"Stoimy dziś w obliczu największej konfrontacji, jaką kiedykolwiek przeżywała ludzkość. Nie przypuszczam, by szerokie kręgi społeczeństwa amerykańskiego ani najszersze kręgi wspólnot chrześcijańskich zdawały sobie z tego w pełni sprawę".

"Stoimy w obliczu ostatecznej konfrontacji między Kościołem a anty-Kościołem, Ewangelią a jej zaprzeczeniem. Ta konfrontacja została wpisana w plany Boskiej Opatrzności. To czas próby, w który musi wejść cały Kościół, a polski w szczególności. Jest to próba nie tylko naszego narodu i Kościoła. Jest to w pewnym sensie test na dwutysiącletnią kulturę i cywilizację chrześcijańską ze wszystkimi jej konsekwencjami: ludzką godnością, prawami osoby, prawami społeczeństw i narodów. Jedno jest jednak pewne: ostateczne zwycięstwo należy do Boga, a to się stanie dzięki Maryi, Niewieście z księgi Rodzaju i z Apokalipsy" - te znamienne w 1978 r. w Stanach Zjednoczonych wypowiedział Karol Wojtyła, późniejszy papież, św. Jan Paweł II. Otwierają one najnowszą książkę włoskiego publicysty Antonio Socciego, który od kilkudziesięciu lat wnikliwie przygląda się i opisuje Kościół katolicki.

W "Kościele czasu Antychrysta" Antonio Socci przyglądając się kondycji dzisiejszego świata i Kościoła, przywołuje powstałe przed stu laty przełomowe książki: Krótką opowieść o Antychryście Sołowiowa i Władcę świata Bensona. W obu papiestwo zostało wygnane z Rzymu. Europa, która dotąd była ziemią prawdziwie chrześcijańską, stała się miejscem powszechnej apostazji i dechrystianizacji, a światem niepodzielnie zarządza Antychryst. Socci, powracając do obserwowanych dziś przemian, pyta: czy to tylko prorocze ostrzeżenia? A może Antychryst żyje wśród nas i ma jakiś nowy rysopis? Wreszcie – czy to konkretna osoba, czy może rodzaj ideologii z własną duchowością, życiowymi prawidłami, swoimi „świętymi” i sanktuariami?

Zapowiadane w Piśmie Świętym przyjście Antychrysta wielu intryguje i przeraża. Dlatego Socci wnikliwie i z całą ostrością kreśli obraz chylącego się ku upadkowi świata oraz pogrążonego w kryzysie Kościoła, który zamiast nauczaniem w sprawach wiary zajął się ekologią, „ekumenicznym” otwarciem na inne religie oraz sprawą migrantów, niepokojąco dryfując w bliżej nieokreślonym kierunku…

Socci nie tylko przeraża, ale daje nadzieję, bo przypomina, że ostateczne zwycięstwo zawsze należy od Chrystusa i Jego Niepokalanej Matki. A udział w nim może mieć każdy, mały, słaby katolik.

Antonio Socci, "Kościół czasu Antychrysta", Wydawnictwo AA, Kraków 2020. Książkę można nabyć na stronie religijna.pl.

Artykuł „Stoimy w obliczu ostatecznej konfrontacji między Kościołem a anty-Kościołem, Ewangelią a jej zaprzeczeniem”. Znamienne słowa Karola Wojtyły, które budzą strach, ale i nadzieję pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Prace Rity Mea Brown mówią bardzo dużo o Europie. A to raptem kilka słów, które każdy zna. Naniesione jednak na mapy i opatrzone kilkoma komentarzami sporo jednak wyjaśniają i pokazują.Prawie cała Europa korzysta z różnie przekształcanego, ale jednak antycznego greckiego słowa ,,kyriakon". Co ciekawe tylko w Polsce, Czechach i Słowacji ,,kościół" wywodzi się z późnej łaciny.

Słowo ,,niedźwiedź" wywodzi się natomiast od słowiańskiego ,,medved", czyli w dosłownym tłumaczeniu zjadacz miodu. W innym kierunku poszło określenie groźnego zwierzaka u ludów germańskich. Angielskie ,,bear" czy niemieckie ,,baer" wzięły się od ,,bero", czyli brązowy, lśniący.

Podobnie jest ze słowem ,,piwo". Też widać wyraźny podział Europy. W Polsce i na wschód od niej wywodzi się ono po prostu od ,,pić". Z kolei ,,bier", ,,beer" i pochodne są wynikiem wyglądu wczesnego piwa. Ciemnego, gęstego, pełnego osadów.

Ciekawie jest w przypadku ,,jabłka". Okazuje się, że polskie określenie owocu i np. angielskie ,,apple" mają jeden językowy korzeń. Tutaj wyraźnie wyłamują się Francuzi i Półwysep Iberyjski.

