24 października 1946 r. w Malinówce UB-ecki zdrajca Jerzy Vaulin, strzałem w tył głowy morduje majora Antoniego Żubryda i jego ciężarną żonę Janinę - przypomniało Wojskowe Biuro Historyczne. Publicysta Rafał Ziemkiewicz z kolei nawiązał do kariery, którą później zrobił morderca.

Vaulin [...] oświadczył [...], że w dniu wczorajszym, to jest 24 października 1946 r. o godzinie 19, zastrzelił Żubryda oraz jego żonę w lesie około dwóch kilometrów od wsi Malinówka w powiecie brzozowskim. [...] PUBP Brzozów odnalazł trupy Żubryda i jego żony [...] Vaulin Jerzy oświadczył, że jest agentem Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego i pracował w bandzie na podstawie porozumienia z Min. Bezp. Publ.

- cytował historyk Grzegorz Motyka. Sam morderca nie miał żadnych wyrzutów sumienia, tłumacząc, że robił to w samoobronie:

No jakie ja miałem mieć wyrzuty? To sukces! Pan nie zdaje sobie sprawy, że ja wyszedłem spod lufy. To był rodzaj pojedynku. Do lasu pana ktoś prowadzi na rozstrzelanie. Po tym wszystkim ja się tam położyłem w tym lesie. Las szumiał, a ja czułem zwycięstwo. To rodzaj takiego bojowego sukcesu. Bo równie dobrze ja mogłem leżeć martwy zamiast niego

- mówił. Jego wypowiedź można znaleźć w artykule "Spowiedź zabójcy. Ostatni wywiad z Jerzym Vaulinem" Szymona Nowaka, autora książki "Zdrajcy Wyklętych".

Śledczy podważyli jego wersję, twierdząc, że małżeństwo zostało zastrzelone znienacka i od tyłu. Mimo to morderca nie został skazany. Po trwającym trzy lata procesie Sąd Okręgowy w Krośnie umorzył postępowanie przeciwko Vaulinowi o zabójstwo małżeństwa Żubrydów z powodu przedawnienia. Sąd podjął decyzję o tajności rozprawy, wyprosił z sali przedstawicieli mediów.

Tymczasem Vaulin zrobił karierę w PRL-u jako reżyser dokumentalista. Nakręcił około 20 filmów, za które dostał wiele nagród i wyróżnień (Wyróżnienie Ministra Obrony Narodowej czy też Dyplom na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym Armii Zaprzyjaźnionych).

O tym, jak później był traktowany, przypomniał Rafał Ziemkiewicz, który udostępnił post przypominający o mordzie z 1946 r.:

Zbrodniarz w PRL zrobił karierę i z poparciem władzy stał się prominentną postacią w światku filmowym, który potem do ostatka go bronił. W akcję mającą uniemożliwić produkcję i emisję filmu dokumentalnego o "Żubrydzie" i jego mordercy włączył się m. in. Andrzej Wajda. https://t.co/PK7Frr3C1g

— Rafał A. Ziemkiewicz (@R_A_Ziemkiewicz) 1 marca 2018

W nagrodę zrobi w PRL karierę jako filmowiec. W III RP przed ujawnieniem zbrodniczej przeszłości bronić go będzie całe środowisko m.in Wajda

W nagrodę zrobi w PRL karierę jako filmowiec. W III RP przed ujawnieniem zbrodniczej przeszłości bronić go będzie całe środowisko m.in Wajda https://t.co/WFBAvua56I

— Rafał A. Ziemkiewicz (@R_A_Ziemkiewicz) 26 października 2017

24.10.1946r. w Malinówce UB-ecki zdrajca Jerzy Vaulin, strzałem w tył głowy morduje majora Antoniego Żubryda i jego ciężarną żonę Janinę. pic.twitter.com/x8tS66tVKS

— WBH (@WBH_2016) 25 października 2017

Artykuł To morderstwo było straszne nawet jak na standardy komunistyczne. Oprawca zrobił dużą karierę. Rafał Ziemkiewicz: ,,W III RP przed ujawnieniem broniło go całe środowisko m.in Wajda” pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

W 2010 r. Bronisław Komorowski postanowił uczcić bolszewickich żołnierzy, którzy nieśli wolność najpierw proletariatowi uciśnionemu przez „pańską Polskę”. A potem chcieli ją zanieść proletariatowi od Berlina po Lizbonę - przypomina Stanisław Janecki na łamach wPolityce.pl.

Cała sytuacja umieszczona była w pewnym kontekście. Działo się to zaledwie cztery miesiące po katastrofie smoleńskiej, kiedy to ,,Gazeta Wyborcza" lansowała ideę pojednania z Rosją. Inicjatywa Bronisława Komorowskiego wychodziła temu naprzeciw. Chciał uczcić zwykłych bolszewików, którzy polegli pod Ossowem 14 i 15 sierpnia 1920 roku.

