Hanna Gronkiewicz-Waltz nie ma najlepszej passy. Jej mąż Andrzej Waltz właśnie skierował pismo w sprawie zwrotu pieniędzy za kamienicę przy Noakowskiego 16. A sama prezydent musi zmagać się z internautami, którzy mają jej za złe, że do rozwiązania sytuacji doszło dopiero po wielu latach.

Fakt skierowania pisma przez Waltza potwierdził Patryk Jaki na Twitterze.

Potwierdzam. Jest pismo od rodziny Watzow, że chcą zwrócić 5 mln zł. Właśnie wysyłamy im numer konta ... miasta Warszawy.
Bez działaności #KomisjaWeryfikacyjna nie byłoby to możliwe.

— Patryk Jaki (@PatrykJaki) 4 stycznia 2018

Jednocześnie zwrot dotyczy całej rodziny Waltzów, na co zwrócił uwagę dziennikarz Radia Zet.

.@RadioZET_NEWS Przew.Komisji @PatrykJaki wyjaśnia,że zwrot 5 mln dotyczy całej rodziny Waltzów,sam Andrzej Waltz ma zwrócić 1,087 mln zł.

— Mariusz Gierszewski (@MariuszGierszew) 4 stycznia 2018

Sebastian Kaleta z Komisji Weryfikacyjnej przyznaje, że rodzina Waltzów i tak otrzymałaby informacje, gdzie przekazać pieniądze.

Nie musi prosić, wnioski o wszczęcie egzekucji wskutek rygoru natychmiastowego wykonania decyzji zostały wczoraj podpisane, zatem wkrótce p. Waltz otrzyma stosowne informacje dotyczące mozliwości zwrotu bezprawnie uzyskanych środków. https://t.co/Dful2FVEhd

— Sebastian Kaleta (@sjkaleta) 4 stycznia 2018

Tymczasem internauci zwrócili uwagę, że konto prezydent Warszawy na Twitterze nosi nazwę ,,Hanna Gronkiewicz", a nie ,,Hanna Gronkiewicz-Waltz", sugerując, że to próba odcięcia się od męża będącego pod medialnym ostrzałem. HGW ucięła spekulacje, choć w mało przekonującym stylu.

Popłakałem się 😂 pic.twitter.com/5nLU2h1iE1

— Ośrodek Myśli Niezawisłej (@omnpost) 4 stycznia 2018

Artykuł Rodzina Waltzów musi oddać 5 mln złotych. Tymczasem HGW broni dobrego imienia na Twitterze. Odpowiedź na jej wpis podbiła sieć pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

[caption id="attachment_26953" align="alignright" width="447"] fragment okładki "W Sieci"[/caption]

Hanna Gronkiewicz- Waltz podczas obchodów rocznicy wybuchu powstania w getcie piętnowała "polski antysemityzm". Tymczasem jak opisywał "Wprost", jej rodzina sprzedawała pożydowską kamienicę w centrum Warszawy, zarabiając na niej parę milionów złotych.

Prezydent Warszawy mówiła:

Jeszcze w ubiegłym roku był z nami i tutaj, w tym miejscu mówił, że istnieją wartości ponadczasowe, które wywodzą się z przykazań danych Mojżeszowi. (…) To te wartości dotyczące godności i życia człowieka. Kilka miesięcy temu we Wrocławiu spalono kukłę Żyda, a kilka dni temu w ślad za milczącą postawą polityków, odprawiono mszę, w której szkalowano Polaków i Polki o odmiennych poglądach, a niektórym narodowościom odbierano prawo istnienia

Tymczasem Tygodnik Wprost w 2014 r. pisał:

Rodzina Hanny Gronkiewicz-Waltz w lutym 2007 r. zarobiła parę milionów złotych na sprzedaży prywatnej spółce pożydowskiej kamienicy przy ul. Noakowskiego 16 w Warszawie. Waltzowie i ich krewni odziedziczyli większość udziałów w tej nieruchomości po Romanie Kępskim, wuju męża prezydent stolicy. [...] Sęk w tym, że Kępski nabył udziały w kamienicy, jak wynika z akt policji II RP i peerelowskiej milicji, od szajki oszustów, najprawdopodobniej tzw. szmalcowników. Oszuści bezprawnie przywłaszczyli ją sobie podczas wojny, gdy zginęli albo uciekli jej żydowscy właściciele. Mimo potwierdzających tę wersję dowodów urzędnicy stołecznego ratusza już w III RP dali wiarę fałszywkom wystawionym pół wieku wcześniej przez sprytnych złodziei i w październiku 2006 r. przekazali nieruchomość m.in. Waltzom.

