Kto zakazał burki, a gdzie jest ona dozwolona? Okazuje się, że Polska jest w awangardzie liberalnych krajów. Jesteśmy wśród tych państw, gdzie władza nie ingeruje w kwestie ubioru. Natomiast niemal w całej Europie Zachodniej obowiązują przepisy.

We Francji, Bułgarii, Belgii i Holandii obowiązuje całkowty zakaz zakrywania twarzy, natomiast częściowy zakaz jedynie w pewnych miejscach został wprowadzony w Niemczech, Hiszpanii, Włoszech, Szwajcarii i Danii oraz niektórych krajach Europy Środkowej.

Łącznie w krajach, gdzie obowiązuje jakiś zakaz dotyczący zakładania burki, nikabu czy hidżabu, mieszka 310 mln ludzi, czyli ponad połowa populacji kontynentu.

Aktualnie trwają rozmowy na temat wprowadzenia podobnych przepisów w Estonii i Albanii.

Zakaz obowiązuje także w krajach, gdzie wielu mieszkańców to muzułmanie, np. w Kosowie (95 proc. to wierzący w Allaha).

[caption id="attachment_49400" align="aligncenter" width="620"] fot. Daily Star[/caption]

Artykuł Gdzie noszenie burki jest zakazane, a gdzie jest pełna wolność. Oto mapa Europy, która to pokazuje pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Po kompromitacji Legii Warszawa w dwumeczu ze Spartakiem Trnawa w eliminacjach Ligi Mistrzów kibice nerwowo oczekują kolejnych rozstrzygnięć - tym razem w Lidze Europy. Słowacki Trenczyn, białoruski Szachtior Soligorski czy portugalski Rio Ave sprawdzą polskich ligowców. Niektórzy liczą na awans wszystkich drużyn, choć pewna mapa, która pokazuje realną siłę polskiej Ekstraklasy, nie napawa optymizmem.

Jagiellonia wygrała w 1. meczu, ale rewanż w Portugalii na pewno będzie poważnym testem dla białostocczan. Lech dopiero w ostatnich minutach wyrównał w starciu z Białorusinami i spotkanie w Poznaniu nie będzie spacerkiem. Z kolei młoda ekipa Górnika musi odrobić straty z porażki u siebie (0:1).

Tymczasem mapa opublikowana w grupie ,,Jak będzie na mapie? – sekcja geograficzno-kartograficzna" mówi wiele o ,,sile" polskiej Ekstraklasy. Na czerwono zaznaczono kraje, których ligi są wyżej niż Ekstraklasa w rankingu UEFA, natomiast na zielono te państwa, których rozgrywki wypadają gorzej.

Mająca świetną otoczkę Ekstraklasa wypada gorzej niż choćby ligi Ukrainy, Czech, Szwajcarii czy Chorwacji. Wyprzedzenie rozgrywek Albanii, Czarnogóry czy Mołdawii nikogo specjalnie nie cieszy, bo polskie kluby już przegrywały, a nawet odpadały z futbolowymi kopciuszkami. Jeśli Górnik zostanie wyeliminowany przez słowacki klub, to oznaczałoby, że teoretycznie słabsza liga słowacka dwukrotnie okazałaby się lepsza niż polska (wcześniej odpadła Legia). Pozostaje nam liczyć, że po czwartkowych meczach dorobek polskich klubów w rankingu UEFA powiększy się...

Inna mapa jest jeszcze bardziej wymowna. Oto mapa państw, których drużyny straciły już szansę na awans do Ligi Mistrzów (w tym Polska po odpadnięciu Legii):

Artykuł Te mapy pokazują ,,siłę” polskiej piłki. Zły znak przed dzisiejszymi decydującymi meczami w Lidze Europy pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Czy młodzi ludzie w wieku 16-29 lat są wierzący? Wyniki badań zaprezentowane przez ,,Guardiana" wyraźnie pokazują, że Europa odchodzi od chrześcijaństwa. Jest jednak kilka wyjątków - z Polską na czele.

To właśnie w naszym kraju jest największy procent ludzi wierzących - jako niewierzący deklaruje się zaledwie 17 proc. Z kolei na Litwie procent niewierzących wynosi 25.

