Niemal połowie z 255 średnich miast w Polsce grozi marginalizacja i zjawiska kryzysowe – wynika z analiz Polskiej Akademii Nauk.

Największe nasilenie problemów społeczno-gospodarczych zdiagnozowano w Prudniku w woj. opolskim, Hajnówce w woj. podlaskim i w Bartoszycach w województwie warmińsko-mazurskim. Wysoko są również: Kętrzyn (warmińsko-mazurskie), Przemyśl i Sanok (woj. podkarpackie) oraz Grudziądz (woj. kujawsko-pomorskie). Łącznie funkcje społeczno-gospodarcze w najwyższym stopniu tracą 122 miasta.

Oto lista (kolejność według współczynnika: nasilenie problemów społeczno-gospodarczych:

Prudnik (Opolskie), Hajnówka (Podlaskie), Bartoszyce (Warmińsko-Mazurskie), Kętrzyn (Warmińsko-Mazurskie), Przemyśl (Podkarpackie), Sanok (Podkarpackie), Grudziądz (Kujawsko-Pomorskie), Ostrowiec Świętokrzyski (Świętokrzyskie), Jasło (Podkarpackie), Kraśnik (Lubelskie), Jarosław (Podkarpackie), Chełm(Lubelskie), Nysa (Opolskie), Zamość (Lubelskie), Zambrów (Podlaskie), Starachowice (Świętokrzyskie), Staszów (Świętokrzyskie), Jędrzejów (Świętokrzyskie), Braniewo (Warmińsko-Mazurskie), Hrubieszów (Lubelskie), Kamienna Góra (Dolnośląskie), Ząbkowice Śląskie (Dolnośląskie), Tomaszów Lubelski (Lubelskie), Nowy Targ (Małopolskie), Konin (Wielkopolskie), Zakopane (Małopolskie), Kędzierzyn-Koźle (Opolskie), Rydułtowy (Śląskie), Mielec (Podkarpackie), Brzeg (Opolskie), Szczytno(Warmińsko-Mazurskie), Koło (Wielkopolskie), Augustów (Podlaskie), Ostrołęka (Mazowieckie), Żagań (Lubuskie), Radom (Mazowieckie), Ostrów Mazowiecka (Mazowieckie), Tomaszów Mazowiecki (Łódzkie), Ciechanów (Mazowieckie), Malbork (Pomorskie), Jelenia Góra (Dolnośląskie), Sieradz (Łódzkie), Zabrze (Śląskie), Łomża (Podlaskie), Krosno (Podkarpackie), Tarnów (Małopolskie), Kluczbork (Opolskie), Jastrzębie-Zdrój (Śląskie), Chrzanów (Małopolskie), Sosnowiec (Śląskie), Dębica (Podkarpackie), Gostynin (Mazowieckie), Nisko (Podkarpackie), Międzyrzecz (Lubuskie), Krapkowice (Opolskie), Pułtusk (Mazowieckie), Nowa Ruda (Dolnośląskie), Grajewo (Podlaskie), Kłodzko (Dolnośląskie), Giżycko (Warmińsko-Mazurskie), Bielawa (Dolnośląskie), Gorlice (Małopolskie), Włocławek (Kujawsko-Pomorskie), Nowa Sól (Lubuskie), Krasnystaw (Lubelskie), Kozienice (Mazowieckie), Olecko (Warmińsko-Mazurskie), Pisz (Warmińsko-Mazurskie), Białogard (Zachodniopomorskie), Chełmno (Kujawsko-Pomorskie), Wałbrzych (Dolnośląskie), Ełk (Warmińsko-Mazurskie), Lubań (Dolnośląskie), Wałcz (Zachodniopomorskie), Świdwin (Zachodniopomorskie), Choszczno (Zachodniopomorskie), Gryfice (Zachodniopomorskie), Sokółka (Podlaskie), Nakło nad Notecią (Kujawsko-Pomorskie), Bytów (Pomorskie), Lidzbark Warmiński (Warmińsko-Mazurskie), Szczecinek (Zachodniopomorskie), Rypin (Kujawsko-Pomorskie), Złotów (Wielkopolskie), Bytom (Śląskie), Zgorzelec (Dolnośląskie), Mrągowo (Warmińsko-Mazurskie), Końskie (Świętokrzyskie), Dzierżoniów (Dolnośląskie), Słupsk (Pomorskie), Stalowa Wola (Podkarpackie), Skarżysko-Kamienna (Świętokrzyskie), Jawor (Dolnośląskie), Sandomierz (Świętokrzyskie), Wieluń (Łódzkie), Biłgoraj (Lubelskie), Bielsk Podlaski (Podlaskie), Świętochłowice (Śląskie), Tarnobrzeg (Podkarpackie), Elbląg (Warmińsko-Mazurskie), Biała Podlaska (Lubelskie), Radomsko (Łódzkie), Turek (Wielkopolskie), Bolesławiec (Dolnośląskie), Żary (Lubuskie), Nowy Sącz (Małopolskie), Piła (Wielkopolskie), Gniezno (Wielkopolskie), Zduńska Wola (Łódzkie), Inowrocław (Kujawsko-Pomorskie), Działdowo (Warmińsko-Mazurskie), Ozorków (Łódzkie), Kutno (Łódzkie), Świebodzice (Dolnośląskie), Przeworsk (Podkarpackie), Sierpc (Mazowieckie), Busko-Zdrój (Świętokrzyskie), Złotoryja (Dolnośląskie), Strzelce Opolskie (Opolskie), Radzyń Podlaski (Lubelskie), Pleszew (Wielkopolskie), Namysłów (Opolskie)

