Niektóre państwa islamskie dysponują wielkimi rezerwami finansowymi, dzięki którym zdobywają wpływy polityczne i wykupują udziały w europejskich przedsiębiorstwach.

Kiedy emir Kataru przyjeżdża do Niemiec, to tamtejsi politycy stają na baczność. Nic dziwnego, emir jest bajecznie bogaty, a oni ubodzy.

Szejk Tamim Bin Hamad Al Thani finansuje w Niemczech budowę meczetów, a w Syrii i Iraku terrorystyczną milicję Państwa Islamskiego. Wprawdzie doniesienia o nieludzkich warunkach pracy panujących w Katarze mocno nadszarpnęły wizerunek tego pustynnego państewka, jednak mimo to wszędzie w Europie przyjmuje się dary w postaci wzorcowych meczetów od emiratu, będącego na bakier z prawami człowieka. Emir Kataru finansuje islamski dżihad, a w Kopenhadze funduje największy meczet w Skandynawii. Katar płaci też za budowę meczetów na francuskich przedmieściach, gdzie w Banlieue mieszkają prawie wyłącznie bezrobotni młodzi muzułmanie...

Udo Ulfkotte (1960-2017) autor książki "Niemcy jako Mekka. Cicha islamizacja Europy" to niemiecki publicysta dziennikarz i pisarz polityczny. Studiował prawo i nauki polityczne. W 1987 roku doktoryzował się na uniwersytecie we Fryburgu. Należał do współpracowników Fundacji Konrada Adenauera. Wykładał w Federalnej Akademii Polityki Bezpieczeństwa, jako dziennikarz towarzyszył kanclerzom, prezydentom i ministrom w ich podróżach zagranicznych. Prowadził zajęcia z zakresu ekonomiki zarządzania na uniwersytecie w Lüneburgu, wykładał zarządzanie kryzysowe, szpiegostwo gospodarcze oraz etykę biznesu na Olivet University w San Francisco.

W 2003 roku został laureatem Nagrody Obywatelskiej przyznanej przez fundację im. Annette Barthelt z siedzibą w Kilonii. W latach 1986 – 2003 był redaktorem dziennika „Frankfurter Allgemeine Zeitung” w dziale polityki zagranicznej. Publikował m.in. w czasopismach „Capital”, „Cicero”, „Junge Freiheit” oraz w materiałach agencji informacyjnej ddp. Niektóre jego książki trafiły na listy beststellerów tygodnika „Der Spiegel”. W 2006 roku należał do założycieli organizacji Pax Europa (którą opuścił dwa lata później).

Szwajcarski dziennikarz, Beat Stauffer, nazwał Ulfkottego jednym z „najostrzejszych niemieckich krytyków islamizmu”, którego – „co muszą przyznać nawet zaprzysięgli wrogowie – niełatwo pokonać na płaszczyźnie faktów”. Książka Niemcy jako Mekka całkowicie potwierdza tę opinię. Jest ona szczegółowym i niezależnym opisem procesu podboju Europy przez islam. Udo Ulfkotte przełamuje poprawną politycznie zmowę medialną, konfrontując czytelników z przytłaczającym ogromem pesymistycznych faktów. Autor wylicza konkretne przykłady w jaki sposób niemieccy politycy i dziennikarze są z jednej strony szantażowani, z drugiej zaś opłacani, by swoimi doniesieniami przysłużyć się postępującej islamizacji.

Jak wynika z analizy Ulfkottego, islamizacja nie jest zjawiskiem przypadkowym, lecz efektem tajnego planu i stoją za nią potężne grupy wpływu.

Źródło zdjęcia: screen youtube.com Opcja TV/wydawnictwowektory.pl

Artykuł Arabscy inwestorzy, czyli jak wykupić Europę. Ekonomiczna islamizacja Starego Kontynentu [WIDEO] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

"W mediach śledziłem obronę Vukovaru. Miasta broniło 1800 lekko uzbrojonych Chorwatów przed 38 tysiącami Serbów dysponujących ciężką artylerią i lotnictwem. Skala porównawcza sił była jak w Powstaniu Warszawskim. Serbowie zamordowali rannych w szpitalu" - wspomina Adam Bednarczyk, autor książki „Dobij mnie Europo”, wspomnień z wojny bałkańskiej w wywiadzie dla portalu sdp.pl.