Z drugiej strony najbardziej niewierzącymi Europejczykami są Czesi (91 procent), W Estonii, Szwecji i Holandii brak wiary deklaruje między 70 a 80 procent młodych obywateli.

The Guardian: Polska najbardziej chrześcijańskim krajem Europy We wszystkich innych coraz mniej katolików pic.twitter.com/8ONgdBdBGN

— Prawa strona 🇵🇱 (@PrawyPopulista) 21 marca 2018

W Wielkiej Brytanii zaledwie 7 procent młodych ludzi identyfikuje się jako anglikanie, a 10 procent jako katolicy. Tymczasem wraz z kolejnymi latami rosną w siłę muzułmanie - stanowią obecnie 6 procent tych, którzy deklarują się jako wierzący i w następnych latach prawdopodobnie wyprzedzą wyznawców kościoła narodowego.

Ile osób chodzi do Kościoła? Polska znowu na czele: co tydzień pojawia się 39 procent ludzi młodych, a rzadziej niż raz w tygodniu 49 procent (najrzadziej robią to Czesi, Holendrzy i Hiszpanie). Młodzi Polacy również najczęściej się modlą: połowa z nich robi to raz w tygodniu lub częściej, a dodatkowe 33 procent robi to rzadziej (najrzadziej robią to Czesi, Szwedzi i Duńczycy).

źródło: Guardian

Artykuł Młodzi Polacy zaskoczyli Europę. Zbadano, jak bardzo religijni są młodzi ludzie. Polska wyróżnia się na tle Europy pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Jak liczna była partyzantka stawiająca opór sowietyzacji Polski? Gdzie podziemie było liczne, a gdzie pojawiało się sporadycznie?

Walka tzw. drugiej konspiracji z komunistami rozpoczęła się latem 1944 roku, gdy nierozbrojone po Akcji „Burza” na Kresach Wschodnich oddziały Armii Krajowej zaczęły być likwidowane przez oddziały wojskowe NKWD. Starcia te wkrótce przeniosły się na ziemie tzw. Polski lubelskiej, czyli wyzwolone spod okupacji niemieckiej tereny Podlasia, Lubelszczyzny, wschodniego Mazowsza i Podkarpacia. Na obszarze tym, rządzonym przez komunistów podporządkowanych Związkowi Radzieckiemu, znajdowały się liczne struktury AK, w tym oddziały partyzanckie zmobilizowane do Akcji „Burza”. Część żołnierzy podziemia zdecydowała się (lub była zmuszona) stawiać opór komunistom. W tym samym czasie na zachód od Wisły wciąż walczono z okupantem niemieckim.

Styczniowa ofensywa Armii Czerwonej w kierunku Berlina doprowadziła do wypędzenia Niemców z przedwojennych ziem środkowej i zachodniej Polski, a także zajęcia terenów niemieckich, które wkrótce stały się częścią powojennego państwa polskiego (województwa olsztyńskie, szczecińskie, wrocławskie oraz zachodnie tereny poznańskiego i katowickiego). Równolegle, 19 stycznia 1945 roku doszło do rozwiązania Armii Krajowej, na bazie której działały kolejno organizacja „Niepodległość” (do maja 1945 roku), Delegatura Sił Zbrojnych na Kraj (do września) i Zrzeszenie „Wolność i Niezawisłość” (do jesieni 1947 roku, kiedy aresztowano ostatni Zarząd organizacji). Równolegle nadal funkcjonowała konspiracja narodowa (Narodowe Siły Zbrojne, Narodowe Zjednoczenie Wojskowe). Część oddziałów i struktur poakowskich, niezorganizowanych w DSZ/WiN, również pozostała w gotowości bojowej, kontynuując walkę z komunistami.

[caption id="attachment_47846" align="aligncenter" width="2428"] Maksymalna liczebność podziemia niepodległościowego w okresie I-XII 1945 r. (aut. Marcin Sobiech / EXGEO Professional Map)[/caption]

Odejście na zachód oddziałów radzieckich dało więcej przestrzeni do działalności podziemia niepodległościowego we wschodniej Polsce (do tej pory pacyfikowanej przez NKWD i aparat bezpieczeństwa PKWN). Stąd intensywny rozwój oddziałów partyzanckich w województwach białostockim (2306 żołnierzy), lubelskim (2468) oraz rzeszowskim (3926). Siła partyzantki w ostatnim z regionów wynikała z faktu przetrwania tam wielu oddziałów AK, zmobilizowanych w 1944 roku.

