Pod Zawichostem oddziały księcia Leszka Białego pokonały wojska ruskie księcia Romana Halickiego.

W bitwie brał także udział brat Leszka — Konrad, a faktycznym dowódcą był wojewoda mazowiecki Krystyn. Armia ruska przyparta do wysokiego brzegu Wisły uległa całkowitemu rozbiciu, zginął też książę Roman. Bitwa była finałem ruskiego najazdu na ziemie polskie i ostatnim akordem zerwanego przez Romana przymierza polsko-ruskiego. Śmierć Romana rozpoczęła okres walk o władzę na Rusi.

Do walki o wpływy i schedę po Romanie stanęli Leszek Biały i król węgierski Andrzej II. Ostatecznie, w 1206 r., podzielono się wpływami —Halicz miał być domeną Andrzeja, Włodzimierz Leszka. Polski książę wpływów zdobytych na Rusi utrzymać nie zdołał. Bezpośrednim wynikiem sukcesu polskiego oręża i polskiej dyplomacji było mocniejsze związanie z Polską ziemi przemyskiej i dobre stosunki z synem Romana, księciem Danielem Halickim. Bitwa była punktem zwrotnym w historii zmagań polsko-ruskich, a jej wynik stał się fundamentem polskiej ekspansji na Ruś, której apogeum przypadło na wiek XIV.

źródło: Muzeum Historii Polski

opublikowane na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 Polska

Artykuł 19 czerwca 1205 r. bitwa pod Zawichostem. Fundament polskiej ekspansji na Ruś pochodzi z serwisu Niezłomni.com.