Prezydent Gruzji Micheil Saakaszwili leciał na pogrzeb prezydenta Lecha Kaczyńskiego z pięcioma przesiadkami, lądując w pięciu państwach. Jego żona - Sandra Roelofs, która również pojawiła się na uroczystości, jechała do Krakowa samochodem, a za kółkiem spędziła bez przerwy 13 godzin.

Tymczasem przywódcy państw zachodnich gremialnie odmawiali przylotu, tłumacząc się warunkami pogodowymi...

Przypominamy materiał Wiadomości TVP temu poświęcony:

https://www.youtube.com/watch?v=R5sQqE9oktI

https://youtu.be/pjv5KnKc6Ic

Artykuł ,,Pańska postawa znaczy dużo więcej niż wszystkie słowa polityków zachodniej Europy razem wzięte”. O geście, który do dzisiaj wywołuje niekłamany podziw [WIDEO] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Gruzini ułożyli tę piękną pieśń na cześć prezydenta Lecha Lecha Kaczyńskiego. Prezydent Micheil Saakaszwili polecił nadać pośmiertnie Kaczyńskiemu tytuł i order Narodowego Bohatera Gruzji. - Był wielkim i wiernym przyjacielem Gruzji. Gruzja nigdy nie zapomni jego poświęcenia i heroizmu - podkreślał.

Ludowa pieśń „Leć czarna jaskółko” został wykonany przez zespół Lashari.

Leć moja czarna jaskółko
(Leć) I zmierzaj drogą przodków.
Przynieś mi dobrą wieść
O braciach,co poszli na wojnę.
W mrocznym lesie katyńskim
Czerwone gorące kwiaty
Zaczynam je (właśnie) zbierać
I znajduję tam nasze serca.

https://youtu.be/zkyCdz34iJ8

Artykuł ,,Nie zapomnimy go”. Gruzini ułożyli piękną i wzruszającą pieśń zaśpiewaną po polsku na cześć Lecha Kaczyńskiego. ,,W mrocznym lesie katyńskim…” pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Była dziennikarka m.in TVP Maria Przełomiec w Studio Polska opowiedziała widzom świetną anegdotkę ze swojej podróży do Gruzji. W tym kraju ogromnym szacunkiem darzony jest prezydent Lech Kaczyński.

Przełomiec zdradza, że będąc w Gruzji omal nie... popadła w alkoholizm.

Maria Przełomiec opowiada jak ją witali Gruzini w Gruzji gdy się dowiedzieli że jest z Polski 👍😂 pic.twitter.com/sFrdKRiUiU

— Prawa strona 🇵🇱 (@PrawyPopulista) 9 kwietnia 2017

Poniżej przypominamy wiele mówiące słowa byłego prezydenta Gruzji Saakaszwiliego

http://niezlomni.com/saakashwili-o-wojnie-w-gruzji-jezeli-nie-byloby-przekazow-telewizji-polskiej-to-niemcy-z-przyjemnoscia-powtarzaliby-tylko-rosyjska-wersje/

Artykuł Oto najlepszy dowód na przyjaźń Polaków i Gruzinów. Jak została powitana dziennikarka, gdy dowiedziano się, że jest z Polski [WIDEO] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Chciałybyśmy się podzielić z Wami naszymi wrażeniami odnośnie Polski. Pierwsza myśl, po przekroczeniu granicy, co nam się podoba, czym się różnią Polacy i Gruzini i co mamy wspólnego - napisały Gruzinki, autorki fanpejdża ,,Gruziński po polsku". Poniżej interesujące nagranie zamieszczone przez dziewczyny.

https://youtu.be/s566wYU6g58

Artykuł Niezwykle sympatyczne nagranie: gruzińskie dziewczyny opowiadają o Polsce. Czym nasze narody się różnią i co nas łączy [WIDEO] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Choć jego ojczyzną był kraj na dalekim Kaukazie, służył w polskim wojsku i walczył w obronie naszego kraju w kampanii wrześniowej. Podpułkownik Walerian Tewzadze dowodził północnym odcinkiem obrony Warszawy. Został za to uhonorowany najwyższym polskim odznaczeniem wojskowym - Orderem Virtuti Militari.

