Podobnie jak ich koledzy po fachu z innych jednostek naziemnych i powietrznych, sztabowcy. 2. Gwardyjskiego Korpusu Zmechanizowanego spędzili noc z 28 na 29 października rozplanowując wejście tej potężnej formacji pancernej do bitwy o Budapeszt.

[caption id="attachment_49065" align="alignleft" width="550"] Wyd. Replika[/caption]

Około godziny 22.00 dnia 28 października, generał Swiridow został wezwany do kwatery głównej 46. Armii, gdzie poinformowano go, że jego korpus został podporządkowany Szleminowi i ma ruszyć w bój już następnego dnia. W zależności od sytuacji, zostanie rzucony do walki albo w sektorze 10. Gwardyjskiego Korpusu Strzeleckiego (pod Kiskunmajsą), albo na styku wojsk 10. Gwardyjskiego Korpusu Strzeleckiego i 37. Korpusu Strzeleckiego (pod Kiskunfélegyházą). Bez względu jednak na to, w którym z tych rejonów formacja zostanie użyta, jej cel będzie ten sam: zdobyć Kecskemét, zająć rubież Alberti–Örkény, i stamtąd nacierać dalej na Budapeszt.

Po wysłuchaniu tych ustnych instrukcji, Swiridow i jego oficerowie opracowali plan, zawierający następujące punkty:

– Korpus przemieści się w nowy rejon koncentracji (na zachód od miasta Kistelek), znajdujący się znacznie bliżej linii frontu.

– Korpus rozpocznie natarcie uformowany w dwa rzuty: pierwszy rzut będzie się składać z 4. i 6. Gwardyjskiej Brygady Zmechanizowanej, jednostek wspieranych, odpowiednio, przez 1509. i 251. Pułk Artylerii samobieżnej; drugi rzut będzie składać się z 5. Gwardyjskiej Brygady Zmechanizowanej i 37. Gwardyjskiej Brygady Pancernej (wspartej przez 30. Gwardyjski Pułk Czołgów Ciężkich).

– Oddziały otrzymają dwa zakodowane rozkazy: „Wołga 3333” („Przygotować się do akcji!”) oraz „Orzeł 5555” („Rozpocząć natarcie!”).

– Oddziały zwiadowcze i wysunięte elementy brygad pierwszego rzutu zostaną rozmieszczone w linii dywizji piechoty. Po przełamaniu nieprzyjacielskiej obrony, pododdziały te miały posuwać się zaraz za piechotą aż do linii folwark Jozsef–Puszta Páka–Szappanyos (w połowie drogi pomiędzy Kiskunfélegyházą a Kecskemétem), stamtąd zaś miały ruszyć naprzód jako czołówka natarcia.

– Napotkane na drodze brygad korpusu nieprzyjacielskie punkty umocnione należy otaczać i likwidować.

– Z uwagi na znaczenie odpowiedniego tempa natarcia, największe z napotkanych punktów umocnionych należy omijać i pozostawiać dywizjom piechoty, które mają za zadanie je likwidować.

Sowieckie podręczniki i akademie wojskowe zalecały rozwijanie oddziałów w kilku rzutach podczas ofensywy i w wielu wielkich bitwach rozwiązanie takie okazało się korzystne. Innymi podstawowymi zasadami rosyjskiej sztuki wojennej były: koncentracja sił, natarcia wykonywane przy użyciu wszystkich rodzajów broni, oraz formowanie „dalekosiężnych” zgrupowań zmechanizowanych. Trzonem tych ostatnich była zwykle armia pancerna, kombinowana grupa wojsk pancernych i kawalerii, lub jeden korpus pancerny. Ich zadaniem było wyjść na otwartą przestrzeń na zapleczu ugrupowania nieprzyjaciela, gdzie miały nie tyle nawet okrążać siły Osi, ile raczej je rozdzielać i rozbijać na mniejsze zgrupowania oraz uderzać na ich głębokie tyły, pozostawiając zadanie likwidowania izolowanych punktów oporu wojskom drugiego rzutu (piechocie). Aby zapewnić tego rodzaju zgrupowaniom odpowiednie „narzędzia” do wykonywania określonych w ten sposób zadań, wzmacniano je zazwyczaj dodatkowymi jednostkami artylerii (zob. poniżej) i zapewniano im ścisłe współdziałanie ze strony sił powietrznych.

