Ruiny małego betonowego bunkra w okolicach Wizny są grobem jego dowódcy, kapitana Władysława Raginisa i pomnikiem bitwy, która jako jedna z czterech w historii Polski znana jest jako polskie Termopile.

Dziewięciokilometrowy odcinek fortyfikacji był fragmentem linii obrony SGO – Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Narew”. Blokował strategicznie ważny kierunek uderzenia niemieckiego z Prus Wschodnich. Blokował jedynie małymi, żelbetonowymi bunkrami, wyposażonymi tylko w broń maszynową – bez jakiejkolwiek artylerii.

Załogę stanowiło 720 żołnierzy, których atakował ponad 40-tysięczny XIX Korpus Pancerny generała Heinza Guderiana. Dowódca polskiej obrony kapitan Władysław Raginis, oficer elitarnego KOP – Korpusu Ochrony Pogranicza – był jednym z tych, o których onegdaj pisał Stanisław Cat – Mackiewicz wskazując na wpływ Henryka Sienkiewicza na naszą mentalność:

„My wszyscy z niego”.

[caption id="attachment_934" align="alignleft" width="220"] Władysław Raginis[/caption]

Bez wątpienia „z niego” i jego ideału żołnierza bez skazy, pana Michała Wołodyjowskiego, był w ogromnej mierze także kapitan Władysław Raginis. Świadom beznadziejności sytuacji ślubował wraz z porucznikiem Brykalskim  – niczym „mały rycerz” – że żywy nie odda fortyfikacji.

W tej wojnie „na czas” maleńkie siły obrońców związały bojem potężną formację nieprzyjaciela. Ale otoczone, pozbawione amunicji, nie mogły dłużej walczyć. Kilkudziesięciu żołnierzy przedarło się przez niemieckie okrążenie. Kilkudziesięciu innym, którzy pozostali przy życiu, kazał dowódca oddać się do niewoli. Sam spełnił swą przysięgę, jakby żywcem wyjęta z kart Trylogii Henryka Sienkiewicza.

Wyświetl większą mapę

Gdy więc słyszę, że na łamach „Gazety Wyborczej” szkaluje się pamięć tego bohatera nad bohaterami, a ministrowie edukacji narodowej spod znaku Platformy zwanej dla niepoznaki „Obywatelską” wycofują z kanonu lektur szkolnych    powieści Sienkiewicza, to nie potrafię uniknąć refleksji, że deprecjonowanie bohaterów i odbieranie polskiej młodzieży najlepszych wzorców literackich są nie tyle efektem głupoty czy niewiedzy, co działaniami dobrze przemyślanami i realizowanymi metodycznie przez te właśnie środowiska. Jak długo jeszcze na to pozwolimy?

Wojciech Sumliński (za sumlinski.pl)

Artykuł „Mały rycerz” z 720 żołnierzami kontra 40-tysięczny Korpus Pancerny Guderiana, czyli polskie Termopile. [WIDEO] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Dom Historii Europejskiej powstał z inicjatywy Parlamentu Europejskiego. Jego celem jest lepsze zrozumienie historii Europy i integracji europejskiej. Tyle oficjalne zapewnienia. Prof. Andrzej Nowak odwiedził to miejsce i nie zostawia na sztandarowej inicjatywie PE suchej nitki.

Swoimi refleksjami podzielił się z tygodnikiem ,,wSieci".

redukcja arcybogatej i skomplikowanej europejskiej historii przypomina schemat najbardziej tępej komunistycznej propagandy z czasów Józefa Stalina: od zła i rozbicia do dobra i zjednoczenia, od ciemności do światła

- podsumowuje inicjatywę, która kosztowała 50 mln euro. Prof. Nowak wizytę w muzeum odbył wraz z dr. Łukaszem Kamińskim (byłym prezesem IPN) oraz dr. Łuka­szem Adamskim (zastępcą dyrektora Centrum Polsko-Rosyjskiego Dialogu Porozumienia).

Mamy różne wrażliwości historyczne, zapewne także niejednolite polityczne sympatie, wszyscy trzej byliśmy jednak dosłownie zaszokowani prze­kazem emanującym z brukselskiego Domu

- podkreśla.

