Dziwna postać błazna całe wieki fascynowała ludzi. Zarówno wielkich twórców jak i prostych kaznodziejów, natchnionych średniowiecznych mistyków, drobnych kupców i potężnych książąt, teologów i filozofów. Ogniskowały się w niej lęki i marzenia człowiecze, strach, agresja i wszelkie możliwe dewiacje. W błazeńskim kostiumie i kapturze z dzwoneczkami chadzały śmiech i gorzka ironia, obsceniczny żart i bolesna prawda.

Błazen. Dzieje postaci i motywu to niezwykła praca omawiająca nawet te najstarsze wizerunki błazna. Dzięki niej mamy szansę zajrzeć do starożytnego Egiptu, do Grecji i Rzymu, a także poznać dzieje błaznów dworskich i wiejskich wesołków – bohaterów ludowej kultury śmiechu, w której ważną rolę odgrywa Arlekin, błazen w kostiumie zszytym z kolorowych rombów.

Fragment książki Mirosław Słowiński, Błazen. Dzieje postaci i motywu, Wyd. Replika, Poznań 2021. Książkę można nabyć na stronie internetowej Wydawnictwa Replika. 

Będzie to historia błazna dosłownie, począwszy od ustaleń archeologii społecznej, historia błazna „na etacie”, a także historia motywów błazeńskich i postawy błazeńskiej w literaturze. Dziwna postać błazna całe wieki fascynowała zwyczajowych zjadaczy chleba i wielkich twórców, prostych kaznodziejów i natchnionych średniowiecznych mistyków, drobnych kupców i potężnych książąt, teologów i filozofów. Archaiczna mitologia powołała komicznego sobowtóra demiurga, którego czyny miały równoważyć dokonania kulturowego bohatera. Rytuały świąt agrarnych zrodziły postać tymczasowego króla, błazeńskiego zastępcę władcy, który ginął straszliwą śmiercią po zakończeniu obrzędów symbolicznego uśmiercenia i odradzania świata. W błazeńskim kostiumie i kapturze z dzwoneczkami chadzały śmiech i gorzka ironia, obsceniczny żart i bolesna prawda. Błazen asymilował marzenia ludzi o utraconej wolności, nieodparte pragnienie ucieczki z tego świata i równoczesną tęsknotę do wiecznego na nim pozostania. W postaci tej ogniskowały się lęki i marzenia człowiecze, ale także strach, agresja i wszelkie możliwe dewiacje.

Poprzez komiczną i demoniczną równocześnie figurę błazna wyrażali swe najgłębsze myśli wybitni ludzie renesansu, poszukujący w starych chrześcijańskich źródłach sposobu odnowy religii i Kościoła, uzdrowienia nauki i nowych, ożywczych impulsów dla filozofii. Błazen był i go nie było. Istniał w świecie i poza nim. Tkwiąc poza prawem – tkwił równocześnie w systemie. Jego postać wypływała na powierzchnię skłębionych ludzkich namiętności w czasach wielkich społecznych konfliktów, w czasach, w których ginęły stare wartości i nadchodził nowy porządek. Był probierczykiem obyczajów i zachowań społeczeństw wobec ludzi chorych umysłowo, wobec ludzi „innych”. W powszechnym odczuciu, jak i w wielkich szekspirowskich dramatach błazen wyrażał głębokie odczuwanie przez człowieka tragizmu własnej egzystencji.

W pierwszych założeniach miała to być książka o błaźnie w kulturze staropolskiej. Brak jest bowiem w literaturze polskiej zwartego opracowania omawiającego wszechstronnie ten temat. Najwięcej uwagi w naszym piśmiennictwie poświęcono, jak nietrudno zgadnąć, postaci błazna Jagiellonów – Stańczyka.