Komorowski miał wsparcie byłego prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego. Z kolei do palenia zniczy czerwonoarmistom zachęcały liczne autorytety: Wisława Szymborska, Andrzej Wajda, Wisława Szymborska, Agnieszka Holland, Adam Michnik...

Tymczasem to ,,prosty bolszewicki żołnierz" dopuszczał się potwornych zbrodni po wkroczeniu na terytoria Rzeczypospolitej. To również rękoma ,,prostych bolszewickich żołnierzy" w następnym dziesięcioleciu dokonano zbrodni zwanej Operacją Polską, której liczba ofiar jest szacowana na 100-200 tys. Polaków. O nich prezydent Komorowski nie pamiętał...

Pomysł, żeby w 90. rocznicę Bitwy Warszawskiej i w Święto Wojska Polskiego czcić bolszewickich żołnierzy był tak kuriozalny, że po prostu nie mieścił się w głowie. Bronisławowi Komorowskiemu i jego nadwornemu historykowi Tomaszowi Nałęczowi pomysł się zmieścił

- komentuje Janecki.

Ostatecznie do uhonorowania bolszewików nie doszło 14 i 15 sierpnia. Polacy pamiętali zbyt dobrze, czym naprawdę była napaść bolszewicka i liczne protesty uniemożliwiły zamiary prezydenta. Pomnik odsłonięto 2 listopada 2010, a głowę państwa reprezentował Nałęcz.

https://www.youtube.com/watch?v=ldD5SmdjhUU

Artykuł Tak Bronisław Komorowski chciał czcić bolszewików w rocznicę Bitwy Warszawskiej. Miał poparcie licznych autorytetów. Pomysł nie do końca został zrealizowany dzięki grupie patriotów [WIDEO] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Artykuł Zaskakujące słowa Stuhra o swoim ojcu – prokuratorze stalinowskim podczas kongresu prawników [WIDEO] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Bogusław Linda w rozmowie z portalem Deadline komentował film Andrzeja Wajdy ,,Powidoki". Była to to ostatnia produkcja w filmografii zmarłego w 2016 roku reżysera. W rolę główną wcielił się Bogusław Linda, który w specyficzny sposób skomentował film.

Na nagraniu udostępnionym przez portal Deadline pytany o znaczenie filmu potęgowane przez śmierć reżysera Linda mówi:

Dla mnie to znaczy to, że ja muszę jeździć, bo Andrzej nie żyje, ja muszę za niego jeździć po całym k...a j...nym świecie i świecić ryjem we wszystich miejscach

- powiedział wyraźnie zadowolony z siebie.

https://vimeo.com/194788088

Więcej o filmie Powidoki poniżej:

http://niezlomni.com/wolyn-ostatnia-rodzina-film-wajdy-powalczy-o-oscara-wybor-tego-filmu-kilku-powodow-fatalny/

Artykuł Ostry żart Bogusława Lindy w wywiadzie dla Amerykanów. ,,Ja muszę k…a jeździć i świecić ryjem” pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Wśród bliskich żegnających Andrzeja Wajdę nie zabrakło Daniela Olbrychskiego. Jak informuje ,,Super Express", słynny aktor uczcił pamięć Wajdy, pijąc na parkingu po pogrzebie.

W środę w Krakowie miał miejsce pogrzeb Andrzeja Wajdy. Reżyser został pochowany w rodzinnym gronie na cmentarzu Salwatorskim.

Na jego pogrzebie nie mogło zabraknąć Daniela Olbrychskiego, który wielokrotnie podkreślał, że to właśnie Wajdzie zawdzięcza wielką karierę, którą zrobił.

Jednak jak informuje gazeta, nie udał się na stypę, tylko wraz z Robertem Muchem, kierowcą rajdowym, poszli do sklepu z alkoholami, gdzie kupili alkohol i napoje gazowane, a następnie wypili je razem, stojąc na parkingu.

Po wypiciu Olbrychski i Mucha wsiedli do samochodu, którym podjechała po nich Krystyna Demska-Olbrychska

- pisze SE.pl.

Wajda zmarł w wieku 90 lat 9 października. To właśnie u niego w 1965 Olbrychski zagrał swoją pierwszą dużą rolę – Rafała Olbromskiego z Popiołów. Potem występował jeszcze w takich filmach Wajdy jak Wszystko na sprzedaż, Polowanie na muchy, Krajobraz po bitwie, Brzezina, Piłat i inni, Wesele, Ziemia obiecana, Panny z Wilka, Miłość w Niemczech, Pan Tadeusz.