Tempo sowieckich działań ofensywnych wyznaczały tak zwane oddziały wysunięte. Te niewielkie, lecz potężne awangardy bojowe stanowiły czołówkę zgrupowań zmechanizowanych. Ich zadanie polegało na rozbijaniu niemieckich odwodów pancernych w „bojach spotkaniowych”, spychaniu z osi natarcia nieprzyjacielskich pozycji obronnych, stworzonych na drodze zgrupowania zmechanizowanego, zajmowaniu kluczowych węzłów drogowych, przepraw i tym podobnych ważnych strategicznie punktów, i utrzymywaniu ich do chwili nadejścia głównych sił macierzystej formacji.

2. Gwardyjski Korpus Zmechanizowany nie był wyjątkiem od tej reguły i każda z jego brygad także sformowała takie oddziały wysunięte. I tak 4. Gwardyjska Brygada Zmechanizowana utworzyła czołówkę złożoną z kompanii zwiadu, 23. Gwardyjskiego Pułku Czołgów, 2. Zmotoryzowanego Batalionu Strzeleckiego, 1509. Pułku Artylerii Samobieżnej i batalionu holowanych dział kalibru 76 mm280. Podobny skład miał oddział wysunięty 6. Gwardyjskiej Brygady Zmechanizowanej, natomiast czołówkę 37. Gwardyjskiej Brygady Pancernej tworzył 2. Batalion Czołgów i dwie kompanie 30. Gwardyjskiego Pułku Czołgów Ciężkich281. Jak się później przekonamy, podobnie postąpił również nadciągający na pole walki 4. Gwardyjski Korpus Zmechanizowany.

Operacja budapeszteńska podobna była pod wieloma względami do innej pospiesznie przygotowywanej „błyskawicznej” w zamyśle jej twórców ofensywy, która zakończyła się zaledwie przed miesiącem, a mianowicie operacji „Market Garden”, wielkiej klęski Montgomery’ego. Obydwa pomysły zrodziły się z chęci przyspieszenia końca wojny poprzez wykorzystanie pewnych słabych z pozoru punktów niemieckiej linii frontu. Obydwa też zmierzały w gruncie rzeczy do osiągnięcia celów natury politycznej: zajęcia jak największego terytorium przed nadejściem wojsk pozostałych sprzymierzeńców. Obydwa plany były też wielce ryzykowne, a odpowiedzialni za nie planiści naiwnie wierzyli, że kiedy uda się dokonać wyłomu w linii frontu, setki czołgów wedrą się przez powstała lukę i niebawem dotrą, odpowiednio, do Berlina i Monachium. W obydwu ofensywach miały wziąć udział potężne formacje pancerne, lecz brakowało im możliwości manewrowania, gdyż zmuszone były posuwać się naprzód wzdłuż jednej jedynej utwardzonej drogi. W obu przypadkach ich głównymi celami było kilka kluczowych mostów na wielkich rzekach. Operacja „Market Garden” zakończyła się klęską, lecz najwyraźniej Stalin nie zwrócił uwagi na wszystkie powyższe podobieństwa.

Fragment rozdziały Kto kogo przechytrzy z książki: Kamen Nevenkin, ZDOBYĆ BUDAPESZT, Kampania na Węgrzech 1944, Wyd. Replika, Zakrzewo 2018. Książkę można nabyć TUTAJ. 

Ogromna ofensywa na Węgrzech – sowiecka operacja na miarę „Market-Garden”.

W październiku 1944 roku wojska rosyjskie przypuściły potężny atak na Budapeszt. Uderzenie wyprowadzone z południa miało doprowadzić Armię Czerwoną pod Monachium.

