Ok. 120 m średnicy mają pozostałości olbrzymiej świątyni sprzed niemal 7 tys. lat, odkrytej w Nowym Objezierzu (Zachodniopomorskie). W jej wnętrzu czczono pamięć przodków, zawierano małżeństwa i świętowano zrównanie dnia z nocą – uważają archeolodzy.

"To najbardziej złożona konstrukcja tego typu znana z obszaru Polski"

- powiedziała PAP dr Agnieszka Matuszewska z Katedry Archeologii Uniwersytetu Szczecińskiego, członek zespołu badającego ten spektakularny zabytek.

Naukowcy ustalili, że główny element założenia stanowiły cztery dookolne rowy, natomiast jej centralna część była osłonięta przez trzy koncentryczne palisady. Do wnętrza prowadziły trzy bramy. Naukowcy określają tego typu budowle mianem rondeli.

Budowla położona jest w najwyższym punkcie w okolicy, gdzie dziś znajduje się pole uprawne. Zdaniem naukowców musiała być widoczna już z daleka, a z budowli roztaczał się widok na okolicę. Walory lokalizacji doceniono też współcześnie - obok rondela znajduje się maszt telekomunikacyjny.

Do tej pory w Polsce odkryto tylko trzy podobne struktury: w Wenecji pod Biskupinem, w Bodzowie koło Głogowa, a w ostatnich miesiącach - pod Oławą. Wszystkie, łącznie z nowo odkrytym, wzniesiono ok. 4800-4600 lat p.n.e. Jednak w obrębie żadnego z tych odkrytych w Polsce nie przeprowadzono na taką skalę wykopalisk. Archeolodzy zaznaczają, że to dopiero początek szeroko zakrojonych prac.

"Przeznaczenie rondeli nadal nie jest do końca jasne. Pełniły funkcje miejsca kultu, a jednocześnie forum spotkań lokalnych społeczności, które wspólnym wysiłkiem je budowały i utrzymywały. Można je też określić jako pierwsze w Europie monumentalne świątynie" - uważa dr Matuszewska. Według badaczki bardzo prawdopodobne jest, że wewnątrz nich świętowano zmiany pór roku.

Np. przez bramę północno-wschodnią wpadały promienie słońca wschodzącego w dniu zrównania dnia z nocą, co sygnalizowało bardzo ważny moment dla pradziejowych społeczności. Czczono tam też pamięć przodków, być może również zawierano małżeństwa albo rozsądzano ważniejsze spory sąsiedzkie – uważają badacze.

Dzięki badaniom geofizycznym wykonanym przez dr. Łukasza Pospiesznego z Instytutu Archeologii i Etnologii PAN w Poznaniu (które umożliwiają "zajrzenie" pod powierzchnię gruntu bez wbicia łopaty) archeolodzy uzyskali dodatkowe informacje na temat pradziejowej konstrukcji - zwłaszcza w miejscach, gdzie nie prowadzono wykopalisk. Dowiedzieli się też, że na południowy wschód od rondela mogą się znajdować kolejne konstrukcje.

"Być może jest to pozostałość pradziejowej osady, ale nie wiemy, czy z tego samego okresu, w którym funkcjonował rondel. Odpowiedź mogą przynieść przyszłe wykopaliska" - dodała archeolog.

Wewnątrz wszystkich rowów archeolodzy znaleźli bardzo rozdrobnione fragmenty naczyń ceramicznych. Wszystkie pochodzą z tego samego okresu, mają ok. 7 tys. lat. Z analiz prof. Lecha Czerniaka z Instytutu Archeologii Uniwersytetu Gdańskiego wynika, że są to pozostałości po naczyniach bardzo dobrej jakości, w większości cienkościennych i zdobionych nakłuciami. Zdaniem naukowców nie można wykluczyć, że naczynia były wrzucane do rowów w czasie obrzędów.

Natomiast w dwóch wewnętrznych rowach archeolodzy odkryli fragmenty kości bydlęcych.

