Trzy są zasadnicze cechy wszelkich ustrojów policyjnych:

nadmiar rozporządzeń niewykonalnych, żeby każdy obywatel na wszelki wypadek, musiał stać się przestępcą; zniesienie wszelkiego stopniowania kar: za najlżejsze przekroczenie – śmierć; przy czym w ustroju hitlerowskim za ciężkie przestępstwa uśmiercano szybko przez rozstrzelanie, za lekkie czekały długie męczarnie w obozach karnych, w przypadkach zaś niesłusznego podejrzenia – torturowano aż do skonu przy badaniach; trzecia zasada polega na tym, żeby uwięziony czy skazany nie wiedział, o co go oskarżają, dlaczego go zabijają, czy nawet z jakiego powodu wypuszczają go na wolność.

Na konspiracji żaden naród dobrze nie wyszedł, a już nasz najmniej. Wszystkie nasze powstania, wszystkie nieszczęścia zawdzięczamy młodzieży. Bo największe zło konspiracji leży w tym, że nigdy nie wiadomo, kto nią kieruje. Jak więc tu łatwo o prowokację! Weźmy tylko czasy rewolucyjne po wojnie japońskiej. Ileż tam było prowokacji! A ojciec Sapon, a Azef? Komuniści dlatego właśnie rządzą, że nie bawili się w zamachy, tylko działali w masach i przy pomocy mas.

Stanisław Rembek, Wyrok na Franciszka Kłosa, Agawa, Warszawa 2000.

Książki Stanisława Rembeka możesz nabyć TUTAJ.

W PRL objęty cenzurą, po 89 nie wrócił do powszechnego obiegu. „To jeden z trzech największych polskich pisarzy XX wieku”

Stanisław Rembek, ur. 6 lipca 1901 roku w Łodzi, zmarł 21 marca 1985 roku w Warszawie. Z wykształcenia był historykiem. Lata 1919-1921 spędził w wojsku, z czego znaczną część jako żołnierz frontowy podczas wojny polsko-bolszewickiej. Debiutował w 1922 roku powieścią odcinkową dla młodzieży. W latach 1934-38 pracował jako nauczyciel w Radomiu i Piotrkowie Trybunalskim. Uczestnik obrony Warszawy, współpracownik prasy konspiracyjnej, nauczyciel w tajnym nauczaniu. Po wojnie mieszkał w Piotrkowie i w Warszawie. Zepchnięty na margines życia literackiego współpracował z Instytutem Wydawniczym PAX. Po 1956 roku przez jakiś czas publikował w "Kierunkach".

W 1938 roku otrzymał nagrodę Fundacji im. Franciszka Salezego Lewentala i nagrodę miasta Kalisza im. Adama Asnyka za powieść W polu, w 1945 roku nagrodę MKiS.

Wydał między innymi:
Nagan, powieść, I wyd. 1928 r., następne 1990 r.;
W polu, powieść, I wyd. 1937 r., następne 1958, 1983, 1993, 1996 r.;
Wyrok na Franciszka Kłosa, powieść, I wyd. 1947 r., następne 1956, 1977; 2000 r.
Ballada o wzgardliwym wisielcu oraz dwie gawędy styczniowe, opowiadania, I wyd. 1956, następne 1971, 1977 r.;
Dzienniki. Rok 1920 i okolice, pamiętnik, I wyd. 1997 r.
Dzienniki Stanisława Rembeka, zarówno te z roku 1920 jak i z lat okupacji, do druku podała pasierbica Autora, Maria Magdalena Stępniewska, spadkobierczyni praw autorskich.

Źródło: Wydawnictwo Agawa

Fragment filmu "Szwadron" nakręconego na podstawie powieści S. Rembeka "Ballada o wzgardliwym wisielcu oraz dwie gawędy styczniowe".

Artykuł Wybitny i niesłusznie zapomniany polski pisarz o cechach ustrojów policyjnych i konspiracji pochodzi z serwisu Niezłomni.com.