Drzewo, które pamięta początki państwa polskiego, rośnie w niewielkiej wsi na Dolnym Śląsku. "To nasza duma" – przyznają mieszkańcy Henrykowa Lubańskiego koło Lubania. Stojący na zachodnim krańcu wsi Cis Henrykowski ma, w zależności od źródeł, od 1250 do nawet 1500 lat.

Leciwy staruszek lata świetności ma już za sobą. Drzewo ma blisko 13 metrów wysokości. Kiedyś obwód jego pnia wynosił blisko 5 metrów, dziś niespełna 1,5 metra. Pomnik przyrody ucierpiał w czasie wichury w 1989 roku. O jego przyszłość walczą specjaliści.

To może być ostatnia szansa, by zobaczyć tak stare drzewo - przyznaje Jerzy Stolarczyk z Wrocławskiej Szkoły Arborystyki.

Cisy to drzewa, które mają również mroczną przeszłość. Z drewna tego gatunku produkowano łuki i kusze. W średniowieczu je niszczono, ponieważ ich pędy i igły są trujące dla zwierząt.

W Henrykowie wszystko kręci się wokół najstarszego drzewa w Polsce. Spacerując po wsi trafimy na rosnące od kilku lat cisy. To nasza tradycja. Do sadzenia drzewek zapraszamy co roku znanych Henryków - wyjaśnia sołtys, Teresa Trefler.

Swoje cisy mają już między innymi: piłkarz i trener Henryk Kasperczak, aktor Henryk Talar, czy gdański pirat Henry Morgan. Turyści, którzy odwiedzają to miejsce mogą liczyć na specjalną pamiątkę - naturalne cisowe korale. Jeżeli w Henrykowie Lubańskim zostaniemy na dłużej, to noc spędzimy w schronisku Pod Cisem. W liczącej niespełna 900 mieszkańców wsi warto obejrzeć także barokowy zespół kościelny.

Jak dojechać do Henrykowa Lubańskiego? Na autostradzie A4 z Wrocławia do Zgorzelca musimy zjechać w kierunku Lubania. Po kilkunastu kilometrach trafimy na drogowskazy kierujące nas do najstarszego drzewa w Polsce.

źródło: RMF FM

Artykuł Drzewo, które pamięta początki państwa polskiego. Niezwykły pomnik przyrody znajduje się w małej wiosce w woj. dolnośląskim… pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Ziemia Kłodzka, region obejmujący część Sudetów Środkowych i Zachodnich. Prawdopodobnie w X wieku należało do rodu Sławnikowców, z którego pochodził m.in. św. Wojciech.

[caption id="attachment_12103" align="aligncenter" width="400"] Kościół w Ząbkowicach Śląskich, fot. Tomasz J. Kostyła.[/caption]

[caption id="attachment_12111" align="aligncenter" width="389"] Ząbkowice Śląskie, fot. Tomasz J. Kostyła.[/caption]

[caption id="attachment_12108" align="aligncenter" width="421"] Ratusz w Ząbkowicach Śląskich, fot. Tomasz J. Kostyła.[/caption]

[caption id="attachment_12113" align="aligncenter" width="960"] Ziemia Kłodzka, fot. Tomasz J. Kostyła.[/caption]

[caption id="attachment_12114" align="aligncenter" width="1024"] U wrót Ziemi Kłodzkiej, fot. Tomasz J. Kostyła.[/caption]

Artykuł Poznaj piękno Ziemi Kłodzkiej. Malownicze krajobrazy, piękne budowle, urokliwe uliczki… [galeria] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Unikatowy w światowej skali kościół ewangelicki niszczeje na Dolnym Śląsku, a dokładnie w Żeliszowie (niewielka wieś pomiędzy Lwówkiem Śląskim, a Bolesławcem). Wybudowany w 1797 roku, do końca wojny wciąż funkcjonował jako miejsce kultu.

View Larger Map

Prawdopodobnie świątynię zaprojektował znany architekt Carl Gotthard Langhans, autor chociażby słynnej Bramy Brandenburskiej.

Nietypowy, bo wzniesiony na planie elipsy kształt, czyni ją niewątpliwie pięknym obiektem - wręcz niespotykanym. Wnętrze tj. balkony i filary zbudowane są z drewna.

Obecnie kościół znajduje się w stanie daleko posuniętej degradacji z opustoszałym wnętrzem i dziurawym dachem. Przejęła go Fundacja Twoje Dziedzictwo, która zbiera fundusze na jego remont. Pierwszym etapie ma być odbudowa dachu.