Dla archeologów pozostaje zagadką, dlaczego tak duża konstrukcja przestała być wykorzystywana po zaledwie ok. dwustu latach (w jej obrębie do tej pory nie odkryto fragmentów naczyń z innych okresów). Pod tym względem nowo odkryty rondel z woj. zachodniopomorskiego nie jest wyjątkiem – inne znane z terenu Europy też przestały funkcjonować ok. 4600-4550 r. p.n.e.

W Europie zlokalizowano dotąd nieco ponad sto trzydzieści rondeli, z których jedna trzecia znajduje się w Austrii. Pozostałe są na terenie dzisiejszych Węgier, Słowacji, Czech oraz Niemiec.

Rondel w Nowym Objezierzu odkrył w 2015 r. paralotniarz Norbert Pająk. Niezależnie od niego pozostałości konstrukcji zostały dostrzeżone w czerwcu 2016 r. przez archeologa Marcina Dziewanowskiego, który przeglądał zobrazowania satelitarne dostępne w serwisie Google Maps.

Źródło: www.naukawpolsce.pap.pl

Artykuł Sensacyjne odkrycie archeologów. To olbrzymia świątynia sprzed 7 tysięcy lat. ,,Najbardziej złożona konstrukcja tego typu” pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Kręgi w zbożu dostrzeżone pod Oławą (woj. dolnośląskie) - to kontury monumentalnej konstrukcji sprzed prawie 7 tys. lat. Chronił ją system rowów i palisad. O ustaleniach archeologów opowiada w rozmowie z PAP dr Mirosław Furmanek z Uniwersytetu Wrocławskiego.

fot. Wikipedia (ilustracyjne)

"Na jednym z pól pod Oławą ujrzeliśmy kręgi w zbożu. Nie są one jednak dziełem kosmitów ani istot nadprzyrodzonych. Jest to pozostałość monumentalnej konstrukcji drewniano-ziemnej, wznoszonej z mozołem, przy użyciu prostych narzędzi, przez nieznającą metalu społeczność z młodszej epoki kamienia"

- powiedział w rozmowie z PAP dr Mirosław Furmanek z Instytutu Archeologii Uniwersytetu Wrocławskiego.

Konstrukcja powstała 4900-4600 lat p.n.e., ma zatem niemal 7 tys. lat. Jej zarysy są tak wyraźne, że jej pierwotny wygląd archeolodzy zrekonstruowali bez wbicia łopaty w ziemię.

Struktura składa się z podwójnego systemu rowów. Po ich wewnętrznej stronie znajdowała się centralna część obiektu, złożona z potrójnej palisady. Do wnętrza budowli prowadziły cztery regularnie rozmieszczone wejścia.

Według dr. Furmanka jest to tzw. rondel - typ konstrukcji bardzo rzadko spotykanej w naszym kraju. Do tej pory w Polsce odkryto tylko trzy podobne struktury: w Wenecji pod Biskupinem, w Bodzowie koło Głogowa, a w ostatnich miesiącach - pod Chojną w okolicach Szczecina.

Są to najstarsze przykłady monumentalnej architektury w Europie, określane najczęściej mianem centrów ceremonialnych lub świątyń.

Archeolodzy ustalili też wstępnie funkcję konstrukcji z Dolnego Śląska. "Najprawdopodobniej za zasłoną palisad odbywały się zróżnicowane obrzędy i rytuały. To specjalne miejsce w ówczesnym krajobrazie przyczyniało się do wzmacniania tożsamości i integracji grupowej, przekazywania wartości i wzorców zachowań oraz utrwalania pamięci społecznej" - sugeruje dr Furmanek.

Jak dodaje, nie można wykluczyć, że wejścia do kompleksu pełniły jednocześnie funkcje związane z obserwacjami astronomicznymi. Co oznacza, że całe założenie mogło być gigantycznym kalendarzem.

Miejsce to nie pełniło funkcji obronnych, "choć nie można wykluczać, że okoliczni mieszkańcy mogli się chronić za fortyfikacjami podczas zagrożenia" - zaznaczył naukowiec. - "W rzeczywistości funkcja rondeli była złożona i zapewne łączyła w sobie wszystkie te interpretacje".