Miasta średnie w ekspertyzie PAN zostały zdefiniowane jako miejscowości poniżej stolicy województwa i powyżej 20 tys. mieszkańców (powyżej 15 tys., jeśli było to miasto powiatowe).

Problemy rozwojowe dotyczą m.in. spadku liczby ludności, zwłaszcza osób młodych i lepiej wykształconych. Towarzyszą temu narastające problemy społeczne, atrofia, rozpad więzi społecznych, a także patologie. Zachwianie równowagi na rynku pracy powoduje nadmierne dojazdy do pracy, które są dodatkowo utrudnione z uwagi na peryferyjność tych miejscowości.

Jak wyjaśnił w rozmowie z PAP autor analizy prof. Przemysław Śleszyński z Instytutu Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania PAN, niezależnie od metody i przyjętych wskaźników, a tych stosowano nawet kilkanaście, trzon miast, w których występują niekorzystne tendencje, zawsze był ten sam. „Najważniejsze wyzwanie rozwojowe Polski niewątpliwie związane jest z demografią. Stąd też, ze względu na duże prawdopodobieństwo wyludnienia się, skrajnie zła pozycja takich miast jak Prudnik” – podkreślił.

Zdaniem prof. Śleszyńskiego modelowym przykładem problemów jest m.in. obszar Sudetów i ich otoczenia w woj. dolnośląskim, sięgający od granicy niemieckiej prawie do Kotliny Kłodzkiej. Po II wojnie światowej był tam silnie rozwinięty przemysł, a po 1989 r. zaczęły upadać kopalnie węgla oraz zakłady przemysłowe, odzieżowe, elektromaszynowe, co doprowadziło do bardzo dużego bezrobocia i silnych problemów związanych z restrukturyzacją gospodarczą. Zmiany uderzyły w takie miasta jak Nowa Ruda, Dzierżoniów czy Bielawa.

„Występują tu niekorzystne tendencje demograficzne, brakuje miejsc pracy, które utracono z powodu zmian podziału administracyjnego w 1999 r., kiedy 49 województw zastąpiło 16. Większe ośrodki wypłukują z tych miejscowości funkcje wyższego rzędu, a przemysł, który był jednym z głównych motorów napędzających te miasta, upadł. Do tego dochodzą kwestie niedostatecznego powiązania z siecią dróg wyższego rzędu: autostradami i drogami ekspertowymi. Dotyczy to np. Wałbrzycha czy Jeleniej Góry” – wyjaśnił prof. Śleszyński.

Sekretarz gminy Prudnik Marek Radom powiedział PAP, że przemysł włókienniczy i obuwniczy, na którym tradycyjnie opierało się miasto, praktycznie z niego zniknęły.

„Mówimy tu o bezrobociu strukturalnym. Zakład, który w latach 80. zatrudnia 3 tys. osób, w latach 90. zatrudnia ich 600-700, potem 200, a następnie upada. Jesteśmy gminą położoną przy granicy, z jednej strony to jest bardzo duży atut, z drugiej strony te tereny zawsze były zaniedbane, peryferyjne. Nie bez kozery mówi się, że jest to półksiężyc biedy” – powiedział sekretarz Prudnika.

Według niego ludzie młodzi i wykształceni, którzy wyjechali z Prudnika, wrócą, jeśli otrzymają szanse zatrudnienia w mieście. „Jaskółki się już pojawiają, na naszym terenie zlokalizował się duży zakład produkcyjny. Hale są przyjęte do Wałbrzyskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej, można więc korzystać z udogodnień, ze zwolnień podatkowych. Cały czas staramy się o środki unijne z przeznaczeniem na treny inwestycyjne” – podkreślił Radom.

Prezes Unii Miasteczek Polskich Wojciech Długoborski zauważył, że dla niektórych miast problemem bywa nawet zapewnienie wkładu własnego do inwestycji unijnych. „Jeżeli te miasta są pozbawione przemysłu, firm, zakładów pracy, które mogłyby dawać miejsca pracy mieszkańcom, trudno się dziwić, że następuje migracja. Stagnacja postępowała, bo te miasta nie miały potencjału, kapitału ” – zaznaczył.