Artykuł ,,Super Express” przyłapał Olbrychskiego, w jaki sposób ,,uczcił” pamięć Andrzeja Wajdy pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

,,Gazeta Wyborcza" często wytyka nieodpowiednie zachowanie części opinii publicznej po śmierci znanych osób. Tym razem wyjątkowo ostre słowa padły właśnie z ust Adama Michnika po śmierci Andrzeja Wajdy.

Michnik umieścił w Gazecie Wyborczej komentarz na temat ,,polskiej czarnej sotni".

Był symbolem polskiej szkoły filmowej, artystą arcypolskim, a przecież twórcą na wskroś uniwersalnym. Potrafił w swoich filmach mówić gorzkie prawdy Polakom, ale także Niemcom, Francuzom i Rosjanom

- napisał, po czym dodał:

Był kochany przez Polskę ludzi wolnych i otwartych; był też tępiony przez polską czarną sotnię, „ludzi lepszego sortu”. [...] Utrwalił na zawsze polski tragizm bez oleodruku, polską dumę bez pychy i tępej megalomanii

Ja już po śmierci Miłosza mówiłem, że pierwszym pogrzebem w godnej atmosferze będzie pogrzeb Michnika - bo tam Michnik nie będzie przemawiał

- skwitował wypowiedź Michnika publicysta Rafał Ziemkiewicz.

Artykuł Ostre słowa Adama Michnika pod adresem części Polaków. Celna riposta Rafała Ziemkiewicza pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Film ,,Popioły" zawierają jedną scenę, która mrozi krew w żyłach. Z tego powodu zabrakło jej w cyfrowej wersji, wydanej w 2014 roku.

Scenę nakręcono w Bułgarii.

Mieliśmy wątpliwości. W bułgarskich rzeźniach konie przeznaczone na śmierć mordowano rzekomo zagiętym prętem wprowadzonym przez nozdrza do mózgu. Okrutna śmierć. Nasz koń został właściwie uśpiony, zanim spadł

- tłumaczył Andrzej Żuławski, wtedy drugi reżyser. Poniżej dramatyczna scena:

via GIPHY

https://www.youtube.com/watch?v=pEGLetAmuGw

Popioły to polski film fabularny z 1965 roku. To ekranizacja powieści Stefana Żeromskiego o tym samym tytule.

Artykuł Straszna scena z filmu ,,Popioły”. Z tego powodu zabrakło jej w wersji cyfrowej [WIDEO] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

„Człowiek z Żelaza”, 1981. Reżyseria Andrzej Wajda. Rozmowa w restauracji hotelowej redaktora Winkla (Marian Opania) z wszechwładnym zastępcą szefa Radiokomitetu (Janusz Gajos). Wszystko odbywa się w czasie „wydarzeń sierpniowych” 80 roku w Gdańsku.

https://www.youtube.com/watch?v=qK__cr_vut4

Artykuł Doskonała ilustracja „niezależnego dziennikarstwa”. Genialna scena z Gajosem i Opanią [WIDEO] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Łukasz Adamski na łamach wPolityce odnosi się do decyzji członków komisji PISF, która zdecydowała, że to najnowszy film Andrzej Wajdy ,,Powidoki" powalczy o Oscara. - Artystycznie nie da się obronić tej decyzji - twierdzi recenzent.

Jego zdaniem ,,Wołyń" Wojtka Smarzowskiego miałby dużo większe szanse, ale nie był nawet brany pod uwagę. Decydowano między „Ostatnią rodziną” Jana P. Matuszyńskiego a filmem Wajdy.

Wybór tego drugiego filmu z kilku powodów jest fatalny

- pisze Adamski, który uważa film ,,Powidoki" za co najwyżej poprawny.

https://youtu.be/ZMHvCNXGNF4

Jego zdaniem film Wajdy przepadnie w walce o zaszczyty ,,z powodu swojej akademickości i archaicznej narracji. Zarówno film Smarzowskiego jak i Pieprzycy są nieporównywalnie lepsze reżysersko".

Adamski zastanawia się, czy jednym powodem były względy artystyczne, czy może coś więcej. Film ma mocną wymowę antykomunistyczną, tymczasem sam reżyser uważa, że film jest jak najbardziej aktualny dziś.

Jeżeli w wywiadach dla zagranicznej prasy Andrzej Wajda i reszta twórców „Powidoków” będą odnosili jego akcje do współczesnej Polski ( co samo w sobie jest paranoją zważywszy, że film jest w Polsce nagradzany i został zrobiony a państwowe pieniądze), to będzie można mówić o decyzji politycznej. A taka zawsze niszczy sztukę

- podkreśla.

Adamski zwraca również uwagę na fakt, że komisja pisze, iż władza nie może blokować wolności twórców.

Myślę, że twórcy „Córek dancingu”, „Wołynia” lub „Ostatniej rodziny”, czytając dziś newsa o wyborze „Powidoków” mogli się poczuć… właśnie zblokowani

- kwituje.

