27 marca 1945 r. Sowieci „wyzwalali” Gdańsk – w kościele św. Józefa schroniło się ponad 100 mieszkańców. Jednak żołnierze Armii Czerwonej nie uszanowali prawa azylu i podpalili świątynię płynem zapalającym. Wszyscy ludzie spłonęli żywcem, a kościół został prawie całkowicie zniszczony.

Do dzisiaj nie udało się ustalić, jakiej narodowości były ofiary. Więcej w naszym filmie z cyklu „W świetle prawdy” zrealizowanym we współpracy z TVP3 Gdańsk, pt. „Armia Czerwona w Gdańsku 1945”, z udziałem dr. hab. Grzegorz Berendta, p.o. Naczelnika Oddziałowego Biura Badań Historycznych IPN w Gdańsku

https://youtu.be/pjnI2Rbxwvg

Zniszczenia kościoła poczynione przez pijanych żołnierzy wyniosły 80%

Z relacji ówczesnego wikarego ks. Georga Kleina:

„Kościół, plebania i kwartał domów wokół kościoła były całkiem nieuszkodzone, z wyjątkiem UFA-Palast (nowe kino przy kościele Św. Elżbiety), który spłonął 23 marca. W sobotę 24 marca o 8 rano zaczęło się w kościele nabożeństwo żałobne, gdy wkrótce potem granat uderzył w dach kościoła, dokładnie nad głównym ołtarzem i tynk, kamienie i gruz spadły na ołtarz, że nabożeństwo trzeba było przerwać. To była jedyna szkoda, jakiej budynek doznał od działań wojennych.

Kobiety, dzieci i starcy schronili się ze strachu na plebani i w kościele. Tam wraz z ludźmi z okolicy spędziliśmy noc w poniedziałek 26 marca. Nad ranem zrobiło się przejmująco cicho. Żadnego strzału, szczęku pojazdów, żadnych głosów. Weszliśmy ostrożnie na piwniczne schody, gdy usłyszeliśmy ciężkie kroki wchodzącego do domu. Pierwszy żołnierz sowiecki stał przed nami gotowy do strzału, potem przyszedł drugi i zabrał nasze zegarki. Pozwolono nam wyjść i zobaczyliśmy sowieckie pojazdy i wielu żołnierzy, ale widzieliśmy też, że wszystko stało nienaruszone. Żołnierze zaczęli biegać po plebani i kościele i zaraz się pojawili z łupami, robili miejsce dla innych. Byliśmy jak sparaliżowani i wycofaliśmy się do na pół spustoszonego pokoju. Jeden żołnierz szedł za nami, grożąc gestami wyrzucił nas z domu i zmusił 18-letnią dziewczynę by została. Po jakiejś chwili pojawiła się na dworze, wzburzona, potargana i milcząca. Stało się. Pojawiły się inne grupy, już pod wpływem alkoholu. Podobno znaleźli zapasy alkoholu w piwnicy pobliskiego Ratusza Staromiejskiego. Popędzili nas wrzaskiem, śmiechem i szturchaniem z powrotem na plebanię oraz do kościoła. Każdemu, kto chciał wyjść, grozili pepeszami. Przyjechał samochód wyładowany bańkami. Jedną z nich wciągnęli do kościoła, drugą do plebani. Dało się zauważyć zapach benzyny i odtąd wiedzieliśmy, co nas czeka. Jakaś kobieta, która była w kościele wypadła i została natychmiast zastrzelona. Pijany żołnierz wszedł do kościoła. Widzieliśmy z plebani, jak w świątyni buchnęły płomienie i słyszeliśmy krzyki i płacz znajdujących się wewnątrz ludzi. Żołnierz wyszedł i zamknął za sobą drzwi.
Tymczasem proboszcz Fedtke dojrzał z nieobserwowanego okna z tyłu plebani jakiegoś, jak się wydawało jeszcze trzeźwego oficera i zwrócił gestami jego uwagę na to, co się działo na dziedzińcu kościoła. Gdy teraz jeden z żołnierzy chciał wejść do plebani, zapewne żeby i tu podłożyć ogień, oficer pojawił się na dziedzińcu, przepędził żołnierzy i wyrzucił nas na dwór. Ludzie w płonącym kościele już z niego nie wyszli.