Niektórzy traktują je jako centra redystrybucji dóbr - dodał.

Archeolodzy planują dalsze badania konstrukcji, na razie z wykorzystaniem metod nieinwazyjnych, m.in. geofizycznych (np. z zastosowaniem georadaru), dzięki którym bez czasochłonnych i kosztownych wykopalisk uzyskają dodatkowe informacje o konstrukcji.

Znaleziska dokonano latem w czasie rekonesansu lotniczego, w czasie którego poszukiwano nieznanych dotychczas stanowisk archeologicznych na terenie woj. opolskiego, dolnośląskiego i śląskiego. Projekt trwa od pięciu lat i jest finansowany ze środków Narodowego Centrum Nauki w ramach konkursu Sonata-Bis. Rozpoznanie lotnicze wykonali Piotr Wroniecki i Krzysztof Wieczorek.

Do tej pory zespół ten odkrył liczne, nieznane wcześniej ślady przeszłości człowieka, dawnej i nieco nowszej, w tym - średniowieczne założenia folwarczno-dworskie.

Autor: Szymon Zdziebłowski

Źródło: www.naukawpolsce.pap.pl

Artykuł Niezwykłe odkrycie monumentalnej konstrukcji sprzed 7 tys. lat. ,,To nie dzieło kosmitów ani istot nadprzyrodzonych” pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Odkrycie polskich paleontologów może zmienić postrzeganie historii człowieka. Okazuje się bowiem, że odnalezione ślady sugerują, że praludzie 5,7 mln lat temu żyli w Europie Wschodniej.

Polski paleontolog dr Gerard Gierliński z Państwowego Instytutu Geologicznego - Państwowego Instytutu Badawczego już w 2002 roku natrafił na ślady stóp na skalistej plaży w Trachilos na zachodzie Krety. Po ustaleniu, że ślady należą do ssaków, zostawił sprawę na kilka lat. Wrócił do Grecji dopiero w 2010 roku. Towarzyszył mu Grzegorz Niedźwiedzki z Uniwersytetu w Uppsali. Dwaj polscy badacze dokonali szczegółowych badań i przedstawili sensacyjne wnioski - ślady odbitych pięciopalczastych stóp bez pazurów (z rozwiniętym dużym palcem) pozostawiły homininy, czyli archaiczni przodkowie człowieka, około 5,7 mln lat temu.

Wyniki badań opublikowano na łamach prestiżowego ,,Proceedings of the Geologists' Association".

Odkrycie Polaków podważyło dotychczasowe ustalenia odnośnie rozwoju ludzi. Do tej pory za kolebkę uznaje się Afrykę, skąd miały zacząć się migracje do Europy i Azji. Najstarsze znalezione tropy praludzkie oceniano zaś na 3,6 mln lat. Ślady z Trachilos mogą oznaczać, że ludzie niekoniecznie wywodzą się z Czarnego Lądu.

Najnowsze odkrycie potwierdza z kolei ustalenia dotyczące gatunku Graecopithecus sprzed 7,2 mln lat z terenów Grecji i Bułgarii. Badania pokazały, że należy go zaliczyć do homininów, a dotychczas za ich bezpośredniego przodka uznawany był Ardipithecus ramidus z Etiopii sprzed 4,4 mln.

Naukowcy przyznają, że wyniki ich badań zostały przyjęte niezwykle chłodno w środowisku naukowym -  mimo uznanej renomy autorów miesiącami nie można było znaleźć czasopisma, które zdecydowałoby się ją opublikować.

źródło: RMF FM

Artykuł Polskie odkrycie zmienia historię ludzkości. Kolebka ludzkości w… Europie Wschodniej pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Paralotniarz podczas podziwiania z góry okolic Cedyni zauważył tajemnicze kręgi w zbożu. Takie odkrycia zawsze przywołują na myśl działanie obcych cywilizacji, ale archeolodzy ze Szczecina mają bardziej przyziemne wytłumaczenie. To dowód na istotne dzieło naszych przodków.

