Mitem jest, że najwięcej agentury wiązało się z pozyskiwanymi do pracy kapłanami. Większość agentury stanowili dziennikarze - mówił prof. Jan Żaryn podczas debaty z cyklu "Tajemnice Wywiadu".

W latach 1945-1989 duchowni stanowili jakiś fragment źródeł informacji (..), bez wątpienia wśród księży byli agenci, szczególnie ci, którzy znaleźli się na terenie Zachodu po 1956 roku, kiedy wznowiono możliwość studiowania przez kapłanów polskich na uczelniach rzymskich

- mówił, dodając, że wartość działalności duchownych była często niewielka.

Żaryn wymienił nazwisko Ignacego Krasickiego, korespondenta PR i AR w Rzymie i Watykanie, relacjonującego Sobór watykański II.

Prof. Żaryn zaznaczył, że rok 1989 był tylko datą umowną. Z analizy dokumentacji wynika, że po 1989 roku oficerowie prowadzący dalej prowadzili swoich agentów. Pytanie, czy ta agentura dobrze wtedy już służyła nowej Polsce.

https://youtu.be/s9ry7OHSuf8?t=24m23s

Pułkownik Piotr Wroński wspominał o agenturze w Watykanie.

Z punktu widzenia wywiadu tych źródeł w Watykanie nie było dużo, więcej było nielegałów. O wiele łatwiej, wbrew pozorom, jest wprowadzić nielegała w środowisko niż zwerbować kogoś ze środka Kościoła. Kościół jako instytucja musiał przygotowywać swoich ludzi na tego typu kontakty, nie tylko z polskimi służbami, ale i z rosyjskimi, niemieckimi, czeskimi

- mówił.

Witold Gadowski wspomniał o operacji Triangolo - chodzi o operację mającą na celu zdyskredytowanie Jana Pawła II poprzez zarzucenie mu osobistych kontaktów z Ireną Konaszewską, i stwierdził: "Dopóki nie zostaną ujawnione szczegóły tych operacji, dopóty będą fabrykowane mocne oskarżenia, które mają obalić nasze autorytety. (..) To zadanie wyszło z Kremla".

źródło: Blogpress.pl

całe spotkanie:

https://youtu.be/s9ry7OHSuf8

Artykuł ,,Rok 1989 nie był momentem przełomowym: oficerowie dalej prowadzili swoich agentów”. Z którego środowiska werbowano ich najwięcej [WIDEO] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

„Agentura Kominternu w Polsce” to niewielka praca wydana w roku 1937. Napisał ją I.B. Słoński. Ten „staroć” zawiera kilka bardzo aktualnych kwestii, a przede wszystkim ilustruje modus operandi Sowietów i Rosji, stosowany do plasowania tzw. agentury wpływu. Taki to przedwojenny „Czas Nielegałów”.

Podobno książeczka ta jest dostępna w jakichś zamkniętych bibliotekach sejmowych. Uważam, ze powinna zostać przedstawiona ogółowi i poprzedzona wstępem historycznym i „operacyjnym”.

Poniżej kilka ciekawych stron.

Piotr Wroński / poniższe skany ukazały się pierwotnie na stronie Autora.

Artykuł „Agentura Kominternu w Polsce” – demaskatorska praca, aktualna również dziś. Jak lokować agenturę wpływu pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Dzisiaj jedna z większych tajemnic, nad którą głowili się badacze wywiadu PRL, została rozwikłana - pisze Sławomir Cenckiewicz.

Źródłem "SAO" inwigilującym Stolicę Świętą, "Kulturę" paryską, polski Kościół i uchodźstwo...był Dominik Morawski! - informuje historyk.

Morawski to współzałożyciel Klubu Inteligencji Katolickiej w Warszawie. Od 1973 do 1987 był rzymskim korespondentem paryskiej "Kultury", a od 1982 watykańskim korespondentem sekcji polskiej BBC.

Tak opisywał go Władysław Bułhak w "Studia nad wywiadem i kontrwywiadem Polski w XX wieku", t. 1 (Pion „N” wywiadu cywilnego PRL Ewolucja struktur, uwarunkowania organizacyjno-prawne i przykłady operacji tzw. wywiadu nielegalnego w strukturach Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego, Komitetu ds. Bezpieczeństwa Publicznego i Ministerstwa Spraw Wewnętrznych):

Ten ostatni [Morawski - red.] z kolei, sądząc po zachowanych materiałach Wydziału  X/XVII wywiadu PRL, był chyba najcenniejszym kontaktem informacyjnym rzekomego przedstawiciela zachodnioniemieckich służb specjalnych. Wynikało to wprost z roli Morawskiego (występującego w raportach „Lakara” najpewniej pod kryptonimem „Rajfur”), jako korespondenta paryskiej „Kultury” i Radia Wolna Europa, ale też i specyficznego stosunku tego ostatniego do zasad uprawianego przez siebie dziennikarskiego zawodu. Wedle relacji jego dawnych rzymskich znajomych, dla rasowego dziennikarza Dominika Morawskiego zdobywanie i przekazywanie informacji było wręcz rodzajem nałogu, a na pewno więcej niż zwykłą zawodową pasją

Artykuł Jedna z większych tajemnic, nad którą głowili się badacze wywiadu PRL, została rozwikłana pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Stanisław Michalkiewicz w najnowszej książce obnaża mechanizmy rządzące polską polityką, gospodarką i życiem publicznym.

Konsekwentnie i logicznie udowadnia swoją tezę, że Polska jest areną rozgrywek służb specjalnych, czyli razwiedki, z różnych krajów: od Rosji (przedtem ZSRR), przez Niemcy, Izrael, aż do USA.

W zależności od sytuacji politycznej na świecie, Polska przechodzi „zrąk do rąk” różnych służb. Rodzima razwiedka, kiedyś wiernie służąca Związkowi Sowieckiemu, po układach okrągłego stołu ochoczo przewerbowała się do agentury amerykańskiej. Przy czym, jak zauważa autor, nieważne jest, komu się służy,najważniejsze jest „pełne koryto”.

I właśnie tym różni się  Polska od tzw. „państw poważnych” (jak np.USA, Rosja, Niemcy), że „polskie” służby nie dbają o swoje państwo, jak to ma miejsce w przypadku ww.

Wrażliwsi czytelnicy mogą się poczuć przerażeni opisami, jak to np. razwiedka sterowała m.in. nominacjami na stanowisko prezesa NBP, jak obalano rząd Jana Olszewskiego, jak powoływano Unię Wolności, a potem Platformę Obywatelską, jak ogłaszano wszem i wobec, że nie ma alternatywy dla tzw. „Planu Balcerowicza”, a alternatywa była, i to niejedna, ale dzięki temu nie dopuszczono do powstania w Polsce silnej klasy średniej, itd., itp.

Stanisław Michalkiewicz, Ścieżką obok drogi, cz. I, Von Borowiecky, Warszawa.

Książkę można nabyć TUTAJ.

Inne książki Stanisława Michalkiewicza znajdziesz TU.

Artykuł Najnowsza książka Michalkiewicza pochodzi z serwisu Niezłomni.com.