"Skromny, łagodny, dobry człowiek, ale jak krzemień twardy" - tak płk Tadeusz Tomaszewski, szef Sztabu Dowództwa Obrony Warszawy opisywał w 1939 roku ppłk. Waleriana Tewzadze, gruzińskiego oficera służącego w naszej armii.

Jak dodaje Jarosław Kresa, członek dzierżoniowskiej Grupy Rekonstrukcji Historycznej 58. Pułku Piechoty i jednocześnie autor wydanej przez Grupę książki, Tewzadze - gruziński obrońca Warszawy - był świetnym żołnierzem, wiernym Polsce i jej armii.

- Walczył w I wojnie światowej o niepodległość swojego kraju, a potem jako oficer Sztabu Generalnego opracowywał regulaminy nowej armii gruzińskiej - opowiada pasjonat historii. - W 1921 roku, po napaści Rosji na Gruzję, Tewzadze został, jak inni oficerowie, ewakuowany z kraju.

"Myślałem, że panowanie bolszewików długo nie potrwa. Ojczyzna wyswobodzi się, a ja do niej powrócę" - napisał w swoich wspomnieniach. Nie dane było mu jednak wrócić do Gruzji.

W 1922 roku przyjął zaproszenie marszałka Józefa Piłsudskiego, który części gruzińskich wojskowych zaproponował służbę w naszej armii. Po ukończeniu warszawskiej Wyższej Szkoły Wojennej Walerian Tewzadze jako oficer kontraktowy wykładał w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie. Służył też w Wojskowym Instytucie Geograficznym, napisał nawet książkę poświęconą geografii Kaukazu.

Po wybuchu wojny w 1939 roku pozostał w Polsce. Walczył jako dowódca północnego odcinka obrony Warszawy. "W nocy na całym moim odcinku silny ogień artylerii nieprzyjaciela. Łączność telefoniczna ze wszystkimi moimi dowódcami zerwana" - meldował rankiem 27 września. Mimo to do końca utrzymał pozycje.

"Nie zawiódł zaufania, mimo niezwykle trudnych warunków. Był wzorem pod każdym względem"

- ocenił płk Tomaszewski. Za obronę stolicy gen. dyw. Juliusz Rómmel, dowódca Armii "Warszawa", uhonorował Gruzina najwyższym polskim wojskowym odznaczeniem - Orderem Virtuti Militari.

Podczas okupacji gruziński oficer działał w Armii Krajowej. Jako "Tomasz" stanął na czele Referatu Operacyjnego Sztabu Inspektoratu AK w Częstochowie, a potem został zastępcą dowódcy 7 Dywizji Piechoty AK.

- Niestety, nie wiadomo, czym dokładnie zajmował się Tewzadze w konspiracji, bo nie ocalały żadne jego wspomnienia z tego okresu - tłumaczy Jarosław Kresa.

Po wkroczeniu na ziemie polskie Armii Czerwonej w 1945 roku, w obawie przed represjami NKWD, które tropiło i rozstrzeliwało gruzińskich oficerów, Tewzadze zaczął się ukrywać. Jako Walery Krzyżanowski zamieszkał w Dzierżoniowie na Dolnym Śląsku i zatrudnił się w tamtejszych zakładach włókienniczych.

Prawdę o jego przeszłości znała tylko garstka najbliższych przyjaciół. Pozostali poznali historię Gruzina dopiero po jego śmierci w 1985 roku.

"Chcę wyjaśnić pewną tajemnicę. Nazywam się Walerian Tewzadze. Jestem podpułkownikiem dyplomowanym Wojska Polskiego. Urodziłem się w Gruzji. Ujawniając powyższe, proszę tych, którzy zajmą się moim pogrzebem, aby pochowali mnie pod prawdziwym nazwiskiem" - napisał pułkownik w swoim testamencie.

Dziś dzierżoniowska Grupa Rekonstrukcji Historycznej opiekuje się jego grobem. "Jako Gruzin chciałbym być pochowany w Gruzji, ale jestem szczęśliwy, że będę pochowany w ziemi szlachetnego i dzielnego Narodu Polskiego" - wykuto na prośbę oficera na jego nagrobku.