Szybkie przejście frontu przez ziemie na zachód od Wisły nie naruszyły tamtejszych struktur AK. Liczebność podziemia antykomunistycznego była pochodną wielkości konspiracji antyniemieckiej – im dalej na zachód, tym partyzantka ta była słabsza. I tak w województwie warszawskim w oddziałach „leśnych” działało 1128 żołnierzy, w łódzkim 1050, w kieleckim 1993, a w krakowskim 2468. O wiele mniej było ich w województwie poznańskim (886) oraz gdańskim i pomorskim (512). Warto dodać, że działały tam silne struktury regionalne – Konspiracyjne Wojsko Polskie kpt. Stanisława Sojczyńskiego „Warszyca” w Polsce centralnej (zwłaszcza w rejonie Łodzi) oraz stworzona przez ostatniego komendanta Okręgu Poznańskiego AK ppłk. Andrzeja Rzewuskiego „Hańczę” Wielkopolska Samodzielna Grupa Ochotnicza Warta. Na tzw. Ziemiach Odzyskanych, ze względu na dopiero zaczynające się przesiedlenia ludności polskiej i związany z tym brak osadzenia w lokalnej społeczności, oddziały partyzanckie nie funkcjonowały.

W szczytowym okresie działalności partyzantki antykomunistycznej (połowa 1945 roku) liczyła ona ok. 17 tys. żołnierzy w całym kraju, skupionych w 341 oddziałach partyzanckich.

W okresie od początku 1946 roku do kwietnia 1947 roku – czyli końca amnestii ogłoszonej po sfałszowanych wyborach do Sejmu w styczniu, w której ujawniło się 76 tys. osób – doszło do zmniejszenia liczebności oddziałów partyzanckich do 8,6 tys. żołnierzy skupionych w 260 oddziałach.

We wschodniej Polsce w istotny sposób zmniejszyła się liczebność niepodległościowych partyzantów. Prym wiodło województwo warszawskie (1130 żołnierzy) i lubelskie (1066). O ile w drugim z nich przodowały oddziały skupione wokół Zrzeszenia „Wolność i Niezawisłość” (na czele z mjr. Hieronimem Dekutowskim „Zaporą), o tyle na czoło na Mazowszu (oraz w białostockim, w którym łącznie walczyło 806 partyzantów) wysuwała się konspiracja narodowa. Osłabł natomiast dotychczasowe „bastion” konspiracji – województwo rzeszowskie (878 żołnierzy).

[caption id="attachment_47847" align="aligncenter" width="2428"] Maksymalna liczebność podziemia niepodległościowego w okresie I 1946 - IV 1947 r. (aut. Marcin Sobiech / EXGEO Professional Map)[/caption]

W środkowej Polsce na czoło wysunęło się województwo łódzkie (1456 partyzantów), w którym w 1946 roku szczyt liczebności osiągnęło Konspiracyjne Wojsko Polskie. Silna pozostawała również konspiracja w woj. krakowskim (993 żołnierzy), której jednym z głównych filarów był do dziś budzący kontrowersje Józef Kuraś ps. „Ogień”. W województwie poznańskim (699) po rozbiciu WSGO Warta dominowały oddziały KWP oraz mniejsze organizacje nieafiliowane, natomiast w katowickim (698) i częściowo gdańskim (403) znaczącą rolę zdobywała konspiracja narodowa. Partyzantka w istotny sposób osłabła natomiast w kieleckim (428 żołnierzy). Symboliczna (po kilkudziesięciu żołnierzy) była natomiast liczebność oddziałów antykomunistycznych na tzw. Ziemiach Odzyskanych.

Amnestia z 1947 roku rozbiła konspirację antykomunistyczną, w połączeniu z sytuacją międzynarodową zniechęcając część żołnierzy do kontynuowania walki zbrojnej. Szacuje się, że po kwietniu 1947 roku liczebność oddziałów partyzanckich w całym kraju wynosiła maksymalnie ok. 1,8 tys. żołnierzy.