W innych studiach temat błazna traktowany był jako wąski fragment większej całości. Najwcześniejsze próby weryfikacji wiedzy dotyczącej historycznych postaci wesołków podjął I. Krasicki, po nim interesujące źródła odkryli dziewiętnastowieczni badacze starożytności polskich: K. Wójcicki, A. Grabowski, J.I. Kraszewski, M. Bobrzyński i inni. Można też wspomnieć amatorską pracę L. Lepszego Lud wesołków w dawnej Polsce (1899). Ciekawe, chociaż w ogólnym wymiarze zainteresowań autorów marginalne uwagi i spostrzeżenia wnieśli w swych pracach S. Windakiewicz, K. Badecki, A. Brückner czy J.S. Bystroń.

Współczesna literatura przynosi nam ważne studia J. Krzyżanowskiego W wieku Reja i Stańczyka (1958), S. Grzeszczuka Błazeńskie zwierciadło (1970), M. Gutkowskiego Komizm w polskiej sztuce gotyckiej (1973), czy H. Dziechcińskiej Literatura a zabawa (1981). W trakcie pracy bardzo szybko jasnym się stało, iż nie można właściwie jej wykonać bez odtworzenia całego systemu odniesień do kształtowania się historii postaci i motywu błazna w kulturze europejskiej.

W dziele Uczta mędrców greckiego erudyty Atenajosa z Naukratis (II/III w.) znajdujemy najstarsze studium dotyczące profesji błazeńskiej. W szesnastym wieku T. Garzoni w La piazza universale (1585) dokonuje po raz pierwszy klasyfikacji postaci błaznów według walorów ich umysłów i jakości dowcipu. K.F. Flögel jest autorem pierwszej historii błaznów dworskich. Jego Geschichte der Hofnarren ukazała się w 1789 r. i zawiera dzieje błaznów dworskich od najstarszych zapisów po czasy autorowi współczesne.

W wieku dwudziestym lista książek traktujących o błaźnie wydatnie wzrosła. Znaczące studium E. Welsford pt. The Fool ujrzało światło dzienne w 1935 r. Niezwykle ważną pracą jest Dwarfs and Jesters in Art (1957) E. Tietze-Conrat. Jedna z ostatnich książek na ten temat to M. Levera Le sceptre et la marotte (1983).

Postać i motyw błazna i błazeństwa w literaturze to przede wszystkim praca W. Kaisera Praisers of Folly (1963), niezwykle istotne uwagi możemy również znaleźć w licznych tekstach M. Bachtina, przede wszystkim w książce Twórczość Franciszka Rabelais’go a kultura ludowa średniowiecza i renesansu. Prace: J.G. Frazera Złota Gałąź, E. Mieletinskiego Poetyka mitu pozwalają zrozumieć świat komicznych sobowtórów przewijających się w starych mitach pierwotnych społeczeństw. Z rozlicznych lektur i poszukiwań wąskie z założenia studium o dziejach błazna w dawnej kulturze polskiej przerodziło się w próbę napisania monografii o błaźnie w kulturze śródziemnomorskiej. Książka jest relacją ze stanu badań, próbą przedstawienia własnego poglądu na miejsce błazna w dziejach kultury, jest także bardziej szczegółową analizą historii postaci i motywu błazna w kulturze i literaturze dawnej Polski.

Artykuł Mądry głupiec. Pasjonująca historia błazna na przestrzeni wieków pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Widzieć, to nie znaczy zobaczyć. Można być na końcu świata, zwiedzać wspaniałe miejsca i kompletnie ich nie poznać. Można robić zdjęcia, zaliczać kolejne punkty na mapie, ale nadal nie mieć świadomości, co się widziało i uwieczniło na fotografiach. Prawdziwe podróżowanie to dostrzeganie tego, co aparatem czy kamerą mało kto potrafi uchwycić: emocji, odmienności, zwyczajów i obyczajów. Z tego najpiękniejsze są właśnie dysonanse, których warto szukać, znajdować, ale przede wszystkim poznawać i szanować. I o nich będzie ta książka.

