Nowoczesna wspólnie z PO opowiedziała się przeciw ustanowieniu Narodowego Dnia Pamięci Polaków ratujących Żydów. Jednak jest rocznica, która zdaniem polityków tej partii wymaga specjalnego upamiętnienia. Chodzi o marzec 1968 roku.

Podczas dyskusji o dniu upamiętniającym polskich Sprawiedliwych Joanna Scheuring-Wielgus postulowała, ,,żebyśmy najpierw zrobili rachunek sumienia, a później ogrzewali w blasku chwały". Pytała też Prezydenta o uchwałę, która potępiałaby zachowanie Polaków wobec Żydów podczas II wojny światowej. Jej zdaniem jesteśmy obecnie pośmiewiskiem na świecie.

Jednak są daty, które zdaniem posłów Nowoczesnej warto celebrować. Profil Nowoczesnej na Twitterze cytuje wypowiedź Kamili Gasiuk-Pihowicz, która mówi:

Marzec '68 to jest jedna z najsmutniejszych dat w historii Polski i wymaga szczególnego upamiętnienia - dlatego zaproponowaliśmy uchwałę upamiętniającą tamte wydarzenia.

Na konferencji mówiła także:

1968 antysemityzm został wykorzystany jako paliwo polityczne. Efektem tej nagonki było de facto wyrzucenie z Polski kilkunastu tysięcy obywateli przez komunistyczne władze. To szczególnie ważne w obliczu obrzydliwej nagonki antysemickiej, jakiej świadkami jesteśmy obecnie. Marzec 1968 roku powinniśmy traktować przede wszystkim jako przestrogę. Dlatego oczekujemy zdecydowanej reakcji wszystkich instytucji państwa na wszelkie przejawy antysemityzmu

Czy Nowoczesna potępi zatem jednego z ,,bohaterów" tamtych wydarzeń?

W antyżydowskich czystkach w armii wyróżnił się gen. Wojciech Jaruzelski. W aparacie terroru brylował Moczar i jego bliski współpracownik Grzegorz Korczyński

- pisał prof. Jan Marek Chodakiewicz, który przypomniał, że wydarzenia marcowe są postrzegane bardzo jednowymiarowo:

Nie ma jeszcze po dziś dzień pełnych zestawień ofiar represji komunistycznych. Wiadomo tylko, że dotknęły zarówno chrześcjan jak i żydów. Na przykład pośród chrześcjan do więzienia trafił konserwatywny libertarianin i katolik Janusz Korwin-Mikke, a bohater „Szarych Szeregów” i ewangelik Jan Rossman stracił pracę.

Zwraca również uwagę, że tzw. „wydarzenia marcowe” skoordynowane były z sowiecką ofensywą antyizraelską oraz bliskowschodnią reorientacją Kremla. Specyficzny smaczek nadała im walka o władze w PRL". Na przepychankach w łonie stracili zwykli ludzie, którzy stanowili większość tych, opuszczających nasz kraj.

Mała część marcowej emigracji to SB-becy: kilkaset osób związanych było z aparatem terroru. Ciekawe na przykład jak potoczyły się losy takich ludzi, jak kat Mokotowa Piotr Śmietański? Po tego rodzaju marcowych emigrantach nie ma co płakać. Trudno też żałować rozmaitych partyjnych prominentów, którzy odcinali kupony od prześladowania zwykłych obywateli, aż poczuli „ludową sprawiedliwość” na własnej skórze i zdecydowali się opuścić PRL. Pamiętajmy, że przed 1956 r. takiej alternatywy nie mieli niepodległościowi Polacy rozstrzeliwani, wysyłani do Gułagu, czy wsadzani do komunistycznych więzień. Nawet ci, którzy uciekli mieli bardzo ciężko

- pisał Chodakiewicz, który przypominał:

Natomiast emigracja marcowa została bardzo serdecznie przyjęta na Zachodzie. Czekały na wielu z nich posady i stypendia. Paradoksalnie wynikało to z budzącego się właśnie poczucia winy społeczeństw zachodnich w stosunku do ofiar Holocaustu i ich rodzin. W okresie Zagłady żydowscy uciekinierzy w większości nie mogli liczyć na taką życzliwość. Co więcej, marcowi emigranci spotkali się też z sympatią rewolucjonistów 1968 r. na Zachodzie, którzy rozpoznali – szczególnie wśród młodej generacji – swoich ideowych pobratymców.