Kiedyśmy po kolejnej strasznej nocy znowu chcieli iść do plebani, zobaczyliśmy, że jest wypalona, podobnie jak kościół, a także ulice i uliczki, które przedtem przetrwały wszystkie nienaruszone”.

http://niezlomni.com/gwalcono-staruszki-zakonne-siostry-kobiety-tuz-porodzie-straszna-rzeczywistosc-gdanska-wkroczeniu-armii-czerwonej/

Artykuł 27 marca 1945 r. Sowieci tak „wyzwalali” Gdańsk. Ponad 100 osób schroniło się w świątyni, czerwonoarmiści spalili ich żywcem… [WIDEO] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Liczne są barwne legendy, wyrastające z burzliwych dziejów zamku, które raz należał do wysokich, dostojnych rodów, a kiedy indziej trafiało pod panowanie rozbójników.

Zamek Grodno w Zagórzu Śląskim cieszy się bardzo długą historią, z którą splecione są niezwykłe tajemnice i legendy. Malownicze położenie na szczycie Góry Choina zapewnia widokowi z jego wieży jedną z najpiękniejszych na Dolnym Śląsku panoram na Góry Wałbrzyskie, Sowie i Pogórze Wałbrzyskie. Od wschodu u jego stóp rozpościera się malownicze jezioro, powstałe ze spiętrzenia rzeki Bystrzycy, z drugiej zaś strony wije się droga ze Świdnicy do Walimia, Głuszycy i Wałbrzycha.

Grodno już od ponad dwustu lat przyciąga turystów, jest to bowiem jeden z pierwszych zamków na Śląsku udostępnionych do zwiedzania, a jego mury kryją liczne zagadki i sekrety. Wciąż żywe są wzmianki o zaginionych zamkowych podziemiach i ukrytych gdzieś w murach skarbach, o ukrytym alkoholu i dziełach sztuki zrabowanych podczas II wojny światowej...

Równie liczne są barwne legendy, wyrastające z burzliwych dziejów Grodna, które raz należało do wysokich, dostojnych rodów, a kiedy indziej trafiało pod panowanie rozbójników. Są wśród nich opowieści o niewiernym słudze i Białej Damie, o kamiennym krzyżu, o wiernym psie i o zaginionych lochach.

Obecnie, zgodnie z duchem czasu, na zamku odbywają się inscenizacje, festyny i popisy bractw rycerskich. Z roku na rok odwiedza go coraz więcej turystów. Nie doczekał się on wciąż tylko jednego ‒ rzetelnej monografii i przewodnika.

Niniejsza książka, w której skrzętnie zebrano i uporządkowano wiedzę o Grodnie, lukę tę wypełnia. To tym istotniejsze, że za sprawą dziejowych burz wiele wątków oraz fragmentów historii zamku pozostaje nieznanych, a dostępne informacje są mocno rozproszone po rozmaitych źródłach, a niekiedy również poważnie zniekształcone.

Tym samym Zamek Grodno stanowi znakomitą lekturę, którą wzbogaca mnóstwo zdjęć i grafik. Dzięki temu zainteresuje zarówno tych, którzy Grodno już znają, jak i dopiero zamierzających jego strzeliste mury odwiedzić.

Marek Dudziak - Prawnik, wydawca, podróżnik oraz tropiciel tajemnic historii. Założyciel miesięcznika „Odkrywca”. Autor książek o niezwykłych i zagadkowych budowlach Dolnego Śląska.

Marek Dudziak, Zamek Grodno. Dzieje, tajemnice, legendy, Replika, Poznań 2017. Książkę można nabyć TUTAJ. Fragment książki możesz przeczytać TUTAJ.

Powszechnie znany jest fakt ukrywania swojego dobytku przez niemieckich mieszkańców Dolnego Śląska pod koniec II wojny światowej. Zamurowywano lub zakopywano najcenniejsze rzeczy w celu ich ochrony przed grabieżą ze strony wojsk radzieckich, a potem szabrowników. Było to powszechne działanie.

W opisywanej relacji cenny dobytek w postaci maszyn, porcelany i biżuterii miał zostać zakopany przez miejscowego lekarza na zboczu góry Choina. Opowiedziała o tym polskim osadnikom przybyłym na te ziemie Niemka – mieszkanka pobliskiej miejscowości. Podobno nie został wydobyty do lipca 1949 roku, kiedy jego właściciel wyjechał do Niemiec.

