800"] Galopem[/caption]

[caption id="attachment_21808" align="alignright" width="800"] Naganiacze odpoczywający w lesie[/caption]

[caption id="attachment_21809" align="aligncenter" width="597"] Panna młoda[/caption]

[caption id="attachment_21810" align="alignright" width="800"] Rankiem na polowanie[/caption]

[caption id="attachment_21811" align="alignright" width="800"] Wieczór[/caption]

[caption id="attachment_21812" align="alignright" width="800"] Wilki podczas zamieci[/caption]

[caption id="attachment_21813" align="alignright" width="800"] Przeprawa przez rzekę[/caption]

[caption id="attachment_21814" align="alignright" width="800"] Szlichtada[/caption]

Artykuł Koloryt życia w XIX wieku na pięknych obrazach Alfreda Wierusz-Kowalskiego [galeria] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

„To niespotykane”. Po latach cenne dzieła sztuki wracają do Polski. Jeden przez pokolenia leżał zapomniany w Niemczech, a okazał się prawdziwym unikatem

Admin — Mon, 06 Oct 2014 13:28:38 +0000

Odnajdywane po wielu latach obrazy wracają do Polski jako cenne dzieła sztuki

Wśród nich nieznany do tej pory obraz Piotra Michałowskiego, który powstał 180 lat temu, w najlepszym okresie twórczym artysty. To akwarela „Perszerony zaprzężone do wozu z gipsem”, która przez pokolenia przeleżała w skrzyni zakładu ramiarskiego w Niemczech. Właściciel zakładu prawdopodobnie nawet nie zdawał sobie sprawy z wartości posiadanego dzieła, ponieważ początkowo Michałowski nie był znanym artystą. Jego wystawa odbyła się dopiero w 1894 roku we Lwowie.

– Obraz trafił do zakładu ramiarskiego. Nie wiemy, czy ktoś go kupił, czy może sam Michałowski tak rozliczył się z właścicielem zakładu, w zamian za usługi. Obraz przeleżał w skrzyni przez kilka pokoleń. Dopiero w latach 70., kiedy zakład został zamknięty, dokonano selekcji rzeczy nadających się na sprzedaż. Tak natrafiono na obraz

– mówi „Naszemu Dziennikowi” Wojciech Śladowski, właściciel Polskiego Domu Aukcyjnego.

Akwarela zmieniła wówczas właściciela, ale nawet po tylu latach obraz nie został od razu właściwie zidentyfikowany.

– Kupił go jeden z niemieckich handlarzy bez świadomości, że może to być wyjątkowe dzieło Michałowskiego. Dopiero po nawiązaniu kontaktu z nami uświadomił sobie, jak cenną rzecz posiada

– dodaje.

[quote]W ocenie Śladowskiego, jest to jedna z najwybitniejszych akwarel Michałowskiego i stanowi obiekt klasy muzealnej. To unikat na rynku dzieł sztuki.[/quote]

Równie zaskakująca jest historia drugiego z odnalezionych dzieł, jakie trafiły na aukcję do PDA. Ten zaginiony obraz polskiego artysty żydowskiego pochodzenia Henryka Langermana „Le Maquillage” odkryto całkowicie przypadkowo w Antwerpii pod płótnem innego malarza. Dzieło wróciło do Polski po 70 latach. Przypuszcza się, że obraz pochodził z kolekcji Karola Katza, czołowego kolekcjonera lwowskiego, który zebrał ok. 800 obrazów żydowskich malarzy. Z jego zbioru na rynku kolekcjonerskim pojawiły się tylko dwa obrazy Langermana, w tym właście „Le Maquillage” z 1925 roku. Obraz odkryto już blisko trzy dekady temu podczas prac konserwatorskich. Dzieło Langermana było przykryte płótnem namalowanym przez niemieckiego artystę Franza Melchersa. Tego, w jakich okolicznościach praca Langermana została ukryta, nie udało się jednoznacznie ustalić. Wiadomo, że obaj artyści byli przyjaciółmi i zginęli w 1944 roku.

– Skoro obraz został schowany pod innym płótnem, może to oznaczać, że jakiś kolekcjoner schował go celowo pod pracą Niemca, aby go ocalić. To jedyne racjonalne wytłumaczenie

– ocenia Śladowski. Jak zauważa, obraz niemieckiego artysty nabył od starszej osoby handlarz z Antwerpii. Były to lata 70. Kiedy obraz został oddany do konserwacji, okazało się, że jest tam też dzieło Langermana.