O chrześcijaństwie można się dowiedzieć, że religia ta dominowała nad Europą przez długie wieki – ale już chyba dłużej nie będzie, sugeruje z nadzieją komentarz z tabletu. Brak tu miejsca na takie „drobiazgi”, dla których miliony ludzi na całym świecie z szacunkiem i podziwem wymawiają słowo „Europa”: dla dziedzictwa chrześcijańskiej Europy – dla insty­tucji uniwersytetów, dla katedr, dla choćby najmniejszej wzmianki o muzyce sakralnej

- wylicza.

O narodach dowiadujemy się, że pojawiły się w ostatnich dwóch wiekach.

ciekawe, skąd się wzięli w Europie np. Żydzi czy Ormia­nie, czy nie było ich przed XIX w., czy nie byli narodami? czy rzeczywiście nie było żadnych Anglików, Polaków ani Węgrów przed XIX w?

- pisze prof. Nowak i podaje wymowny fakt:

Jako przykłady powstania narodu podane są Polska i Grecja, które miały ujawnić swoje istnienie 200 lat temu na ruinach impe­riów (sic!). Przelotny fenomen narodów, miejmy nadzieję, wkrótce zejdzie z areny dziejów: to jest wymowa ideowego wprowadzenia do Domu Historii Europy.

Filozofii autorzy wystawy nie poświęcili zbyt dużo miejsca.

Podane są jej dwa – słownie: dwa – przykłady: Arystoteles i Sławoj Żiżek (dla niezorientowanych: współczesny słoweński neomarksista-freudysta). Dla Platona, Augustyna, Tomasza z Akwinu, a na­wet Francisa Bacona, Hobbesa, Locke’a, Rousseau czy Kanta brakuje w tej europejskiej pamięci miejsca

- podsumowuje. Brakuje miejsca na ideę wolności - zarówno w rozumieniu republikańskim i liberalnym.

Za to jest komunizm. I temu zjawisku jest poświęcona osobna gablota, jak narodom czy chrześcijaństwu, ale z inną wymową. Ta szlachetna idea (na kolejnym piętrze, obok eg­zemplarza „Manifestu Komunistycznego”, można wysłuchać z tabletu słów o marksizmie jako „płomiennym proteście” przeciw niesprawiedliwości świata kapitalizmu europej­skiego) przeżywała, co prawda, trudne chwile w drugiej po­łowie XX w. w Europie Wschodniej, ale - sugeruje komentarz - wcale nie musi to znaczyć, że straciła dziś swoje znaczenie i wspaniałą przyszłość

- relacjonuje prof. Nowak.

Zwiedzający dowiadują się o zbrodniach kolonializmu, ale...

Nie dowiadujemy się jednak wyraźnie, które kraje europejskie mają w tych zbrodniach udział (przypomnę: na pewno dzie­więć krajów Europy Zachodniej - Wielka Brytania, Francja, Holandia, Belgia, Hiszpania, Portugalia, Włochy, Niemcy, Dania), a które raczej były ofiarami kolonializmu (choćby kraje bałkańskie – ofiary kolonializmu tureckiego, islam­skiego, że nie wspomnę o środkowo- i wschodnioeuropej­skich ofiarach kolonializmu rosyjskiego czy niemieckiego...)

Nie brakuje natomiast polskich akcentów:

jądro ciemności wieku XIX. Tu szaleje nacjonalizm i kapitalizm. Nacjonalizm symbolizują książki, które uczą nienawiści: wśród nich pierwszy polski akcent – Trylogia Henryka Sienkiewicza

- czytamy. Kolejny zaprezentowany Polak to... Feliks Dzierżyński:

Pojawia się na pewno w znacznie bardziej pozy­tywnym kontekście niż wcześniej prezentowany przez swoją nacjo­nalistyczną książkę Sienkiewicz

- pisze prof. Nowak. W ogóle komunizm na wystawie jet prezentowany bardzo pozytywnie:

Okres międzywojnia to z jednej strony kryzys demokracji parla­mentarnej, faszyzacja, rozwój autorytaryzmów (prezentuje to zja­wisko m.in. figurka Piłsudskiego), ale także odpowiedź na te zagrożenia w postaci ruchu pacy­fistycznego i projektów paneuropejskiej organizacji, takich jak Richarda Coudenhove-Kalergi. Mamy więc odwieczną walkę dobra ze złem. Koncentruje się ona w wojnie domowej w Hiszpanii. Siły zła reprezentuje oczywiście Franco. Siły dobra reprezentują republikanie i wspierający ich ZSRR

- czytamy. Ciekawe informacje dotyczą paktu Ribbentrop - Mołotow.

