"Że to ludzie mają ochotę wznosić tak kosztowne budynki w mieście przeznaczonym na zagładę. Kiedy tu z panem siedzę, widzę, jak Niemcy z samolotów zrzucają bomby na miasto.” Stempowski zaoponował, Askenazy kontynuował : „Jak pan może tego nie widzieć? Będzie nawet gorzej, bo Polska nie może toczyć wojny inaczej jak na dwa fronty. Niemcy nie mogą przekroczyć granicy, aby Rosjanie nie przekroczyli jej również. Trzeba się liczyć z najprostszym mechanizmem takich wypadków. Czy Rosjanie mogą czekać, aż Niemcy dojdą do ich granicy? Nie. Elementarna przezorność każe im zająć, co się da

Jerzy Stempowski, "Eseje dla Kassandry", zanotowana rozmowa autora z Szymonem Aszkenazym z 1932 roku na ławce naprzeciwko placu budowy Muzeum Narodowego.

Szymon Askenazy (ur. 24 grudnia 1865 w Zawichoście, zm. 22 czerwca 1935 w Warszawie) – polski historyk żydowskiego pochodzenia, zajmujący się głównie stosunkami międzynarodowymi w XVIII i XIX wieku. Profesor Uniwersytetu Lwowskiego i następnie Warszawskiego. W swoich poglądach politycznych zbliżony do obozu legionowo-piłsudczykowskiego. Askenazy nigdy nie zapisał się do żadnej partii politycznej. Twórca lwowskiej szkoły historycznej nazywanej też szkołą Askenazego.

Artykuł Warszawa, czyli o „mieście przeznaczonym na zagładę” już w 1932 roku. I o zaskakująco trafnym scenariuszu IV rozbioru Polski pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

[caption id="attachment_5046" align="alignright" width="300"] Maska pośmiertna Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego[/caption]

Panu Stefanowi Kołaczkowskiemu ze  stutysięczną podzięka za “Bilans estetyzmu”(“Marchołt”, styczeń, 1937)

Konstanty Ildefons Gałczyński, "Polska wybuchła w roku 1937"

Miałem o tym pisać artykuł,
lecz wolę wiersza dźwięczną miedź -
nie potom wierszom formę wykuł,
artykułami żeby grzmieć:

W tym roku Polska się zaczyna
jasna i piękna jak dziewczyna,
wznosimy dla niej jasny dom!

Szczury do Wisły! Z Wisły wiarę!
Ja strofy te jak “Carmen saeculare”
składam Warszawy nowym dniom.

Oto się kłamstwu kładzie tama,
na szczurowisku pięści błysk -
bowiem kto Polskę chciał okłamać,
teraz od Polski dostanie w pysk.

I nie pomogą “Wiadomosti”,
ni mydło, proszę jegomosti,
ni papa Stalin, pupa Kridl.

Gdy wschodzi słońce, giną krety.
Tylko rycerzom laur poety;
ty bubkom, panie, oczy mydl…

Nie trzeba płakać, mój maleńki,
że dogorywasz tak po cichu:
teraz lepsze płyną piosenki
z piór Sołtysików i Giertychów;

kończy się “lepka, gęsta proza”,
kończy się poza, breza, groza,
kumkanie “estetycznych” żab.

Od tych Stempowskich, od tych “znawców”
milszy nam sąd warszawskich krawców,
ślusarzy, zdunów, prostych bab.

I oni słowa nasze pochwycą,
nie recenzenci idiotyczni;
w Polsce pachnieć będzie pszenicą,
nie intelektem rabinicznym.

Wisło, jak lira dzwoń
mądra i rzewna;
na zasiew nasz pochyl swą dłoń,
Matko Boska Siewna.

Artykuł Konstanty Ildefons Gałczyński i „Polska wybuchła w roku 1937”. „W Polsce pachnieć będzie pszenicą, nie intelektem rabinicznym” pochodzi z serwisu Niezłomni.com.