Reporterskie podróże Tomasz Bonka wiodą nas po szlakach pozornie znanych. Przecież to miejsca, gdzie codziennie przewijają się tysiące turystów! A jednak Bonek lubi skręcić w bok, zabrać czytelnika tam, gdzie ten z wykupioną wycieczką nie dotrze. Pokazać to, czego spieszący za grupą człowiek nie zauważy. Opowiedzieć o tym, co tak naprawdę stanowi esencję bycia Podróżnikiem.

Oto wyprawa po świecie niesamowicie ciekawym, fascynującym, a jednocześnie słabo widocznym zza szyb autokarów. Po świecie, który dziś coraz trudniej zobaczyć samemu, gdyż w ostatnich latach spowija go coraz większy mrok.

Fragment książki Tomasza Boneka, "Set Maat – siedlisko prawdy. Wędrówki po Egipcie, Izraelu, Jordanii i Maroku. Świat widziany oczami pasjonata świata", Wydawnictwo Replika, Poznań 2016. Książkę można nabyć na stronie Wydawnictwa Replika.

Kiedy podczas jednej z kolejnych wypraw zamknięto mnie przypadkiem w przedziwnym grobowcu, myślałem że wszystkie demony, bogowie, stwory i potwory ożywają. Pojawiały się w strumieniach światła latarki i ginęły za rogiem.

Strajki, sądy i kłótnie.

Ale jaka była prawda o tych wspaniałych budowniczych grobowców z Siedliska Prawdy? Tak, jak już wspominał Ahmed, nie byli niewolnikami, a ludźmi wolnymi, z prawem do urlopu, sowicie wynagradzanymi. Władca, za pośrednictwem wezyra, opiekował się nimi tak bardzo, że stworzył dla nich nawet specjalny system opieki zdrowotnej, z czymś w rodzaju szpitala, płatnego zwolnienia chorobowego, opieki socjalnej. Taki był już w Egipcie zwyczaj, od wieków. Tak postępowali królowie – budowniczy piramid w Gizie i w Sakkarze, o czym świadczą znaleziska na tamtejszych stanowiskach archeologicznych: czaszki ze śladami po doskonale przeprowadzonych zabiegach trepanacji, zapiski na papirusach i glinianych skorupach np. o perfekcyjnie przeprowadzonych operacjach naprawczych kręgosłupa. Tych dowodów najwięcej jednak znaleziono właśnie w Deir el-Medina. Były ich tysiące.

Kiedy w 1922 roku Howard Carter szukał grobowca Tutanchamona, zespół, kierowany przez Bernarda Bruyère, pracował w ruinach Set Maat. Dzieliło ich tylko święte wzgórze przypominające piramidę Cheopsa z Gizy.

Wcześniej, w 1840 roku, w pobliżu osady odkryto bardzo duże skupisko papirusów, w tym plany i protokoły budowy grobowca Ramzesa IV. Kluczowe były jednak prace Ernesta Schiaparelli z lat 1904–1909, który zabezpieczył i opisał kilka tysięcy ostraków. Przez 50 lat opisywał je m.in. Jaroslav Černý, czeski archeolog z zespołu Bruyère’a. Według jego ustaleń, w szczytowym okresie rozwoju, kiedy panowała dynastia Ramesydów, wieś składała się z 68 domów i zajmowała 5600 m2. Średnio na każdą z rodzin przypadało 70 m2. Domy stały na kamiennych fundamentach, na których układano ściany z cegły mułowej (była to glina zmieszana ze słomą suszona na słońcu), które były dodatkowo pobielane, aby jak najbardziej odbijać palące tu jak nigdzie indziej słońce – tu bowiem zaczynała się już pustynia. Piętrowe, podpiwniczone domy miały 4-5 pomieszczeń, a w głównym pokoju znajdował się ołtarz lub nisza na święte posągi.