[caption id="attachment_50846" align="alignleft" width="459"] fot. WarBook.pl[/caption]

"[Strzelalem] z Kałasznikowa albo z „argentynki”, czyli z argentyńskiej wersji amerykańskiego karabinu M-16. Kałasznikow był lepszy, nie było problemów z amunicją do niego. Wrogowie też używali takiej broni. Kiedy zdobyliśmy ich pozycje, można było zaopatrzyć się w amunicję, która pasowała do naszych karabinów. Pewnie chciałbyś spytać, czy zabijałem?

Tak.

Zabijałem. Na wojnie nie ma wyboru. Albo zabijesz wroga albo zginiesz. Nie wiem ile osób zabiłem. Tego nikt nie wie i nikt tego nie powie. Najniebezpieczniejsze było wynoszenie rannych kolegów z pola walki, ponieważ cały czas trwał ostrzał.

Zdarzało się wam zostawić rannych na polu walki?

Nigdy. Byliśmy i jesteśmy jak rodzina. Cztery lata temu pierwszy raz od wojny pojechałem na tereny, gdzie walczyłem. Odnalazłem dom mojego dowódcy, Krešo.  (...)

(...) To była wojna religijna, katolików z prawosławnymi. Każdy Chorwat nosił za pagonem albo na szyi różaniec. Serbów poznawało się po prawosławnych krzyżach. Tam, gdzie walczyłem, dwie muzułmańskie brygady biły się po stronie chorwackiej. Składały się głównie z uchodźców z terenów bośniackich zajętych przez Serbów. Nie mieliśmy żadnych konfliktów z muzułmanami. Inaczej było w Mostarze, gdzie Chorwaci walczyli z muzułmanami. W Bośni jest w dalszym ciągu tygiel. Ręczę ci, że Serbowie nigdy nie odpuszczą Kosowego Pola. Dla nich to świętość. Jak dla nas Gniezno czy Jasna Góra.

Cały wywiad zatytułowany "ZAMIENIŁEM PIÓRO NA KARABIN" można przeczytać na portalu Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich sdp.pl.

Vukovar 1991-2015

O AUTORZE
Adam Bednarczyk

Wspomnienia te spisałem ponad dwadzieścia lat temu. W mediach zaczęły się pojawiać pierwsze informacje o walkach w Jugosławii. Ten kraj przeciętnemu Polakowi kojarzył się z rajskimi plażami i sklepami pełnymi towarów, a nie z wojną. Zobaczyłem w telewizji oblężony Vukovar, bombardowany Osijek, Dubrownik, Zagrzeb… Narodziły się pytania – o co w tym wszystkim chodzi?! Chciałem zrozumieć. Wychowany w tradycyjnej, polskiej rodzinie nie mogłem postąpić inaczej. Musiałem tam jechać. To był świadomy wybór...

Adam Bednarczyk, DOBIJ MNIE, EUROPO, Wyd. WarBook, Ustroń 2015. Książkę można nabyć TUTAJ. 

Znajdziecie tu gniew i strach, przejmujące zimno, błoto i brud. Długotrwałe oczekiwanie na walkę, wszechobecną żołnierską nudę, jak i nagłe skoki adrenaliny podczas chaotycznych starć. Są rany i śmierć, o którą ociera się Autor. Jest wreszcie niewybredny żołnierski humor, prawdziwe braterstwo broni oraz subtelna miłość.

Książka ta po raz pierwszy ukazała się drukiem ponad 20 lat temu i sprowadziła na Autora niemałe kłopoty, gdyż wojenne historie opisuje on z perspektywy „obserwatora uczestniczącego”, przez co zainteresowały się nim tajne służby.

Mimo upływu wielu lat tekst nie utracił swej pierwotnej mocy, wciąż „pachnie prochem”, a mechanika konfliktu, który toczył się wówczas w byłej Jugosławii, niepokojąco przywodzi na myśl ostatnie wydarzenia na Ukrainie. Nowe, uzupełnione wydanie przedstawia wojnę w czystej postaci. To opowieść kondotiera – okrutna, straszna, fascynująca.

FRAGMENTY książki "Dobij mnie Europo"

– Krešo jest oficerem armii chorwackiej. Poznałem go podczas walk w Chorwacji – mówił do mnie Marko – Jako ochotnik objął dowództwo nad kilkusetosobowym batalionem obrońców Bosanskiej Posaviny.

