Pięć lat temu w Warszawie zmarł Michał Issajewicz "Miś", żołnierz ZWZ-AK, członek Zgrupowania Agat i Batalionu "Parasol", uczestnik zamachu na dowódcę SS i policji Dystryktu Warszawa gen. Franza Kutscherę; więzień KL Stutthof.

W czasie zamachu Issajewicz był kierowcą. Zajechał drogę samochodowi z Kutscherą, zmuszając go do zatrzymania i umożliwiając ostrzelanie go przez kolegów. Sam oddał także strzał w kierunku dowódcy SS, został niegroźnie postrzelony w głowę.

Za udział w akcji rozkazem nr 267/BP Komendanta Głównego Armii Krajowej z dnia 25 marca 1944 został odznaczony Krzyżem Walecznych. Później otrzymał także Order Virtuti Militari.

https://youtu.be/2u0K3QyY4j8

W 1940 r. zaprzysiężony jako żołnierz Związku Walki Zbrojnej, został w czerwcu tr. aresztowany przez NKWD i był przez rok więziony w Baranowiczach. Uwolniony w końcu czerwca 1941 r., po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej, był następnie deportowany przez Niemców na roboty przymusowe do Królewca.
W 1943 r. znalazł się w Warszawie, gdzie nawiązał kontakty z podziemiem. W styczniu 1944 został członkiem zgrupowania „Agat”, który wkrótce zmienił nazwę na „Pegaz”, a następnie batalionu „Parasol”. Uczestniczył w udanym zamachu na Franza Kutscherę – dowódcę SS i policji na dystrykt warszawski Generalnego Gubernatorstwa, dokonanym 1 lutego 1944 w w Alejach Ujazdowskich w Warszawie.

Aresztowany w kilka tygodni później przez Niemców i osadzony w więzieniu na Pawiaku, nie został jednak rozpoznany jako uczestnik zamachu na Kutscherę. 24 maja 1944 r. wywieziono go do KL Stutthof wraz z pierwszym transportem 859 więźniów z Warszawy (otrzymał nr obozowy 36127). W obozie koncentracyjnym kontynuował działalność konspiracyjną, brał udział w przygotowaniach do powstania, prowadzonych przez akowców i jeńców sowieckich i ostatecznie zaniechanych (większość więźniów zginęłaby w czasie walk).

https://youtu.be/NCaH849MUvo

https://www.youtube.com/watch?v=5H2nPnq-fS0

Artykuł 4 marca 2012 zmarł Michał Issajewicz „Miś” – uczestnik zamachu na Kutscherę pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Po 77 latach do Ojczyzny wróciły szczątki bohaterów: płk. dypl. Ignacego Matuszewskiego i mjr. dypl. Henryka Floyar-Rajchmana. W sobotę doszło do uroczystości pogrzebowych.

W Katedrze Polowej WP wystawiono trumny płk. Matuszewskiego i mjr. Rajchmana @DoRzeczy_pl pic.twitter.com/p39UcUZOjm

— Małgorzata Puzyr (@empuzyr) 10 grudnia 2016

Uroczystości rozpoczęły się w stołecznej Katedrze Polowej Wojska Polskiego wystawieniem trumien i posterunku honorowego. Potem odbyła się msza żałobna z udziałem wojskowej asysty honorowej, którą celebrował biskup polowy Wojska Polskiego, Józef Guzdek. Następnie szczątki oficerów zostały przewiezione w kondukcie na Wojskowe Powązki.

Trwa msza św. w Katedrze Polowej WP @DoRzeczy_pl pic.twitter.com/OBJoIFCBEP

— Małgorzata Puzyr (@empuzyr) 10 grudnia 2016

Nikt z nas nie żyje dla siebie i nikt nie umiera dla siebie, napisał święty Paweł w liście do Rzymian. Nie żyliście dla siebie, ale dla umiłowanej Ojczyzny. Nigdy nie pytaliście, co wam może dać Ojczyzna, ale co wy możecie jej ofiarować. Wasze życie było zmaganiem o wolną Ojczyznę”

- powiedział bp Guzdek.

Pogrzeb polskich oficerów na Wojskowych Powązkach @DoRzeczy_pl pic.twitter.com/Oz7aE3iotY

— Małgorzata Puzyr (@empuzyr) 10 grudnia 2016

Pogrzeb płk Matuszewskiego i mir Rajchmana. Przemówienie @Macierewicz_A @DoRzeczy_pl pic.twitter.com/HJ6BvoYndK

— Małgorzata Puzyr (@empuzyr) 10 grudnia 2016

Ignacy Matuszewski studiował m.in. filozofię na Uniwersytecie Jagiellońskim, architekturę w Mediolanie i prawo w Dorpacie (obecnie Tartu w Estonii). Po wybuchu I wojny światowej został zmobilizowany do armii rosyjskiej. Pod koniec 1917 roku rozpoczął służbę I Korpusie Polskim gen. Józefa Dowbór-Muśnickiego; później został też członkiem Komendy Naczelnej Polskiej Organizacji Wojskowej w Kijowie. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości pracował m.in. w II Oddziale Naczelnego Dowództwa, którego w 1920 roku został szefem. W latach 1924–26 był attaché wojskowym w Rzymie, a później m.in. ministrem skarbu.

We wrześniu 1939 roku kierował ewakuacją polskiego złota. We Francji nie został jednak przyjęty do formującego się Wojska Polskiego. W 1941 roku przybył do Nowego Jorku. Należał do inicjatorów powołania Komitetu Amerykanów Polskiego Pochodzenia i Instytutu Józefa Piłsudskiego, którego w latach 1944–46 był wiceprezesem. Zmarł w 1946 roku w Nowym Jorku.

Henryk Floyar-Rajchman od 1913 roku należał do Związku Strzeleckiego. Po wybuchu I wojny służył w 5. pułku piechoty Legionów, a po kryzysie przysięgowym – w Polskiej Organizacji Wojskowej. Wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej w sztabie 1. Dywizji Piechoty Legionów. Po wojnie ukończył Wyższą Szkołę Wojenną i w latach 1928–31 był attaché wojskowym w Tokio. Od 1933 do 1935 roku – wiceminister i minister przemysłu i handlu. Poseł na Sejm.

We wrześniu 1939 roku brał udział w ewakuacji polskiego złota. We Francji został przeniesiony do rezerwy. W 1941 roku przybył do Nowego Jorku. Rok później przygotowywał Zjazd Związku Obrony Narodowej im. Józefa Piłsudskiego. Należał do grona założycieli Instytutu Józefa Piłsudskiego; od 1944 roku wchodził w skład Rady Instytutu, w latach 1947–51 był jego wiceprezesem. Zmarł w 1951 roku w Nowym Jorku.

http://niezlomni.com/uratowali-prze-niemcami-75-ton-polskiego-zlota-ta-historia-przypomina-najlepsze-przygodowe-filmy/

Artykuł Piękne pożegnanie bohaterów – po 77 latach. ,,Nigdy nie pytaliście, co wam może dać Ojczyzna, ale co wy możecie jej ofiarować” [FOTO+WIDEO] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.