[caption id="attachment_1730" align="alignleft" width="300"] Leonid Breżniew i Wojciech Jaruzelski[/caption]

Rozmowa z 19 października 1981 r.

Z tajnego protokołu rozmowy telefonicznej sekretarza generalnego KC Komunistycznej Partii Związku Sowieckiego Leonida Breżniewa z generałem Wojciechem Jaruzelskim.

Breżniew: Witaj Wojciechu.

Jaruzelski: Witajcie szanowny i drogi Leonidzie Iliczu.

Breżniew: Drogi Wojciechu, wysłaliśmy już do ciebie oficjalne gratulacje, ale chcę także bezpośrednio pogratulować ci wyboru na stanowisko pierwszego sekretarza KC PZPR. Słusznie postąpiłeś, wyrażając zgodę na takie rozstrzygnięcie. Nie ma obecnie w PZPR działacza, który cieszyłby się takim autorytetem, jak ty – potwierdzają to wyniki głosowania na plenum. Rozumiemy, że stoją przed tobą bardzo trudne zadania. Lecz jesteśmy pewni, że dasz sobie radę, że zrobisz wszystko, aby opanować nieszczęście, które zwaliło się na wasz kraj.

Jaruzelski: Serdecznie dziękuję drogi Leonidzie Iliczu za życzenia, a przede wszystkim za okazane mi zaufanie. Chcę Wam powiedzieć, że zgodziłem się na objęcie tego stanowiska z wielkimi oporami i tylko dlatego, że wiedziałem o Waszym poparciu i że to Wasza decyzja. Rozumiem, że to słuszne i konieczne, skoro Wy sami tak uważacie.

Breżniew: Wojciechu, od dawna tak uważamy, od dawna mówimy to przyjaciołom.

Jaruzelski: I dlatego się zgodziłem. Zrobię, Leonidzie Iliczu, wszystko jako komunista i jako żołnierz, aby doprowadzić do przełomu w kraju i w naszej partii. Rozumiem i w pełni zgadzam się z Wami, ze obecnie jednym z decydujących czynników jest dobór kierownictwa w partii i w rządzie. I dlatego specjalnie odłożyłem rozwiązanie problemu kadr na następne plenum, które odbędziemy za kilka dni, po to aby dobrze je przemyśleć, przekonsultować, aby było to kompleksowe rozwiązanie, a nie po prostu pojedyncze ruchy kadrowe.

Breżniew: Kadry są bardzo ważne, zarówno w centrum jak i w terenie.

Jaruzelski: I w terenie trzeba będzie rozwiązać ten problem. Oczywiście, powinno się to odbywać równolegle z umocnieniem partii w duchu aktywizacji walki. W odpowiedniej sytuacji należy podejmować zdecydowane działania, aby podejmować walkę tam, gdzie będziemy mieli pewność w jej powodzeniu.

Jadę teraz na posiedzenie Wojskowej Rady Sił Zbrojnych w Ministerstwie Obrony. Również i tam postawię odpowiednie zadania.

[quote]Będziemy szeroko włączać armię we wszystkie sfery życia kraju.[/quote]

Wczoraj, po plenum, miałem spotkanie z pierwszymi sekretarzami komitetów obwodowych i powiedziałem, aby nie obrażali się na to, że będziemy włączać ludzi z sił zbrojnych w realizację niektórych procesów, będziemy rozszerzać spotkania korpusu oficerskiego z klasą robotnicza, aby bezpośrednio oddziaływać na robotników, ażeby izolować ich od oddziaływania "Solidarności".

[quote]Oczywiście nie zmieniamy naszego generalnego kierunku w tym sensie, ze walcząc o zdrowe siły narodu, które zbłądziły i wstąpiły do "Solidarności", przyciągając je na naszą stronę, jednocześnie będziemy uderzać w przeciwnika, tak uderzać, aby przyniosło to rezultaty.[/quote]

Spotykam sie dzis z Waszym ambasadorem. Postaram się z nim omówić bardziej szczegółowo niektóre kwestie i będę prosić o Waszą radę w kwestiach, o których on was na pewno poinformuje.

Informując Was o wszystkich decyzjach, które podejmujemy, będziemy jednocześnie donosić o tym, czym kierowaliśmy się przy podejmowaniu takiej, a nie innej decyzji.

