Mieczysław Fogg (właśc. Mieczysław Fogiel) jest odbierany jako symbol dawnej piosenki — stylu, który bywa zarówno uwielbiany, jak i spotyka się z lekką ironią.

Urodzony w 1901 r. Fogg rozpoczął działalność jeszcze w okresie międzywojennym na scenie kabaretu Qui Pro Quo. Następnie występował z wieloma innymi teatrami i rewiami, które kształtowały kulturę rozrywkową przedwojennej Warszawy. Sugestywny baryton liryczny pozwolił mu bardzo szybko odnieść sukces, co zaowocowało wieloma nagraniami, często z równie znanymi artystami jak Hanka Ordonówna czy Adolf Dymsza. Wraz z Władysławem Dunikowskim założył Chór Dana, który z występami rewiowymi zrobił dużą karierę w kraju i za granicą od ZSRR po Stany Zjednoczone. W czasie wojny Fogg pozostał w Warszawie, w czasie Powstania śpiewał w szpitalach i punktach oporu.

W okresie powojennym Fogg nie został odrzucony przez władze jako przedstawiciel świata rozrywki międzywojennych elit. Od zakończenia wojny występował z własnymi recitalami, współpracował z Polskim Radiem, prowadził własną kawiarnię artystyczną oraz - krótko - wytwórnię fonograficzną. Wciąż występował i nagrywał swoje utwory nie tylko w Polsce, ale w całej Europie oraz w USA, Australii i Kanadzie. Jego występy cieszyły się ogromną popularnością zwłaszcza wśród Polonii.

Poza udziałem w licznych koncertach, Fogg wystąpił w wielu filmach. Jego piosenki  - choćby Ta ostatnia niedziela czy Jesienne róże - na stałe weszły do kanonu polskiej muzyki rozrywkowej.

Na osobne potraktowanie zasługuje jego postawa podczas wojny polsko-bolszewickiej (ranny na froncie) i II wojny światowej. Po apelu radiowym Romana Umiastowskiego, 6 września 1939 opuścił stolicę wraz z kilkudziesięcioosobową grupą aktorów. Dotarł do Zbaraża, a następnie Lwowa. Wrócił do Warszawy 31 października 1939.

Występował (za zgodą władz Podziemnej Polski) w kawiarniach dostępnych polskiej publiczności, m.in. w Cafe Bodo i Swann, U Aktorek i Lucyna. W 1944, bezpośrednio przed wybuchem powstania warszawskiego, pracował jako kelner w kawiarni na rogu ulic Marszałkowskiej i Wspólnej.

W konspiracji nosił pseudonim „Ptaszek”. Wziął udział w powstaniu warszawskim jako żołnierz Armii Krajowej. Jego zadaniem było podtrzymywanie na duchu powstańców i mieszkańców Warszawy – śpiewał w szpitalach, na barykadach i w schronach (jego powstańcza opaska znajduje się w Muzeum Powstania Warszawskiego). Za udział w powstaniu otrzymał Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami.

W okresie okupacji wspierał swoich żydowskich przyjaciół. W 1943 udzielił schronienia Ignacemu Singerowi (znany jako Iwo Wesby), kierownikowi muzycznemu kabaretu „Qui pro Quo”, który uciekł z getta warszawskiego wraz z żoną i ośmioletnią córką. Fogg ukrywał całą trójkę w swoim mieszkaniu, a następnie znalazł im mieszkanie przy ul. Bednarskiej i pomógł w wyrobieniu fałszywych dokumentów.

Fogg przez kilka dni ukrywał także w swoim mieszkaniu przyjaciela, Stanisława Templa, inżyniera z Wilna, który pracował dla wytwórni płytowej. Mimo ostrzeżeń Fogga, Tempel udał się do getta, aby połączyć się ze swoją rodziną. Również nauczyciel śpiewu, Stanisław Kopf, znalazł schronienie w mieszkaniu Fogga, aż do momentu uzyskania fałszywych dokumentów, dzięki którym mógł wyjechać z Warszawy. Inny żydowski przyjaciel Fogga, Ignacy Zalcsztajn ukrył się w mieszkaniu dozorcy w kamienicy, w której mieszkał Fogg, a on dostarczał mu żywność i pieniądze.

źródło: Muzeum Historii Polski / Wikipedia

Artykuł Mieczysław Fogg – nie tylko symbol dawnej piosenki. O pięknej postawie podczas m.in. II wojny światowej pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Mieczysław Fogg to chyba najbardziej znany polski piosenkarz XX wieku. Dariuszowi Michalskiemu udało się zebrać tysiące informacji i relacji na jego temat. Powstała fascynująca biografia Poletko pana Fogga, a jednocześnie książka o polskiej scenie muzycznej dwudziestolecia międzywojennego, czasów okupacji i PRL-u.

Jestem rdzennym warszawiakiem od wielu, wielu pokoleń. Zdołałem nawet uratować część dokumentów stwierdzających, iż mój ród jest od trzystu lat osiadły w Warszawie. A więc jestem warszawiakiem z krwi i kości. Jakby kamykiem z jezdni warszawskiej… W Warszawie urodził się mój dziadek, mój ojciec, urodziłem się ja, mój syn, urodziły się moje wnuki. - Tak o swojej rodzinie opowiadał Mieczysław Fogg radiowej rodzinie Matysiaków.

Energiczny, pracowity, niezniszczalny, zarazem zdumiewająco skromny, niedzisiejszo elegancki, wzruszająco serdeczny. - Takiego Fogga poznał, takiego zapamiętał i takiego w swojej biografii opisał Dariusz Michalski.
[quote]Poletko Pana Fogga to: pięćdziesięciosiedmioletnia kariera znaczona nagrodami, odznaczeniami oraz najważniejszym dla każdego artysty – standing ovations publiczności; występy dla czterech pokoleń; dziesiątki tysięcy imprez w całej Polsce i na całym świecie; przyjaźń i współpraca z Chórem Dana; wspólne koncerty i nagrania z Hanką Ordonówną, Adolfem Dymszą, Zula Pogorzelską i Mirą Zimińską; tango, walc, ballada i… rock and roll.[/quote]
W swojej fascynującej książce Dariusz Michalski opisuje również Fogga mało znanego: żołnierza w Powstaniu Warszawskim, wojennego opiekuna Żydów, ostoję rodziny. Dociera za kulisy sal koncertowych, do studiów nagrań (także zagranicą), pisze o faktach nieznanych, piosenkach zapomnianych, wydarzeniach pomijanych przez innych. Jego portret Mieczysława Fogga jest niezwykle realistyczny, wyrazisty, prawdziwy w najdrobniejszym szczególe.

Zresztą nie tylko jego: o „Mieciu” opowiadają jego najbliżsi, współpracownicy, akompaniatorzy, menadżerowie, dziennikarze, przyjaciele. Każdy – z szacunkiem, miłością, podziwem.

Dariusz Michalski, Poletko Pana Fogga, MG, Warszawa.

Książkę można nabyć TUTAJ.

Artykuł Poletko Pana Fogga [wideo] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.