Jad Waszem to izraelski instytut poświęcony żydowskim ofiarom Holokaustu. Na jednej z ekspozycji prezentowana jest również mapa obozów koncentracyjnych i obozów pracy. Symbolem tych pierwszych jest znaczek w kolorach... polskiej flagi.

[caption id="attachment_48680" align="aligncenter" width="400"] fot. Wykop.pl[/caption]

Sprawę nagłośnił użytkownik Wykopu Grubson79. Zamieścił zdjęcie z Instytutu, pozostawiając je do oceny internautów. Ci zwrócili uwagę, że na mapie nie ma słowa Poland. Ale inni podkreślali, że kolory znaczka kojarzą się jednoznacznie. Jeden z internautów odpowiadał ironicznie:

To zupełny przypadek. Przecież nikt nie podejrzewa Żydów, że nas oskarżają o holocaust i próbują zohydzić Polskę. Skądże znowu. Wszyscy na świecie używają biało-czerwonej kolorystyki do oznaczenia miejsc zbrodni nazistowskich w takich wizualizacjach, komu by tam przyszedł do głowy jakiś czerwono-czarny, czarny, czerwony, brunatny albo swastyka, przecież w ogóle nie kojarzą się z hitlerowcami

A Wy jak oceniacie oznaczenie w Jad Waszem? Zapraszamy do dyskusji w komentarzach.

Artykuł Tak izraelski Jad Waszem przedstawia ,,nazistowskie obozy koncentracyjne”. Czy ten symbol kojarzący się z Polską jest przypadkiem? pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Mateusz Morawiecki przyznał, że Polska zasłużyła na osobne drzewko w Jad Waszem, bo tylko tu za pomoc Żydom karano śmiercią nie tylko samego pomagającego, ale całe rodziny i wioski. Swojego oburzenia nie kryje socjolog Jan Tomasz Gross, autor ,,Sąsiadów".

przy całym szacunku do Holandii, czy Danii, gdzie zginęło może z tego powodu kilka osób, a na pewno bardzo, bardzo niewiele, gdzie całe państwa kolaborowały z hitlerowskimi Niemcami, a w Polsce Polskie Państwo Podziemne wydawało wyroki śmierci na tych, którzy denuncjowali lub mordowali Żydów. Te dwie sytuacje są zupełnie nieporównywalne

- powiedział premier Morawiecki. Do jego słów niezwykle krytycznie odniósł się Jan Tomasz Gross w rozmowie z Krytyką Polityczną.

po raz któryś już mówi coś podobnego. Trzeba mieć świra, żeby coś takiego powiedzieć. Jemu się pomyliła Dania z Polską. Gdzieś tam się dowiedział, że Danii postawili drzewko w Yad Vashem i on teraz wszędzie mówi, że brakuje nam jednego drzewka. Mało tego, że mamy tam najwięcej, ale jednego brakuje, dla Polski. Morawiecki nie wie, co tu się działo

- kpił. Mówił również, że w Izraelu funkcjonowało przekonanie, że ,,wszyscy Polacy mordowali Żydów, że byli gorsi od Niemców". Skąd to przekonanie?

to byli znajomi. Ludzie, którzy cię znają i ty ich znasz. Jak czytasz świadectwa z czasów okupacji, to jest prawie wszędzie powiedziane, że osoba, która cię zdradza albo próbuje zabić, to jest ktoś, kogo znasz

Sam twierdzi, że często polemizował z takimi opiniami, ale ,,niestety było często właśnie tak".

Pogorszyło mi się zdanie [oPolakach]. Im więcej wiem na ten temat. Pogorszyło na temat tego, co się wydarzyło w czasie wojny. To się w głowie nie mieści

- dodaje, przy okazji po raz kolejny cytując rzekomego świadka z Jedwabnego Wassersteina, który... nie był obecny podczas pamiętnych zdarzeń.

zachowywaliśmy się tak samo jak Ukraińcy, Litwini czy Ukraińcy wobec Żydów, jak Hutu wobec Tutsi w Rwandzie, Serbowie wobec Chorwatów w Jugosławii, Chorwaci i Serbowie wobec Bośniaków i tak dalej. Sąsiedzi na całym świecie, kiedy nadarzy się okazja, mordują się nawzajem

- wyjaśnia.