Artykuł Gronkiewicz-Waltz piętnuje antysemityzm. Czy pamięta o swojej kamienicy? pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

[caption id="attachment_1631" align="alignleft" width="649"] Warszawa, 12 grudnia 1948. Kongres Zjednoczeniowy Polskiej Partii Robotniczej (PPR) i Polskiej Partii Socjalistycznej (PPS) obradował 15-21 grudnia w auli Gmachu Głównego Politechniki Warszawskiej. Powstała Polska Zjednoczona Partia Robotnicza (PZPR). Na zdjęciu udekorowana ul. Noakowskiego.[/caption]

Z mieszanymi uczuciami słuchałem Findera, jego informacji i zarazem instrukcyjnych wskazówek naświetlających rolę, zadania i oblicze PPR. Wynikało z nich, że kierownictwo Kominternu - rea­lizujące zawsze dyrektywy WKP (b) - nowo powołanej partii nadało niejako dwa oblicza, jawne i tajne.

Na jawne oblicze partii składała się cała jej nie skrywana przed nikim działalność podziemna, tajne zaś, czyli skrywane przed narodem, miały pozostać powiązania kierownictwa partii z Moskwą, z Kominternem, uznawanie ich zwierzchnictwa nad partią mimo formalnego wyrzeczenia się przez nią przynależności do Międzynarodówki Komunistycznej.

O tym dru­gim, tajnym aspekcie oblicza partii wiedział jedynie w stopniu bar­dzo zróżnicowanym jej kierowniczy aktyw. Najgłębiej znała te spra­wy trójka kierownicza partii wchodząca w skład pierwszej Grupy Inicjatywnej. Mniej wtajemniczeni byli pozostali uczestnicy tej gru­py, jak też przerzuceni później do kraju członkowie II Grupy Inicja­tywnej. Aktyw krajowy PPR był w tym przedmiocie na ogół powie­rzchownie zorientowany, z wyjątkiem tych działaczy PPR, którzy współpracowali z wywiadem, radzieckim. (…)

Udzielone mi przez Findera wyjaśnienia i informacje podważało nieco moje pierwotne, wysnute z treści odezwy założycielskiej PPR pojęcia dotyczące politycznych i ideologicznych zasad konstytucyjnych nowej partii. Nie budziła we mnie najmniejszych zastrzeżeń nowa nazwa partii uwypuklająca jej narodowy charakter. Istotnie otwierało to przed partią szerokie możliwości docierania do klasy robotniczej, do szerokich rzesz ludzi pracy, stwarzało dla niej dogodniejsze warunki organizowania walki z okupantem.

Podzielałem całkowicie argumentację Findera, że nowa partia, przyjmując nazwę PPR, podkreślała tym samym jeszcze mocniej swój negatywny stosunek do błędnej, fałszywej, dogmatyczno-sekciarskięj polityki b. KPP, która właśnie z racji tej polityki nie mogła stać się partią obejmującą swoimi wpływami szerokie masy pracujące.

[quote]Jednakże jednocześnie z tym nie żywiłem złudzeń, że przez przyjęcie nazwy Polska Partia Robotnicza i złożenie przez jej kierownictwo publicznego oświadczenia, iż nie jest na sekcją Międzynarodówki Komunistycznej, zdezorientujemy naszych wrogów i przeciwników politycznych, zdołamy wmówić ugrupowaniom politycznym, na których bazowała Delegatura krajowa rządu emigracyjnego, jakoby PPR była partią w pełni samorządną, nie mającą żadnych powiązań z Moskwą i Kominternem.[/quote]

Władysław Gomułka, Pamiętniki t. II, BGW, Warszawa 1994, s. 115-116.

Artykuł O tym, że PPR była sekcją Międzynarodówki, w pełni kontrolowaną z Moskwy. O tajnym obliczu partii mówi Władysław Gomułka pochodzi z serwisu Niezłomni.com.