Obecnie najbardziej skomplikowana jest sytuacja na rynku. W związku z tym dużo jest strajków, protestów, przy czym niektóre organizowane są przez "Solidarność" inne natomiast są po prostu żywiołowe. To bardzo utrudnia wdrażanie tych środków, które przyjdzie nam wprowadzać, komplikuje naszą pracę, ponieważ nastrój społeczeństwa jest niedobry. Ale będziemy starać się robić wszystko, co możliwe, aby sytuację polepszyć.

I właśnie o tym chciałem Was w pierwszym rzędzie poinformować.
Jeszcze raz bardzo dziękuję Wam za dobre słowa.

Breżniew: Jeszcze raz życzę ci Wojciechu dobrego zdrowia i sukcesów.

Jaruzelski: Dziękuję. Do widzenia.

Artykuł Wojciech Jaruzelski obiecuje zrobić wszystko jako żołnierz, „aby opanować nieszczęście, które zwaliło się na kraj” pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

W końcu lat 80., w okresie pierestrojki, Adam Michnik usiłował stać się partnerem bezpośrednio moskiewskiego centrum, co nawet budziło obawy ekipy Jaruzelskiego, że zostaną wyeliminowani jako pośrednicy w realizacji scenariusza Włodzimierza Kriuczkowa (do 1988 r. naczelnika I Zarządu KGB, a następnie przewodniczącego Komitetu Bezpieczeństwa ZSRS). Według tego scenariusza w krajach Europy Środkowo-Wschodniej miały powstać rządy koalicyjne złożone z komunistów i umiarkowanej opozycji.

Według dokumentów Departamentu I MSW Grupy Operacyjnej nr 2 „Wisła” Michnik już w 1988 r. został zaproszony do Moskwy przez Związek Filmowców. Odpowiadało to ówczesnej taktyce sowieckiej, która polegała na nawiązywaniu bezpośrednich kontaktów z opozycją w krajach bloku, z których Armia Sowiecka miały być ewakuowana. Jeden z szyfrogramów „Wisły” nadany w styczniu 1989 r. przytacza opinię sowieckich kadr:

Nie powinniście nam przeszkadzać w kontaktach z polskimi intelektualistami. Znaczna część z nich przeszła do opozycji na skutek błędów w polityce PZPR i niewłaściwych ocen poszczególnych ludzi. Dlatego musimy mieć własne rozpoznanie i ocenę działaczy opozycji. W związku z tym Ambasada Radziecka w Warszawie, i nie tylko ona, otrzymała polecenie opracowania pełnego kompendium wiedzy dot[yczącej] opozycji, personalnego Who is Who?.

Jak pisze Antoni Dudek w „Biuletynie IPN” z kwietnia 2004 r., Michnik musiał być co najmniej od wiosny 1988 r., a więc jeszcze przed pierwszą falą strajków, w kontakcie z ambasadą sowiecką w Warszawie.

Mieczysław Rakowski otwarcie przyznał, że w 1988 r.:

„kontakty niektórych pracowników ambasady radzieckiej z opozycją nie były dla nas tajemnicą”.

To właśnie mogło być powodem początkowych oporów ówczesnego szefa MSW gen. Czesława Kiszczaka przeciwko udziałowi Michnika w obradach Okrągłego Stołu.

W czasie trwania obrad Rakowski notował, że 1 marca 1989 r. gen. Władysław Pożoga, który nadzorował wywiad i kontrwywiad cywilny, powiadomił go, że „istnieją kontakty między opozycją a Moskwą. Szczególnie aktywny jest Michnik”. Pożoga był zdania, że Moskwa zaczyna »grać« z opozycją.

Jak twierdzi Antoni Dudek:

„W teczce szyfrogramów kierowanych w 1989 r. do Warszawy przez Ambasadę PRL w Moskwie, a przechowywanej w archiwum MSZ, brak wyłącznie trzech z ponad 200 szyfrogramów. Prawdopodobnie właśnie tych dotyczących wizyty Michnika, co wynika z datowania pozostałych, ich numeracji oraz treści zawartych w zachowanych dokumentach. Ktoś usunął je z teczki już po skierowaniu jej do archiwum, gdzie dokonano zszycia i paginacji wszystkich szyfrogramów”.

Jerzy Targalski, Dorota Kania, artykuł Michnik, terroryści i Moskwa - nieznana przeszłość naczelnego „Wyborczej” ("Gazeta Polska", nr 46, 13 listopada 2013 r.)

Artykuł „Istnieją kontakty między opozycją a Moskwą. Szczególnie aktywny jest Michnik”. Tymczasem akurat te szyfrogramy zaginęły… pochodzi z serwisu Niezłomni.com.