Natarcie na Budapeszt, wraz z oblężeniem miasta i niemieckimi przeciwdziałaniami, zmierzające do odwrócenia losów zmagań w dorzeczu Dunaju, stanowiło kulminację działań zaczepnych rozpoczętych przez armię sowiecką w sierpniu 1944 roku i zmierzających do wyparcia sił Osi z Bałkanów.

Pod względem politycznym była to ze strony Rosjan próba jeszcze poważniejszego osłabienia państw Osi poprzez wyeliminowanie Węgier z wojny. Szybko doszło jednak do sytuacji patowej i wojskom sowieckim nie udało się dotrzeć do Bawarii.

Pomimo podobnego charakteru, uderzenie na Budapeszt nie zyskało takiej sławy jak operacja „Market –Garden”. A przecież zamysł i zaznaczenie dla frontu wschodniego było podobne. Co więcej, w ostatecznym rozrachunku Stalin nie był niezadowolony. Napór od południa zmusił Hitlera do przerzucenia tam znacznych sił odwodowych. Manewr ten znacząco ułatwił Żukowowi marsz na Berlin.

Kamen Nevenkin opowiada historię natarcia na Budapeszt w sposób żywy i fascynujący. Korzysta przy tym z wielu niepublikowanych wcześniej dokumentów – niemieckich i sowieckich. W tym także z dokumentów niemieckich, które dostępne są wyłącznie w archiwach rosyjskich.

Dynamicznemu tekstowi towarzyszy bardzo wiele nieznanych dotąd fotografii.

To najlepsze, co może mieć do zaoferowania historia wojskowości na szczeblu operacyjnym: znani z nazwiska wojskowi, z powodzeniem lub bez, dowodzą konkretnymi, rozpoznawalnymi formacjami na dającym się wciąż odtworzyć polu bitwy, pośród istniejących często do dziś miast i wsi czy otwartych przestrzeni. Na polu tym, jak zwykle, panuje niepodzielnie mgła wojny, z której wyłaniają się niezliczone przykłady zwycięstw, porażek, miłych bądź przykrych niespodzianek i nieuniknionych ludzkich rozczarowań i frustracji. Ta żywa opowieść znajduje oparcie w jasnych i czytelnych mapach, jakże potrzebnych do tego, by nieco rozwiać tę mgłę i wyjaśnić czytelnikowi, co rzeczywiście wydarzyło się na polu bitwy, i dlaczego - David M. Glantz, autor Czerwonej burzy nad Bałkanami.

Kamen Nevekin urodził się w Sofii, w Bułgarii. Historią interesował się od dzieciństwa, jednak decyzję, by zająć się nią zawodowo, podjął w roku 2000. W kolejnych latach poświęcił się studiom językowym oraz badaniu i gromadzeniu materiałów archiwalnych. Jego pierwsza, monumentalna praca Fire Brigades: The Panzer Divisions 1943-1945 odbiła się szerokim echem i spotkała z ogromnym uznaniem. Po jej publikacji Nevenkin zajął się praktycznie wyłącznie studiami nad tematem bitew prowadzonych na froncie wschodnim w latach 1944-45, Pierwszym owocem jego badań jest niniejsza monografia bitwy o Budapeszt.

Artykuł Zdobyć Budapeszt! Sowiecka ofensywa na Węgrzech, operacja na miarę „Market-Garden”. [WIDEO] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Niemiecka gazeta ,,Tageszeitung" opublikowała list od Anny, która opuszcza Monachium. Powód? Miasto, które znała, zmienia się na jej oczach...