Pomarańcza? Na północ i wschód od Polski obowiązują wersje pochodzące od określenia "jabłko z Chin".

Większość Europy jest jednolita, jeśli chodzi o określenie najpiękniejszego z kwiatów, czyli róży. Wyłamali się Ukraińcy i Grecy, którzy mają słowa wywodzące się z greki i znaczące mniej więcej tyle, co ,,trzydzieści płatków".

Podobnie jest z ananasem. Ten owoc bez problemu można kupić bez znajomości języków obcych w prawie każdym zakątku Europy...

Europa jest też podzielona na dwie części w kwestii herbaty. Wyłamują się właściwie tylko Polacy, Białorusini z ,,harbatą" i Litwini z ,,arbatą". Reszta Europy to albo ,,czaj", albo ,,tea".

Skomplikowana jest sytuacja ,,ogórka". Jeszcze do Niemiec wygląda to wszystko jednorodnie, ale potem robi się niezła mizeria.

Artykuł Te mapy mówią o Europie bardzo wiele. Polska w kilku przypadkach to ,,językowa wyspa” [FOTO] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

[caption id="attachment_26849" align="alignleft" width="346"] Pomnik Bolesława Chrobrego w Gnieźnie[/caption]

Nasi praojcowie w czasach przedchrześcijańskich nie czuli się przede wszystkim jedną społecznością, dzielili się na szczepy, na rody, prowadzące między sobą walki. Nie czuli się nią właściwie jeszcze po wygaśnięciu domu Piastów. Nie posiadali oni w swoim ustroju duchowym większości tych pierwiastków, które stanowią dzisiejszą wartość naszą, jako ludzi i jako narodu, i które dziś nas wiążą mocno w jeden naród.

Łączyło ich w jedną całość drogą przymusu państwo, o ile samo istniało jako całość; ale dopiero Kościół, bądź jako współpracownik państwa, bądź w walce z nim, urabiał wiekową pracą duszę jednostki, zbliżał ją ku dojrzałości, kształcił w niej sumienie, niszczył pierwotne, utrudniające byt społeczny instynkty, naprawiał obyczaje, które wcale nie były tak wysokie, jak to sobie dawniej wyobrażano, tworzył silną rodzinę bo w pierwotnym ustroju rodowym ród był silny, ale rodzina słaba. Panujący bądź popierali go w tej pracy, bądź przeszkadzali mu, to też taką pracę mógł wykonać tylko potężny Kościół powszechny, niezależny od władzy państwowej i zdolny jej się przeciwstawić.

W okresie podziałów, który zagrażał zniszczeniem całego dzieła pierwszych historycznych Piastów, Kościół polski był główną siłą, dążącą do zjednoczenia państwowego i przygotowującą dzieło Przemysława, Łokietka i Kazimierza Wielkiego, dzieło, bez którego nie stalibyśmy się wielkim narodem.

Zbyt powierzchownie traktujemy rolę Reformacji w Polsce. Dzięki niej groziło nam rozbicie religijne na liczne sekty, bo Reformacja doprowadzała do jedności wyznaniowej tylko tam, gdzie była silna władza monarsza, organizująca ludność w imię zasady cuius regio, eius religio.

U nas przy ustroju naszej Rzeczypospolitej byłaby zapanowała anarchia religijna, a z nią rozbicie polityczne narodu. Mówiąc nawiasem, przesadza się i rolę Reformacji w dziele stworzenia piśmiennictwa narodowego: Dante i Petrarca nie potrzebowali bodźca Reformacji do tego, żeby pisać w narodowym języku, i to w kraju, w którym stanowisko łaciny było o wiele silniejsze, niż u nas; Węgry zaś, gdzie Reformacja o wiele głębiej niż u nas sięgnęła, najpóźniej ze wszystkich narodów doszły do pisania po węgiersku.

Od rozbicia narodowego na skutek rozbicia religijnego ocaliła nas reakcja katolicka, a przynależność nasza do Kościoła powszechnego, mającego swą władzę poza granicami państwa, była podstawą naszej obrony w dobie porozbiorowej.

Gdy zrobimy wysiłek myśli, prowadzący do głębszego poznania źródeł, pochodzenia pierwiastków naszej duszy, które czynią nas ludźmi takimi, jakimi dziś jesteśmy, i nowoczesnym narodem europejskim, to się okaże, że tkwią one zarówno w naszym prastarym gruncie etnicznym i w istnieniu przez wieki państwa polskiego, jak w naszym od dziesięciu wieków trwającym katolicyzmie.

[quote]Katolicyzm nie jest dodatkiem do polskości, zabarwieniem jej na pewien sposób, ale tkwi w jej istocie, w znacznej mierze stanowi jej istotę. Usiłowanie oddzielenia u nas katolicyzmu od polskości, oderwania narodu od religii i od Kościoła, jest niszczeniem samej istoty narodu.[/quote]

Roman Dmowski, Kościół, Naród i Państwa, Ostoja, Kraków.

