Homoseksualizm nigdy nie był karany w biegu historii Polski i jej prawodawstwa, jednak na ziemiach polskich podczas zaborów doszło do jego penalizacji na terenach pod administracją Monarchii Habsburgów, Prus i Imperium Rosyjskiego.

Tak opisywał sytuację Rafał Ziemkiewicz w książce "Pycha i upadek":

Grzech, szczególnie ten obyczajowy, nigdy nie budził u nas histerii. Homoseksualizm przestał być traktowany jako przestępstwo już w pierwszym opracowanym w niepodległym państwie polskim kodeksie karnym. Proszę, sięgnijmy do literatury. "Twój przyjaciel, hm, pede-pede... uważasz, dobiera się do Walka. No nic, nic, książę Seweryn też sobie czasem lubił... byleby tylko damy się nie dowiedziały" - pisał w Ferdydurke Gombrowicz, sam też przecież pede-pede, jak wielu innych artystów, i jakoś przez nikogo z tego powodu nieszykanowany. W Polsce homoseksualizm uważany był zawsze raczej za coś śmiesznego..."

Wprawia to w lekkie zakłopotanie "zawodowych" homoseksualistów. W książce Biedronia "Tęczowy elementarz, czyli (prawie) wszystko, co chcielibyście wiedzieć o gejach i lesbijkach": "Nowoczesny jak na tamte czasy kodeks karny [...] sprawił, że w przeciwieństwie do wielu innych krajów osoby homoseksualne przestały być prześladowane przez polskie prawo. Stworzyło to sytuację dwuznaczną i kuriozalną. Z jednej strony dobrze się stało, że akty homoseksualne nie były już karane przez polskie prawo, z drugiej jednak poprzez dekryminalizację osoby homoseksualne przestały istnieć w przestrzeni publicznej, a tym samym ludzkiej świadomości.

Artykuł Jedyny kraj w Europie, w którym homoseksualizm nigdy nie był karany pochodzi z serwisu Niezłomni.com.