Oto przedruk listu za Gatestone Institute:

Piszę dziś do Pana coś w rodzaju listu pożegnalnego (Abschiedsbrief), wyjaśniającego, dlaczego ja i moja rodzina opuszczamy miasto, chociaż pewnie nikogo to nie obchodzi. Mam 35 lat, mieszkam tutaj z moim mężem i dwoma małymi synami w ekskluzywnym bliźniaku z miejscami parkingowymi. Można by więc powiedzieć, że, jak na standardy panujące w Monachium, powodzi nam się bardzo dobrze. […] Żyje nam się bardzo dobrze, mamy dużo przestrzeni, niedaleko znajduje się park. Dlaczego więc rodzina taka, jak moja, decyduje się opuścić miasto? […] Przypuszczam, że Pańskie dzieci nie korzystają z obiektów użyteczności publicznej, transportu publicznego, ani, że nie uczęszczają do szkół publicznych w ‚problemowych dzielnicach’. Przypuszczam też, że ani Pan, ani inni politycy rzadko, jeśli w ogóle, przychodzą tu na spacery.

Tak więc, w poniedziałek rano, poszłam na śniadanie kobiet z sąsiedztwa, sponsorowane przez miasto Monachium. Spotkałam tam 6-8 kobiet, niektóre z nich były z dziećmi. Wszystkie kobiety miały na głowach chusty i żadna nie mówiła po niemiecku. Organizatorzy imprezy szybko poinformowali mnie, że prawdopodobnie będzie mi trudno się tutaj zintegrować (ich słowa!!!). Chciałam zauważyć, że jestem Niemką. Mówię płynnie po niemiecku i nie noszę chusty na głowie. Uśmiechnęłam się więc delikatnie i powiedziałam, że chciałabym spróbować zintegrować się. Niestety, na śniadanie przyniosłam kanapki z salami i szynką, ponieważ wszystkie kobiety poproszono, aby coś ze sobą przyniosły. Zatem oczywiście, miałam jeszcze mniejsze szanse na integrację.

Nie byłam w stanie porozmawiać po niemiecku z żadną z kobiet uczestniczących w śniadaniu, a właśnie to miało na celu promowanie integracji. Nikt jednak nie był zainteresowany. Organizatorzy nie nalegali na mówienie po niemiecku, a kobiety, prawdopodobnie przynależące do tej samej arabsko-tureckiej grupy, po prostu chciały wykorzystać salę.

Wtedy zapytałam o rodzinny brunch. […] Powiedziano mi, że odbędzie się on w osobnych pomieszczeniach. Mężczyźni i kobiety oddzielnie. Najpierw pomyślałam, że to kiepski żart. Niestety, to nie był żart. […]

Więc moje odczucie z tych imprez, mających promować integrację, jest bardzo złe. W ogóle nie dochodzi do żadnej wymiany zdań!!! W jaki sposób miasto Monachium może tolerować coś takiego? Moim zdaniem, należy zakwestionować całą koncepcję tych imprez, organizowanych w celu promowania integracji. […] Poinformowano mnie, że nie wolno mi dawać wieprzowiny dziecku na drugie śniadanie w szkole!! Zaraz?! Przecież jesteśmy w Niemczech! […]

Podsumowując, panujące warunki sprawiają, że czuję, iż tak naprawdę nikt nas tu nie chce. Że nasza rodzina tak naprawdę tu nie pasuje. Mój mąż mówi, że czasem ma wrażenie, iż jesteśmy teraz największą mniejszością, bez jakiegokolwiek lobby. Dla każdej grupy istnieje jakaś instytucja, miejsce, publiczne zainteresowanie, ale my, heteroseksualne małżeństwo z dwójką dzieci, pracujący, ani nie niepełnosprawni, ani nie muzułmanie – my nie wzbudzamy już żadnego zainteresowania.

Gdy w przedszkolu mojego syna wspomniałam, że rozważamy wyprowadzkę z miasta i przedstawiłam powody, dla których chcemy to zrobić, zostałam ostro zaatakowana przez kierownictwo szkoły. To przez ludzi takich, jak my – powiedziano mi – integracja nie działa. Właśnie dlatego, że przenosimy nasze dzieci. Co najmniej dwie inne matki zaczęły mnie brutalnie wyzywać. Kierownictwo określa mnie teraz jako osobę ‚ksenofobiczną’.