Potem autorka tej historii także wyjechała i nie można już było jej zweryfikować. Nie wiadomo, czy skarb ten został wydobyty, czy spoczywa w ziemi do dziś. Pewną wskazówką dla poszukiwaczy jest wspomniany w relacji fakt dokonania ukrycia pod dużym kamieniem. Teren wokół zamku penetrowało już wiele osób, jednak nie słychać, żeby komukolwiek dopisało szczęście. Pamiętać także należy, że teren poszukiwań jest dziś rezerwatem przyrody - fragment książki.

Artykuł Jeden z najpiękniejszych zamków Polski. Cieszy się bardzo długą historią, z którą splecione są niezwykłe tajemnice i legendy. WIDEO pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Przez lata górował nad Poznaniem, a przez ponad pół tysiąclecia był najwyższym budynkiem w Polsce. Dzisiaj już nie istnieje, ale dzięki archeologom odkryto wiele jego interesujących tajemnic, a dzięki nowym technologiom można go podziwiać przynajmniej w wirtualnej rzeczywistości.

Po kolegiacie św. Marii Magdaleny nie było śladu. Dopiero starania archeologów pozwoliły odkryć pozostałości ogromnego poznańskiego kościoła, który powstał w XIII wieku (w 1262 roku), a uległ zniszczeniu pod koniec XVIII wieku. Gdyby kolegiata przetrwała, to obecnie byłaby drugą pod względem wysokości świątynią w Polsce - niższą tylko od wybudowanej w 2004 roku Bazyliki Matki Bożej Bolesnej Królowej Polski w Licheniu. W Poznaniu byłaby to aktualnie trzecia budowla. Niestety w 1773 roku po uderzeniu pioruna kościół spłonął, a w 1777 roku, podczas próby odbudowy zawaliła się ściana. Dzieła zniszczenia kolegiaty dopełnił kolejny pożar - w 1780 roku. Resztki budowli rozebrano w 1802 roku.

To było coś gigantycznego. Był to kościół "zupełnie wyjątkowy" ze względu na swoje pokaźne wymiary – mierzył ok. 70 m długości i 38 szerokości. Według szacunków badaczy jego wieża mogła liczyć od 80 do 115 m wysokości

- powiedział współkierujący badaniami i projektem archeolog Andrzej Sikorski.

Kolegiata przestała istnieć, ale nie została - jak do tej pory powszechnie sądzono - rozebrana doszczętnie. Archeologom udało się odkryć jej pozostałości.

W ciągu zeszłego roku odkryliśmy dobrze zachowane fragmenty murów, zachowane krypty i szereg drobnych zabytków pogubionych przez mieszkańców Poznania

- zdradził Sikorski. Wśród znalezisk były fragmenty fajek, szpilki, okucia, krzyżyki, pieczęcie i przede wszystkim monety. Najstarsze z XIV wieku.

Archeolodzy dotarli także do grobów. Odkryli okolo 300 trumien ułożonych na 12 poziomach! Niektóre otworzony i przebadano szczątki. Natrafiono chociażby na przypadek pośmiertnej trepanacji czaszki.

Kolejne badania mają odbywać się w maju. Docelowo w miejscu, gdzie stał kościół, a w ostatnich latach funkcjonował parking, ma znaleźć się przestrzeń dla pieszych.

https://www.youtube.com/watch?v=TywJsybD5iA

Artykuł To był najwyższy budynek w Polsce przez ponad 500 lat, ale nie pozostał po nim żaden ślad. Jednak teraz powstała znakomita wirtualna rekonstrukcja [WIDEO] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Niemcy podczas II wojny światowej stworzyli mnóstwo obozów koncentracyjnych. W Warszawie istniał KL Warschau, który istniał niewiele ponad rok. Znany fotograf i varsavianista Zygmunt Walkowski przez kilka ostatnich lat badał nieznane wcześniej zdjęcia. Te rzuciły na KL Warschau nowe światło.

[caption id="attachment_37285" align="alignleft" width="458"] źr. foto: Archiwum Akt Nowych (prezentacja Zygmunta Walkowskiego)[/caption]

Walkowski poświęcił ostatnich 6 lat na analizowanie zdjęć lotniczych wykonanych podczas wojny przez Luftwaffe. Zostały one odnalezione w Archiwum Narodowym Stanów Zjednoczonych w Collage Park. Wyniki swoich badań przedstawił w czwartek w Archiwum Akt Nowych. Niektóre jego ustalenia przeczą niektórym wiadomościom, które do tej pory powtarzano o KL Warschau.

