Niemieckie obozy koncentracyjne były światem samym w sobie, państwem w państwie – porządkiem bez prawa, w który wrzucano człowieka.

Musiał on teraz, ze wszystkimi swoimi cnotami i słabościami – często więcej było tych słabości niż cnót – walczyć o własne życie i starać się po prostu przetrwać. Samotnie przeciw SS? Na pewno nie. Podobnie przychodziło mu nieraz walczyć przeciw współtowarzyszom niedoli. To wszystko kryło się za żelaznymi kratami opartej na przemocy dyscypliny. Tworzyło dżunglę zdziczenia, do której strzelano, z której wywlekano ofiary, aby je powiesić na szubienicy, w której zabijano trucizną, zagazowywano, bito i torturowano na śmierć.

W gąszczu tej dżungli toczyły się intrygi, których stawką było życie, wpływy lub władza, gdzie walczono o materialną poprawę bytu, nie cofając się przed szwindlem i oszustwem, gdzie tworzyły się warstwy i kliki, gdzie wśród szeregów niewolników można było znaleźć prominentów, parweniuszy i pariasów. Tu zmieniała się ludzka świadomość, wykrzywiały hierarchie wartości, odbywały się orgie i odprawiano msze, dotrzymywano wierności, dawano wyraz miłości i zapluwano się z nienawiści; krótko mówiąc, przed oczyma przesuwa się nam tragedia humana w najosobliwszej postaci

Artykuł Cała prawda o niemieckich obozach śmierci: ,,Przed oczyma przesuwa się nam tragedia humana w najosobliwszej postaci” pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Artykuł Bolesław Gebert: Polska przed 1939 była na wpół faszystowską dyktaturą pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Artykuł O strasznym procederze na Majdanku. ,,Wyciągano złote zęby, szukano jakichś kosztowności nie tylko w jamie ustnej, ale i we wszystkich zakamarkach ciała” pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Bezpośrednią przyczyną podjęcia decyzji o utworzeniu obozu w Berezie Kartuskiej 12 lipca 1934 r. było zabójstwo Bronisława Pierackiego, ówczesnego wicepremiera i ministra spraw wewnętrznych. Oto piosenka anonimowego autora, która oddaje warunki życia w nim.

Jeśli chcecie się dowiedzieć,
Jak w Berezie było siedzieć:
Ani siedzieć, ani leżeć, biegiem marsz!
Czwarta rano zagwizdano
I z sienników nas zerwano,
A na drugi gwizdek zbiórka, biegiem marsz!
My kolejno odliczali,
Komendanci nas sprawdzali,
Czy nie uciekł czasem który – biegiem marsz!
A gdy wszystko się zgadzało,
Pan komendant ryknął śmiało:
Skok do ubrań! Ale tylko biegiem marsz!

Takie życie wiedliśmy znakomicie,
Wszystko tylko biegiem się ruszało,
A gdy czasem który biegł pomału,
Był wezwany, do raportu zapisany:
Kilkadziesiąt razy padnij, powstań!
Naprzód biegiem marsz!

Ubieranie nasze trwało
Dwie minuty – to niecałe,
Już przy beczkach z wodą stoim – biegiem marsz
Ledwie twarze namydlone,
Gwizdek – mycie już skończone
I na salę wszystkich pędzą, biegiem marsz!

Gdy przy stołach zasiadamy
I w najlepsze zajadamy,
Gwizdek: koniec, zbiórka i na górę pędzą nas.
Do ustępów na minutę –
Każda menda na swą nutę
Ryczy, krzyczy: ciągle naprzód biegiem marsz!

Takie życie wiedliśmy...
To nie żarty, to nie hece,
Komendanci to są spece
W katowaniu, w mordowaniu – biegiem marsz!

Na ćwiczeniach pała w ruchu,
Każdy liczy sobie w duchu:
Po dwadzieścia, po pięćdziesiąt pałką, biegiem marsz!
Takie życie wiedliśmy...

Autor: anonimowy więzień, Biegiem marsz, Bereza Kartuska 1936

Artykuł ,,Biegiem marsz”. Jak wyglądało życie więźniów w Berezie Kartuskiej: Czwarta rano zagwizdano i z sienników nas zerwano… pochodzi z serwisu Niezłomni.com.