Mieszkali tu Egipcjanie, Azjaci, Nubijczycy, a wśród nich kamieniarze, tynkarze, przewoźnicy, kucharze, dekoratorzy, rzeźbiarze. Z analizy zapisków na skorupach rozbitych naczyń oraz papirusach wynika, że byli klasą średnią, dobrze opłacaną i traktowaną jak urzędnicy państwowi. Władze o nich dbały, a płacono im szybko. Kiedy jednak pensja się spóźniała, potrafili zastrajkować.

Pracowano w cyklach 8-dniowych, przez następne dwa odpoczywano. W okresie rządów Merenptaha wolna była w sumie jedna trzecia roku, bo tyle przypadało świąt w kalendarzu. Robotnikom przysługiwały też urlopy rodzinne i na kaca. Pijusy to były takie jak my – Polacy.

Naukowcy ustalili, że mieszkańcy wioski żyli w małżeństwach monogamicznych, niczym niezwykłym było tu posiadanie nawet sześciorga dzieci. Wszyscy lubili się napić alkoholu, nawet kobiety spotykały się na babskich imprezach, też suto zakrapianych. Taka była już wtedy ich emancypacja. Ale jednak szczególna – wprawdzie panie miały prawo do posiadania dóbr na własność, ale przysługiwała im tylko jedna trzecia małżeńskiego majątku.

Robotnicy mieli też jeszcze jeden bardzo ważny przywilej – w czasie dni wolnych mogli pracować przy budowie i zdobieniu własnych grobowców. Warto tu wspomnieć, że Egipcjanie nie mumifikowali wszystkich zmarłych – większości społeczeństwa nie było na to stać. Dla biedaków przeznaczone były więc tzw. pochówki nilowe – połączenie z bogami świętej rzeki. Grobowce mogli mieć tylko zamożni. Te w Deir el-Medina są wyjątkowo kunsztowne, bardziej bogato zdobione niż chociażby ten najsłynniejszy faraoński – Tutanchamona, który wykonano niedbale, w pośpiechu.

W wiosce działał też system sądowniczy. Łudząco podobny do współczesnego i dobrze nam znanego. Myślę tu o opieszałości spraw. Są papirusy, które potwierdzają, że w Set Maat sprawy prawne ciągnęły się przed państwową administracją nawet jedenaście lat. Szok i niedowierzanie, co? Zwłaszcza, kiedy do systemu sprawiedliwości dodamy magię i wyrocznie, które odgrywały rolę instancji odwoławczej.

Wezyr i faraon dbali także o zdrowie swoich artystów. W wiosce był lekarz. Z inskrypcji na skorupkach potłuczonych naczyń dowiadujemy się, że zapisywał nie tylko leki czy przeprowadzał operacje, ale także zalecał rehabilitację i przeróżne zabiegi. W systemie medycznym był też zaklinacz skorpionów, który miał wielki udział w kuracji po ukąszeniach przez te zwierzęta. A lekarz przepisywał również zaklęcia oraz modlitwę.

Sielanka trwała prawie 500 lat. Ale w czasach Ramzesa IV, czyli w latach 1155–49 p.n.e., w państwie zrobiło się niespokojnie. Władca tracił swoje wpływy w Azji, szerzyła się korupcja, kapłani spiskowali. Egipt ubożał, a inwestycje budowlane w Tebach trzeba było przystopować, także te związane z budową grobowca władcy. Ten czas był rajem dla złodziei skarbów, którzy okradali królewską nekropolię, a wśród nich byli także sami twórcy tych wspaniałych labiryntów, mieszkańcy Set Maat. Bandy rabusiów, pod osłoną nocy, idąc tzw. oślą ścieżką nad wioską robotników, świątynią Hatszepsut docierały pod wzgórze przypominające piramidę, w którego szczelinach kryły się miejsca spoczynku faraonów oraz ich skarby. Kopali zazwyczaj nie od frontu, ale od tyłu, aby nie zniszczyć pieczęci na wrotach do grobu, aby nikt nie zauważył włamania. W ten sposób zaczął się upadek zarówno Doliny Królów, jak i jej twórców. Taka jest też historia Egiptu, pełna wzlotów i upadków. W ten sposób działo się tu przez przeszło 2,5 tysiąca lat, do czasów ptolemejskich, na początku naszej już ery, kiedy to Kemet zaczął chylić się ku ostatecznemu upadkowi…