Jego zdaniem obecne pokolenie stoi przed wielkim problemem, jakim jest zmierzenie się z tą ,,monstrualną zbrodnią, w której tak wielu wzięło udział".

Potrzebna jest jakaś żałoba po tych zamordowanych ludziach. Należałoby zapłakać nad tym. Zamiast stawiać pomniki Lechowi Kaczyńskiemu, postawić je Żydom wymordowanym w różnych miasteczkach

- postuluje Gross, który uważa, że jeśli nie rozliczymy się z tych zbrodni, ,,Polska nie jest w stanie iść do przodu". Tymczasem jego zdaniem ,,PiS stara się obudzić antysemickie demony i powtarza ruch Moczara".

On się zorientował, że to działa. Tu była cała sekwencja zdarzeń. Najpierw spalenie kukły Żyda, marsz niepodległości, i tak dalej

- przeprowadza kuriozalną wyliczankę Gross, wspominając Jarosławie Kaczyńskim (nota bene prezes PiS w sobotę mówił, że ,,antysemityzm to ciężka choroba duszy i umysłu, którą musimy zdecydowanie odrzucać").

źródło: Krytyka Polityczna

Artykuł ,,Trzeba mieć świra, żeby…”. Gross ostro atakuje premiera Morawieckiego i zdradza, w co wierzono w Izraelu ,,Polacy byli gorsi od Niemców” pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Artykuł Unikalne i wstrząsające wspomnienia więźnia czasów stalinowskich [wideo] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

[caption id="attachment_14236" align="alignleft" width="200"] Jadwiga Długoborska[/caption]

Tydzień temu Ostrów Mazowiecka czciła 70. rocznicę zamordowania Jadwigi Długoborskiej, bohaterki państwa podziemnego, która zginęła, ratując żydowskich sąsiadów. W swoim pensjonacie przechowywała Żydów już od 1939 r. To samo miejsce stanowiło prowizoryczną kwaterę miejscowej AK. Długoborska została wydana przez służącą, którą wyrzuciła z pracy za kradzież, dwa miesiące przed wycofaniem się Niemców z Ostrowi.

Poniosła śmierć okaleczona po ciężkich torturach. Wraz z nią rozstrzelano inne ujęte przy tej okazji osoby. Wśród nich była także jej denuncjatorka.

Bohaterka z Ostrowi została upamiętniona dopiero teraz wyłącznie dzięki zaangażowaniu jej ciotecznej wnuczki – historyk Magdaleny Gawin, która udokumentowała sprawę i zaproponowała miejscowym władzom zorganizowanie uroczystości.

Ilu bezimiennych bohaterów, Polaków, którzy oddali życie, ratując Żydów, pozostaje nieznanych? Możliwości Izraela, który usiłuje uhonorować medalem „Sprawiedliwy wśród Narodów Świata” i drzewkiem w instytucie Yad Vashem wszystkie osoby ratujące Żydów w czasie II wojny światowej, są ograniczone. Dlaczego nie angażują się w to władze polskie czy wpływowe instytucje w naszym kraju?

W 2009 r. Arkadiusz Gołębiewski i Maciej Pawlicki nakręcili „Historię Kowalskich”, opowieść o wiejskiej rodzinie spalonej przez Niemców za ukrywanie Żydów. Film został przemilczany, a nieliczne wzmianki w dominujących mediach krytykowały go za „jednostronność”. Podobnie było z serialem zrobionym przez Waldemara Krzystka do scenariusza Wojciecha Tomczyka dla TVP, a opowiadającym o „Żegocie”, organizacji Polskiego Państwa Podziemnego powołanej w celu ratowania Żydów.

[icons icon_name="icon-bolt" icon_size="14px"] W tym samym czasie eksponowane były nieuczciwe i zmanipulowane książki Jana Tomasza Grossa przypisujące Polakom uczestnictwo w Holokauście i żerowanie na nim. Jako artystyczne wydarzenie promowano film Władysława Pasikowskiego „Pokłosie”, który wpisuje się w przekaz Grossa.

