Jakub Błaszczykowski nie byłby w tym miejscu, gdyby nie doświadczenia, które go kształtowały. A nie zawsze były one łatwe. W rozmowie z Krzysztofem Ziemcem opowiada o tragicznym momencie w życiu małego „Kuby”…
(6060)
Niezwykły wywiad z Jakubem Błaszczykowskim. Opowiada o najtragiczniejszym momencie życia
Zachęcamy do obserwowania strony na Twitterze
Dołącz, porozmawiaj, wyraź swoją opinię. Grupa sympatyków strony Niezlomni.com
Jeden z niewielu naszych piłkarzy, którego darzę PRAWDZIWYM SZACUNKIEM. Śmiało mogę Go postawić w szeregu razem z Kaziem Deyną, Włodkiem Lubańskim, Robertem Gadochą, Grzesiem Lato …no ……, Andrzeja Szarmacha, Zbyszka Bońka. Najbardziej przypomina mi ( w stylu gry oczywiście) Grzegorza Lato.
Bliżej poznałam naszych reprezentantów podczas EURO 2016, ale jakoś tak Kubuś najbardziej mnie ujął. Jego wypowiedzi są spokojne, po zachowaniu w ogóle nie widać aby uważał że dokonał czegoś wielkiego, jest bardzo skromny, pomimo, iż miliony ludzi uważa go za bohatera i moim zdaniem przyczynił się do tego, że Polacy mogli przeżyć tyle pięknych chwil. Mam 60 lat, więc chyba moja opinia nie jest spontaniczna, i tą drogą chciałabym Go przytulić jak syna. Dziękujemy Ci Kuba za to jaki jesteś i za to że skradłeś nasze serca.
On jest takim człowiekiem jakiego chciałabym za syna.Wydaje mi się, że przy nim moje cierpienia nie były by takie straszne.Mam 62 lata a Jakub ma w sobie jakieś ciepło, które uspokaja, każe myśleć ze wszystko będzie dobrze.Tak mi go było żal jak mu ten karny nie wyszedł. Płakałam, jednak karne to narzędzia w rękach a właściwie nogach przypaku.A Jakub Błaszczykowski to ten człowiek,który zaprowadził nas tam gdzie nie byliśmy tyle lat.Dziekujemy panie Jakubku.