Książkę można nabyć TUTAJ.

Artykuł O tym, co chrzest dał Polsce i czym dla polskości jest katolicyzm pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Książki Stanisława Michalkiewicza możesz nabyć TUTAJ.

Artykuł „Europa trzeszczy pod naporem islamu, a biskupi zastanawiają się nad rolą homoseksualistów w Kościele”. Michalkiewicz o homolobby, synodzie, imigrantach [wideo] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Michael Voris w programie The Vortex tłumaczy czym jest Kościół walczący i dlaczego w niebie nie ma miejsca dla miłych ludzi.

Artykuł „W niebie nie ma miłych ludzi. Mili ludzie idą do piekła”. Michael Voris w programie „The Vortex” [wideo] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

[caption id="attachment_761" align="alignleft" width="259"] Krzysztof Rybiński[/caption]

Ostatnio niektóre media dużo piszą o zjawisku pedofilii. Niestety, mało jest artykułów, które rzetelnie informują o skali zjawiska, przyczynach i charakterystyce sprawców. Niniejszy tekst pokazuje, że, wykorzystując naukowe bazy danych, można w krótkim czasie zebrać materiały, które pozwalają ocenić zjawisko pedofilii.

Najpierw dane ze strony polskiej policji: w l. 2007–09 co roku było między 5 tys. 
a 8 tys. przypadków pedofilii i ponad 300 gwałtów 
na dzieciach. Nowszych danych nie znalazłem.

Nie są dostępne charakterystyki polskich pedofilów, więc można sięgnąć po dane międzynarodowe, najdokładniejsze są z USA. Ponad 95 proc. pedofilów to mężczyźni. Od 25 proc. do 1/3 przestępstw pedofilii jest popełnianych wobec chłopców, pozostałe wobec dziewczynek. Badania w wielu krajach (w tym też w Holandii) pokazują, że populacja gejów wynosi od 2 do 4 proc., a preferencja pedofila do skrzywdzenia chłopca sięga nawet 33 proc., czyli wśród pedofilów jest nawet 10-krotnie więcej homoseksualistów niż w społeczeństwie.

Jak pokazuje artykuł z prestiżowego Moyo Clinical Proceedings z 2007 r., który podsumowuje dostępną literaturę na temat pedofilii, heteroseksualny pedofil przeciętnie krzywdził około pięciorga dzieci, podczas gdy homoseksualny pedofil krzywdził 11 dzieci. Inne badanie cytowane w tym artykule, przeprowadzone anonimowo wśród pedofilów, wobec których już zakończono prawne restrykcje, pokazało, że przeciętny heteroseksualny pedofil napastował 20 dzieci, a homoseksualny aż 150. Autorzy wnioskują z tego, że bardzo wiele przypadków napastowania chłopców przez homoseksualnych pedofilów nie jest zgłaszanych na policję.

Bardzo obszerne omówienie badań nad zjawiskiem pedofilii jest przedstawione w publikacji Family Research Council z 2002 r. W szczególności pokazano, że na liście Gay Mens Fiction bestsellers był znaczny odsetek książek, w których pojawia się wątek pedofilii.

[quote]A w 1990 r. „Journal of Homosexuality" opublikował serię artykułów, które opisywały miłość mężczyzny do chłopca jako naturalne prawo gejów. W książce podano wiele innych przykładów, w tym fakt, że znany aktywista i historyk środowisk gejowskich jest twórcą organizacji promującej legalizację męskiej pedofilii. Książka cytuje badania opublikowane przez prestiżowe pisma medyczne, a tym „Journal of American Medical Association", że ponad połowa z badanych 279 amerykańskich gejów była jako dzieci molestowana przez starszego mężczyznę. U badanych osób heteroseksualnych zjawisko molestowania w dzieciństwie prawie nie występowało.[/quote]

Jestem ekonomistą, a nie psychiatrą, więc nie mogę ocenić wiarygodności tych badań. Ale fakt, że zostały opublikowane w prestiżowych pismach medycznych, sugeruje, że spełniają wysokie standardy prowadzenia badań naukowych. Mam nadzieję, że po moim artykule również lekarze zabiorą w tej sprawie głos i albo potwierdzą, albo sfalsyfikują cytowane wyniki badań.

Krzysztof Rybiński, artykuł "Naukowo o pedofilii" ("Rzeczpospolita")

Artykuł Cała prawda o pedofilii. Twarde fakty pokazują, że to największy problem środowisk gejowskich pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

[caption id="attachment_172" align="alignleft" width="640"] Obwieszczenie o konsekwencjach grożących za pomoc Żydom[/caption]

Tysiące polskich księży ryzykowało życie, ratując Żydów podczas II wojny światowej, wielu z nich zostało zamordowanych. Potwierdzają to badania prowadzone w ramach nowego projektu naukowego „Księża dla Żydów”.