Pedagogika wstydu III RP nie lubi polskich aktów heroizmu, natomiast lubuje się w eksponowaniu polskiej podłości i zdrady. Nie zawsze jednak.

Gawin odkryła, że katujący, a wreszcie zabijający Długoborską gestapowiec Anton Birkenfeld-Psyk (nazwisko najprawdopodobniej przyjęte przez niego w czasie wojny) był Polakiem, który – jak wszystko na to wskazuje – po wojnie stał się współpracownikiem UB, co pozwoliło mu nie tylko uniknąć kary, lecz także awansować i prosperować w PRL.

Historycy IPN mówią o co najmniej kilkuset takich udokumentowanych przypadkach. Komuniści przejmowali archiwa Gestapo i rekrutowali jego dawnych agentów oraz funkcjonariuszy. Niekiedy historie te noszą znamiona czarnej groteski. Dawni funkcjonariusze III Rzeszy robili karierę w ZBoWiD i otrzymywali ordery za bohaterstwo w czasie wojny.

Fakty te raz jeszcze wskazują pokrewieństwo obu systemów. Rzucają także dodatkowe światło na budowę Polski Ludowej.

Niechęć do pokazywania czarnych stron PRL i rezerwa wobec czczenia polskiego bohaterstwa to dwie strony tego samego zjawiska. Ci, których kariery wyrastają z komunistycznej epoki, ich sojusznicy i spadkobiercy, unikają drastycznej o niej prawdy. Chyba nie trzeba uzasadniać, dlaczego nie lubią także autentycznego polskiego heroizmu.

Bronisław Wildstein, źródło: tygodnik Do Rzeczy

[caption id="attachment_14237" align="alignleft" width="750"] Łódź - Pomnik Ofiar Komunizmu[/caption]

Artykuł Jak dawni funkcjonariusze III Rzeszy znaleźli zatrudnienie w komunistycznym aparacie represji. Nowe fakty, rzucające światło na budowę Polski Ludowej pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Wysuwane przez Żydów oskarżenia o rzekomym współudziale Polaków w Holocauście, gdyż nie zapobiegli mordowaniu Żydów przez faszystów, są bezpodstawne, nieuczciwe i oszczercze. Jednostkę lub naród można obwiniać o nieudzielenie pomocy wówczas, gdy tej pomocy można było udzielić, a nie w sytuacji, gdy udzielenie takiej pomocy było niemożliwe.

Fakt, że Polacy nie mieli żadnej możliwości powstrzymania eksterminacji Żydów został potwierdzony przez informacje przekazane w 1942 r. przez dwóch ważnych przedstawicieli polskich Żydów, Adolfa Bermana i Leona Feinera, podziemnemu kurierowi, Janowi Karskiemu, i przeznaczone dla dowództwa Aliantów. Obaj mieszkali poza gettem i znaleźli schronienie u polskich przyjaciół. Pisali oni:

[quote]Chcemy, abyście powiedzieli Polskiemu Rządowi w Londynie oraz przywódcom i rządom państw sprzymierzonych, że jesteśmy całkowicie bezbronni wobec hitlerowskich oprawców. Nie możemy sami się ratować, ani nikt inny w Polsce nie może nam pomóc. Polskie Podziemie może ocalić niektórych z nas, ale nie masy. Niemcy nie zamierzają podporządkować nas, tak jak innych narodów. Jesteśmy poddawani systematycznej eksterminacji; nasz naród będzie całkowicie zniszczony. Niektórzy mogą przeżyć, ale trzy miliony polskich Żydów skazanych jest na zagładę.[/quote]

[caption id="attachment_2313" align="alignright" width="214"] Adolf Berman[/caption]

[icons icon_name="icon-bolt" icon_size="14px"] Ani żydowski ani polski ruch oporu nie może zrobić nic, by zapobiec rzezi. Uczyńcie Aliantów odpowiedzialnymi za to, co się tu dzieje. Niech żaden przywódca aliancki nie będzie mógł udawać, że nie wiedział, że giniemy i że pomoc dla nas może przyjść tylko z zewnątrz.