– Dlaczego był taki nieufny? Spytałem.

– Chcesz tutaj zostać na dłużej?

– Tak.

– To zrozum, większość dziennikarzy frontowych jest na usługach wywiadów. Stąd ta nieufność. Ale trafiłeś bardzo dobrze, sam kiedyś mi podziękujesz.

– Teraz już chciałem...

- Nema problema – poklepał mnie po plecach.

Pożegnaliśmy się z Marko, który odjechał na parę dni w głąb Bośni. Tymczasem mnie z Węgrem odwieziono do bazy plutonu dywersyjno‐zwiadowczego. Wytrawny żołnierz, jakim bez wątpienia był Marko, bardzo dobrze wiedział gdzie na froncie znajdę najbardziej interesujące mnie materiały. Trafiłem do plutonu, w którym skupiały się prawie wszystkie specjalności żołnierskie tej wojny.

Baza mieściła się w centrum Oštrej Luki. Był to duży, dwupiętrowy dom z czerwonej cegły opuszczony przez właściciela. W progu przywitał nas Bego, do którego przez krótkofalówkę dotarła wieść o nowych przybyszach.

Wyglądał komicznie. Niski, tęgi, z butelką rakiji w ręce. W bazie był sam, reszta chłopców poszła na zwiad. Miesiąc wcześniej, dwa metry od niego wybuchł granat raniąc odłamkami nogi i plecy. Rany nie były jeszcze na tyle wygojone, aby mógł wrócić do akcji, pełnił więc rolę stróża.

Nie pozwalając się rozpakować oprowadzał nas po domu. Kuchnia, łazienka, pokoje. Normalne, prywatne mieszkanie z dywanami na podłogach. Tylko porozrzucane wszędzie umundurowanie i uzbrojenie wojskowe wskazywało, że stacjonuje tutaj armia. Magazynem broni był jeden z pokoi. Bego dumny z posiadanego arsenału, demonstrował nam po kolei:

– Ovdje RKM, RPG, super, brrrrr – objaśniał dźwiękowo – Bum! Nema tenka.

– Snajper optika, četnik petsto metara, puk! Nema četnika – wskazał na kilka sztuk hecklerów.

Zapewne długo by jeszcze trwało opisywanie broni przez gadułę, jakim był Bego, gdyby nie powrót plutonu z akcji...

Artykuł „Pewnie chciałbyś spytać, czy zabijałem?”. Poruszające wspomnienia polskiego ochotnika w wojnie na Bałkanach. [WIDEO] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Do sieci trafiło nagranie, na którym widać, co robi muzułmanin pozostawiony sam w meczecie. Postanawia zabrać datki, które zbierają wierni.

Niestety nie zdaje sobie sprawy, że w pomieszczeniu znajduje się kamera.

‼️ The handling of donations in the offertory box in a mosque. Thank Allah there is no 10 commandments for Muslims. pic.twitter.com/cUg29L5AlJ

— Onlinemagazin (@OnlineMagazin) 4 października 2017

Internauci uwilebiają demaskować hipokryzję wyznawców różnych religii. Tu inne przykłady z wyznawcami islamu w roli głównej, którzy mają nadzieję, że Allah nie patrzy...

https://www.youtube.com/watch?time_continue=41&v=LvCojhxTzPM

https://youtu.be/donxLfkrmIE

Artykuł Co robi samotny modlący się muzułmanin w meczecie, kiedy Allah nie patrzy… [WIDEO] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

W większości państw ślub z nieletnimi jest zakazany, a jakiekolwiek kontakty intymne z dziećmi podpadają pod pedofilię. Tymczasem w krajach islamskich jest inaczej. Do internetu trafił ostatnio film, który jest tego najlepszym przykładem.

W sieci pojawiło się nagranie ze ślubu, jak sugeruje opis, 80-letniego mężczyzny i 12-letniej dziewczynki. Oboje siedzą na łóżku, na którym spędzą noc poślubną. O ile staruszek jest zadowolony z tego, co go czeka, o tyle dziewczyna nie wygląda na zachwyconą. Jest wręcz wystraszona. Najprawdopodobniej nawet nie zna swojego męża, co jest częste w kulturze islamu. Została mu oddana bez swojej zgody. Tak dzieje się w przypadku większości dziewczynek, które prawo szariatu dopuszcza do ślubu od momentu, gdy dostaną pierwszej miesiączki.