In­formacja o zawarciu takiego paktu jest podana i – zgod­nie z założeniami tego muzeum – „zbalansowana” Balans polega na tym, że otrzymujemy do wglądu dwa wycinki z gazet, usprawiedliwiające ten pakt jako słuszny ruch w kierunku obrony pokoju, a także dwa wycinki z gazet potępiających wynikającą z paktu agresję. Te dwa pierwsze to przedstawiony oczywiście w języku francuskim artykuł z komunistycznej „L’Humanite” oraz fragment moskiew­skiej „Prawdy”; argumenty krytyczne wobec paktu Stalina z Hitlerem pozna tylko ten, kto zna język polski – owe dwa wycinki potępiające 23 sierpnia 1939 r. pochodzą z prasy polskiej. Zastanawiam się: ilu widzów wystawy w Brukseli zna francuski lub rosyjski, a ilu zna polski?

- zastanawia się profesor, dodając, że oprowadzający lektor milczy na ten temat.

Za II wojnę światową odpowiadają naziści i ich sojusznicy. Cierpienia, które zadali, demonstruje charakterystyczna fotografia.

Zdjęcie wymizerowanej, w oczywisty sposób dotkniętej tragedią rodziny niemieckich wypędzonych z 1945 r. [...] na samym końcu jest uśmiechnięta buzia młodej, ele­gancko ubranej i uczesanej Polki: wychodzi z obozu przesiedleńców (dipisów). Czy to właściwie do­brane zdjęcia, proporcjonalne do skali doświadczeń, do rzeczywistej historii?

- nie ukrywa zaskoczenia prof. Nowak, który zauważa, że zabrakło oczywiście informacji, że przesiedlenia rozpoczęli Niemcy. O polskim ruchu oporu cisza:

Był, owszem, jakiś antynazistowski ruch oporu. Zauwa­żyłem francuski i norweski (choć jest też wspomniany Qui­sling). Polskiego nie dostrzegłem

- czytamy. W kontekście Holokaustu pojawia się kolejny polski akcent:

Nad gablotą z egzemplarzem książki Jana Tomasza Grossa o Jedwabnem wielkie słowa prezydenta Kwaśniewskiego przeprosinami w imieniu narodu, który jakby jeszcze do tych przeprosin nie dorósł. [...] Nie ma, rzecz jasna, żadnej informacji o największej liczbie Sprawiedliwych Wśród Narodów Świata, pochodzących z Polski. Nie, w tym miejscu ma być tylko wstyd. Dopiero Jan Tomasz Gross, podkreśla głos z tabletu, oświecił Polaków. Ale niestety wciąż nie wszystkich. Nie wszyscy jesteśmy jeszcze na poziomie wzorcowej, niemieckiej pamięci o Ho­lokauście, zawstydza nas mocno ta ważna część wystawy

- pisze profesor, który dodaje, że próżno szukać wzmianki o Janie Pawle II.

Jest tylko złowrogi cień Kościoła katolickiego, w postaci egzempla­rza Humanae vitae, potępiającej antykoncepcję encykliki papieża Pawia VI. Zderzona jest z wyło­żonymi obok w gablocie przera­żającymi szczypcami do aborcji

- podkreśla.

Na najwyższym piętrze zaprezentowano zwiedzającym czasy obecne.

czeka na nas uśmiechnięty przewod­niczący van Rompuy, odbierający pokojową Nagrodę Nobla dla Unii Europejskiej. Jesteśmy już w raju, a w każdym razie blisko [...] Wiemy już, na czym opiera się nowa europejska tożsamość. Opiera się na strachu. Na strachu przed powrotem do koszmarnej prze­szłości, jaka dominowała na tym kontynencie przed początkiem zjednoczenia, prowadzącego do dzisiejszej formy Unii, do prze­wodniczących Tajaniego, Junckera i Tuska

- kończy relację z przygnębiającej wizyty prof. Nowak.