To jest właśnie przyczyną, dla której osoby takie, jak ja tracą cierpliwość i decydują się głosować na inne partie polityczne. […] Szczerze mówiąc, objechałam pół świata, mam więcej przyjaciół za granicą niż w Niemczech i nie mam żadnych uprzedzeń ani awersji do ludzi ze względu na ich pochodzenie. Zwiedziłam wiele miejsc na świecie i wiem, że sposób, w jaki tutaj prowadzi się integrację, spowoduje, że inni dojdą do tych samych wniosków, co my: albo wyślemy nasze dzieci do prywatnych szkół i przedszkoli, albo przeniesiemy się gdzie indziej. Wystarczy. Żegnam!!!!!!!!!!”.

Gatestone Institute w kontekście tego listu zestawia inne dane. Jak informował Die Welt, ponad 1,5 miliona Niemców, wielu z nich posiadających wyższe wykształcenie, wyjechało z kraju w ciągu ostatniego dziesięciolecia. Jak pokazuje agencja statystyczna Destatis, w samym 2015 r. było to 138 tys. Niemców.

Artykuł Niemka napisała list do burmistrza Monachium. Powody, dla których zdecydowała się opuścić miasto, mówią wszystko o dzisiejszych Niemczech. To naprawdę się dzieje… pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Na niemieckiej stronie Patriotisch deutsche Kraft (Patriotyczna Niemiecka Siła) pojawiło się nagranie wykonane latem tego roku w Monachium. Jeden Niemiec wybrał się ulicami stolicy Bawarii. Tymczasem to, co zobaczył, sugerowałoby, że spaceruje gdzieś na Bliskim Wschodzie.

To obrazy, które mówią więcej niż 1000 słów. Niedawno informowaliśmy, że miastem, gdzie rodowici Niemcy są w mniejszości, jest Frankfurt nad Menem. Monachium uchodzi za miasto, gdzie liczba obcokrajowców jest znacznie niższa, choć jak pokazuje nagranie, nawet tutaj są miejsca, gdzie rodowici Niemcy są w zdecydowanej mniejszości.

https://www.youtube.com/watch?v=kF9zBLEZbE8&t=0s

W komentarzach Niemcy wyrażali niezadowolenie, nazywając swój kraj ,,bananową republiką", którą trzeba czym prędzej opuścić. Żartowano również, że nagranie musiało zostać zrobione w południe, kiedy rodowici Niemcy są... w pracy.

Przypominano także Berlin sprzed 117 lat:

https://www.youtube.com/watch?v=B-m9A8mY-U0

Artykuł Niemiec postanowił przejść się ulicami Monachium. To, co zobaczył, może szokować [WIDEO] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Dwaj kontrolerzy biletów S-Bahn, czyli szybkiej kolei miejskiej zostali oskarżeni o... rasizm. Powód? Czarnoskóry pasażer podróżował na gapę, a próba usunięcia z wagonu odbywała się przy akompaniamencie oskarżeń.

Do zdarzenia doszło we wtorek w Monachium. Kontrolerzy próbowali usunąć go z wagonu, ale mężczyzna stawiał opór. Co ciekawe, kibicowali mu inni pasażerowie. Kobieta, filmująca zdarzenie, mówiła:

Nie jest absolutnie w porządku co robicie. Ten człowiek nic wam nie zrobił

- mówiła. Dodawała:

- Powinniście się wstydzić. To jest rasizm, co w tej chwili robicie

- oskarżała, twierdząc, że gapowicz zapłacił.

Ostatecznie mężczyzna został wyprowadzony na peron i tam obezwładniony na ziemi. Z wagonu kobieta krzyknęła:

- Bo jest czarny

Mężczyzna ma 48 lat i jest z Nigerii. Nie miał przy sobie ważnego biletu. Kontrolerzy wystawili mu mandat na 60 euro. Miał jednak przy obie zaledwie 9 euro. Deutsche Bahn w oficjalnym oświadczeniu podaje, że pasażer był agresywny i odmawiał opuszczenia wagonu. Jednak świadkowie twierdzą, że zachował spokój.