Walkowski udowodnił, że przy Dworcu Zachodnim nie działał, chociaż tak przypuszczano, obóz z komorami gazowymi.

Podstawą badań były niemieckie zdjęcia lotnicze robione podczas wojny przez Luftwaffe.

Te ustalenia nie zmniejszają rozmiarów zbrodni niemieckich w Warszawie

- podkreślał w swoim wystąpieniu Walkowski.

Walkowski wykazał, że główną część obozu koncentracyjnego zlokalizowano przy ul. Gęsiej (obecnie ul. Anielewicza), gdzie przetrzymywano więźniów, greckich i węgierskich Żydów, zatrudnianych do pozyskiwania materiałów i elementów architektonicznych z budynków na terenie getta.

Ofiarami obozu KL Warschau, który działał od lipca 1943 roku do sierpnia 1944 roku było około dwudziestu tysięcy osób

- przypomniał skalę zbrodni historyk profesor Bogusław Kopka.

Walkowski udowodnił także, że przez całą II wojnę światową tunel przy Dworcu Zachodnim był przejezdny, a na obszarze przylegającym do tego dworca nie było żadnej niemieckiej infrastruktury obozowej.

Sprawa obecności komór gazowych elektryzuje opinię publiczną od dawna. Maria Trzcińska, sędzia z dawnej Głównej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich, już w latach 70. twierdziła, że pod Dworcem takie komory istniały. Kwestią sporną były dwa ceglane cylindry, które miały stać nad tunelem w osi alei Prymasa Tysiąclecia (pomiędzy torami kolejowymi). Miał to być niemiecki system wtłaczania cyjanowodoru z Cyklonu B.

Jednak Walkowski udowodnił, że komór nie było. Ich obecności nie potwierdzają niemieckie dokumenty, jak i doniesienia wywiadu AK. Nie ma ich na zdjęciach Luftwaffe.

Kl Warschau został utworzony na rozkaz Reichsführera-SS Heinricha Himmlera na terenie byłego getta warszawskiego, pomiędzy ówczesnymi ulicami Gęsią, Zamenhofa, Okopową, Glinianą, Ostrowską i Wołyńską. Istniał do 5 sierpnia 1944 roku, gdy został zdobyty przez żołnierzy batalionu „Zośka”, którzy wyzwolili 348 przebywających w nim jeszcze Żydów. Kilka dni wcześniej Niemcy przystąpili do ewakuacji obozu.

Artykuł Są nowe fakty w sprawie niemieckiego obozu KL Warschau. Tajemnica komór gazowych rozwiązana? [FOTO] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Na kanale Brama Grodzka pojawiła się znakomita rekonstrukcja XVI-wiecznego Lublina wzbogacona o komentarz. Poniżej informacje o najważniejszych budynkach i miejscach w dawnym Lublinie.

https://www.youtube.com/watch?v=2XnK-PSPhU4

Artykuł Jak wyglądało XVI-wieczne polskie miasto. Świetna rekonstrukcja Lublina [WIDEO] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Prastara Warka obchodziła uroczyste rozpoczęcie działalności Straży Ogniowej Ochotniczej.

Artykuł Straż Ogniowa Ochotnicza w Warce: „Pożądane i sympatyczne towarzystwo” pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

"Wehikuł czasu" jest filmem poświęconym żołnierzom Armii Krajowej Obwodu Grójec-Głuszec i Ruchu Oporu Armii Krajowej Grójec.

Film został zrealizowany w ramach projektu "Wehikuł czasu" Stowarzyszenia Grójeckie Forum Charytatywno-Kulturalne Alfa, w który zaangażowała się młodzież z Zespołu Szkół Ponadgminazjalnych Obwodu "Głuszec-Grójec" i Liceum Ogólnokształcącego im. Piotra Skargi w Grójcu.

https://www.youtube.com/watch?v=qXg_yeuGZys

Artykuł Żołnierz AK i ROAK: „Ubowców i komunistów nie rozliczono. To błąd!” [WIDEO] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Goszczyn, wieś w Polsce położona na południowych krańcach województwie mazowieckim, w powiecie grójeckim przy dawnym trakcie królewskim z Warszawy do Krakowa.

Artykuł Na królewskim szlaku. Południowe Mazowsze: Goszczyn [GALERIA] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.