Fakt, że nie można było pomagać Żydom potwierdzają liczne rozkazy niemieckie, zgodnie z którymi za jakąkolwiek pomoc udzieloną Żydom groziła śmierć oraz przez liczne polskie rodziny rozstrzelane za ukrywanie Żydów.

Żydowski Instytut Historyczny w Warszawie potwierdził w 1968 r. 343 przypadki polskich chrześcijan zamordowanych przez Niemców za udzielanie pomocy Żydom, a wiele innych przypadków nadal bada.

[quote]Mimo tych udokumentowanych faktów, oszczercza kampania przeciw Polakom nadal trwa, dochodząc niekiedy do absurdu. Biorąca udział w powstaniu w getcie „Władka” oskarżyła pisemnie Polaków, twierdząc, że „Duńczycy uratowali swoich Żydów, a Polacy nie”. Zapomniała jedynie, że w Danii żyło 6 tysięcy Żydów, a w Polsce 3 i pół miliona, oraz że Duńczycy wysyłali swoich Żydów statkami do neutralnej Szwecji, podczas gdy Polska nie miała kontaktu z wolnym światem.[/quote]

[caption id="attachment_2314" align="alignleft" width="441"] Stefan Korboński[/caption]

Jako ostatni żyjący przywódca Polskiego Państwa Podziemnego podczas niemieckiej okupacji, czuję się zmuszony do ukazania prawdy o tym, jak ratowaliśmy polskich Żydów. Z 6 tysięcy odznaczeń Yad Vashem przyznawanych przez Izrael za ratowanie Żydów w czasie Holocaustu, 2 tysiące otrzymali polscy chrześcijanie; lecz nawet ta liczba nie odzwierciedla skali podejmowanych wysiłków, które nie mogły osiągnąć tego, co niemożliwe, ale sprawiły, ze ocalono tysiące ludzi.

Mam nadzieję, że fakty, o których mówię, pomogą rozjaśnić zachmurzoną atmosferę stosunków polsko-żydowskich.

Stefan Korboński "Polacy, Żydzi i holocaust" (tytuł oryginału angielskiego: "The Jews and Poles in Word War II"), Hippcrene Books, New York 1989, ISBN 0-87052-591-3

Artykuł Żydzi w 1942: Polskie podziemie jest w stanie pomóc jednostkom, nie masom. „Uczyńcie Aliantów odpowiedzialnymi. Żeby nie udawali, że nie wiedzieli” pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Na pl. Grzybowskim w Warszawie powstanie pomnik ku czci Polaków ratujących Żydów – zapewnił Komitet dla Upamiętnienia Polaków Ratujących Żydów, na czele z przewodniczącym prof. Adamem Strzemboszem.

Podczas konferencji Komitetu, która odbyła się w dolnej części stołecznego kościoła Wszystkich Świętych, poinformowano, że władze miasta st. Warszawy oraz Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa ogłosiły otwarty konkurs na budowę pomnika, który ma stanąć przy świątyni na pl. Grzybowskim.

Materiał za serwisem Stefczyk.info

Pomnik upamiętni zarówno instytucje polskie, rząd RP na uchodźstwie, cywilne oraz wojskowe struktury Polskiego Państwa Podziemnego, oddziały zbrojne, instytucje Kościoła katolickiego (w tym żeńskie zgromadzenia zakonne i parafie), jak również w formie imiennych tabliczek, Polaków, którzy indywidualnie udzielali różnorodnej pomocy Żydom prześladowanym przez okupanta niemieckiego. Komitet zachęca artystów, rzeźbiarzy do wzięcia udziału w konkursie, tak by najlepsze prace ścigały się o palmę pierwszeństwa.

Komisja Historyczna Komitetu dla Upamiętnienia Polaków Ratujących Żydów przygotowuje od lat listę imienną ratowników, która stanie się podstawą przy dalszych pracach nad właściwym upamiętnieniem naszych bohaterów.

O pomniku rozmawiamy z prof. Janem Żarynem, przewodniczącym komisji historycznej Komitetu dla Upamiętnienia Polaków Ratujących Żydów, redaktorem naczelnym tygodnika „wSieci Historii”.