– Jesteś gotowy – powiedział Ahmed. Poznałeś ich historię, znasz egipskie Set Maat. Teraz możesz już podróżować po Egipcie. To nie w piramidach kryje się jego piękno. Nie w Dolinie Królów, gdzie przybywają setki tysięcy turystów, drzemią jego najskrytsze tajemnice. Szukaj prawdy o kraju faraonów poza turystycznymi szlakami – tam, gdzie miejsca tworzyli zwykli ludzie – tylko ich opowieści pokażą ci, jak żyło się nad Nilem przed wiekami. Tych miejsc są setki. Czytaj, rozglądaj się, pytaj miejscowych. Nawet w okolicach najwspanialszych budowli wskażą ci inne strony, w które musisz zajrzeć.

Miał rację. Pojechaliśmy oczywiście zobaczyć piramidy w Gizie, do których wielokrotnie wracałem. Krzątałem się po wąskich, dusznych, niskich korytarzach najwspanialszej z nich, wybudowanej dla Chufu, nazwanego przez Greków Cheopsem. Oglądałem z bliska jego solarną barkę, która wiozła trumnę faraona na miejsce wiecznego spoczynku. W Sakkarze eksplorowałem piramidę schodkową, w Daszhur łamaną i czarną. Pływałem po Nilu po obu stronach tamy Asuańskiej, aż do Abu Simbel. Ale zawsze pociągały mnie miejsca mniej uczęszczane. Pozwólcie, że je dla Was choć w części odkryję w następnych rozdziałach.

Artykuł Reporterskie podróże po szlakach pozornie znanych. Prawdziwe zwiedzanie to dostrzeganie tego, co mało kto potrafi uchwycić [WIDEO] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Nagrywanie teledysków może być groźne. W Egipcie. Tamtejszy sąd skazał piosenkarkę pop za występ w samej bieliźnie i ,,sugestywne jedzenie banana". Kara: dwa lata więzienia.

W islamskim kraju zawrzało po tym, jak teledysk ,,I have isues" ujrzał światło dzienne. Na popularną w Egipcie piosenkarkę Shymę spadła lawina krytyki za taniec w bieliźnie i dwuznaczne jedzenie banana przed grupą mężczyzn.

25-latka nie ukrywa zaskoczenia atakami szczególnie, że właśnie zakazano jej występów publicznych. Takie zarządzenie wydał egipski związek muzyków.

To wideo szkodzi egipskiemu społeczeństwu

- zawyrokował Jalal Awara, egipski polityk. Wkrótce potem została ona zatrzymana - oskarżono ją o zachęcanie do rozpusty. Efekt? Dwa lata więzienia i grzywna dla piosenkarki i reżysera. Shyma do końca broniła się, twierdząc, że takie zachowanie zostało na niej wymuszone przez reżysera.

Oto fragment teledysku (fragment od 1:00):

https://youtu.be/S2oAr-nWn-k?t=1m

Jak przypomina RMF FM, od kiedy władzę w Egipcie sprawuje prezydent Abdel Fattah al-Sisi - zaostrzono przepisy dotyczące kwestii moralności i wolności słowa". Za przyniesienie flagi LGBT na koncert w Kairze zostało zatrzymanych 10 osób.

Artykuł Oto przebój, za który właśnie skazano znaną piosenkarkę na… 2 lata więzienia! Wszystko zgodnie z islamskim prawem [WIDEO] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Jak flirtują narody? Niemiecki komik Der Schulte postanowił zabawić się stereotypami i pokazał kontakty z kobietami różnych narodów w krzywym zwierciadle.