Paralotniarz odkrył kręgi dwa lata temu i powiadomił właściciela pola. Po roku na trop okrągłych obiektów wpadł też historyk-pasjonat Marcin Dziewanowski. On odkrył je na zdjęciach satelitarnych. Okazało się, że zabytek ma wielką wagę.

Tego typu obiekty dotychczas odkrywane były dużo bardziej na południe. Na Pomorzu Zachodnim znaleźliśmy je po raz pierwszy

– podkreślają historycy.

Nasza interpretacja idzie w tym kierunku, że są to pochodzące z neolitu obiekty, które nazywamy "rondele"

- powiedziała w rozmowie z Tvn24.pl Agnieszka Matuszewska z Katedry Archeologii Uniwersytetu Szczecińskiego.

[caption id="attachment_43098" align="alignleft" width="431"] fot. Motoparalotnie nad Odrą[/caption]

Dodała, że kręgi pochodzą najprawdopodobniej z okresu 4900-4600 przed naszą erą. Uważa, że mogły być miejscem kultu, tajemniczych obrzędów lub schronieniem. Dziewanowski twierdzi z kolei, że kręgi to pozostałość obserwatorium astronomicznego na wielką skalę.

Moim zdaniem to obserwatorium astronomiczne zbudowane dla dużej społeczności. Monumentalne i jedno z największych tego typu w Europie

– mówi Dziewanowski.

To odkrycie ma pomóc lepiej poznać dawne dzieje Pomorza Zachodniego. Matuszewska zdradziła, chociaż nie podała lokalizacji, że podobnego znaleziska dokonano w innym miejscu regionu.

To fundamentalne znalezisko dla poznania procesów kulturowych Pomorza Zachodniego

– opowiada TVN24 Dziewanowski.

Artykuł Tajemnicze kręgi odkryte pod Cedynią. To nie jest efekt działalności cywilizacji pozaziemskich – to dzieło naszych przodków pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Artykuł Polacy na tropie tajemnic… Inków pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Była otoczona kilkumetrowym, kamiennym murem, a dostępu do niej broniła rozbudowana brama. Krakowscy archeolodzy poznają kolejne szczegóły unikatowej osady sprzed ponad 3,5 tys. lat w Maszkowicach (woj. małopolskie).

Osada odkryta przed kilku laty w Maszkowicach na Górze Zyndrama jest wyjątkowa w skali Europy Środkowo-Wschodniej. Do tej pory naukowcy nie znali przykładów monumentalnej architektury kamiennej z tego rejonu z tak wczesnego okresu - połowy II tysiąclecia p.n.e.

"Właśnie odkryliśmy główną bramę wraz z przylegającymi do niej murami"

- mówi w rozmowie z PAP kierownik wykopalisk, dr hab. Marcin S. Przybyła z Instytutu Archeologii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Archeolog zaznacza, że jest ona silnie zniszczona, również na skutek wydobywania z tego miejsca kamieni w okresie nowożytnym. Według miejscowej tradycji z pozyskanego stamtąd budulca wzniesiono m.in. kościół w pobliskim Łącku - wskazuje naukowiec. Mimo to dość wyraźnie rysują się fundamenty konstrukcji.

Odkryta w tym roku brama sprzed ponad 3,5 tys. lat wyglądała inaczej, niż analogiczne konstrukcje znane z okresu średniowiecza i czasów późniejszych. Zamiast wysokiej wieży czy baszty górującej nad wjazdem, przed bramą wzniesiono mury, przylegające prostopadle do głównego systemu fortyfikacji.

"Co ciekawe, główna brama wiodąca do pradziejowej osady pokrywa się częściowo ze ścieżką, którą mieszkańcy Maszkowic wjeżdżali przez całe stulecia na szczyt Góry Zyndrama, i którą też przez ostatnie kilka sezonów wychodziliśmy, aby prowadzić nasze wykopaliska"

- dodaje dr Przybyła.

https://youtu.be/kgmTkjgCDzU

W tym roku archeolodzy odkryli też kamienny chodnik, który przylegał do murów od wnętrza osady. Jego szerokość wynosiła 1,6 m. Wykonano go z takich samych bloków piaskowcowych, z jakich zbudowano mur grodziska. Część z bloków obrobiono, aby ludzie mogli przemieszczać się po równej powierzchni. Zdaniem badaczy chodnik biegnący wzdłuż muru był wykonany z kamienia najprawdopodobniej tylko w pobliżu głównej bramy, natomiast w innych partiach osady ułożono go z drewnianych dranic. Ten wniosek zrewidują dalsze badania.