Jednym z islamskich krajów, gdzie małżeństwa z dziećmi są na porządku dziennym jest północna Nigeria, gdzie obowiązuje prawo szariatu. Podobny problem dotyka wiele innych krajów, mimo że władze robią wszystko, by zwalczać proceder. Nie zmienia to faktu, że miliony dziewcząt wychodzi za mąż, zanim osiągną 18 rok życia.

https://www.youtube.com/watch?v=wlySOs8dLJ8

Artykuł Według islamu wszystko jest, jak trzeba. W Europie ten mężczyzna dostałby wyrok za pedofilię [WIDEO] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Europa przeżywa kryzys związany z islamizacją jej zachodniej części. Dlaczego Kościół katolicki nie robi więcej w celu nawrócenia muzułmanów w Europie?

Odpowiada bp Athanasius Schneider.

Artykuł Dlaczego Kościół katolicki nie nawraca już muzułmanów? Odpowiada hierarcha. [WIDEO] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Donald Trump na Twitterze zareagował na zamach terrorystyczny w Barcelonie. Prezydent USA przypomniał, co z muzułmanami miał zrobić przed laty jeden z amerykańskich generałów.

Trump w swoim pierwszym tweecie wyraził solidarność USA z Hiszpanią i potępił terrorystów. W drugim pokazał już swoje bardziej ostre oblicze i odniósł się do pewnego wydarzenia z przeszłości.

Study what General Pershing of the United States did to terrorists when caught. There was no more Radical Islamic Terror for 35 years!

— Donald J. Trump (@realDonaldTrump) 17 sierpnia 2017

Sprawdźcie, co generał John Pershing zrobił z muzułmanami, których złapał. Na 35 lat był spokój z radykalnym islamem

- napisał Trump.

Prezydent miał na myśli wydarzenia z lat 1909-1913 z Filipin. Gen. Pershing był tam wówczas gubernatorem. Gdy doszło do buntu muzułmanów, miał nakazać łapanie bojowników i dokonywanie egzekucji za pomocą kul zamoczonych w krwi świń, a więc zwierząt, z którymi wyznawcy islamu nie chcą mieć nic wspólnego. Co więcej legenda głosi, że Pershing nakazał także wrzucanie resztek wieprzowiny do grobów muzułmanów. Wszystko to mieli widzieć inni, których potem wypuszczono, by opowiedzieli swoim muzułmańskim braciom, co widzieli. Ocalał podobno jeden na stu. W przebieg wydarzeń powątpiewają historycy, którzy udowodnili ponad wszelką wątpliwość, że Pershing nie posuwał się takich praktyk, ale legenda zaczęła żyć własnym życiem, co znalazło odzwierciedlenie w licznych memach:

Wielu internautów wytknęło Trumpowi, że powołuje się na historię, która się nie wydarzyła. Nie oznacza to jednak, że takie sytuacje nie miały miejsca. Autorem pomysłu grzebaniem przedstawicieli muzułmańskiego ludu Moro na Filipinach ze świńskimi szczątkami nie był jednak gen. Pershing, a pułkownik Alexander Rodgers z 6. Pułku Kawalerii.

Artykuł Trump doprowadził lewicę do wściekłości. Przypomniał sposób amerykańskiego generała na muzułmanów. ,,Na 35 lat był spokój z radykalnym islamem” pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Oko za oko, a ząb za ząb? Szariat przewiduje takie kary dla wyznawców islamu, których w Europie nie stosuje się od wielu lat. Kara chłosty to najłagodniejszy sposób na to, by ukarać muzułmanina.

Bicie, ucinanie palców czy rąk, wieszanie, rozstrzelanie... Wachlarz kar w szariacie jest bardzo duży. I bardzo brutalny.

Takie prawo obowiązuje muzułmanów. W Europie trudno obecnie spotkać się gdziekolwiek z takim systemem kar. Rozszerzający swoje wpływy na Starym Kontynencie muzułmanie mogą zacząć jednak domagać się zmian zapisów w kodeksach karnych lub stosować swoje metody wobec chrześcijan.