Opór najmocniej przetrwał na wschodzie, przede wszystkim w województwach warszawskim (501 partyzantów) i białostockim (293), gdzie trzon oddziałów tworzyli żołnierze konspiracji narodowej. Na Lubelszczyźnie (228) dowództwo nad partyzantką WiN-owską po „Zaporze” przejął kpt. Zdzisław Broński „Uskok”, walczący do maja 1949 roku. W rzeszowskim (223) walka zbrojna skupiła się w zaledwie czterech oddziałach. Wygasała również aktywność partyzancka w środkowej Polsce – w krakowskim, kieleckim i łódzkim z bronią w ręku pozostało po nieco ponad stu partyzantów, zaś w innych województwach oddziały liczyło łącznie kilkudziesięciu partyzantów.

W latach 1951-1956 maksymalną liczebność partyzantki antykomunistycznej szacuje się na niecałe 400 osób.

[caption id="attachment_47848" align="aligncenter" width="675"] Maksymalna liczebność podziemia niepodległościowego w okresie IV 1947 - XII 1950 r. (aut. Marcin Sobiech / EXGEO Professional Map)[/caption]

Liczebność oddziałów partyzanckich i natężenie ich działalności zbrojnej na terenie powojennej Polski było zróżnicowane geograficznie. Przodowały tu województwa wschodnie – lubelskie, białostockie, warszawskie i do pewnego momentu rzeszowskie – nieco mniejszy był zasięg podziemia zbrojnego w środkowej Polsce, symboliczny charakter miało ono natomiast na terenach poniemieckich. Zwłaszcza w początkowym okresie czynnikiem sprzyjającym było przetrwanie dawnych struktur Armii Krajowej, licznych po wschodniej stronie Wisły (mobilizacja w ramach Akcji „Burza”) oraz w kieleckim czy krakowskim. Ważną rolę grały też skutecznie działające struktury organizacyjne (Konspiracyjne Wojsko Polskie w łódzkim, konspiracja narodowa na Podlasiu i Mazowszu).

Rozwojowi podziemia sprzyjał charakter terenu, na którym działały oddziały partyzanckie. Ziemie wschodnie powojennej Polski – słabiej zaludnienie, o mniejszym zagęszczeniu ludności, a jednocześnie bardziej zalesione – sprzyjały prowadzeniu działań nieregularnych. Dodatkowym czynnikiem, zwłaszcza w województwach rzeszowskim, krakowskim i częściowo katowickim (Śląsk Cieszyński) była wyżynny, czy wręcz górski krajobraz. Istotne było w końcu poparcie lokalnej ludności, powiązane często ze stosunkiem do władzy komunistycznej, prawdopodobnie najbardziej krytycznym na ziemiach wschodnich, które doświadczyły ostrych rządów tzw. Polski lubelskiej w drugiej połowie 1944 roku.

Jak więc widać, pod pojęciem „Żołnierze Wyklęci” kryją się nie tylko różne formy oporu antykomunistycznego (partyzantka stanowiła mniejszość, choć wyrazistą), ale także istotne różnice geograficzne.

Tomasz Leszkowicz, źródło: Histmag.org

Wolna licencja – ten materiał został opublikowany na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Na tych samych warunkach 3.0 Polska.

Artykuł Gdzie najliczniej walczyli Żołnierze Wyklęci. Trzy wiele mówiące mapy Polski. W tych województwach opór przeciw sowietyzacji był największy pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

To prawdziwa gratka dla wszystkich interesujących się historią Europy. Oto jak zmieniał się Stary Kontynent - nie tylko pod względem granic, ale również pod względem liczby ludności.

https://youtu.be/UY9P0QSxlnI

Artykuł Fascynujący klip z mapą Europy: widzimy nie tylko zmianę granic, ale również liczby ludności [WIDEO] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Polska i Francja po dwóch stronach barykady. Wystarczyło jedno pytanie: jak sądzisz, czy życie obecnych dzieci będzie trudniejsze niż twojego pokolenia. Okazuje się, że Polacy wraz z Portugalczykami są największymi optymistami.

Share of people who think that the life of their children will be more difficult than their own. #Poland is the most optimistic country in #Europe.
We have reasons to be.The economy has been growing 4% a year for 20 years & will continue to do so.Also we won't see ethnic strife pic.twitter.com/JXebhv0VYE

— BasedPoland (@BasedPoland) 16 stycznia 2018

A to bardziej szczegółowe zestawienie - tu równie wysoko plasują się Portugalczycy.

