Jacek Kowalski w swojej najnowszej książce niczym budowniczowie gotyckich katedr ciosając z kamienia bloki do wzniesienia wspaniałych gmachów, posługując się głęboką wiedzą i erudycją oddziela prawdę od fałszu, niszczy fałszywe stereotypy i kłamstwa powielane przez wieki na temat średniowiecza.

Ciężko znaleźć wśród współczesnych autorów kogoś, kto potrafi tak przystępnie przekazać swoją głęboką wiedzę i rozpalić zainteresowanie czytelnika poruszanym tematem. Książka Jacka Kowalskiego jest jak wykonywane przez niego utwory muzyczne, opowieść snuje się na kolejnych kartach jak gawęda. Przenosi w miniony świat, budzi tęsknotę za nim, skłania do refleksji, a lekkość formy jest tylko pozorem, w którego cieniu kryje się ogrom wiedzy odkrywanej przez czytelnika.

Średniowiecze, jak chyba żadna epoka w dziejach świata nie spotkała się z tak licznymi i tak nieprawdziwymi zarzutami ze strony potomnych. Bez względu jakie jest źródło głoszonych fałszywych zabobonów, autor odrzuca je i wskazuje jak było w rzeczywistości. Pokazuje jej bogactwo, złożoność, niejednoznaczność. Wskazuje jak wiele mu zawdzięczamy. To truizm, ale warto go powtórzyć, średniowiecze zachowało i rozwinęło trzy najważniejsze elementy tradycji europejskiej, filozofię grecką, prawo rzymskie i chrześcijaństwo.

Jacek Kowalski, Średniowiecze. Obalanie mitów. Podręcznik bojowy, Wyd. Zona Zero, Warszawa 2019. Książkę można zamówić na stronie wydawnictwa Zona Zero.

Jacek Kowalski, sarmata, historyk sztuki, wykładowca akademicki, pieśniarz, poeta, tłumacz literatury starofrancuskiej, autor scenariuszy widowisk i spektakli. Wydał kilkadziesiąt książek literackich, popularnonaukowych, naukowych i nagrań CD. M.in. książki z płytami: Niezbędnik Sarmaty, Poznań 2006; Niezbędnik trubadura, Poznań 2008; płyty: Konfederacja barska po Kowalsku, Kraków 1998; Rycerze dobrej opieki. Pieśni wypraw krzyżowych, Kraków 2003; Blokomachia, Żnin 2012; książki: Gotyk wielkopolski, Poznań 2010, Meble Kowalskich. Ludzie i rzeczy, Poznań 2014; Gorzkie żale […] Reprodukcja i edycja pierwodruku z 1707 roku, Poznań 2014. Zob. www.jacekkowalski.pl.

Artykuł „Średniowiecze” Jacka Kowalskiego obala mity, niszczy fałszywe stereotypy i kłamstwa na temat epoki. [NASZA RECENZJA] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Sekretarz Kapituły Stanisław Michalkiewicz informuje 12 września 2017 r., że Kapituła nominowała do Nagrody Literackiej im. Józefa Mackiewicza w roku 2017 następujące książki.

Rąbek królestwa Leszka Elektorowicza (wyd. Arcana),
Hubal Jacka Komudy (wyd. Fabryka Słów),
Sarmacja. Obalanie mitów Jacka Kowalskiego (wyd. Zona Zero),
Krew na naszych rękach? Pawła Lisickiego (wyd. Fabryka Słów),
Galicyanie Stanisława Nowaka (wyd. WAB/GW Foksal),
Awangardowy konserwatyzm: idea polska w późnej nowoczesności Pawła Rojka (Ośrodek Myśli Politycznej),
Człowiek i twórczość Jana Sochonia (wyd. Polskie Towarzystwo Tomasza z Akwinu),
Ikony. Opowieść o terrorystach Stefana Turschmida (wyd. Dom Wydawniczy Rebis),

Artykuł Oto książki nominowane do Nagrody Literackiej im. Józefa Mackiewicza w roku 2017 pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Jacek Kowalski - Wezwanie do krucjaty

Seignor, sachiés : qui or ne s’en ira
en cele terre ou Dex fu mors et vis,
et qui la crois d’Outremer ne penra,
a paines mais ira en Paradis.
Qui a en soi pitié ne ramembrance
au haut Seignor doit querre sa venjance
et delivrer sa terre et son païs.

Tuit li mauvés demorront par deça
qui n’aiment Dieu, bien, ne honor, ne pris.
Et chascuns dit ” Ma feme, que fera ?
Je ne lairoie a nul fuer mes amis”.
Cil sont cheoit en trop fole atendance,
qu’il n’est amis fors de cil, sans doutance,
qui por nos fu en la vraie crois mis.

Or s’en iront cil vaillant bacheler
qui aiment Dieu et l’ennor de cest mont,
qui sagement vuelent a Dieu aler,
et li morveux, li cendreux, demorront;
avugle sont, de ce ne dout je mie,
qui j secors ne fait Dieu en sa vie,
et por si pou pert la gloire dou mont.

Diex se lessa en crois por nos pener
et nos dira au jor que tuit vendront :
“Vos qui ma crois m’aidastes a porter,
vos en irez la ou mi angles sont;
la me verrez et ma mere Marie.
Et vos, par cui je n’oi onques aie,
descendrés tuit en Enfer le parfont.”

Chacuns cuide demorer toz haitiez
et que ja mes ne doie mal avoir;
ainsi les tient anemis et pechiez
que il n’ont sen, hardement ne pooir.
Biax sire Diex, ostés leur tel pensee
et nos metez en la vostre contree
si saintement que vos puissons veoir.

Douce dame, roïne coronee,
proiez por nos, Virge bien aüree !
Et puis aprés ne nos puet meschoir.

Wiedzcie, panowie, kto nie ruszy dziś
Tam, gdzie Bóg poniósł śmierć i z martwych wstał,
Kogo zamorski nie ozdobi krzyż,
Tego zapewne też ominie Raj.
Czyja więc litość w kim jest nieuboga,
Niechaj rusza, ażeby pomścić Boga,
Oswobodzić jego ojczysty kraj.

Gnuśnych i podłych zostanie tu ćma;
Tych nie obchodzą ni honor, ni Bóg;
Mówią: 'Cóż pocznie tu małżonka ma,
Gdzieżbym przyjaciół mych opuścić mógł?!'
Takich szaleństwo zupełne ośmiela;
Wszak jednego mamy tu przyjaciela,
Który za nas Krzyż na Golgotę wlókł.

Ale młodzieńców huf ruszy na wieść -
Aby swe życie nieść dla Bożych służb;
Pójdą młodzieńcy po sławę i cześć,
Tutaj zostanie zaś jedynie tchórz.
Ślepym jest - widzę to sam znakomicie -
Kto dla Boga swoje oszczędza życie;
Sławy u świata ten nie zyska już.

Panno Czcigodna, ukoronowana,
Łaski pełna, prośże za nami Pana,
A nieszczęście wszelkie ominie nas!

Artykuł Jacek Kowalski i „Wezwanie do krucjaty”. „Pójdą młodzieńcy po sławę i cześć. Tutaj zostanie zaś jedynie tchórz” pochodzi z serwisu Niezłomni.com.