Stefczyk.Info: W kulturze masowej i w przekazie medialnym - choćby za sprawą filmu „Pokłosie” czy serialu „Nasze matki, nasi ojcowie” – umacnia się stereotyp Polaka-antysemity. Czy ten pomnik, upamiętniający Polaków ratujących Żydów, ma być świadectwem tego, że ten stereotyp jest fałszywy?

Prof. Jan Żaryn: Bez wątpienia od samego początku Komitet dla Upamiętnienia Polaków Ratujących Żydów miał świadomość, iż pomnik ku czci Polaków, którzy udzielali tejże pomocy, powinien stanąć w Warszawie. Podobnie jak w wielu innych stolicach państw Europy i świata, to jest miejsce polityki historycznej. Miejsce, w którym narody i państwa przekazują swoją historię własnym obywatelom, a także turystom. Tak jest w Waszyngtonie, Londynie, Paryżu, Rzymie i wielu innych metropoliach. I tak powinno być w Warszawie.

[quote]Chcemy powiedzieć o niezwykłym dziele, jakim było w czasie II wojny światowej udzielanie Żydom pomocy przez Polskę. Tą Polską wówczas było polskie państwo podziemne, rząd polski na uchodźstwie oraz Kościół. Instytucji, które należy upamiętnić było dużo, nie tylko Rada Pomocy Żydom, ale oczywiście RPŻ będzie w sposób szczególny honorowana. Jednocześnie mamy pełną świadomość, że pomoc Żydom była udzielana w bardzo różnorodny sposób. W związku z tym obejmujemy upamiętnieniem osoby, których przypadki rozmaicie precyzują pojęcie pomocy.[/quote]

Dziś pojęcie pomocy ma zupełnie inną definicję. Wówczas, w warunkach II wojny światowej, gdy Polakom groziła śmierć za podanie kromki chleba Żydowi, czy obóz koncentracyjny za fakt, iż się nie donosiła na sąsiada, który ratował Żyda, ta definicja nabiera zupełnie innego znaczenia. To materiał do przerobienia przez społeczeństwo polskie.

[quote]Musimy wiedzieć, jaka jest nasza przeszłość, jaka wiedza historyczna w nas powinna być, po to żebyśmy lepiej i mądrzej reprezentowali swoją historię w dyskusjach ze światem, który jest w dużej mierze ignoranckim, za sprawą naszych przewinień, choć nie tylko. Długo nie mieliśmy własnego państwa zainteresowanego tym, żeby przekazywać prawdziwą wiedzę o latach II wojny światowej. W tę pustą przestrzeń weszły narracje innych narodów i państw, które nie widziały miejsca dla polskich doświadczeń, cierpień i przypadków. A zatem musimy teraz odrabiać te 70 lat.[/quote]

Czy ten pomnik ma być polskim Yad Vashem?

To ma być bardziej pomnik, który stanowi element Polski Walczącej. Ci, którzy ratowali Żydów w czasie II wojny światowej, stanowią ewidentnie część polskiej martyrologii, także polskiego zwycięstwa nad dwoma totalitaryzmami, w tym przypadku nad totalitaryzmem niemieckim. Zwycięstwa w postawach. Tak jak żołnierz Armii Krajowej czy Narodowych Sił Zbrojnych, jak pracownik cywilnej służby polskiemu państwu podziemnemu – to byli ludzie Polski Walczącej. I Polacy udzielający pomocy Żydom mieszczą się w tej samej kategorii.

Jaki jest zamysł pomnika?

Ma on zawierać informacje zarówno dotyczące instytucji – polskiego państwa podziemnego, Kościoła katolickiego, rządu polskiego na uchodźstwie – które to instytucje angażowały się w szeroko pojęte dzieło pomocy Żydom w czasie II wojny światowej, jak i ma zawierać tabliczki z imieniem i nazwiskiem konkretnej osoby, która zginęła lub była w inny sposób represjonowana przez Niemców za fakt udzielania Żydom pomocy. Chcemy również objąć tabliczkami tych wszystkich Polaków, którzy szczęśliwie przeżyli wojnę, nie ucierpieli, ale w każdej chwili mogli być poddani represjom.

Ile tych tabliczek może się znaleźć, czy też powinno się znaleźć, na pomniku?

