Oriana Falacci została znana na całym świecie za sprawą jej sądów na temat Islamu i społeczeństwa multikulturowego. Włoska dziennikarka sformułowała również swoje sądy na temat Lecha Wałęsy.

Fallaci spotkała się z przywódcą "Solidarności" w marcu 1981 r. W mieszkaniu państwa Wałęsów spędziła dwa dni, sobotę i niedzielę. Co o nim powiedziała:

Wałęsa nie podobał mi się jako człowiek, ale stałam - podobnie jak wielu innych - wobec ogromnego dylematu: albo przysłużyć się Rosjanom i napisać, że Wałęsa nie jest OK, albo pomóc walce o odzyskanie demokracji i napisać, że Wałęsa jest w porządku. Wybrałam to drugie wyjście i nie miałam racji.

On był wtedy taki pewny swego, taki nadęty, że powiedział mi: 'Zobaczy pani, że ja zostanę prezydentem'. 'Co on wygaduje?' - pomyślałam i nigdy nie włączyłam tego do wywiadu, bo to miał być dobry, antykomunistyczny, antyrosyjski wywiad. Nazajutrz, kiedy znów z nim rozmawiałam, powiedziałam: 'Słuchaj, Lechu, wczoraj powiedziałeś coś, co mam nagrane, ale wolałabym to pominąć, bo wygląda śmiesznie i pretensjonalnie'. 'Jakie śmiesznie? Jakie pretensjonalne? Masz napisać, co ci mówię: że będę prezydentem!' - uniósł się. I wiesz co? Nie napisałam tego, nie napisałam, żeby go zezłościć i żeby mu nie zaszkodzić, bo to by go ośmieszyło; żeby Rosjanie, żeby wszyscy traktowali go poważnie. I nie miałam racji. Koniec. Kropka.

[Rakowski] był wówczas członkiem partii i tego nie taił. Mówił, że jest komunistą czy usiłuje nim być, ale był inteligentny, uczciwy, kulturalny. Myślę, że wówczas go nie doceniłam. I przeciwnie - byłam zbyt łagodna wobec pana Wałęsy.

Kiedy pytali mnie, czy żałuję sposobu, w jaki napisałam jakiś wywiad, odpowiadałam natychmiast: 'Tak, wywiadu z Lechem Wałęsą'. I to nie później, ale od razu, nazajutrz po jego opublikowaniu. Ponieważ jedyny raz nie zaufałam swojemu instynktowi, który jest niezawodny, zwierzęcy, jak u dzika, który węszy za truflami.

Nasza epoka pozbawiona jest przywódców. Kiedy się pomyśli, że pijak Jelcyn był carem, a ignorant Wałęsa symbolem wolności, uginają się nogi pod człowiekiem.

Jak na takie słowa reagował sam zainteresowany? Lech Wałęsa mówił:

Fallaci bardzo zależało na wywiadzie, a ja miałem wielki strajk i nie mogłem z nią rozmawiać. Ona wszystkie argumenty złożyła i ostatni argument to: "Panie, jak Pan śmie, ja tyle książek napisałam, z królami rozmawiałam - nikt mi nie odmawiał, a Pan mi odmawia", a ja powiedziałem Orianie Fallaci, że nie czytałem żadnej jej książki i mam ją gdzieś. Później się zgodziłem i mi dołożyła.

cytaty z Fallaci za książką Daniela Passenta "Passa" i książką samej dziennikarki "Wywiad z samą sobą"

Artykuł „Kiedy się pomyśli, że pijak Jelcyn był carem, a ignorant Wałęsa symbolem wolności…” pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

„Między Berlinem a Pekinem”

Obecny władca Rosji Władimir Putin został wymyślony przez klikę Jelcyna. Rosja za Jelcyna się rozpadała, kwitła przestępczość i bieda.

Społeczeństwo pragnęło silnej władzy. Jelcynowskiej klice zagrażali komuniści i partia stworzona przez czekistów (darzonych w Rosji ogromnym szacunkiem).

Władimir Putin doskonale wpisał się w potrzeby, ale zaskoczył swoich inspiratorów tym, że się od nich uniezależnił. Putin, mający poparcie czekistów, których był szefem w FSB, nie chciał być figurantem w rękach oligarchów kliki Jelcyna. Ci starali się odebrać mu władzę, za co spotkała ich surowa kara.

Obecnie prezydent Putin nie jest zainteresowany żadnymi zmianami w Rosji. Putinowi nie zagraża klasa średnia bo jest ona całkowicie zależna od władzy. Połowa z klasy średniej to państwowi urzędnicy. Reszta to prywatni przedsiębiorcy korzystający z źródeł publicznych. Są oni przeciwni naruszaniu systemu, liberalizacji i demokracji, bo reżim Putina jest gwarantem ich dochodów.

Putinowi może zagrażać tylko to, że część wąskiego kręgu osób sprawującego wołdze w Rosji traci na jego konfliktach za zachodem. System Putina się z jednej strony wyczerpał a z drugiej brakuje dla niego alternatywy.

„Rosjanie odznaczają się dużą odpornością na pogarszające się warunki życia” więc gniew ludu spowodowany kryzysem też Putinowi nie zagraża. Putinowi sprzyja też to, że Rosjanie pamiętają upadek Rosji za Jelcyna, i odrodzenie Rosji za Putina.

Premier Rosji Dmitrij Miedwiediew to dla Putina wygodny kozioł ofiarny. Putin daje Rosjanom populistyczne obietnice socjalne, które z braku środków nie są realizowane. Winę za niezrealizowane obietnice zrzuca na Miedwiediewa. Premier Rosji swoimi wypowiedziami o potrzebie walki z korupcją i potrzebie modernizacji Rosji rozbudził nadzieje opozycji, kiedy był prezydentem.

[caption id="attachment_27582" align="alignright" width="354"] „Między Berlinem a Pekinem”[/caption]

Wbrew faktom na zachodzie Putin lansowany jest na konserwatywnego polityka i cieszy się niezasłużoną sympatią prawicy w USA i UE.

Ciekawe są koncepcje polityczne Putina, jakie przedstawia w swoich artykułach. W tym koncepcja „narodu rosyjskiego jako tworu wieloetnicznego tworzącego własną cywilizacje. Spoiwem [tej rosyjskiej cywilizacji] jest język, przywiązanie do wartości, których rdzeniem jest prawosławie – ale nie koniecznie w powiązaniu z przynależnością do cerkwi – oraz lojalność wobec państwo rosyjskiego”. W cywilizacji rosyjskiej „nie jest istotne pochodzenie etniczne, ale wierność idei i imperium”. W swojej idei Putin łączy imperialną tradycje carskiej Rosji i ZSRR – taki imperializm doskonale przemawia do Rosjan.

Więcej informacji o Rosji i Ukrainie można znaleźć w wydanym nakładem wydawnictwa Fronda zbiorze wywiadów z analitykami Ośrodka Studiów Wschodnich „Między Berlinem a Pekinem”, które przeprowadził Łukasz Warzecha

Jan Bodakowski

Artykuł „Między Berlinem a Pekinem”. Prawdziwe oblicze obecnej Rosji pochodzi z serwisu Niezłomni.com.