Mimo że nie wszystkie narody będą szczęśliwe po obejrzeniu tego nagrania, wideo cieszy się dużą popularnością i zostało udostępnione już ponad 21 tys. razy.

https://www.youtube.com/watch?v=FI9TIn460zw

Pojawiły się również głosy krytyki, przypominające Niemcowi kilka negatywnych stereotypów o jego narodzie. Komik twierdzi, że nagranie nie jest motywowane ideologicznie i przeprasza, jeśli ktoś poczuł się urażony. Zarówno na kanale Youtube, jak i profilu Facebook pojawiły się zarzuty o rasizm i niesprawiedliwe potraktowanie.

Der Schulte bawi się stereotypami nie po raz pierwszy. Ostatnio również parodiował sposób, w jaki inne narody jedzą.

https://www.youtube.com/watch?v=1dySXd2gIIQ

Artykuł Jak wygląda flirt w różnych krajach. Niemiecki komik sparodiował różne narody, wywołując wściekłość [WIDEO] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Reakcją europejskich krajów na rosnącą obecność islamu w życiu publicznym jest zakazywanie burek i nikabów. Oto mapa, która pokazuje, gdzie wprowadzono ograniczenia.

Pierwszym takim krajem w Europie była Francja, gdzie zakazano noszenia burek i nikabów w miejscach publicznych. W Belgii podobny zakaz wszedł w życie w 2011. W Holandii zakaz obowiązuje m.in. w szkołach i na lotniskach. W Niemczech, a konkretnie w Bawarii, w tym roku również przeforsowano zakaz, podobnie jak w Bułgarii i Szwajcarii.

Ostatnim krajem, który wprowadził zakaz, jest Austria. Za nieprzestrzeganie przepisu grozi kara grzywny w wysokości 150 euro. Już w pierwszym dniu obowiązującego prawa dziewczyna została zmuszona do respektowania przepisów:

Austrian police force women to uncover their faces as country's 'burka ban' comes into force https://t.co/x6aBozL50r

— Daily Mail Online (@MailOnline) 1 października 2017

Nie zabrakło protestów - demonstranci założyli maski clownów, aby wyśmiać nowe prawo:

Artykuł Tak Europa broni się przed islamem. Oto skutki nowo wprowadzonego prawa w Austrii [MAPA/WIDEO] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Wyjazd samotnej kobiety na wczasy do kraju arabskiego to jest proszenie się o nieszczęście - mówił w TVP Info ks. Henryk Zieliński. Część internautów uznała wypowiedź duchownego za niedopuszczalną. Inni podkreślają, że rada jest jak najbardziej na miejscu.

- Znam też kraje arabskie, muzułmańskie. Kochanie panie: wyjazd samotnej kobiety na wczasy do kraju arabskiego to jest proszenie się o nieszczęście. Nie osądzam tej kobiety, ale to jest proszenie się o nieszczęście

- mówił ksiądz.

Ks. H. Zieliński w #SalonDziennikarski: wyjazd samotnej kobiety na wczasy do kraju arabskiego to proszenie się o nieszczęście #wieszwiecej pic.twitter.com/aATD47iAUh

— TVP Info (@tvp_info) 13 maja 2017

Część internautów jest oburzonych. „To zwykły hejt i sianie nienawiści”, „Szkoda, że duchowny zapomniał o chrześcijańskim umiłowaniu bliźniego”,„Dobrze, że ksiądz wie przed śledczymi, co się stało w Egipcie” - to kilka wybranych komentarzy.

Głos zabrał nawet Marek Migalski:

Z drugiej strony inni dopytywali, gdzie jest kłamstwo w słowach księdza. Podkreślano, że trudno zrozumieć lawinę krytyki, która spadła na duchownego. Internauci podkreślają, że słowa księdza nie są stereotypem, ale znajdują potwierdzenie w rzeczywistości.