źródło: wSieci (25/2017)

Artykuł Profesor odwiedził najnowsze muzeum przy Parlamencie Europejskim, z którego Europejczycy poznają historię. Nie mógł uwierzyć, jak zaprezentowano Polskę. ,,Propaganda jak za Stalina” pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Artykuł Przysłowa mądrością narodów pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Juliusz Kossak, herbu Kos (ur. 29 października 1824 w Nowym Wiśniczu, zm. 3 lutego 1899 w Krakowie) – polski malarz, rysownik i ilustrator. Specjalizował się w malarstwie historycznym i batalistycznym, ulubionym tematem jego obrazów były konie. Tu przedstawiamy jego ilustracje do Trylogii Henryka Sienkiewicza

[caption id="attachment_8744" align="aligncenter" width="800"] Przygoda w drodze do Łubniów
1885[/caption]

[caption id="attachment_8745" align="alignright" width="800"] Pochód Chmielnickiego z Tuhaj Bejem[/caption]

[caption id="attachment_8746" align="alignright" width="800"] Napad Bohuna na Kurcewiczów w Rozłogach[/caption]

[caption id="attachment_8747" align="alignright" width="800"] Książę Jeremi Wiśniowiecki na mogile[/caption]

[caption id="attachment_8748" align="alignright" width="800"] Podbipięta z Półjanem pod Konstantynowem[/caption]

[caption id="attachment_8749" align="alignright" width="800"] Zagłoba zdobywa chorągiew[/caption]

[caption id="attachment_8750" align="alignright" width="800"] Pojedynek Wołodyjowskiego z Bohunem[/caption]

[caption id="attachment_8751" align="alignright" width="800"] Helena z Zagłobą, Wołodyjowskim i Rzędzianem w ucieczce z Czortowego Jaru[/caption]

[caption id="attachment_8752" align="alignright" width="800"] Śmierć Longinusa Podbipięty[/caption]

[caption id="attachment_8753" align="alignright" width="800"] Przeprawa Skrzetuskiego przez staw[/caption]

[caption id="attachment_8754" align="alignright" width="800"] Skrzetuski przed królem w Toporowie[/caption]

[caption id="attachment_8755" align="alignright" width="607"] Zagłoba zdobywa chorągiew[/caption]

[caption id="attachment_8756" align="alignright" width="800"] Zagłoba zdobywa chorągiew (?)[/caption]

[caption id="attachment_8757" align="alignright" width="615"] Skrzetuski i Podbipięta[/caption]

[caption id="attachment_8758" align="alignright" width="624"] Zagłoba i Bohun[/caption]

[caption id="attachment_8759" align="alignright" width="665"] Zagłoba z małymi Skrzetuskimi[/caption]

[caption id="attachment_8760" align="alignright" width="800"] Spotkanie Chmielnickiego z Tuhaj Bejem (szkic)[/caption]

[caption id="attachment_8761" align="alignright" width="800"] Spotkanie Chmielnickiego z Tuhaj Bejem[/caption]

[caption id="attachment_8762" align="alignright" width="800"] Kmicicowa kompania.[/caption]

[caption id="attachment_8763" align="alignright" width="800"] Kmicicowa kompania[/caption]

[caption id="attachment_8764" align="alignright" width="800"] Kmicic z Oleńką na kuligu[/caption]

[caption id="attachment_8766" align="alignright" width="800"] Basia i Azya[/caption]

[caption id="attachment_8767" align="alignright" width="800"] Pan Zagłoba ba Weselu[/caption]

[caption id="attachment_8768" align="alignright" width="800"] Spotkanie Skrzetuskiego z Chmielnickim na Dzikich Polach[/caption]

Artykuł Bohaterowie Henryka Sienkiewicza jak żywi. Zobacz świetne ilustracje Juliusza Kossaka do Trylogii [galeria] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Nie ma sobie równego w odtwarzaniu stepów, koni, zdziczałych dusz stepowych i krwawych scen, które rozgrywały się dawniej na onych pobojowiskach. Takie obrazy mówią, bo na ich widok przychodzą na myśl stare tradycje, stare pieśni i podania rycerskie, słowem wszystko to co było, przeszło, a żyje tylko we wspomnieniach, zaklęte w czar poezji! Brandt jest po prostu poetą stepowym, tak jak był nim Goszczyński, Zaleski lub nawet Słowacki w "Beniowskim". Czasy zamarłe zmartwychwstają pod jego pędzlem, a na widok jednego epizodu mimo woli odtwarza się w duszy cały świat rycersko-kozaczy.

