Pod Zawichostem oddziały księcia Leszka Białego pokonały wojska ruskie księcia Romana Halickiego.

W bitwie brał także udział brat Leszka — Konrad, a faktycznym dowódcą był wojewoda mazowiecki Krystyn. Armia ruska przyparta do wysokiego brzegu Wisły uległa całkowitemu rozbiciu, zginął też książę Roman. Bitwa była finałem ruskiego najazdu na ziemie polskie i ostatnim akordem zerwanego przez Romana przymierza polsko-ruskiego. Śmierć Romana rozpoczęła okres walk o władzę na Rusi.

Do walki o wpływy i schedę po Romanie stanęli Leszek Biały i król węgierski Andrzej II. Ostatecznie, w 1206 r., podzielono się wpływami —Halicz miał być domeną Andrzeja, Włodzimierz Leszka. Polski książę wpływów zdobytych na Rusi utrzymać nie zdołał. Bezpośrednim wynikiem sukcesu polskiego oręża i polskiej dyplomacji było mocniejsze związanie z Polską ziemi przemyskiej i dobre stosunki z synem Romana, księciem Danielem Halickim. Bitwa była punktem zwrotnym w historii zmagań polsko-ruskich, a jej wynik stał się fundamentem polskiej ekspansji na Ruś, której apogeum przypadło na wiek XIV.

źródło: Muzeum Historii Polski

opublikowane na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 Polska

Artykuł 19 czerwca 1205 r. bitwa pod Zawichostem. Fundament polskiej ekspansji na Ruś pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Bitwa pod Wołyniem, znana także jako Bitwa nad Bugiem, miała miejsce 22 lipca 1018.

Po jednej stronie stanęły wojska późniejszego króla polskiego Bolesława Chrobrego, po drugiej: wojska Jarosława Mądrego (księcia kijowskiego).

Bitwa miała miejsce podczas słynnej wyprawy kijowskiej nad Bugiem, obecnie w tym miejscu znajduje się wieś Gródek.

W 1018 roku książę Bolesław zdecydował się zaatakować Ruś, której przewodził Jarosław Mądry. Swoją decyzję umotywował tym, że wcześniej Jarosław wygnał z Rusi zięcia Bolesława, Świętopełka, a także zaatakował (w 1017) polski Brześć.

Po zebraniu wojsk polskich, posiłków niemieckich, węgierskich i ruskich Chrobry w lipcu ruszył na wschód. Do spotkania z wrogimi wojskami doszło 22 lipca pod Wołyniem.

Siły obydwu stron były prawdopodobnie mniej więcej równe. Przeciwników rozdzielała rzeka Bug. Bolesław rozkazał więc wybudować mosty. W trakcie prac obydwa wojska nawzajem sobie urągały, wymieniając się słownymi inwektywami.

[quote]Ostatecznie  książę na czele swego wojska przeprawił się przez rzekę wpław, czym całkowicie zaskoczył wojska Jarosława, nieprzygotowane w tym momencie do boju. Zwycięstwo Chrobrego było zupełne.[/quote]

Zwycięstwo wołyńskie umożliwiło zdobycie Kijowa i osadzenie Świętopełka na tamtejszym tronie. Wygrana otworzyła też drogę Polakom do zdobycia dużych łupów na Rusi.

Jarosław, choć pobity, zdołał spalić jeden z grodów brata i przystąpił do zbierania nowych sił.

Wszystkich możliwości dawanych przez bitwę pod Wołyniem Bolesław ze Świętopełkiem nie wykorzystali, ponieważ nie przeprowadzili przeciwko Jarosławowi nowej kampanii, która definitywnie zlikwidowałaby niebezpieczeństwo dla rządów Świętopełka.

[quote]Walki wojów polskich pod Wołyniem zostały, po 1990 r., upamiętnione na Grobie Nieznanego Żołnierza w Warszawie napisem na jednej z tablic, "WOŁYŃ NAD BUGIEM 22 VII 1018".[/quote]

Artykuł Wołyń nie musi kojarzyć się tylko z ludobójstwem. O spektakularnym zwycięstwie wojsk Bolesława Chrobrego podczas wyprawy kijowskiej pochodzi z serwisu Niezłomni.com.