Najpopularniejszy komentarz w serwisie Wykop pod materiałem to:

On powiedział dokładnie to co każdy myśli ale kretyńska poprawność polityczna "nakazuje" myśleć: "nie można generalizować, nie każdy arab to bandyta A WIĘC tam MUSI BYĆ bezpiecznie" <- i to jest ta pułapka.

A jakie jest Wasze zdanie? Zapraszamy do dyskusji w komentarzach.

Artykuł Mocny apel księdza do Polek po śmierci Magdaleny Żuk. Część internautów oburzona, ale inni podkreślają: taka jest prawda [WIDEO] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Sądzę, że Magda stanie się ikoną osoby, która poświęciła swoje życie, by pokazać prawdę o Egipcie, o krajach arabskich - mówi detektyw Krzysztof Rutkowski.

A jak ona wygląda? - Gdy polska kobieta sama przylatuje do Egiptu, to rezydenci przekazują sobie, że mają tzw. łup do zrobienia - podkreśla, wskazując, że to rezydent Rainbow Tours może stać za śmiercią 27-letniej Polki.

Rutkowski mówi, że zgłaszają się do niego kobiety, które przeżyły piekło podczas wakacji w Egipcie. Były molestowanie seksualnie. Podawano im środki odurzające podczas dyskotek, co powodowało zaburzenia psychiczne i fizyczne.

Dostajemy wiele informacji, że w Egipcie do drinków podawane są tabletki odurzające. Objawy, które miała Magda potwierdzają się u osób, które wcześniej tam były i zasmakowały przyjemności wypicia drinka od Egipcjanina

- wyjaśniał Rutkowski portalowi NaTemat.pl.

Policja w Egipcie jest mocno sparaliżowana zachowaniami ze strony tzw. rezydentów, którzy mają powiązania i układy. Policjanci nawet nie są w stanie wszystkich przesłuchać. Policja bierze pod uwagę jeden wariant: samobójstwo

- dodawał.

Niestety, wiele Polek nie słucha ostrzeżeń. Już w 2010 roku w dokumencie ,,Darling: I lowe ju” pokazano niebezpieczne zjawisko. Co gorsza, kobiety nie do końca zdawały sobie z niego sprawy.

Ci Egipcjanie to nas jakoś adorują. Powiedzą pierwsze zdanie, wysyłają jakieś pozdrowienia, czy coś. A Polak tego po prostu nie potrafi. My Polakami w ogóle nie jesteśmy zainteresowane

- mówiła jedna z przepytywanych przez twórców dokumentu.

Egipcjanie są czarujący, eleganccy, pachnący, przystojni i wysportowani. Zasypują nas komplementami i towarzyszą na każdym kroku. Bije od nich ten egipski czar kraju faraonów. Polscy mężczyźni nie dbają o swój wygląd i zapach, a co dopiero o swoje kobiety. Właśnie dlatego marzymy o penisach Egipcjan, a nie Polaków

- podkreślała inna.

Kto nie ryzykuje, ten szampana nie pije. Zresztą jest to warte przygody. W Polsce trudno spotkać prawdziwych amantów, tutaj jest to naprawdę proste i przyjemne. Można poczuć się jak prawdziwa bogini. Wiele dziewczyn, które tutaj imprezują ze wspaniałymi facetami, w Polsce skazana by była na tych mężczyzn z niższych lig

- to kolejna wypowiedź.

źródło: NaTemat.pl / Pikio.pl

Artykuł „Gdy polska kobieta sama przylatuje do Egiptu, to rezydenci przekazują sobie, że mają łup”. Ale niektóre Polki chcą zaryzykować. ,,Kto nie ryzykuje, ten szampana nie pije” pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Śmieć 27-letniej Magdaleny Żuk owiana jest tajemnicą. Polka, która wyjechała na wakacje do egipskiej Hurghady, gdzie zmarła w szpitalu (mówi się o skoku z okna), ale okoliczności jej śmierci są niezwykle podejrzane.