Analiza Instytutu Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania PAN powstała na potrzeby rządowej Strategii na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju. Zapowiedziano w niej pakiet działań dla średnich miast, który ma pomóc odwrócić niekorzystne tendencje. Ministerstwo Rozwoju planuje przeznaczyć na wsparcie średnich miast w najbliższych latach ponad 2,5 mld zł, skupiając się szczególnie na 122 ośrodkach zidentyfikowanych przez prof. Śleszyńskiego.

W krajowych programach operacyjnych, którymi zarządza Minister Rozwoju, przewidziano preferencje dla miast średnich, m.in. poprzez dedykowane nabory. Możliwe jest też zdobycie kapitału na wkład własny do projektów finansowanych ze środków unijnych. Resort chce również stymulować lokalizację nowych inwestycji prywatnych na terenie średnich miast poprzez preferencyjne warunki pomocy publicznej dla inwestorów.

Źródło: www.kurier.pap.pl

Artykuł Oto lista 122 polskich miast, którym grozi zapaść. Przygnębiający raport polskich naukowców pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Jeszcze trzy dni temu informowano, że mural poświęcony Żołnierzom Wyklętym w Wołowie został oblany farbą. Tymczasem w sobotę...

Jak informuje Narodowy Wołów:

Po bezczelnym i frajerskim zniszczeniu naszego graffiti nie ma już śladu. Wręcz przeciwnie, w sobotę nasza ekipa remontowo-budowlana upiększyła to miejsce jeszcze bardziej, między innymi poprzez usypanie nowego żwiru, przez co arcydzieło prezentuje się jeszcze okazalej. Wkrótce nastąpią kolejne zmiany, które nadadzą temu wyjątkowemu miejscu jeszcze większego klimatu. Mamy kilka pomysłów, które już są realizowane. Już niedługo dowie się o nich cała Polska. Dzisiaj społeczność wołowska z wielką dezaprobatą wypowiadała się na temat ostatniego incydentu. Anarchokomunistom radzimy zajrzeć do książek i pouczyć się prawdziwej historii, ale bynajmniej nie z dzieł Lenina, Marksa czy Engelsa.

Wyświetl większą mapę

Tymczasem w Sanoku, gdzie Pomnik Wdzięczności, powstały na przełomie lat 1944-45, został oblany farbą, nikt, łącznie z władzami miasta, nie kwapi się, aby został odnowiony. Do dzisiaj widać takie napisy jak "precz z komuną", data inwazji ZSRS na Polskę czy symbol Polski Walczącej.

[flagallery gid=10 skin=phantom_js]

Przy okazji przypominamy, jak wyglądała prawda o "wyzwoleniu" Sanoka przez ZSRS:

[quote]- Mówi się, że Armia Czerwona wyzwoliła Sanok. Nic bardziej mylnego. Żaden żołnierz Armii Czerwonej nie zginął za Sanok. Oni po prostu wypierali Niemców jak najdalej na zachód. Warto dodać, że zaraz za wojskami zmuszającymi żołnierzy III Rzeszy do odwrotu, szły jednostki NKWD, które przeprowadzały masowe aresztowania osób związanych z Armią Krajową, czy tzw. rządem londyńskim. Nie można zapomnieć także o dziesiątkach tysięcy Polaków zamęczonych w katowniach NKWD i UB[/quote]

mówi Andrzej Romaniak, historyk z Muzeum Historycznego w Sanoku

Wyświetl większą mapę

źródło foto i wypowiedzi Andrzeja Romaniaka: esanok.pl

Artykuł Dwa zniszczone miejsca pamięci: Żołnierzy Wyklętych i ZSRS. I dwie jakże różne reakcje… [foto] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

14 października sanoccy członkowie i sympatycy Ruchu Narodowego z okazji 88. rocznicy urodzin p. Aleksandra Romana (prezes Sanockiego Koła Armii Krajowej), postanowili odwiedzić go i złożyć mu najszczersze życzenia i wręczyć prezent. Przy okazji złożyliśmy życzenia współmałżonce która obchodziła tego dnia imieniny.

Podczas okupacji pan Aleksander nie był członkiem AK, tylko przynależał do organizacji paramilitarnej Młodzież Wielkiej Polski. Była to przybudówka Stronnictwa Narodowego.

MWP została założona w 1932 roku, terenem jej działalności były szkoły średnie. Po wybuchu II wojny światowej jej działacze podjęli walkę z okupantami. Na początku 1945 roku reaktywowana w antykomunistycznej konspiracji. Rozbita przez UB w 1946.

Artykuł Warta odnotowania inicjatywa Ruchu Narodowego w Sanoku pochodzi z serwisu Niezłomni.com.