Artykuł Nie ,,Wołyń” i nie ,,Ostatnia rodzina”, tylko film Wajdy powalczy o Oscara. ,,Wybór tego filmu z kilku powodów jest fatalny” pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

- W moich powieściach starałem się znaleźć klucz do współczesnego człowieka – z Pino Farinottim, włoskim pisarzem i krytykiem filmowym rozmawia Tomasz Plaskota.

TOMASZ PLASKOTA: Pana powieści, których przekaz nie jest łatwy, lekki i przyjemny, ale niosą katolicki przekaz, stały się bestsellerami i są sfilmowane.

PINO FARINOTTI: To prawda, poruszam trudne sprawy. Przede wszystkim jestem krytykiem filmowym i kiedy piszę powieść, piszą ją w taki sposób, aby była gotowym scenariuszem filmowym. Powieść jest o wiele ważniejsza niż film, ponieważ literatura zawiera głębię i jedyne w swoim rodzaju zaangażowanie. Powieść to rodzaj kultury, a film to przede wszystkim zabawa, sentyment, lekkość. Kiedy autor jest w stanie połączyć te czynniki, wtedy produkt końcowy może być bardzo interesujący. Przykładami powieści, w których to się udało uzyskać, są zekranizowane powieści Umberto Eco. Po nakręceniu na ich podstawie filmów, jego powieści zyskały, stały się jeszcze bardziej popularne. Takie połączenie niestety zdarza się bardzo rzadko. Chciałbym dodać, że w swoich powieściach starałem się znaleźć klucz do współczesnego człowieka. Mam nadzieję, że przynajmniej częściowo mi się to udało.

Dlaczego zdecydował się Pan na napisanie tych dwóch powieści?
Zanim zacząłem pisać, powieść była już w mojej głowie, inspiracja przyszła z góry.

W powieści „I odszedł od niej anioł” porusza Pan temat choroby nowotworowej. Wielu chorych i ich bliscy zastanawiają się, jaki sens ma cierpienie i dlaczego Bóg na nie zezwala. Co by Pan im odpowiedział? 

Przedstawiam w niej historią młodej, trzydziestoletniej kobiety, która ma siedmioletniego syna. W pewnym momencie spada na nich straszna wiadomość, okazuje się, że dziecko jest chore na raka mózgu. Jest to ogromne wyzwanie dla matki, która przeżywa chorobę jedynego dziecka z bólem, którego nie da się wyobrazić. Jednak w pewnym momencie zaczyna odczuwać spokój, otrzymuje wsparcie od Boga. Zawsze w trudnych momentach dostajemy pomoc od Boga. Niestety, nie potrafię odpowiedzieć na pytanie, jaki sens ma cierpienie i dlaczego ludzie muszą cierpieć. Choroby i cierpienie są ogromnym wyzwaniem dla naszej wiary.

Jaki jest odbiór Pańskiej powieści w Polsce?
Bardzo dobry. Powieść „Siedem kilometrów od Jerozolimy”, która ukazała się w 2007 r., świetnie się sprzedała i miała wiele dobrych recenzji. „I odszedł od niej anioł” też spotkała się z pozytywnym odbiorem. Jeden z polskich czytelników stwierdził, że o ile pierwsza powieść jest skierowana do mężczyzn, druga jest w jego ocenie, powieścią dla kobiet.

Pana relacje z Polską nie ograniczają się do wydania dwóch powieści w naszym kraju.
Jako krytyk filmowy zajmowałem się polskim kinem. Szczególnie bliskie są mi filmy Kieślowskiego, kiedy nakręcił „Dekalog” dla mediolańskiego wydawnictwa San Paulo przygotowałem publikację, która prezentowała każdy z odcinków. Cenię też filmy Wajdy i Zanussiego.

Pino Farinotti (ur. 1951 r.), krytyk filmowy, dziennikarz, pisarz, wykładowca akademicki, dyrektor „Mymovies” (jednego z ważniejszych włoskich pism filmowych), autor programów telewizyjnych poświęconych sztuce filmowej i kulturze. W 2003 r. prezydent Włoch odznaczył go medalem „Zasłużony dla Kultury i Sztuki”. Powieść „7 km od Jerozolimy” została sfilmowana przez reżysera Claudio Malapontiego, natomiast do powieści „I odszedł od niej anioł” trwają zdjęcia z Sophie Marceau w roli głównej. Jego powieści stały się światowymi bestsellerami. Porusza w nich tematy wiary, świętości, sensu życia, śmierci.

O książkach P. Farinottiego można przeczytać TUTAJ.

Artykuł NASZ WYWIAD. Klucz do współczesnego człowieka pochodzi z serwisu Niezłomni.com.