Obecnie nagranie podbija portale społecznościowe, a Niemcy spierają się, kto ma rację. Jednak większość przyznaje: niezależnie od koloru skóry, musisz liczyć się z konsekwencjami, jeśli nie masz biletu.

Artykuł To miała być rutynowa kontrola biletów. Ale trafiło na imigranta. Doszło do ostrej interwencji, a kontrolerzy zostali oskarżeni o… rasizm [WIDEO] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Kolekcja filmów z Berlina, Monachium, bitew pod Tannenbergiem, Verdun, Arras oraz działań nad Sommą.

Artykuł I wojna światowa na robiących wrażenie kolorowych nagraniach [wideo] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Mężczyzna, który próbował zatrzymać 18-letniego napastnika z Monachium ma mieć postawione zarzuty w związku z... obrażaniem napastnika.

Nagranie, w którym 57-letni Thomas Salbey krzyczy do będącego na dachu napastnika, obiegły sieć. Na podstawie rozmowy próbowano identyfikować, kim jest napastnik. Ale przy okazji uwagę policji zwrócił mężczyzna, który ze swojego balkonu, krzycząc i grożąc, próbował zniechęcić napastnika.

Rzucił w niego także butelkę po piwie. Poza tym groził, że "gdyby miał pistolet, strzeliłby mu w głowę".

Ali Sonboly ostatecznie sam się zastrzelił, a Salbey, według gazety Tageszeitung, ma mieć postawione zarzuty - śledczy badają jego sprawę. Florian Weinzierl, rzecznik niemieckiej prokuratury, potwierdza, że jego zachowanie podczas ataku zostało wzięte pod lupę. Weinzierl wspomniał, że zarzuty mogą obejmować "obrażanie zmarłego".

Sprawę ma wkrótce rozpatrzyć sąd.

źródło: Express / Welt

Artykuł Mężczyzna, który próbował zatrzymać autora ataku w Monachium, z… zarzutami! pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Czy to Würzburg, Monachium, Ansbach, Reutlingen – dla prawicowych mediów w Polsce jest oczywiste: takie są skutki polityki ws. uchodźców Merkel. Żeby potwierdzić tę tezę manipuluje się faktami - pisze niemiecki Die Welt.

Media bliskie polskiemu rządowi są znane ze swojego ostrego sposobu wyrażania się, ale w poniedziałek było jasne: to nie jest normalny dzień. Artykuły brzmiały wścieklej niż zazwyczaj. W niedzielę ciężarna Polka została zamordowana przez syryjskiego uchodźcę w Reutlingen, w nocy doszło prawdopodobnie do ataku samobójczego w Ansbach.

Niemieckie elity wprowadziły do kraju islamską, mordującą hordę

twierdził prawicowy portal wPolityce.pl w poniedziałek.

Niemieckie media i służby bezpieczeństwa będą wymyślały kolejne głupoty, żeby zatuszować katastrofalną politykę Angeli Merkel.

Ciężko jest spokojnie komentować ten samobójczy popęd Niemców

- stwierdził dziennikarz Stanisław Januszewski.

W Polsce od dawna istnieje ogromny sceptycyzm w stosunku do niemieckiej polityki ws. uchodźców. Poprzedni konserwatywno-liberalny rząd niechętnie zgodził się na przyjęcie w przeciągu dwóch lat 6500 uchodźców.

Obecny rząd Prawa i Sprawiedliwości zapowiedział, że ze względów bezpieczeństwa nie przyjmie żadnych uchodźców z innych krajów UE, za co był zagranicą ostro krytykowany. Popierające rząd media widzą w wydarzeniach ostatnich dni w Niemczech potwierdzenie, że polska polityka miała rację. Żeby jeszcze bardziej podkreślić siłę tych argumentów, w niektórych mediach dochodziło do manipulacji faktami.