Ufortyfikowana osada wzniesiona ok. 1750 r. p.n.e. powstała dzięki wdrożeniu gotowego planu budowlanego, który zrealizowano z wielkim rozmachem i nakładem pracy - sugeruje rozmówca PAP, powołując się na analizę dotychczasowych odkryć.

"Fortyfikacje broniące osady są o ponad dwa i pół tysiąca lat starsze od zabytków architektury romańskiej. Tym samym jest to najstarszy przykład kamiennego muru w dziejach budownictwa na ziemiach polskich"

- zaznacza.

Podobne, równie stare konstrukcje kamienne są w naszej części Europy nieznane. Naukowcy są przekonani, że dotyczący ich budowy know-how przybył wraz z osadnikami ze strefy śródziemnomorskiej lub nadadriatyckiej. Świadczą o tym również odkrywane fragmenty naczyń ceramicznych. Ich formy wskazują na kontakty ze społeczeństwami zamieszkującymi dorzecze środkowego Dunaju.

Tak doniosłego odkrycia nikt się nie spodziewał, bo archeolodzy badają stanowisko archeologiczne w Maszkowicach już od początku XX wieku. W trakcie ówczesnych wykopalisk natrafiono głównie na pozostałości osady zamieszkanej od 1000 do 50 roku p.n.e. Tymczasem okazało się, że pod nimi znajdują się jeszcze starsze relikty.

Według szacunków badaczy osada opustoszała nagle około 1550-1500 r. p.n.e. Brakuje jednak śladów po najeździe lub katastrofie. Co prawda mniej więcej w połowie okresu jej zamieszkania doszło do dużego pożaru. Drewniane domostwa jednak odbudowano - były co prawda większe niż wcześniejsze, ale wzniesiono ich już mniej. (PAP)

Szymon Zdziebłowski / źródło: www.naukawpolsce.pap.pl

Artykuł ,,Tak doniosłego odkrycia nikt się nie spodziewał”. Do tej pory naukowcy nie znali takich budowli z tak wczesnego okresu. Teraz poznano kolejne zdumiewające szczegóły na temat osady sprzed 3,5 tys. lat [WIDEO] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Odkrycie archeologów z Uniwersytetu Rzeszowskiego zmienia historię. Okazuje się, że potęga Scytów sięgała aż do południowo-wschodniej Polski.

Archeolodzy w Chotyńcu pod Radymnenm odkryli scytyjskie grodzisko. Badacze z instytutu Archeologii Uniwersytetu Rzeszowskiego prof. dr hab. Sylwester Czopek, dr Katarzyna Trybała-Zawiślak oraz doktoranci: Joanna Adamik, Marcin Burghard, Wojciech Rajpold, Ewelina Tokarczyk i Tomasz Tokarczyk podkreślają, że to najdalej wysunięta na zachód osada tej kultury.

Trzeba będzie zmienić mapy historyczne i inaczej spojrzeć na nasze dzieje. Nasze odkrycie zmienia dotychczasowe poglądy na relacje kulturowe, etniczne i ludnościowe na terenie południowo-wschodniej Polski między VIII a V wiekiem przed Chrystusem

– powiedział portalowi biznesistyl.pl prof. Sylwester Czopek, rektor UR.

Co ciekawa archeolodzy o istnieniu grodziska wiedzieli od dawna. Przypuszczali jednak, że pochodzi ono ze średniowiecza lub jest jeszcze młodsze. Jak 90 procent stanowisk w okolicy. Dlatego nie spieszono się z badaniami. W końcu jednak prace ruszyły, a ich efekty zszokowały badaczy.