źródło: jodi.graphics

Artykuł Polska na przedzie, Francja pogrążona w rozpaczy. Wystarczyło jedno pytanie. Efekt? Wymowna mapa pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Czy Polska jest najbardziej religijnym narodem w Europie? Oto wyniki Eurobarometru, czyli europejskiej sondażowni. Parlament Europejski regularnie zleca badania opinii publicznej w państwach członkowskich Unii Europejskiej. Tym razem zapytano o wiarę w Boga.

Niebieski kolor oznacza: Nie wierzę w żaden rodzaj ducha, Boga czy siły życiowej. Pomarańczowy wskazywał, że pytany wierzy w jakąś duchowość lub niematerialną siłę. Sama wiara w Boga zaznaczona była na szaro. Z kolei na żółto zaznaczono tych, którzy nie mają zdania.

Polska okazuje się być jednym z sześciu krajów na Starym Kontynencie, gdzie wiara w Boga ma się najlepiej (obok Rumunii, Turcji, Malty, Grecji i Cypru). Podobny wynik jak nasz kraj odnotowały Włochy. Po drugiej stronie rankingu widzimy Estonię, Czechy czy Szwecję. Największy odsetek osób niewierzących w żadną siłę duchową znajduje się we Francji.

Oto wyniki:

Sondaż przeprowadzono w 2010 roku we wszystkich krajach Unii Europejskiej oraz w Islandii, Norwegii i Szwajcarii.

Artykuł Ilu Europejczyków wierzy w Boga. Te dane mówią wiele o dzisiejszej Europie i pozycji Polski pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Słowa premiera Mateusza Morawieckiego o rechrystianizacji Europy wywołały liczne kpiny. Jednak warto spojrzeć na poniższą mapę Europy, żeby zobaczyć, w jakim stopniu chrześcijaństwo kształtowało Stary Kontynent.

Na mapie umieszczono miejscowości, w nazwie której znajduje się święty (w Polsce np. Święta Katarzyna czy Świętochłowice). We Francji jest ich aż 8963. Obecnie jej władze zwracają uwagę na potrzebę zachowania neutralności światopoglądowej, kiedy chrześcijańskie korzenie tego kraju są aż nadto widoczne. Kolejne miejsce w zestawieniu zajmują Hiszpania i Włochy.

W Polsce jest 55 takich miejscowości i w zestawieniu krajów Europy plasuje się na 19. pozycji.

European places with "saint" in their name pic.twitter.com/wBihkId4Eu

— Amazing Maps (@Amazing_Maps) 21 kwietnia 2017

[caption id="attachment_45508" align="aligncenter" width="227"] źródło: bigthink.com[/caption]

Artykuł Ta mapa pokazuje oblicze Europy, której już nie ma. Pozycja Polski zaskakująca [MAPA] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Rosyjska propaganda przedstawia swój kraj jako ofiarę agresji obcych sił. Statystyki są jednak nieubłagane. Według gazety „Nowyje Izwestia”, historia Rosji to nieprzerwane pasmo wojen.

W ciągu 489 lat Rosja walczyła z 25 krajami - najczęściej ze Szwecją (ponad 80 lat), a ok. 67 lat z narodami Kaukazu. Polska plasuje się na trzeciej pozycji - 65 lat. Wojny z Litwą to 55 lat.

Na końcu zestawienia m.in. Afganistan i Chiny.

źródło: ZW.lt

Artykuł ,,Biedna, pokojowa Rosja…” Te dane pokazują, że jest zupełnie inaczej. Szczególne miejsce zajmuje Polska pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Jak prezentowałaby się mapa Europy pod względem PKB tuż przed wybuchem II wojny światowej. Serwis Historia w 5 minut zamieścił dwie ciekawe mapy. Z jednej strony uderza dystans do późniejszego agresora - Niemiec. Z drugiej strony stojąca gorzej pod względem PKB Hiszpania po wojnie Polskę mocno zdystansowała...

PKB krajów Europy w 1938 roku:

PKB na jednego mieszkańca:

Artykuł Czy Polska mogła wyjść obronną ręką z II wojny światowej? Te dwie mapy mówią wiele pochodzi z serwisu Niezłomni.com.