- czytamy. Historyk zwracał uwagę, że ,, rok 1968 widziany przez pryzmat oddolnej skali społecznej, jeśli chodzi o ogrom mobilizacji narodu nie umywał się do opierających się na idei walki bez przemocy ogólnopolskich, masowych demonstracjach z roku 1966 r.".

Milenium Chrześcjaństwa Polski bezsprzecznie przysłoniło narodowo-bolszewicką kontrakcję komunistów: z jednej strony pozytywną (parady pseudo-patriotyczne), a z drugiej negatywną (prześladowania uroczystości kościelnych). Uroczystości millenijne miały charakter religijny i patriotyczny oraz specyficznie polski. Dlatego też bunt millenijny nie zaistniał na Zachodzie prawie w ogóle, został do dużego stopnia zignorowany przez sowiecką „naukę”, a historiografia PRL-owska i tzw. „dysydencka” systematycznie go pomijały. Rok 1968 jest powszechnie znany. Antysemityzm budzi większe zainteresowanie niż antychrystianizm

- podkreślił.

źródło: własne / Twitter / Salon24

Artykuł ,,To jedna z najsmutniejszych dat w historii Polski”. Nowoczesna żąda, aby upamiętniono tę rocznicę. Czy potępi jej ,,bohatera”? pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

W specjalnym liście adresowanym do Jarosława Kaczyńskiego polscy Żydzi ostrzegają przed rosnącym antysemityzmem w Polsce. Chcą, aby prezes PiS potępił takie postawy, kładąc kres antyżydowskim nastrojom.

Z wielkim niepokojem odnotowujemy w ostatnich miesiącach nasilenie antysemickich postaw w Polsce, brutalizację języka i zachowań, których wiele skierowanych jest przeciwko naszej społeczności. Szczególnym oburzeniem napawają nas wydarzenia ostatnich dni, budząc obawy, że żyjemy w coraz mniej bezpiecznej dla nas rzeczywistości

- napisali. Przykłady? Okazuje się, że koronnym argumentem jest fakt, iż Magdalena Ogórek przypomniała o przeszłości Marka Borowskiego:

http://niezlomni.com/magdalena-ogorek-zaatakowala-ostro-marka-borowskiego-przypominajac-mu-pochodzenie-zmiane-nazwiska-obrone-polityka-wziela-poslanka-pis/

Michał Karnowski na portalu w Polityce.pl komentuje:

Atak na publicystkę przechodzi w brutalną nagonkę. Trzeba powiedzieć, że wszystko to przekracza granice przyzwoitości.

O samym liście pisze:

zadumałem się, o co w tej całej akcji chodzi. No bo przecież nie o antysemityzm, który w Polsce nie jest poważnym problemem, a już w porównaniu np. z Francją, gdzie wylewa się na każdym kroku, nie istnieje w ogóle.

Tymczasem oprócz Ogórek autorzy listu wspominają także o ,,faszystowskich hasłach i flagach ONR Falangi na uroczystościach państwowych, przywołujących najgorsze wspomnienia". Zabrakło jednak informacji, co takiego ONR robi obecnie w stosunku do Żydów.

Wśród argumentów był też wpis na Twitterze posła Bogdana Rzońcy, który napisał:

zastanawiam się dlaczego wśród aborterów jest tak dużo Żydów, pomimo Holocaustu

później wpis usunął i za niego przeprosił (,,Dziwię się, że przedstawiciele narodu ciemiężonego w II WŚ, walczącego o każde istnienie, dzisiaj mają takie liberalne poglądy co do życia. Jeśli ktoś źle zrozumiał wpis i poczuł się urażony - należą się przeprosiny. Przepraszam za wpis, nie przepraszam za poglądy dot. aborcji).

