Na zachodniej granicy bez zmian. Tradycja szantażowania Polski uchodźcami przez Niemców to słaba tradycja. Ale jest.

[caption id="attachment_36962" align="alignleft" width="359"] Akcja wydalenia Żydów polskich w Norymberdze (28 października 1938 r.)[/caption]

W 1938 przegnali przez naszą zachodnią 15 tysięcy imigrantów czy uchodźców czy też przepędzeńców Żydów. Beck się złamał i przyjął tych nieszczęśliwych ludzi. Część z nich podwoiła liczbę 6 tysięcznego Zbąszynia przerażonego widokiem gnanych przez ówczesnych postępowców z Berlina ludzi z tobołami i dziećmi... co tam? Znacie to?

Francuzi też zagrali swoją rolę. W Zbąszyniu był przetrzymywany niejaki Grynszpan. Jego syn sfrustrowany sytuacją odpalił jakiegoś gościa w ambasadzie niemieckiej w Paryżu. A to ciekawe? Taki terroryzm jako skutki relokacji grup etnicznych. Nawet się miasta zgadzają.

Potem to już było coraz lepiej. Zaraz mamy Kryształową Noc jako odwet za Grynszpana. Człowiek Tego Właśnie Roku 1938 Newsweeka, ulubieniec amerykański liberalsów i demokratów z Europy Kanclerz Niemiec zostaje w 1939 nominowany do Pokojowej Nagrody Nobla. Pod hasłem "obrony mniejszości" przed polskim katolskim ciemniactwem Niemcy w tym samym 1939 roku w ślad za uchodźcami wjeżdżają do Polski.

Marta Antonycz

Polenaktion, czyli represje III Rzeszy wobec pochodzących z Polski Żydów w roku 1938, w wyniku których w ciągu kilku dni wydalono z Niemiec do Polski około 17 000 Żydów. Szef służby bezpieczeństwa Rzeszy, Reinhard Heydrich, ogłosił rozporządzenie o natychmiastowym wydaleniu z Niemiec wszystkich polskich Żydów. Rozporządzenie to obejmowało także tych Żydów, którzy nie utrzymywali z Polską już żadnych kontaktów.

Polenaktion przebiegała w następujący sposób: funkcjonariusze nazistowskiej policji dostarczali Żydom nakaz deportacji, po czym (nie pozwalając im wziąć ze sobą nawet najpotrzebniejszych rzeczy) dostarczali na stacje kolejowe. Stamtąd w zaplombowanych pociągach przewożono ich do granicy z Polską.

W nocy z 27 na 28 października na granicznych stacjach w Zbąszynku, Bytomiu, pod Chojnicami i Wschową znalazło się kilka tysięcy Żydów, których Niemcy „przepchnęły” siłą przez granicę. Z kolei strona polska, która w marcu 1938 r. wprowadziła ustawę pozbawiającą z końcem października obywatelstwa polskiego osoby, które przez okres dłuższy niż pięć lat stale przebywały poza krajem (dotyczyło to ok. 70 tys. polskich Żydów, mieszkających w Niemczech i Austrii), nie zezwoliła na ich wjazd na teren kraju.

Według raportów Heinricha Himmlera w tym okresie deportowano do Polski około siedemnastu tysięcy Żydów z polskim obywatelstwem, przy czym kilka tysięcy z nich – mając status bezpaństwowców – koczowało tygodniami na granicy między kordonami wojska niemieckiego i polskiego. Pomocy udzielały im w tym czasie żydowskie organizacje dobroczynne oraz Polski Czerwony Krzyż.

Polenaktion wywołała protesty polskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych, które zagroziło, że w odwecie wydali z Polski obywateli niemieckich. Na skutek tego w Berlinie rozpoczęły się rokowania polsko-niemieckie, a Polenaktion wstrzymano. Żydów, których Niemcy nie zdołali przepędzić przez granicę, zabierano z powrotem w głąb kraju, najczęściej do obozów koncentracyjnych.