[quote]Gruzja, tak jak Polska, odzyskała niepodległość po I wojnie światowej. Straciła ją trzy lata później po napaści sowieckiej Rosji. Z zajętej przez Armię Czerwoną ojczyzny ewakuowano między innymi oficerów. Na polecenie marszałka Józefa Piłsudskiego Polska umożliwiła części z nich służbę w naszym wojsku. Ofertę przyjęło 108 Gruzinów, którzy stali się największą mniejszością narodową wśród kadry oficerskiej naszej armii.[/quote]

"Dwudziestu pięciu Gruzinów ukończyło wyższe akademie wojskowe. Wszyscy byli uważani za jednych z najlepszych instruktorów w Wojsku Polskim"

- napisał we wspomnieniach gen. Aleksander Zachariadze, nieoficjalny przedstawiciel gruzińskiego rządu emigracyjnego w Polsce.

We wrześniu 1939 roku Gruzini nie porzucili przybranej ojczyzny, walczyli z Niemcami oraz Rosjanami, a potem działali w konspiracji. Wojnę przeżyło tylko kilkunastu z nich.

źródło: Polska Zbrojna

Artykuł Gruzin, który walczył za Polskę – otrzymał najwyższe polskie odznaczenie wojskowe. Przez 40 lat Polski Ludowej musiał żyć pod zmienionym nazwiskiem pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

31 sierpnia 1899 roku w gruzińskim Bakurciche urodził się Grzegorz Peradze, archimandryta, kapłan prawosławny, uczony – wieloletni wykładowca Uniwersytetu Warszawskiego, autor wielu istotnych publikacji z patrologii i historii religii. Męczennik Auschwitz. Od 1995 roku – decyzją soboru Gruzińskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego - święty.

Gruzin, emigrant, nie mający polskiego obywatelstwa, stał się – we wrześniu 1939 roku - Polakiem z wyboru. Odrzucił bowiem propozycję wykładów w Berlinie, gdzie wcześniej, w latach 20. pracował naukowo. Nie wyjechał z okupowanej Warszawy.

Aresztowany w maju 1942 roku, prawdopodobnie wskutek donosu – miał być „angielskim szpiegiem” – w listopadzie trafił do Auschwitz.

Według oficjalnego świadectwa zgonu zmarł tam 6 grudnia 1942 roku o godzinie 16.45 (ta niemiecka precyzja!).

„Zmarł” to oczywisty eufemizm – w Auschwitz rzadko kto umierał ze starości (Żyjemy w czasach, w których – wydaje się – trzeba to już wyjaśniać!).

Okoliczności śmierci Grzegorza Peradze są przedstawiane w różny sposób. Według jednej wersji więźniowie czterech baraków zostali wyprowadzeni na mróz i powiedziano im, że nie wrócą pod dach, dopóki nie przyzna się ten, który wcześniej ukradł chleb. Zgłosił się wówczas Grzegorz. Niemcy poszczuli go psami, polali benzyną i podpalili. Według innej wersji archimandryta miał dobrowolnie zgłosić się na śmierć w komorze gazowej zamiast współwięźnia, o którym wiedział, że jest ojcem rodziny.

O heroizmie świętego Maksymiliana Kolbe mógł świadczyć sam Franciszek Gajowniczek, za życie którego Maksymilian oddał swoje.

Biograf świętego Grzegorza ksiądz Henryk Paprocki napisał:

W 1945 r. dwaj byli więźniowie obozu koncentracyjnego, których tożsamości nie ustalono, złożyli w Metropolii Prawosławnej w Warszawie ustne oświadczenie, że o. Grzegorz Peradze dobrowolnie zgłosił dokonanie kradzieży chleba, ratując przez to całe komando.

Niestety, oświadczenie to albo nie zostało spisane, albo zaginęło, bądź czeka na odnalezienie.

W 2011 roku na warszawskich Ochocie przy ul. Lelechowskiej 5w dawnym budynku magazynowym otwarto kaplicę pod wezwaniem świętego Grzegorza. Wcześniej powstały filmy dokumentalne - w 1996 W poszukiwaniu białego anioła Tamary Dularidze i Jerzego Lubacha, zaś w 2003 Święty profesor Lubacha.

Paweł Tomczyk, źródło: SelfPublisher.pl

Artykuł Gruziński święty, Polak z wyboru. Męczennik Auschwitz. „Dobrowolnie zgłosił dokonanie kradzieży chleba, ratując przez to całe komando” pochodzi z serwisu Niezłomni.com.