Polscy internauci starają się dociec, co tak naprawdę się zdarzyło. Poniższe nagranie, opublikowane w serwisie Wykop, ma wskazywać, że kobieta została zgwałcona. Przed śmiercią miała miejsce rozmowa między dziewczyną a jej chłopakiem. Dziewczyna zachowuje się dziwnie, mówi m.in.:

Nie mogę mówić co się stało. Zabierz mnie stąd, proszę, to nic nie da, że ja ci powiem. Ja nie wrócę już stąd

Jednak film po dokładniejszej analizie ma przedstawiać więcej szczegółów. Ten fragment rozmowy ma wskazywać, że kobieta została zgwałcona:

Fragment od 6:31:

https://www.youtube.com/watch?time_continue=400&v=80F7U8I6C5Q

Artykuł Polka w Egipcie została zgwałcona? Ten fragment nagrania ma na to wskazywać [WIDEO] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Niech żyje Polska - mówił do Polaków zgromadzonych na placu Świętego Piotra papież Franciszek.

Apelował również:

W waszych codziennych wyborach podążajcie drogą porozumienia i wzajemnej życzliwości. Podejmujcie ważne decyzje poszukując prawdy, wspólnego dobra i pokoju. Bądźcie otwarci i wrażliwi na potrzeby braci. Waszej ojczyźnie, wam tu obecnym, waszym rodakom w Polsce i na świecie z serca błogosławię

Nawiązał także do uroczystości Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski i święta Konstytucji 3 Maja:

Dzisiaj przypada Uroczystość Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski i wasze Święto Narodowe. Aplauz dla Królowej Polski

i sam zaczął bić brawo.

Papież Franciszek: "Proszę o brawa dla Królowej Polski (...) Niech Żyje Polska". Popatrzcie i posłuchajcie 🇵🇱🙏👍🇵🇱.#3maja pic.twitter.com/ySweM4BbJd

— ks. Daniel Wachowiak (@DanielWachowiak) 3 maja 2017

W katechezie mówił o swojej wizycie w Egipcie. Nazwał ją ,,znakiem pokoju" dla kraju i całego regionu „cierpiącego z powodu konfliktów i terroryzmu”.

Artykuł ,,Niech żyje Polska”. Papież Franciszek bije brawo i apeluje do Polaków [WIDEO] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Magdalena Żuk, 27-letnia Polka, nie żyje. Pochodząca ze Zgorzelca kobieta wyjechała na wakacje do Egiptu. Tymczasem w piątek trafiła do szpitala w kurorcie, gdzie zmarła.

Jej śmierć jest na razie owiana tajemnicą. W niedzielę rano jej siostra Anna wystosowała dramatyczny apel:

Magda potrzebuje pomocy! Trafiła do szpitala z ranami głowy, klatki piersiowej, rąk i nóg

Jednak dziewczyny nie udało się uratować i zmarła w niedzielę po południu.

Dziennik ,,Fakt" poinformował, że dziewczyna została znaleziona nieprzytomna w pokoju przez obsługę hotelową.

Jacyś ludzie chcieli ją porwać. Dosypali jej czegoś do drinka

- powiedziała gazecie siostra Anna.

Sprawę badają służby egipskie.

Rzeczpospolita podaje także:

W internecie pojawił się film nakręcony telefonem komórkowym, pokazujący kilkunastominutową rozmowę Magdaleny z jej partnerem w Polsce, zanim kobieta znalazła się w szpitalu. Na filmie widać, że jest roztrzęsiona. Na pytanie, co się stało, nie potrafi wydobyć z siebie niemal słowa.

Rzeczpospolita również podaje, że przyczyną śmierci był skok okna w szpitalu, gdzie trafiła ze względu na stan, który ,,wskazywał na głęboki uraz psychiczny".

Nagranie można obejrzeć pod tym linkiem - KLIKNIJ

Artykuł Tajemnicza śmierć Polki w Egipcie pochodzi z serwisu Niezłomni.com.