No właśnie, ile może, a ile powinno? To jest bardzo ważne rozgraniczenie. Oczywiście mamy świadomość, że Polaków ratujących Żydów było setki tysięcy. Nie sposób będzie ich wszystkich umieścić. Co więcej, nigdy z imienia i nazwiska wszystkich nie rozpoznamy. Relacje, które mamy, pochodzące zarówno ze źródeł żydowskich, jak i polskich, pokazują, że będziemy operowali zawsze w przestrzeni bezimiennych bohaterów. Ale jednocześnie, na szczęście, mamy też możliwość zbliżenia się do tych prawdziwych bohaterów i z nazwiska możemy ich wymienić. Warunki przestrzeni pomnika powodują, że tych nazwisk może być pomieszczonych do 10 tys. Ale liczymy na to, że ten pomnik nie zakończy żywota w momencie odsłonięcia. Następni po nas przyjdą i będą dalej tabliczki imienne wstawiać i szukać miejsca dla upamiętnienia kolejnych Polaków ratujących Żydów.

Pomnik ma stanąć na pl. Grzybowskim. Co przesądziło o tej lokalizacji?

Wyświetl większą mapę

[caption id="attachment_1152" align="alignleft" width="150"] ks. Prałat Marceli Godlewski[/caption]

Lokalizacja była w zasadzie oczywista. Tu jest kościół Wszystkich Świętych, świątynia, której proboszczem był ks. Prałat Marceli Godlewski. Wraz z innymi kapłanami, w czasie II wojny światowej ratował tutaj Żydów, wspierał ich na wiele sposobów.

Rada parafialna składała się z rodzin żydowskich, Żydów katolików, którzy tutaj przebywali. Ta przestrzeń wokół kościoła była otwarta dla wszystkich, którzy chcieli w nią wejść. To powodowało, że lista osób, którym udzielano tutaj pomocy była dużo szersza niż tylko lista Żydów katolików. A przypomnijmy, że w getcie też tacy przebywali. Dla Niemców nie było rozróżnienia wyznaniowego, kto jest Żydem,a kto nie, tylko rozporządzenia i prawna podstawa była norymberska, rasowa. Rasa decydowała o tym, kto jest Żydem, a kto nie. A zatem to miejsce wydaje się szczególne i bardzo ważnie, również z perspektywy pokazania tej prawdziwej polskiej duszy.

[quote]My jesteśmy narodem chrześcijańskim i naród chrześcijański kieruje się dobrem, a nie złem. I wszystkie instytucje państwa polskiego, na uchodźstwie i podziemne, i Kościół katolicki, w tych tragicznych warunkach, jednoznacznie stawiały poprzeczkę tak wysoko, by Polacy sięgnęli do tych ideałów chrześcijaństwa.[/quote]

Co w tej chwili jest najważniejsze w dojściu do pomnika?
Konkurs na projekt pomnika został ogłoszony w październiku 2013 r. Do końca lutego 2014 r. jest czas na zbieranie konkursowych projektów. Jury konkursu wyda werdykt, autor zwycięskiego projektu wejdzie w bliski kontakt z komisją historyczną Komitetu dla Upamiętnienia Polaków Ratujących Żydów, która w międzyczasie stanie się komisją historyczną Rady Ochrony Pamięci Walki i Męczeństwa. W ten sposób rozpocznie się współpraca między zespołem artystów, a historykami, żeby dzieło zostało dobrze wykonane.

Jest pan spokojny, że ten pomnik powstanie?

Dziś już jestem coraz spokojniejszy, że ten pomnik stanie się faktem. Historia jego powstawania jest bardzo ciekawa. Mam nadzieję, że kiedyś to opiszę. Na razie wiadomości na ten temat są ukryte w moich dziennikach.

Można Liczyć na to, że odsłonięcie pomnika nastąpi…

… najpóźniej w 2015 r.

Dziękuję za rozmowę.

Rozmawiał Jerzy Kubrak

Artykuł Powstanie pomnik ku czci Polaków ratujących Żydów. „Musimy nadrabiać 70 lat zaniedbań” pochodzi z serwisu Niezłomni.com.