Przy tym szczególnie wyróżniła się państwowa stacja TVP. W programie informacyjnym podano, że niemieckie media nie donosiły o klipie, w którym zamachowiec przyznaje się do ataków w Würzburgu. Chodzi tutaj o ukrycie dowodów, że polityka otwartych drzwi Angeli Merkel jest niebezpieczna dla Europy - twierdził prezenter. W rzeczywistości poinformowała o tym zarówno policja, jak i niemieckie media.

W innym materiale sugerowane, że amok w Monachium naprawdę był zamachem terrorystycznym, co niemieckie media zatuszowały. Według eksperta, argumentacja niemieckiej policji, że szaleniec nie czytał żadnego studium na ten temat, to absurd. Śledczy znaleźli w mieszkaniu sprawcy książkę o młodocianych szaleńcach, co miało być inspiracją dla popełnienia podobnego czynu. Argumenty, które przemawiają za chorobą psychiczną, nie zostały jednak przedstawione, mimo że wszystko wskazuje teraz na ten wariant.

Nie tylko polityka Angeli Merkel została skrytykowana, także policja oberwała. Operacja monachijskich sił bezpieczeństwa była przedstawiona w wieczornych wiadomościach jako chaotyczna. Ekspert stwierdził, że policja „zostawiła obywateli samym sobie”. Wezwanie do nie publikowania informacji o operacji policyjnej w mediach społecznościowych określił jako próbę ukrycia bezradności policji. W rzeczywistości była to raczej próba nie przekazywania informacji domniemanym terrorystom.

Ponadto, rządowe media przekazywały ciągle jedną sugestię:

gdyby poprzedni rząd był jeszcze przy władzy, mielibyśmy także uchodźców w Polsce – czyli Armagedon i Katastrofa.

Przy niektórych wpisach ocierało się nawet o schadenfreude. Niektórzy publicyści tego nie ukrywali. Dziennikarz Rafał A. Ziemkiewicz z bliskiego rządowi magazynu DoRzeczy zatweetował: Dla Niemców szok. Zawsze to oni mordowali innych, odwrotnej sytuacji nie mają przećwiczonej

Polski szef MSZ wykorzystał akty przemocy do krytyki niemieckiej polityki ws. uchodźców. Oczekuje on od niemieckich polityków wyjaśnień, jak mogło dojść do tych zamachów.

Obiecano nam, że przyjęcie tylu uchodźców do Europy nie spowoduje żadnych problemów. Teraz okazuje się, że jednak są problemy

– dodał.

Także posłowie prawicowo-populistycznej partii opozycyjnej Kukiz ’15 zażądali ekstradycji mordercy z Reutlingen do Polski. Według nich za mord na Polce nie powinien odsiadywać swojej kary w luksusowym, niemieckim więzieniu.
Jednakże nie tylko politycy rządu i bliskie rządowi media wypowiadają się o sytuacji w Niemczech. Konserwatywny dziennik Rzeczpospolita pisze, że coraz więcej Niemców widzi zagrożenie dla swojego kraju. Liberalna Gazeta Wyborcza napisała:

Będą się teraz martwić o swoje bezpieczeństwo. I oczekiwać kolejnych zamachów.

źródło: Centrum Obserwacji Mediów Stowarzyszenia KoLiber

Źródło: http://www.welt.de/politik/ausland/article157292521/Polens-befremdlicher-Blick-auf-die-Gewalt-in-Deutschland.html

Artykuł Niemiecki dziennik: polskie media manipulują faktami w sprawie zamachów w Niemczech pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Adel Kermiche - to on poderżnął gardło księdzu i zakonnicy. 86-letni duchowny zmarł, zakonnica walczy o życie w szpitalu. Okazuje się, że gdyby odpowiednie urzędy państwowe wykonały odpowiednio swoją pracę, do dziś siedziałby w więzieniu.