Tuż przy kościółku znajduje się zaniedbany cmentarz z licznymi grobowcami (niestety odsłoniętymi płytami, wewnątrz których można napotkać szczątki szkieletów).

Artykuł Wyjątkowy kościół niszczeje na Dolnym Śląsku. Mógł być unikatową atrakcją, nie tylko na skalę regionu. Wcześniej trzymano tam świnie i bydło… [foto+wideo] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Kiedyś tutaj było miasto, które nazywało się Schömberg i słynęło z tkactwa oraz z wyrobu niezwykłej kiełbasy wędzonej na jodłowych szyszkach. Dawni mieszkańcy byli tak dumni z tego faktu, że owa kiełbasa znalazła się na regionalnych kartkach pocztowych reklamujących miasto, nie tylko na Dolnym Śląsku. Legenda też głosi, że koszule utkane z tutejszego lnu trafiły nawet na Dziki Zachód na plecy rewolwerowców.

Wyświetl większą mapę

Do Chełmska Śląskiego od strony Wałbrzycha są 22 kilometry. Droga przez Mieroszów jest malownicza. Prowadzi tuż przy granicy z Czechami, wijąc się raz w górę, raz w dół. Kiedy jest ładna pogoda, to warto zatrzymać się na chwilę na wzniesieniu pasma Zaworów, minąwszy przełęcz Strażnicze Naroże. Stamtąd rozciąga się widok na dolinę, nad którą góruje barokowy kościół z XVII w. pod wezwaniem św. Rodziny – jeden z zabytków dawnego miasta.

Bo Chełmsko Śląskie już miastem nie jest. Mimo iż prawa miejskie uzyskało w 1248 roku, mimo zabudowy typowo miejskiej i licznych pozostałości o tym świadczących. Współczesne Chełmsko Śląskie umiera w zapomnieniu. Zapomniały przede wszystkim lokalne władze, bo turyści jeszcze jakoś pamiętają – potrafią tutaj zaglądać zarówno w drodze do Krzeszowa, jak i wracając z Karkonoszy.

[quote]Chełmsko ma ten atut, że jest położone w centrum różnych atrakcji turystycznych po obu stronach pogranicza, lecz wciąż nie potrafi tego twórczo wykorzystać. Wystarczy spojrzeć na mapę. Do sanktuarium w Krzeszowicach jest 6 km. Tyle samo – tylko że na zachód – do Lubawki. Do czeskiego miasta Trutnov w linii prostej jest 15 km, natomiast do Adrspach mamy 18 km. Jeśli nie brak nam wrażeń u naszych południowych sąsiadów, to możemy jeszcze udać się do Broumova – prostą drogą ok. 30 km. Wszystkie miasta dookoła Chełmska wykorzystują wszelkie walory turystyczne, przyciągają turystów. Tylko samo Chełmsko Śląskie zamienione w relikt dawnej świetności wciąż czeka na swój czas…[/quote]

Wyświetl większą mapę

W październikowy dzień – ciepły, słoneczny i kolorowy – jadę do Chełmska Śląskiego. Tradycyjnie już zatrzymuję się na chwilę w Mieroszowie. O tym mieście też zapomniano. Może w końcu znajdzie się pomysłodawca na tę powszechną niemoc ekonomiczną, pożerającą region? Obok nieczynna linia kolejowa. Jeszcze w latach 70. ubiegłego wieku był tutaj ruch. Teraz poniemiecka infrastruktura straszy swoim widokiem, będąc łupem złomiarzy i często plenerem dla fotografów. Cóż… Jadę dalej, mijając kolejne malownicze zakątki.

Wyświetl większą mapę

W Chełmsku niewiele się zmieniło. Kilka kamienic pokrywa nowy dach, na kilku ulicach trwa remont. Zabytkowe domy w rynku straszą wyglądem, choć fascynują pięknem epoki, w której zostały wybudowane. Układ jest typowy dla dolnośląskich miasteczek: kamieniczki z podcieniami, w centralnym miejscu rzeźba z Madonną albo z Nepomukiem; od Rynku rozchodzą się uliczki w cztery strony świata. Cicho, malowniczo. Od czasu do czasu jakieś większe lokalne wydarzenie. Tak jest w Lądku-Zdroju, Lubawce, Boguszowie-Gorcach, Złotym Stoku czy Ziębicach. Chełmsko Śląskie, pozbawione praw miejskich, choć posiadające swój herb, wypada najgorzej.

