Szanowna Pani Ewa Junczyk-Ziomecka – Konsul Generalna w New Yorku.

Szanowna Pani umieściła klepsydrę o śmierci Ryszarda Kossobudzkiego.

Ja – Jerzy K. Malewicz, uczestnik Powstania Warszawskiego na Woli i Starym Mieście – SOLENNIE OŚWIADCZAM, że: Ryszard Kossobudzki nie był żołnierzem Powstania na Starym Mieście.

Już na zebraniu w Konsulacie, a jeszcze nie mając książki, zauważyłem nieścisłości. Podejrzane było udawanie, że zapomniał polskiego, mimo że na tym zebraniu było dwóch Panów, którzy chodzili z nim w Anglii do gimnazjum. Kiedy zwrócili się do niego: „Rysiek, chodziliśmy razem do gimnazjum”, odpowiedział: „I don’t understand Polish”. Nie znam wypadku, aby ktoś wychowany w Polsce i posługujący się polskim do dwudziestego r.ż. zapomniał języka! Zebraliśmy się we trzech i doszliśmy do wniosku, że jest to łgarstwo. Podszedłem więc do niego i zapytałem, w jakim oddziale był na Starym Mieście, odpowiedział: „u Gozdawy” (Gozdawa to był wschodni, duży odcinek obronny Starego Miasta). Naciskałem dalej: „w jakim oddziale?” i nie umiał odpowiedzieć. Stwierdziłem: „you are bullshiter, you was not Powstaniec” – milczał, ale jakaś pani rzuciła się na mnie: „ jak Pan może obrażać bohatera!”. Zebrał kilka pań, które uniemożliwiły mi zbliżenie się do niego, aby zadać więcej pytań. Powiedziałem im, że to jest oszust, że nie był Powstańcem.
Po przeczytaniu książki upewniłem się, że podane przez nią zdarzenia są inscenizacją zebranych przez nią opowieści. Gdyby był Powstańcem, to skorygowałby bajki córki.

Nazwisko p. Kossobudzkiego figuruje na liście Powstańców, odpowiadam skąd, ja byłem w kompanii wypadowej por. Szczerby oddziału Lucjana Fajera, byliśmy używani „do zatykania wszelkich dziur” i zadań specjalnych. Gdzieś koło 10 sierpnia poderwano część z nas, ponieważ zaobserwowno jakąś niezidentyfikowaną, dobrze uzbrojoną grupę na terenie Getta. Kiedy nasi podeszli do nich, poddali się bez walki, zostali przyprowadzeni i oddani żandarmerii. Okazało się, że to grupa udająca Powstańców, ale w rzeczywistości byli to „szabrownicy” przeszukujący ruiny Getta. Żandarmeria oddała ich naszemu oddziałowi jako nieszkodliwych, a deklarujących chęć przyłączenia się do zorganizowanych Powstańców. Jako nasza „zdobycz” zostali włączeni do naszego oddziału i zostali zapisani jako Powstańcy, ale nie cieszyliśmy się nimi długo, gdyż wszyscy zdezertowali razem z Ryszardem Kossobudzkim.

Solennie oświadczam, że to, co napisałem, jest prawdą.

Dr Piotr Badmajew w swej książce (str. 128) pisze, że jak szliśmy do niewoli, to przyłączono do nas szabrowników i różne szumowiny (bo wydawało się bezpieczniej wyjść z Powstańcami niż z ludnością). Tym sposobem szabrownik Kossobudzki znalazł się w obozie jeńców Powstańców i nic dziwnego, że nie chwalił się swym udziałem w Powstaniu. Dopiero kiedy córka, Rita Cosby, poczuła interes, przedstawiła tatusia jako „Cichego bohatera”.

Jerzy K. Malewicz – psd. Jan Kowalski = JANEK