Dziś tak łatwo przychodzi niektórym przedstawianie polskich księży jako antysemitów albo jako tych, którzy nic nie zrobili dla ratowania Żydów podczas II wojny światowej. A jakie są fakty? Relacje między księżmi i Żydami zawsze wzbudzają wielkie zainteresowanie.

Jednak do tej pory nie powstała monografia naukowa na ten temat. Tę lukę badawczą stara się zapełnić nowy projekt naukowy pt. „Księża dla Żydów” prowadzony we współpracy Drohiczyńskiego Towarzystwa Naukowego, KSM Diecezji Drohiczyńskiej i Podkomisji Episkopatu USA ds. Pomocy Kościołowi Katolickiemu w Europie Środkowej i Wschodniej. Już wstępne wyniki badań są bardzo wymowne.

[quote]– Dotychczas zostały zebrane materiały świadczące o tym, że w Polsce ponad 600 księży ryzykowało własne życie, aby ratować życie Żydów. Z tego grona ponad 150 księży zostało zamordowanych. W blisko 30 przypadkach głównym powodem śmierci była pomoc ludności żydowskiej [/quote]–

[caption id="attachment_177" align="alignleft" width="384"] ks. Paweł Rytel-Adrianik (fot. drohiczynska.pl)[/caption]

podkreśla w rozmowie z „Naszym Dziennikiem” koordynator projektu ks. dr Paweł Rytel-Andrianik z Papieskiego Uniwersytetu Świętego Krzyża w Rzymie.

Co do pozostałych ponad 120 księży wiadomo, że pomagali osobom wyznania mojżeszowego, ale nie jest ustalony jeszcze do końca motyw ich aresztowania. – Niektórzy zostali zamordowani dlatego, że wspierali AK, inni stali się ofiarą ataku na miejscową inteligencję, a niejednokrotnie było kilka powodów ich męczeńskiej śmierci – zwraca uwagę ks. dr Rytel-Andrianik.

Trzeba mieć też świadomość, że udokumentowane świadectwa postaw nawet kilkuset księży należy traktować jako przykład ogólnej postawy tysięcy duchownych w czasie II wojny światowej.

O relacji między kapłanami i Żydami w Polsce wiele mówi świadectwo historyka Kościoła ks. Tadeusza Tararuja, który wyznał: [quote]„Prawie każdy starszy kapłan, z którym rozmawiałem, przypomina sobie, że zarówno on sam, jak i inni kapłani i świeccy spieszyli z pomocą Żydom, znajdującym się na krawędzi zagłady”[/quote].

Warto wspomnieć niektórych z nich. W dniu 15 lipca br. minęło 70 lat od męczeńskiej śmierci mieszkańców Bielska Podlaskiego zamordowanych przez Niemców. W ich gronie było 17 małych dzieci oraz trzech księży: bł. ks. Antoni Beszta-Borowski, Sługa Boży ks. Ludwik Olszewski oraz ks. Henryk Opiatowski, który pomagał ludności żydowskiej z getta w Brańsku.

Wielką rolę w ratowaniu dzieci żydowskich odegrały również siostry zakonne, które ukrywały je w swoich ochronkach czy przedszkolach.

– Wszyscy doskonale wiedzieli, że za pomoc Żydom grozi kara śmierci, a mimo to pomagali z narażeniem życia. Historycy podają, iż tylko w Polsce w ponad 300 domach zakonnych ukrywane były osoby pochodzenia żydowskiego – wskazuje ks. dr Rytel-Andrianik.

Do tych klasztorów bardzo często przekazywali je właśnie katoliccy księża. Przykładem jest tutaj ks. Adam Sztark SJ, który wyprowadzał dzieci żydowskie z getta w Słonimiu, ukrywał je na swojej plebanii, a następnie przekazywał Siostrom Niepokalankom. Niemcy wykryli tę pomoc, za co został rozstrzelany 19 grudnia 1942 r. wraz z s. Bogumiłą Noiszewską i s. Kazimierą Wołowską.

Jak wynika z badań naukowych „Księża dla Żydów”, takich przykładów jest wiele. Pokazują one, jak krzywdzące i nieodpowiedzialne jest przypinanie łatki „antysemity” duchownym katolickim. Fakty mówią same za siebie.

Sławomir Jagodziński, artykuł "Ginęli, ratując Żydów" ("Nasz Dziennik", 19 lipca 2013 r.)

Artykuł O czym tropiciele antysemityzmu nie mówią: jak polscy księża ginęli za pomoc udzielaną Żydom pochodzi z serwisu Niezłomni.com.