Szariat to prawo normujące życie wyznawców islamu nie tylko religijne, ale i codzienne. Opiera się na założeniu, że prawo musi dostarczać wszystkiego, co potrzebne dla duchowego i fizycznego rozwoju jednostki.

https://vimeo.com/215151021

Artykuł To nam grozi? Tak brutalne i bezwzględne metody kar stosują muzułmanie [WIDEO+18] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

I tak jej dobrze poszło. Muzułmanka stwierdziła, że przyszła pora na odświeżenie ogródka. Zaczęła od koszenia trawy. Niepodłączoną do prądu kosiarką elektryczną. To nagranie podbija internet.

Koszenie to ciężka praca. Szczególnie, gdy robi się to w taki sposób, jak pewna muzułmanka.

Kobieta nie połapała się, że dysponuje kosiarką elektryczną, która spełnia swoją podstawową funkcję, gdy jest podłączona do prądu. Inaczej raczej ugniata trawę niż ją kosi. 1:0 dla technologii. A wystarczyło wpuścić kozę lub owcę...

https://www.youtube.com/watch?v=uZAGChgiy7s

Artykuł Kozą byłoby łatwiej… Technologia przerosła muzułmankę-ogrodniczkę. Nagranie jej starań to hit internetu [WIDEO] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Nie bał się stanąć przed tłumem muzułmanów i tłumaczyć im ewangelii. Udowadniał im, że Chrystus jest potężniejszy od Allaha. Wyznawcy islamu nie dali się przekonać.

Chrystus jest drogą zbawienia

- tłumaczył czarnoskóry chrześcijanin muzułmanom w Londynie. W odpowiedzi usłyszał tylko śmiech i uwagi. Był też nagrywany, jako coś dziwnego. To go jednak nie zraziło.

Powiedzcie mi teraz, kto jest potężniejszy. Allah czy Jezus? Allah nie jest potężny. Nie dokonał żadnego cudu

- kontynuował chrześcijanin, ale widać wyraźnie, że nawet nie spowodował u muzułmanów chwili refleksji.

Głosi ewangelię tłumowi muzułmanów, a oni...
Z jednakim powodzeniem mógł im tłumaczyć przepis na placki ziemniaczane i tak by nie dotarło pic.twitter.com/ePaZguQlXA

— Prawa strona (@PrawyPopulista) 25 kwietnia 2017

Artykuł Stanął przed grupą muzułmanów i głosił ewangelię. „Jezus jest potężniejszy niż Allah”. W odpowiedzi… [WIDEO] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Wiele krajów europejskich oferuje imigrantom pieniądze z pomocy społecznej. Urzędnicy w Niemczech, Francji czy Szwecji nawet nie wiedzą, że tak naprawdę płacą uchodźcom podatek. Wielu przybyszów z krajów muzułmańskich uważa te pieniądze za tzw. dżizję.

Libijski pisarz Mojaher Busify nie ma wątpliwości. Jego zdaniem spora część muzułmanów jest przekonana, że po przyjechaniu do Europy otrzymują dżizję, czyli podatek od niewiernych. To opłata za to, że innowiercy mogą zachować swoją wiarę.

Dżizja wynika z islamskiego prawa, które dzieli wyznawców inne wiary na dwie kategorię: pogan i dhimmis. Ci drudzy to ludzie, którzy opierają swoją wiarę na świętych tekstach zaliczających się do tradycji Abrahamowej. Zaliczają się do tej grupy zarówno chrześcijanie, jak i żydzi.

Zwalczaj tych, którzy nie wierzą w Allaha ani w Dzień Ostateczny, ani nie uznają za zabronione tego, co zostało zabronione przez Allaha i Jego Proroka, ani nie uznają religii Prawdy, (nawet jeśli są) Ludem Księgi , dopóki nie zapłacą dżizję z wolą podporządkowania się i sami nie poczują się poddanymi

- można przeczytać w Koranie /9:29/.

Po opłaceniu dżizji niewierni mieli zapewnioną opiekę ze strony muzułmanów i przywilej życia na terytorium muzułmańskim. Wygląda więc na to, że część muzułmanów w Europie jest już przekonana, że np. Niemcy czy Francja się poddały i płacą specjalny podatek, by ich obywatele mogli spokojnie żyć w miejscu urodzenia.

Artykuł Muzułmanie już traktują kilka europejskich krajów jak swoje terytorium. Działają według zapisu Koranu i pobierają „dżizję”. To specjalna opłata od… pochodzi z serwisu Niezłomni.com.