[caption id="attachment_5046" align="alignright" width="300"] Maska pośmiertna Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego[/caption]

Panu Stefanowi Kołaczkowskiemu ze  stutysięczną podzięka za “Bilans estetyzmu”(“Marchołt”, styczeń, 1937)

Konstanty Ildefons Gałczyński, "Polska wybuchła w roku 1937"

Miałem o tym pisać artykuł,
lecz wolę wiersza dźwięczną miedź -
nie potom wierszom formę wykuł,
artykułami żeby grzmieć:

W tym roku Polska się zaczyna
jasna i piękna jak dziewczyna,
wznosimy dla niej jasny dom!

Szczury do Wisły! Z Wisły wiarę!
Ja strofy te jak “Carmen saeculare”
składam Warszawy nowym dniom.

Oto się kłamstwu kładzie tama,
na szczurowisku pięści błysk -
bowiem kto Polskę chciał okłamać,
teraz od Polski dostanie w pysk.

I nie pomogą “Wiadomosti”,
ni mydło, proszę jegomosti,
ni papa Stalin, pupa Kridl.

Gdy wschodzi słońce, giną krety.
Tylko rycerzom laur poety;
ty bubkom, panie, oczy mydl…

Nie trzeba płakać, mój maleńki,
że dogorywasz tak po cichu:
teraz lepsze płyną piosenki
z piór Sołtysików i Giertychów;

kończy się “lepka, gęsta proza”,
kończy się poza, breza, groza,
kumkanie “estetycznych” żab.

Od tych Stempowskich, od tych “znawców”
milszy nam sąd warszawskich krawców,
ślusarzy, zdunów, prostych bab.

I oni słowa nasze pochwycą,
nie recenzenci idiotyczni;
w Polsce pachnieć będzie pszenicą,
nie intelektem rabinicznym.

Wisło, jak lira dzwoń
mądra i rzewna;
na zasiew nasz pochyl swą dłoń,
Matko Boska Siewna.

Artykuł Konstanty Ildefons Gałczyński i „Polska wybuchła w roku 1937”. „W Polsce pachnieć będzie pszenicą, nie intelektem rabinicznym” pochodzi z serwisu Niezłomni.com.