To nie wystarczyło: jego tweet został uznany za wywołujący nieprzyjazną Żydom atmosferę.

W liście wspomniano także o incydencie, kiedy izraelscy sportowcy zostali pobici.

ze strefy słów antysemityzm przechodzi w fazę czynów

- uważają autorzy listu.

Jak było w rzeczywistości? - Podczas incydentu dwóch pracowników technicznych izraelskiego klubu Hapoel Petach Tikwa doznało niegroźnych obrażeń w postaci obtarcia naskórka - poinformowała rzeczniczka mazowieckiej policji Alicja Śledziona. Napastnikami nie byli też kibice Legii, jak insynuowano, posiłkując się opiniami świadków.

Legia również poinformowała, że izraelski klub Hapoel Petah Tikwa wycofał swój zarzut, jakoby kibice stołecznej drużyny napadli na jego piłkarzy. Ale informacja poszła w świat.

Mimo takiej wagi zarzutów, czytamy w liście:

Obawiamy się o nasze bezpieczeństwo i przyszłość w Polsce, nie chcemy powtórki z roku 1968.

List, podpisany przez przewodniczącego Związku Gmin Wyznaniowych Żydowskich w Polsce Lesława Piszewskiego oraz przewodniczącą Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Warszawie Annę Chipczyńską, kończy się apelem:

mocny i zdecydowany głos potępienia antysemityzmu i wsparcia z Pana strony byłby dla nas szczególnie ważny

Wśród wymienionych przykładów nie ma słów, które dorównywałyby tym, które padły z ust przewodniczącego Gminy Wyznaniowej Żydowskiej we Wrocławiu Aleksandera Gleichgewichta. Można sobie wyobrazić, co działoby się, gdyby podobnych słów użyli szefowie ONR-u...

http://niezlomni.com/sie-kaczor-powiesi-przewodniczacy-wroclawskiej-gminy-zydowskiej-zamiescil-szokujacy-wierszyk-o-smierci-prezydenta-dudy-pisze-zwolennik-opozycji/

Artykuł Polscy Żydzi napisali list do Jarosława Kaczyńskiego. Boją się o swoje bezpieczeństwo i proszą o pomoc. Oto lista osób uznanych za antysemitów pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

W Polsce pod pozorem kultury i sztuki wciska się najgorszy chłam – z Witoldem Gadowskim, dziennikarzem, uczestnikiem protestu przeciwko sztuce Jana Klaty w Teatrze Starym w Krakowie.

MATEUSZ RAWICZ: - Jak wyglądała przerwana przez publiczność sztuka „Do Damaszku”?
WITOLD GADOWSKI: - Przykro było patrzeć na Krzysztofa Globisza miotającego się po scenie, spędzającego większość czasu na wykonywaniu ruchów frykcyjnych, czy na Dorotę Segdę imitującą kopulację ze swoim scenicznym bratem. Ze sceny padały wulgaryzmy, których cytowania czytelnikom oszczędzę. Pod pozorem sztuki Strindberga wystawiono Klatę. To wszystko doprowadziło do protestu części widowni, która uważa, że obowiązkiem Teatru Narodowego, jakim jest Teatr Stary w Krakowie, jest przekazywanie najlepszych tradycji polskiego teatru. Na działalność teatru są przeznaczane pieniądze podatników. Gdyby w Comédie-Française wystawiono sztukę na tak żenującym poziomie to byłaby wytupana i nie pojawiłaby się więcej w repertuarze, ale w Polsce pod pozorem kultury i sztuki wciska się ludziom najgorszy chłam. 

