Odarto człowieka z człowieczeństwa. Pozbawiono go największej rozkoszy ludzkiej — twórczości. Tę zarezerwowano dla elity.

Szaremu człowiekowi niech wystarcza, że haruje, że żre i że może iść do kina. Praca stała się przekleństwem, a brak pracy — to głód i nędza. [...] Prawo do chleba bez prawa pracy to jałmużna. Prawo do pracy bez prawa do twórczości jest niewolą

artykuł „Prawo do twórczości" [Prosto z Mostu]

Artykuł ,,Odarto człowieka z człowieczeństwa. Szaremu człowiekowi niech wystarcza, że…” pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Artykuł Fulton John Sheen: Charakter człowieka ujawnia się nie w najlepszych momentach… pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

[…] chodzenie wskazaną brózną, jedzenie ze wspólnego żłobu tej samej potrawy, mieszkanie w jednakim budynku, może zadowolić wołu, ale człowieka nigdy.

Człowiek, z małymi wyjątkami lubi pracować samodzielnie, lubi urządzać swe pomieszczenie jak najwygodniej i podług własnego gustu, chce być właścicielem warsztatu i swej pracy. Posiadanie tych praw zagrzewa go do intensywniejszej pracy, stawia do wyścigu i udoskonala. Życie człowieka jest tylko wyścigiem: siły, zdolności i rozumu. W wyścigu, w wolności czynu leży urok istnienia ludzkiego; w nich – może szukać i – znaleźć szczęście. Rząd dbający o dobro swych obywateli, o rozwój państwa, nie tylko nie powinien hamować tego wyścigu, ale zagrzewać doń. Baczyć tylko trzeba, by nie rzucano sobie kłód pod nogi, by jeden na drugim nie podjeżdżał, by biegiem swym jeden drugiemu nie zawadzał.

Nadberezyńcy, Wydawnictwo Arcana, Kraków 2011, str. 425.

Artykuł Florian Czarnyszewicz o komunizmie: ,,Jedzenie ze wspólnego żłobu tej samej potrawy, mieszkanie w jednakim budynku, może zadowolić wołu, ale człowieka nigdy” pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Niemieckie obozy koncentracyjne były światem samym w sobie, państwem w państwie – porządkiem bez prawa, w który wrzucano człowieka.

Musiał on teraz, ze wszystkimi swoimi cnotami i słabościami – często więcej było tych słabości niż cnót – walczyć o własne życie i starać się po prostu przetrwać. Samotnie przeciw SS? Na pewno nie. Podobnie przychodziło mu nieraz walczyć przeciw współtowarzyszom niedoli. To wszystko kryło się za żelaznymi kratami opartej na przemocy dyscypliny. Tworzyło dżunglę zdziczenia, do której strzelano, z której wywlekano ofiary, aby je powiesić na szubienicy, w której zabijano trucizną, zagazowywano, bito i torturowano na śmierć.

W gąszczu tej dżungli toczyły się intrygi, których stawką było życie, wpływy lub władza, gdzie walczono o materialną poprawę bytu, nie cofając się przed szwindlem i oszustwem, gdzie tworzyły się warstwy i kliki, gdzie wśród szeregów niewolników można było znaleźć prominentów, parweniuszy i pariasów. Tu zmieniała się ludzka świadomość, wykrzywiały hierarchie wartości, odbywały się orgie i odprawiano msze, dotrzymywano wierności, dawano wyraz miłości i zapluwano się z nienawiści; krótko mówiąc, przed oczyma przesuwa się nam tragedia humana w najosobliwszej postaci

Artykuł Cała prawda o niemieckich obozach śmierci: ,,Przed oczyma przesuwa się nam tragedia humana w najosobliwszej postaci” pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Artykuł Co jest największą przeszkodą w osiągnięciu szczęścia pochodzi z serwisu Niezłomni.com.