- Mogło być tak, że ktoś schował obraz pod niemieckie płótno, umarł, być może nawet w czasie II wojny światowej, a obraz został w rodzinie i nikt nie wiedział, że pod spodem jest drugi obraz – wyjaśnia. Po dokonaniu odkrycia obraz przeleżał u kolekcjonera przez wiele lat. Dopiero teraz właściciel podjął decyzję, że sprzeda go polskiemu kolekcjonerowi, który wystawił obraz na aukcję. Langerman to odkrycie ostatnich lat, kiedy to wzrosło zainteresowanie dziełami artystów pochodzenia żydowskiego okresu wojennego. Wcześniej twórczość tego malarza nie była odpowiednio wypromowana, także z uwagi na małą ilość jego obrazów pojawiających się na rynku kolekcjonerskim. Ponadto sam „Le Maquillage” – co podkreśla Śladowski – jest obrazem wymagającym od kolekcjonera wytrawnego smaku.

[caption id="attachment_21517" align="aligncenter" width="454"] Henryk Langerman: Le Maquillage[/caption]

Nie ma wątpliwości, że obecność takich dzieł w kolekcji aukcyjnej PDA to prawdziwy rarytas, bo też tego rodzaju znaleziska to wielka rzadkość. – Od 12 lat pracuję w zawodzie i o większości takich historii słyszałem jedynie z mediów. Teraz w krótkim czasie trafiły do nas dwa cenne znaleziska. To, powiedziałbym, niespotykane – ocenił Śladowski.

Niestety, choć obraz Michałowskiego jest dziełem najwyższej klasy muzealnej, to żadna z placówek nie zgłosiła chęci jego nabycia. To nieodosobniony przypadek. Stąd też tego rodzaju diamenty trafiają do prywatnych kolekcji. Powodem najczęściej jest tu ekonomia. Muzeom brakuje środków na tego rodzaju zakupy. Z kolei dla kolekcjonerów dzieła sztuki to dobra inwestycja.

Marcin Austyn, źródło: Nasz Dziennik

Artykuł „To niespotykane”. Po latach cenne dzieła sztuki wracają do Polski. Jeden przez pokolenia leżał zapomniany w Niemczech, a okazał się prawdziwym unikatem pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

18 września 1939 roku popełnił samobójstwo na wieść o agresji ZSRS. „To koniec”. I opowiadał o okropnościach rewolucji bolszewickiej, którą widział na własne oczy

Admin — Thu, 18 Sep 2014 09:36:55 +0000

Artykuł 18 września 1939 roku popełnił samobójstwo na wieść o agresji ZSRS. „To koniec”. I opowiadał o okropnościach rewolucji bolszewickiej, którą widział na własne oczy pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Agent polskiego wywiadu, przemytnik, a potem wybitny pisarz-antykomunista. O niedoszłym nobliście, który porządnie nauczył się polskiego w więzieniu

Admin — Thu, 11 Sep 2014 13:21:18 +0000

Artykuł Agent polskiego wywiadu, przemytnik, a potem wybitny pisarz-antykomunista. O niedoszłym nobliście, który porządnie nauczył się polskiego w więzieniu pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Niesamowite rysunki – namacalne świadectwo bestialskich niemieckich zbrodni w Auschwitz. Oraz fascynująca historia, jak ujrzały światło dzienne po latach

Mat — Thu, 11 Sep 2014 09:17:32 +0000

Dzięki uprzejmości Pana Romualda Karola Żarczyńskiego udostępniamy Państwu niesamowite rysunki, świadectwo bestialskich niemieckich zbrodni w obozie koncentracyjnym w Auschwitz.

Rysunki ukazały się w książce pt.: "Andrzej Gruszczyński - Wspomnienia spisała dla jego syna Krystiana Zofia Niemojewska–Gruszczyńska. Warszawa, dnia 6.01.1954 r." opracowanej przez Romualda Karola Żarczyńskiego, która ukazała się nakładem wydawnictwa Adam Marszałek.

[quote]Andrzej Gruszczyński, który te rysunki posiadał, został aresztowany przez Gestapo podczas łapanki. Miał przy sobie notatki z tajnego nauczania. Wyrzucił je, ale Niemcy to zauważyli i zagrozili, że jeżeli właściciel tych notatek nie ujawni się, to rozstrzelają wszystkich zatrzymanych. Po tym ostrzeżeniu Andrzej przyznał się, że to jego notatki, ale podczas przesłuchania nikogo nie zdradził. Chociaż nie miał jeszcze 18 lat, trafił do obozu w Auschwitz. W roku 1940 do obozu trafił również jego ojciec, znany warszawski adwokat Stanisław Gruszczyński. Obozu nie przeżył. Matka przez całą okupację brała udział w tajnym nauczaniu. Romuald Karol Żarczyński.[/quote]

Romuald Karol Żarczyński opr., Andrzej Gruszczyński - Wspomnienia spisała dla jego syna Krystiana Zofia Niemojewska–Gruszczyńska. Warszawa, dnia 6.01.1954 r., Wyd. A. Marszałek, Toruń.

Artykuł Niesamowite rysunki – namacalne świadectwo bestialskich niemieckich zbrodni w Auschwitz. Oraz fascynująca historia, jak ujrzały światło dzienne po latach pochodzi z serwisu Niezłomni.com.