Henryk Sienkiewicz

Kim był Józef Brandt?

Józef Brandt herbu Przysługa (ur. 11 lutego 1841 w Szczebrzeszynie, zm. 12 czerwca 1915 w Radomiu) – polski malarz, batalista.

Studiował w Paryżu (1858-1860) i Monachium. Od 1875 prowadził prywatną szkołę malarską, stając się przywódcą tzw. monachijskiej szkoły malarstwa polskiego, z którą byli związani m. in. Aleksander Gierymski, Alfred Wierusz-Kowalski, Tadeusz Ajdukiewicz, Wojciech Kossak, Leon Wyczółkowski.

Tworzył głównie obrazy rodzajowo-batalistyczne i historyczne o tematyce związanej z walkami kozackimi, tatarskimi i wojnami szwedzkimi XVII w.

[quote]Twórczość Brandta cechuje literackie ujęcie tematu, realizm szczegółów, swobodna kompozycja i mistrzowskie oddanie ruchu.[/quote]

Brandt wywarł silny wpływ na malarstwo polskie, także na literaturę (Trylogia Henryka Sienkiewicza).

W 1877 ożenił się z Heleną z Woyciechowskich Pruszakową, właścicielką wsi Orońsko k. Radomia, gdzie tworzył i prowadził szkołę przez większą część życia. Tutaj spędzał artysta sezony letnie, otoczony rodziną oraz licznie odwiedzającymi go przyjaciółmi. Obecnie znajduję się tutaj znane Centrum Rzeźby Polskiej.

Do naśladowców jego twórczości należał m.in. Władysław Szerner.

za wikipedią

[caption id="attachment_5141" align="aligncenter" width="800"] Atak kawalerii[/caption]

[caption id="attachment_5142" align="alignright" width="800"] Bitwa pod Chocimem[/caption]

[caption id="attachment_5143" align="alignright" width="800"] Bitwa pod Wiedniem[/caption]

[caption id="attachment_5144" align="alignright" width="695"] Chwytanie konia na arkan[/caption]

[caption id="attachment_5145" align="alignright" width="800"] Czarniecki pod Koldyngą[/caption]

[caption id="attachment_5146" align="alignright" width="478"] Czarniecki na tarancie[/caption]

[caption id="attachment_5147" align="alignright" width="800"] Czaty nad Dnieprem[/caption]

[caption id="attachment_5148" align="alignright" width="800"] Jeździec kozacki[/caption]

[caption id="attachment_5149" align="alignright" width="800"] Konfederaci[/caption]

[caption id="attachment_5150" align="alignright" width="800"] Kozacy pytajacy o drogę[/caption]

[caption id="attachment_5151" align="alignright" width="800"] Kozak i dziewczyna przy studni[/caption]

[caption id="attachment_5152" align="alignright" width="800"] Kozak na czatach[/caption]

[caption id="attachment_5153" align="alignright" width="800"] Kozak na koniu[/caption]

[caption id="attachment_5154" align="alignright" width="800"] Kozak na koniu[/caption]

[caption id="attachment_5155" align="alignright" width="800"] Lisowczycy przed gospodą[/caption]

[caption id="attachment_5156" align="alignright" width="800"] Luzak, podprowadzanie konia do bitwy[/caption]

[caption id="attachment_5157" align="alignright" width="800"] Na pastwisku[/caption]

[caption id="attachment_5158" align="alignright" width="800"] Nad Dniestrem[/caption]

[caption id="attachment_5159" align="alignright" width="800"] Odbicie jasyru[/caption]

[caption id="attachment_5160" align="alignright" width="800"] Pochod tatarski[/caption]