Okazuje się, że Kermiche był dwukrotnie aresztowany za próbę dołączenia do ISIS. Pierwszy raz za kratki trafił w marcu 2015 w Monachium, kiedy miał zaledwie 17 lat. Za uczestnictwo w organizacji terrorystycznej został skazany na 2,5 roku więzienia. Ale wyszedł po niecałym roku za kaucją. Władze, jak widać, nie chciały niszczyć życia młodzieńca...

Nie zniechęciło go to przed próbami wstąpienia do ISIS. Tym razem wraz z grupą kolegów wyjechali do Szwajcarii, skąd odlecieli do Turcji. Stamtąd chcieli przedostać się do Syrii. jednak służby zareagowały i Kermiche został deportowany do Szwajcarii. Nie udało mu się dołączyć do swojego kolegi, Maxime Haucharda, który m.in. występował na krwawych filmach ISIS, gdzie pokazywano, jak Państwo Islamskie zabija jeńców.

Od ponad roku był pod okiem policji. Mógł wychodzić z domu tylko przez 4 godziny dziennie między 8.30 a 12.30. Na ręku nosił elektroniczną bransoletkę. Jednak władze zgodziły się, żeby była ona wyłączana między 8:30 a 12:30, bo to znaczne ograniczenie wolności osobistej człowieka. A msza w kościele, gdzie doszło do potwornej zbrodni, odbyła się o 9 rano...

Artykuł Francja sama się prosiła? Szokujące fakty na temat pobłażliwości wobec przyszłego zamachowca pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Jak informuje TVP Info, a także piszą liczni niemieccy internauci, w Monachium doszło do ostrej kłótni po tym, jak grupa muzułmanów krzyczała Allahu Akbar.

TVP publikuje nagranie i informuje:

W Niemczech rośnie napięcie. Nasza kamera zarejestrowała uliczną kłótnię. Grupa muzułmanów krzyczała „Allah akbar” w odpowiedzi pozostali zgromadzeni obrzucili ich wyzwiskami.

Niemieccy internauci opublikowali również podobny filmik i twierdzą, że działo się to miejscu, gdzie doszło do piątkowego zamachu. Muzułmanie mieli także wykonywać gesty wskazujące na popieranie ISIS.

Artykuł Grupa muzułmanów krzyczała Allahu Akbar na miejscu tragedii w Monachium. Jak zareagowali Niemcy? pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Angela Merkel ma bardzo złą prasę w Niemczech. Coraz więcej osób przyznaje, że jej błędna polityka doprowadziła do kryzysu uchodźców, a także do serii ataków terrorystycznych w Europie.

W Internecie pojawiły się memy, które pokazują, jaki stosunek ludzie mają do Kanclerz:

@PrisonPlanet file that one under "Love notes from Merkel" - LOL pic.twitter.com/iJ7e2cZKKo

— Shodansword (@shodansword55) 14 lipca 2016

Internauci drwią także z tego, w jaki sposób Merkel starała się nie pokazywać publicznie od czasu ataku:

Tak Kanclerz Merkel wyłania się teraz na krótko i jakby mogła to kanałami.. pic.twitter.com/FYqnHUnrVx

— Klara (@zdrapkaaa) 23 lipca 2016

W końcu sama Merkel zabrała głos. Pochwaliła społeczeństwo za akcję "Otwarte drzwi", kiedy ludzie zapraszali do swoich domów tych, którzy z powodu sytuacji w mieście nie mogli wrócić.

Pokazaliście państwo, że mieszkamy w społeczeństwie pełnym humanizmu i to jest właśnie nasza największa siła.

O samym zamachu mówiła:

Państwo i jego organy bezpieczeństwa będą robiły wszystko, by zapewnić wszystkim ludziom w Niemczech bezpieczeństwo i wolność. Dowiemy się, jakie były kulisy wydarzeń w Monachium; nie spoczniemy, dopóki nie dowiemy się precyzyjnie, w jaki sposób zradykalizował się sprawca z Wuerzburga.

Ale mimo urzędowej dobrej miny do złej gry, zmartwień Merkel nie brakuje...

Artykuł Angela Merkel na celowniku internautów pochodzi z serwisu Niezłomni.com.