Wiersz ukazał się w zbiorze "Przeszłość przyszłości. Antologia Konfederacji Nowego Romantyzmu"– red. Bohdan Urbankowski.

Wydanie: Oddział Warszawski Związku Literatów Polskich, Warszawa 1993.

[caption id="attachment_35207" align="aligncenter" width="732"] Krzysztof Maria Sieniawski[/caption]

Andrzej Trzebiński, ps. Paweł Późny, Stanisław Łomień, Andrzej Jarociński (ur. 27 stycznia 1922 w Radgoszczy koło Łomży, rozstrzelany 12 listopada 1943 w Warszawie) – polski poeta, dramaturg, krytyk literacki i publicysta. źródło: Wikipedia.pl

[caption id="attachment_35211" align="aligncenter" width="1024"] Znicze i kwiaty, w miejscu rozstrzelania Andrzeja Trzebińskiego na warszawskim Nowym Świecie w 70-rocznicę śmierci poety (12.11.2013), fot. Mateusz Opasiński/wikipedia.pl[/caption]

Artykuł Krzysztof Maria Sieniawski „Wojna”. Cieniom Andrzeja Trzebińskiego pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Ruch narodowy był największą siłą polityczną i społeczną w II Rzeczypospolitej. Kiedy niemieckie wojska wkraczały do Polski we wrześniu 1939 r., miały przygotowane listy proskrypcyjne, kogo należy aresztować, tylko przy narodowcach była zaznaczona przynależność polityczna.

Artykuł Polscy narodowcy – ofiary nazizmu pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Piosenka Wymarsz Uderzenia powstała w 1942r., autorem słów był Andrzej Trzebiński, muzykę napisał Bronisław Onufry Kopczyński. Wymarsz Uderzenia był pieśnią Uderzeniowych Batalionów Kadrowych - oddziałów zbrojnych Konfederacji Narodu. Szybko zyskała popularność i śpiewana była w oddziałach partyzanckich i konspiracyjnych na terenie całej Polski.

Artykuł „Słowiańska ziemia święta poniesie nas na bój. A Polska gdy powstanie to tylko z naszej krwi”. Hymn tych, którzy marzyli o Imperium Słowiańskim [wideo] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

[caption id="attachment_22283" align="alignright" width="371"] Andrzej Trzebiński[/caption]

Andrzej Trzebiński, ps. Paweł Późny, Stanisław Łomień, Andrzej Jarociński (ur. 27 stycznia 1922 w Radgoszczy koło Łomży, rozstrzelany 12 listopada 1943 w Warszawie) – polski poeta, dramaturg, krytyk literacki i publicysta. Naczelny redaktor konspiracyjnego miesięcznika „Sztuka i Naród”

Andrzej Trzebiński, "Wymarsz Uderzenia"

A jeśli bzy już będą, to bzów mi przynieś kiść
i tylko mnie nie całuj, i nie broń, nie broń iść.
Bo choć mi wrosłaś w serce, karabin w ramię wrósł
i ciebie z karabinem do końca będę niósł.

To wymarsz Uderzenia i mój (i mój, i mój).
W ten ranek tak słoneczny piosenka nasza brzmi.
Słowiańska ziemia miękka poniesie nas na bój -
Imperium gdy powstanie, to tylko z naszej krwi.

A jeśli będzie lato, to przynieś żyta kłos -
dojrzały i gorący, i złoty jak twój włos -
i choćby śmierć nie dała, bym wrócił kiedy żyw,
poniosę z twoim kłosem słowiańskich zapach żniw.

To wymarsz Uderzenia…

A jeśli będzie jesień, to kalin pęk mi daj
I tylko mnie nie całuj, i nie broń iść za kraj.
Bo choć mi wrosłaś w serce, karabin w ramię wrósł
i ciebie z karabinem do końca będę niósł.

To wymarsz Uderzenia…

Poniosę nad granicę kalinę, kłosy, bzy -
To z nich granice będą – z miłości, a nie z krwi.
Granicę mieć z miłości w żołnierskich sercach –„U”.
Nasz kraj tam gdzieś się kończy, gdzie w piersiach braknie tchu.

To wymarsz Uderzenia…

[caption id="attachment_22285" align="aligncenter" width="1024"] Znicze i kwiaty, w miejscu rozstrzelania Andrzeja Trzebińskiego na warszawskim Nowym Świecie w 70-rocznicę śmierci poety (12.11.2013), fot. Wikipedia[/caption]

Artykuł „Wymarsz Uderzenia”: A jeśli będzie jesień, to kalin pęk mi daj. I tylko mnie nie całuj, i nie broń iść za kraj. Bo choć mi wrosłaś w serce, karabin w ramię wrósł i ciebie z karabinem do końca będę niósł… pochodzi z serwisu Niezłomni.com.