Dzieje rodziny Mireckich to opowieść na świetny serial o XX wiecznej historii Polski. Trzymający w napięciu, pełen zwrotów akcji, obraz poświęcenia, oddania i ofiarności na miarę „Czasu honoru”.

Amerykański reżyser mógłby zrobić z niego film na miarę Oskara. Ośmioro rodzeństwa Mireckich całym swoim życiem dowiodło, że dla ich pokolenia Bóg, Honor i Ojczyzna były wartościami najważniejszymi i żywymi. Udowadniali swoją wierność i oddaniem polskości i katolicyzmowi w katowniach Gestapo i NKWD, wśród Polonii w USA i w sowieckiej Ukrainie, ucząc polskie dzieci i organizując pomoc dla Polaków w kraju. Zainteresowanych szerzej losem tej niezwykłej rodziny odsyłam do świetnego eseju dra Krzysztofa Kaczmarskiego „Saga Rodu Mireckich”. Bardzo dobrze się stało, że esej został dołączony do książki "Przede wszystkim Polska. Zapiski amerykańskie z lat 1952–2010". 

Chociażby samo to sprawia, że zapiski pani Marii Mireckiej-Loryś, komendantki głównej Narodowego Zjednoczenia Wojskowego Kobiet są lekturą obowiązkową. Zapiski są dziejami służby rozpoczętej jeszcze przed wojną, niezmordowanej służby dla Polski, która wciąż trwa. Pani Maria opisuje swoje dzieje i losy pokolenia Polaków, wygnanych przez komunizm z Ojczyzny, które znalazło drugi dom w Stanach Zjednoczonych. To także lektura obowiązkowa dla tych, którzy chcą poznać dzieje Polonii po wojnie w Stanach Zjednoczonych. (TP)

[caption id="attachment_45637" align="alignleft" width="700"] Adrian Grycuk/commons.wikimedia.org/IPN[/caption]

Autorka pisze przede wszystkim o kontynuacji etosu narodowego – który wchłonęła w domu rodzinnym – w warunkach emigracyjnych. W tym sensie jest to pamiętnik o kontynuacji. Jej motto to cytat z Romana Dmowskiego: „Jestem Polakiem – więc mam obowiązki polskie”. Maria Mirecka-Loryś snuje refleksje o byciu świadomą Polką i wynikających z tego powinnościach wobec ojczyzny i współbraci Polaków. Ten imperatyw przyświecał jej przez całe życie. Dydaktyczna wartość takich wynurzeń musi być w końcu w pełni doceniona. Autorka powinna stać się wzorem służby ojczyźnie dla obecnych i przyszłych pokoleń Polaków, a zwłaszcza dziewcząt. Dla profesjonalnego historyka szczególnie wartościowy w pamiętniku jest aparat naukowy. Redakcja naukowa świetnie uzupełniła narrację autorki, przedstawiając graczy emigracyjnych w serii pouczających biogramów - z recenzji prof. Marka Jana Chodakiewicza.

Maria Mirecka-Loryś, Przede wszystkim Polska. Zapiski amerykańskie z lat 1952–2010, opracowanie i redakcja Krzysztof Kaczmarski, Rafał Sierchuła, Rzeszów 2016. Książkę można nabyć TUTAJ. 

Artykuł Niezwykła książka niezwykłej kobiety. Prof. Chodakiewicz: „Autorka powinna stać się wzorem służby ojczyźnie dla obecnych i przyszłych pokoleń Polaków”. [WIDEO] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

7 listopada 2017 w Centrum Edukacyjnym IPN im. Janusza Kurtyki „Przystanek Historia” odbędzie się promocja albumu Generał Józef Haller 1873-1960.

W dyskusji udział wezmą autorzy publikacji: dr hab. Krzysztof Kaczmarski, dr Wojciech J. Muszyński i dr Rafał Sierchuła, spotkanie poprowadzi dr Rafał Łatka.

Spotkanie zorganizowano w ramach Centralnego Projektu Badawczego IPN „Polska Emigracja Niepodległościowa 1945–1990”.

Inspirował artystów, jego czyny odmalowano nie tylko pędzlem, ale stał się także bohaterem licznych pieśni i wierszy. Józef Haller to nie tylko legendarna Błękitna Armia, powrót Kresów, historyczne zaślubiny z Bałtykiem czy Armia Ochotnicza w 1920 r., lecz także służba parlamentarna w II Rzeczypospolitej i działalność na emigracji po 1939 r. – to całe życie poświęcone Polsce.