[caption id="attachment_2227" align="alignleft" width="205"] Jan Klata[/caption]

- Jan Klata słynie z takich inscenizacji…
WITOLD GADOWSKI: - Spektakl był jednym z wielu przedstawień Klaty wystawiającego sztuki intelektualnie puste, pozbawione głębszych znaczeń, jarmarcznie obrazoburcze na poziomie telewizji TVN czy pisma "Nie". Sztukę zrobiono przy zastosowaniu następującej metody – użyto dowolnie część tekstu Strindberga, który uzupełniono o żenujące kolokwializmy, które są tekstami Klaty lub kogoś innego. W efekcie mieszanka jest zbitką efekciarskich obrazków, nie powiązanych logiką ani dramaturgią, którą się wciska widowni. Im widownia młodsza, tym lepsza, bo mniej wyrobiona. Wszystko to jest robione za pieniądze widowni i dotacje budżetowe.

- Sala teatralna jest odpowiednim miejscem na debatę o kulturze i sztuce?
WITOLD GADOWSKI: - Takie debaty powinny się toczyć w TVP Kulturze, ale jest zideologizowana dużo bardziej niż teatr i prowadzona przez osoby, które się na tym kompletnie nie znają. Jeżeli są zablokowane normalne środki wyrazu, publiczność może wyrażać swoje zdanie wyłącznie w sposób bezpośredni, może dawać wyraz zniesmaczeniu, niezadowoleniu lub odmiennemu pojmowaniu sztuki na sali teatralnej.

- Prowokacja w sztuce jest jednak często stosowanym środkiem artystycznym…
WITOLD GADOWSKI: - Upolitycznienie teatru, czyli to, co robił Bertold Brecht miało sens jako odruch buntu, sprzeciwu wobec mieszczańskiego teatru.

[quote]To otworzyło pole do sięgania po nowe środki wyrazu i jest dobre, pod warunkiem, że ma uzasadnienie intelektualne. W przypadku pana Klaty za jego pomysłami nie idzie żaden koncept intelektualny. To prowokacja dla prowokacji, która ma zastąpić mieliznę myślenia. Nie buntuję się przeciwko mocnym środkom wyrazu, są one są dla mnie uzasadnione, jeżeli tworzą logiczną opowieść w przedstawieniu, jeżeli są używane jako zlepek nie połączonych ze sobą obrazków, zrobionych na poziomie skeczu licealnego to są tylko prostym wygłupem i pustą prowokacją, na którą nie powinny być wydawane pieniądze podatników. [/quote]

- Spektakl „Do Damaszku” nie był jedyną kompromitacją Teatru Starego…
WITOLD GADOWSKI: - Kilka dni później wystawiono grafomański tekst niejakiego pana Płaczka, który miał być ewokacją sprawy Konrada Świniarskiego. Przedstawienie było poświęcone wykpiwaniu katastrofy smoleńskiej na poziomie głupim i grubiańskim. Moim zdaniem pan Płaczek jest przestępcą, bo w imię grafomańskich ciągotek marnuje publiczne pieniądze.

- Minister kultury, Bogdan Zdrojewski broni Jana Klaty…
WITOLD GADOWSKI: - Wydaje mi się, że minister miał w szkole bardzo ograniczony program języka polskiego i historii.

- Podsumowując, jak Pan ocenia współczesną polską kulturę i sztukę?
WITOLD GADOWSKI: 
[quote]- To ekspozycja marksizmu kulturowego, czegoś co Antonio Gramsci w latach trzydziestych określił stwierdzeniem – musimy ulepić nowego człowieka poprzez naukę, kulturę i sztukę. Od 1968 r. trwa parada postaci lansujących własny model kultury, opartej na trupizmie, prowokacji i płyciźnie umysłowej.[/quote]

wywiad ukazał się w Tygodniku Nasza Polska, nr 48 z 26 listopada 2013 r.

Artykuł „Musimy ulepić nowego człowieka poprzez naukę, kulturę i sztukę”, czyli o przedstawieniach Klaty i innych na poziomie „licealnego skeczu” pochodzi z serwisu Niezłomni.com.