[caption id="attachment_5161" align="alignright" width="800"] Pojmanie na arkan[/caption]

[caption id="attachment_5162" align="alignright" width="800"] Popas Czumaków[/caption]

[caption id="attachment_5163" align="alignright" width="800"] Potyczka ze Szwedami[/caption]

[caption id="attachment_5164" align="alignright" width="800"] Powitanie stepu[/caption]

[caption id="attachment_5165" align="alignright" width="800"] Powrót spod Wiednia[/caption]

[caption id="attachment_5166" align="alignright" width="800"] Pożegnanie - kozak[/caption]

[caption id="attachment_5167" align="alignright" width="800"] Przed burzą[/caption]

[caption id="attachment_5168" align="alignright" width="800"] Ucieczka w zimie[/caption]

[caption id="attachment_5169" align="alignright" width="800"] Zwiad kozacki[/caption]

[caption id="attachment_5170" align="alignright" width="800"] Żydzi jadący na jarmark[/caption]

Artykuł Malarz, którego obrazy przemawiały niczym poezja. Sceny, które uwiecznił, inspirowały Henryka Sienkiewicza [obrazy] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

W smutną listopadową środę 15 listopada 1916 roku umierał na obczyźnie Henryk Sienkiewicz – duma Polaków, pisarz, którego książki tłumaczone były na kilkadziesiąt języków świata. Do końca służył rodakom, zwłaszcza ofiarom wojny. Nie dane mu było zaznać cudu niepodległości.

Od ponad wieku jest w Polsce najpoczytniejszy. Jest też najpoczytniejszym polskim pisarzem na świecie. „Quo vadis” tłumaczono na ponad 40 języków!

Urodził się w Woli Okrzejskiej na Podlasiu, w rodzinie wywodzącej się z Tatarów. Studiował w Szkole Głównej w Warszawie. Debiutował jako pisarz w „Przeglądzie Tygodniowym” (1869).

Wyświetl większą mapę

Ożenił się (1881) z Marią Szetkiewiczówną, która cztery lata później umarła na gruźlicę. Z tego małżeństwa miał dwoje dzieci. W latach 1876-1878 odbył podróż do Stanów Zjednoczonych, skąd przesyłał „Listy z podróży” i nowele.

[caption id="attachment_1600" align="alignleft" width="300"] Spotkanie Skrzetuskiego z Chmielnickim na Dzikich Polach[/caption]

Nieustannie ruszał w kolejne podróże po Polsce i po Europie. Jego życie ilustruje prawdę, że podróże kształcą… Zwyczajów nie zmienił po otrzymaniu pałacyku i majątku ziemskiego w Oblęgorku (1900) – daru wdzięcznych rodaków.

Po wybuchu I wojny światowej wyjechał do Szwajcarii, stanął na czele Komitetu Pomocy dla Ofiar Wojny w Polsce. Po śmierci w Vevey jego ciało pochowano w tamtejszym kościele, od 1924 r. spoczywa w podziemiach katedry św. Jana w Warszawie.

Osiągnął sławę i sukces finansowy. Dzielił się z rodakami. Utworzył m.in. fundusz stypendialny dla polskich artystów. Skorzystali z niego Maria Konopnicka, Stanisław Wyspiański i inni.

Drukowane w odcinkach (1883-1884) „Ogniem i mieczem” i cała „Trylogia” sprawiły, że z pozytywisty stał się piewcą historii Polski. Tak żyje w naszych sercach. Epilog do „Pana Wołodyjowskiego” zakończył słowami:

[quote]Na tym kończy się ten szereg książek pisanych w ciągu kilku lat i w niemałym trudzie – dla pokrzepienia serc.[/quote]

Polskie serca wymagały wtedy pokrzepienia. A dziś? Chyba bardziej niż wtedy.

[caption id="attachment_1599" align="aligncenter" width="500"] Powitanie pociągu ze zwłokami Henryka Sienkiewicza na warszawskim Dworcu Głównym[/caption]

Artykuł Nie tylko pisał „ku pokrzepieniu serc”, ale zawsze niósł pomoc rodakom. Dziś obchodzimy smutną rocznicę pochodzi z serwisu Niezłomni.com.