Przystanek Historia
Centrum Edukacyjne IPN im. Janusza Kurtyki
Warszawa, ul. Marszałkowska 21/25
7 listopada 2017 (wtorek), godz. 17.30

Artykuł Promocja albumu „Generał Józef Haller 1873–1960”. Warszawa, 7 listopada 2017 r. [WIDEO] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Dzieje polskiego ruchu komunistycznego należą do najgłębiej zafałszowanych w całej historii Polski. Wynika to z wielu przyczyn i poza oczywistymi - ramami ideologicznymi PRL, w których przyszło uczyć się i funkcjonować pokoleniom historyków krajowych, a które nie pozwalały w tej kwestii na najmniejszy margines samodzielnych poglądów - warto nazwać i inne.

Idzie tu m.in. o swoiste ograniczenia dwóch najbardziej wpływowych i opiniotwórczych ośrodków myśli polskiej na Zachodzie. Dla Jana Nowaka-Jeziorańskiego i - co za tym idzie - Radia Wolna Europa, odnoszącego się do komunizmu wyłącznie z perspektywy taktycznej i grającego na erozję systemu, wszelcy odstępcy w rodzaju ppłk. Światły, płk. Romana Korneckiego czy przesławnej Aliny Grabowskiej byli na antenie stokroć bardziej pożądani niż najzajadlejsi antykomuniści i nie należało ich zniechęcać pluciem na ideowe credo.

Charakterystyczna była tu wypowiedź szefa Biura Paryskiego RWE Macieja Morawskiego, który w trakcie jednej z redakcyjnych dyskusji stwierdził, że ma

[quote]„najwyższy szacunek dla przedwojennych autentycznych lewicowców”, co spotkało się z aprobatą innych dyskutantów, w tym „kuriera z Warszawy”.[/quote]

Z nieco innych powodów z podobną tolerancją i pewnym szacunkiem do komunizmu, zapewne na zasadzie dziedzictwa tradycji ideowej lewicy sanacyjnej i „Wiadomości Literackich”, odnosił się Jerzy Giedroyć i jego otoczenie. Dodajmy do tego element bardziej współczesny, tak popularną do dziś we wpływowych kręgach „Gazety Wyborczej” filozofię „okrągłego stołu” i „grubej kreski”, polegającą na abolicji nie tylko dla przestępstw dokonanych za czasów Jaruzelskiego, ale i dawniejszych, bardziej krwawych, z czasów Bolesława Bieruta, „walki o władzę ludową”, a nawet okupacji.

Nie wzięła się ona bez powodu i...

[quote]trudno dziwić się, że fałszu „bohaterskiej tradycji Komunistycznej Partii Polski” z wszystkimi przystawkami i przybudówkami, a następnie jej bezpośredniej kontynuatorki - Polskiej Partii Robotniczej, nie są w stanie i nie chcą czynnie demaskować dzieci jej aktywistów: Ozjasza Szechtera, Bolesława Geberta czy Ferdynanda Habera… [Adam Michnik, Dawid Warszawski i Helena Łuczywo - tekst przypisu][/quote]

Na problem ten zwrócił uwagę apologeta i hagiograf PPR/AL, wyższy oficer bezpieki, mjr Ryszard Raps-Nazarewicz, który uwierzył, że nadanie aparatu i doświadczenia z pracy w organach wystarczy, by zostać historykiem. Jego zdaniem środowisko „Gazety”, właśnie z uwagi na owe powiązania („synowie i córki działaczy KPP”), powinno znacznie aktywniej angażować się w obronę pamięci swych przodków, a nie pozostawać wobec ich krytyki na pozycjach neutralnych lub nawet aprobatywnych”.

Paweł Wieczorkiewicz "Moscovia locuta causa finita… Polscy komuniści jako polityczne narzędzie Józefa Stalina", [w:] "Polska Partia Robotnicza, Gwardia Ludowa/Armia Ludowa na ziemiach polskich 1942-1944/1945", pod red. K. Kaczmarskiego, M. Krzysztofińskiego (IPN, Rzeszów 2013, s. 14-15)

Artykuł O tym, że za zafałszowany obraz komunizmu odpowiada również Radio Wolna Europa i środowisko Jerzego Giedroycia pochodzi z serwisu Niezłomni.com.