Kolęda warszawska 1939 to utwór nawiązujący do realiów życia podczas hitlerowskiej okupacji. Wzruszającą piosenkę o życiu w okupowanej Warszawie śpiewała wcześniej, m.in. Sława Przybylska, a teraz robi to Margaret, znana z piosenek pop.

W teledysku znalazły się także nagrania z okupowanej Warszawy.

Muzykę do utworu w wykonaniu Margaret napisał Zbigniew Preisner. Do piosenki powstał także teledysk stworzony przez Annę Powierżę. W wideoklipie wykorzystano fragmenty archiwalnych nagrań z okupowanej Warszawy.

- "Nie każdy będzie mógł pochwalić się 'wesołymi świętami'. Nie każde święta będą spokojne i radosne... "W nowej odsłonie przypominam przepiękną 'Kolędę Warszawską 1939'"

– napisała na swoim Facebooku Margaret.

https://www.youtube.com/watch?v=KOHNeBsRhYI

O, Matko odłóż dzień narodzenia
Na inny czas
Niechaj nie widzą oczy stworzenia
Jak gnębią nas
Niechaj się rodzi Syn Najmilejszy
Śród innych gwiazd
Ale nie tutaj, nie w najsmutniejszym
Ze wszystkich miast

Bo w naszym mieście, które pamiętasz
Z dalekich dni,
Krzyże wyrosły, krzyże i cmentarz
Świeży od krwi
Bo nasze dzieci pod szrapnelami
Padły bez tchu

O, Święta Mario, módl się za nami,
Lecz nie chodź tu

A jeśli chcesz już narodzić w cieniu
Wojennych zgliszcz,
To lepiej zaraz po narodzeniu
Rzuć go na krzyż

Artykuł Kolęda warszawska 1939 – niezwykły utwór, który robi duże wrażenie [WIDEO] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Muzyka- Zbigniew Preisner. Śpiewa - Anna Szałapak. Słowa - Stanisław Skoneczny

https://youtu.be/t_hx81XwdtE

Kolęda katyńska

Dolina zwierząt ciemna tak że giną drzewa
A cisza jest jak okna dalekiego blask
Czai się w niej zagłady ognista ulewa
Księżyc dzwoni za chmurą jak nad grobem kask

Gubi się tu milczenie po omacku rąk
Oddychać ustom trzeba żeby nie umarły
Ta noc jest jak zamknięty szczelnie grochu strąk
Do którego promienie słońca nie dotarły

I śpiewają ten mroźny kolędowy czas
A rzeka stoi w miejscu groźna w lód zakuta
I niesie się biała wigilijna nuta
Przez doły ciała pełne w którym oddech zgasł

Każe mi me milczenie nie dobywać słowa
Z płuc moich z gardła mego z niespokojnych snów
I toczy się tak ziemia jak odcięta głowa
A nad nią słychać szelest żerujących słów

Nauczeni przyzywać Boga po imieniu
Zapomnieli swego gdy naszła ich śmierć
Wśród śnieżycy dreptają w niepewnym płomieniu
Betlejemskiej gwiazdy nadzianej na żerdź

I śpiewają ten mroźny kolędowy czas
A rzeka stoi w miejscu groźna w lód zakuta
I niesie się biała wigilijna nuta
Przez doły ciała pełne w którym oddech zgasł

Artykuł Kolęda katyńska. ,,Nauczeni przyzywać Boga po imieniu, zapomnieli swego, gdy naszła ich śmierć. W płomieniu betlejemskiej gwiazdy nadzianej na żerdź…” pochodzi z serwisu Niezłomni.com.