W zemście za złe traktowanie jego rodziny Herschel Grynszpan zabił niemieckiego dyplomatę Ernesta vom Ratha, co stało się pretekstem do nocy kryształowej.

źródło: Wikipedia

[caption id="attachment_36965" align="aligncenter" width="800"] Zbąszyń, 29 października 1938[/caption]

[caption id="attachment_36966" align="aligncenter" width="800"] Polska w listopadzie 1938[/caption]

[caption id="attachment_36964" align="aligncenter" width="1024"] Stacja Zbąszyń 1938[/caption]

Artykuł Tradycja szantażowania Polski uchodźcami przez Niemców sięga… 1938 r. Swoją rolę odegrali też Francuzi. Przypominamy zapomnianą historię pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Pierwsze z trzech powstań na Śląsku wybuchło 17 sierpnia 1919 r. Hasło do walki zostało dane już dzień wcześniej przez Maksymiliana Iksala, przywódcę szeregowych członków Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska, którzy przeciwstawiali się wyczekującej postawie oficjalnego kierownictwa.

[caption id="attachment_30183" align="alignright" width="406"] Niemiecki plakat propagandowy z okresu powstania – „Polski wilk pragnie waszej ojczyzny”. źródło: Wikipedia[/caption]

Niecierpliwość Ślązaków sięgała zenitu m.in. z powodu niedawnych rozruchów w kopalni "Mysłowice", gdzie niemieccy żołnierze Grenzschutzu zabili ośmiu górników. W owym czasie nakładały się na siebie czynniki narodowe i społeczne, ponieważ śląskie kopalnie należały w całości do niemieckich potentatów, np. hrabiów von Hochberg (książąt pszczyńskich) z Pszczyny. To właśnie w tym mieście doszło do jednego z pierwszych powstańczych ataków na Niemców. Niestety, z powodu zbytniej przewagi niemieckiej Polacy zrezygnowali ze szturmu. Podobnie musieli uczynić w pobliskim Mikołowie. Więcej szczęścia mieli w Tychach, które bez trudu opanowali, a następnie odparli odsiecz oddziałów nieprzyjaciela. Sam Iksal zaatakował posterunek niemiecki w Godowie w powiecie rybnickim, jednak po początkowym niewielkim sukcesie został pokonany i powrócił do swojego obozu w Piotrowicach.

Ponowny atak Polaków się powiódł, jednak Niemcy w odwecie spacyfikowali obóz piotrowicki. Z kolei pod Wodzisławiem ośmiusetosobowy oddział Ślązaków został rozbity w wyniku zdrady niemieckiego agenta. W drugim dniu walk, 18 sierpnia, powstanie objęło powiat katowicki. Udało się przejąć dworzec kolejowy w Ligocie i katowickie przedmieścia Bogucice, Szopienice i Nikiszowiec. Jednakże po kilku godzinach wszystkie te pozycje ponownie zajęli Niemcy. Oddziały niemieckie również bez trudu poradziły sobie w czasie walk o Bytom oraz o pobliskie miejscowości: Łagiewniki, Szombierki, Bobrek, Orzegów, Chropaczów i Lipiny. Nawet jeśli z początku dawały się zaskoczyć, szybko odzyskiwały przewagę i zmuszały Ślązaków do odwrotu. Działania powstańcze trwały jeszcze przez kilka dni, a ostatnim miejscem walk był wschodni skrawek powiatu katowickiego, przez który walczący Ślązacy próbowali przedostać się na teren Polski.

Niemcy od razu rozpoczęli pacyfikację terenu. Około 22 tys. Ślązaków opuściło swoją rodzinną ziemię i emigrowało za wschodnią granicę - ich rodziny poddano ciężkim represjom. Na wznowienie walk miano czekać jeszcze rok.

źródło: Muzeum Historii Polski

[caption id="attachment_30184" align="aligncenter" width="630"] Zasięg powstań śląskich / źródło: Wikipedia[/caption]

Artykuł 17 sierpnia 1919 r. wybuchło I powstanie śląskie pochodzi z serwisu Niezłomni.com.