[quote]Lecz gdyby tylko ktoś zechciał wykorzystać jego walory historyczno-krajoznawcze, to byłby to drugi Kazimierz Dolny. W Sudetach.[/quote]

Domy Dwunastu Apostołów – podobnie jak Domy Siedmiu Braci – to najbardziej znany zabytek Chełmska. Istnieją od XVIII wieku. Dawniej mieszkali i pracowali w nich tkacze, a teraz pomieszkują zwykli ludzie. W jednym z nich znajduje się „Lniana Chata u Apostoła”. Warto tam zajrzeć, by napić się dobrej kawy, skosztować chluby ziemi chełmskiej – ciasta zwanego Bombą Apostołów, a ponadto posłuchać niezwykłych opowieści z życia i historii miasta. Tutaj możemy zaopatrzyć się w różne lniane wyroby, pamiątki z drewna, porcelany, a do tego widokówki oraz inne precjoza. Na pewno każdy znajdzie coś dla siebie. „Chata Apostoła” przyciąga wędrowców, a pan Adam chętnie pokaże nam jeszcze bijące źródełko w ogrodzie, które potrafi sprawić, że się do Chełmska wróci.

Właśnie pan Adam Antas jest jednym z niewielu mieszkańców, który przyczynia się do popularyzacji Chełmska Śląskiego i okolic. Jest dobrym przykładem tego, że można być skutecznym nawet w najprostszych lokalnych działaniach. I można te sukcesy pomnażać. On to poniekąd sprawił, że wróciłem tutaj. Dawny Schömberg w jego opowieściach z nutą nostalgii rysuje się słuchaczom przed oczami. Z dawnych zdjęć można bez trudu zlokalizować to, co pozostało teraz. Gdyby władze gminy podzielały entuzjazm pana Adama i chciały się prężniej włączyć w restrukturyzację tej miejscowości, stałaby się ona sudeckim centrum kultury lokalnej i mogłaby konkurować z nadwiślańskim Kazimierzem. Oczywiście, panowałaby tutaj inna atmosfera ze względu na charakter i specyfikę miejsca, lecz cała Polska mogłaby wreszcie usłyszeć o Chełmsku Śląskim – mekce śląskich artystów i koneserów niebanalnego wypoczynku.

Tomasz J. Kostyła, artykuł i zdjęcia pochodzą ze strony ngopole.pl

Artykuł To mógłby być drugi Kazimierz Dolny. O Chełmsku Śląskim, miejscowości, która umiera w zapomnieniu [foto] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Wcale nie trzeba jechać do Egiptu, aby zobaczyć piramidy. Wystarczy jednodniowa wyprawa do Borów Dolnośląskich, do Węglińca. W centralnym miejscu stoi tam dawny pomnik niemiecki, postawiony poległym w I Wojnie Światowej. W 1949 roku przemianowano go na pamiątkę powrotu Ziem Zachodnich do Macierzy. Wrocław- Kair: 2650km; Wrocław- Węgliniec: 170km. Miłej wycieczki!

Autor zdjęć: Tomasz J. Kostyła

Wyświetl większą mapę

[flagallery gid=26 skin=nivo_slider_js]

Artykuł To nie zdjęcia wykonane Egipcie. Zobacz galerię… piramidy z Węglińca [foto] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Stare Jaroszowice mijamy, jadąc od strony Bolesławca do dawnego ewangelickiego kościoła w Żeliszowie, który do niedawna był ogólnopolską mekką dla fotografów. Obecnie, zamurowano w nim boczny „właz” i aby dostać się do środka, trzeba poprosić opiekuna. Cóż, może to i lepiej, że ktoś tego pilnuje, a i klucznik zarobi parę złotych?

źródło artykułu: Niezależna Gazeta Obywatelska w Opolu

Natomiast kilka kilometrów wcześniej, we wsi Stare Jaroszowice wciąż stoi na wzgórzu kościół, który także pamięta dawnych mieszkańców tej ziemi do 1945 roku. Oczywiście teraz, to już totalna ruina, choć i w tym stanie widać, jak solidnie kiedyś budowano. Tuż za kościołem – mamy cmentarz.

[flagallery gid=22 skin=nivo_slider_js align=center]

Stan taki, jak widać na zdjęciach, choć jest kilka grobów, o które ktoś dba – przynosi kwiaty i zapala znicze. Poza tym widać miarę spustoszenia, zapomnienia. Jak zwykle przetrwał kamień i jak zwykle nie zawsze w nienaruszonym stanie…

Wyświetl większą mapę

Będąc w okolicy warto tutaj zajrzeć, a trafić jest bardzo łatwo. Kościelne wzgórze widać dobrze z drogi.

Autor i fot.: Tomasz J. Kostyła

Artykuł Ocalić od zapomnienia. Zniszczone, ale ujmująco piękne… [galeria foto] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.