Sondażowe badania bez żadnych wątpliwości dowiodły, że historia tego obiektu sięga wczesnej epoki żelaza, czyli przełomu IX i VIII w p.n.e. oraz wiąże się z kulturą Scytów, którzy najwyraźniej podporządkowali sobie również te tereny

- podkreślił prof. Czopek, którego zespół znalazł fragmenty ceramiki i militaria, m.in. grocik strzały.

Profesor nie ukrywa, że odkryte grodzisko musiało być potężną warownią. Świadczą o tym fragmenty umocnień i wałów na terenie obejmującym około 40 ha.

Kultura scytyjska jest niezwykle interesująca, opisywał ją Herodot. To barwne obyczaje, piękne złote i srebrne przedmioty i budowle, rozbudowana struktura społeczna z warstwą wodzowską, arystokracją i wojownikami. Wiele mówią nam o niej odkryte miejsca pochówków. Władców grzebano z cennymi przedmiotami, wojownika razem z jego koniem, także sługami, towarzyszącymi wodzowi w ostatniej wędrówce. Scytowie byli wojownikami. Ich życie związane było mocno z wyprawami, końmi, najazdami na inne ludy. Była to kultura wysoko rozwinięta i świadczy o tym także grodzisko w Chotyńcu. Budowa takiej warowni wymagała wiedzy, umiejętności i organizacji pracy

- powiedziała dr Katarzyna Trybała-Zawiślak, zastępca dyrektora Instytutu Archeologii UR.

Pierwsza ceramika toczona, jaka pojawiła się na ziemiach polskich przyszła nie jak twierdzono z zachodu, ale właśnie ze wschodu, z kolonii greckich przejęli ja Scytowie i przekazali podległym sobie ludom. Dzięki odkryciu w Chotyńcu, wiemy, że wschodnia część Polski była bliżej świata greckiego, odmiennie niż Zachód. Scytowie to także kultura, która przyniosła tutaj żelazo

- dodał prof. Czopek, który wyjaśnił, że osadę chotyniecką założył jeden z odłamów Scytów, a dokładnie lud Neurów.

Prace w Chotyńcu trwają i zajmą kilka lat. Badacze liczą na wyjątkowe znaleziska. Chcieliby natrafić m.in. na wspomniane złote przedmioty. W 2017 roku planowane są jeszcze m.in. badania geofizyczne całej powierzchni grodziska oraz badania wykopaliskowe na wybranych fragmentach.

https://www.youtube.com/watch?v=FHUatES1VTc

Artykuł Trzeba będzie zmieniać mapy. To odkrycie sprzed 2,5 tys. lat ma wpływ na historię Polski! ,,Wschód naszego kraju był blisko świata greckiego” [WIDEO] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Artykuł Dno jeziora pełne starożytnych cudów. Odnaleziono setki niezwykle cennych przedmiotów. ,,To pozostałości dawnych rytuałów” pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Archeolodzy z Koszalina natrafili na kamienny krąg niedaleko Czaplinka w województwie zachodniopomorskim. Przypomina słynny Stonehenge.

Na zdjęciu powyżej: słynny kamienny krąg Stonehenge

Kamienne stele pochodzą z okresu między I a III wiekiem naszej ery.

Kręgi pod Czaplinkiem powoli odkrywają swoje tajemnice. Chociaż w starożytności były one miejscem zgromadzeń, to podobnie jak inne tego typu obiekty, pełniły również funkcję cmentarzysk. Związana z nimi ludność kultury wielbarskiej, którą utożsamiamy z Gotami, chowała swoich zmarłych w dwóch obrządkach: szkieletowym i ciałopalnym (w archeologii to zjawisko zwane jako birytualizm).

Archeologom udało się odnaleźć jeden grób, a w nim resztki kości i przedmiotów osobistych, należących prawdopodobnie do kobiety.

Pod Czaplinkiem odkryto do tej pory 3 kamienne kręgi. Archeolodzy z Muzeum w Koszalinie planują prowadzić tam wykopaliska przez kolejne sezony.

źródło: Muzeum w Koszalinie

Artykuł Polskie Stonehenge? Odkryto kamienny krąg w województwie zachodniopomorskim pochodzi z serwisu Niezłomni.com.