Trumna chłopska – obraz olejny Aleksandra Gierymskiego.

Podczas pobytu w Krakowie w latach 1893-1894 artysta odwiedzał Włodzimierza Tetmajera, mieszkającego w Bronowicach. Wtedy zrodził się pomysł i powstały pierwsze szkice do obrazu Trumna chłopska.

Obraz przedstawia chłopską parę siedzącą na ławce przed domem. Mężczyzna ubrany jest w jasną koszulę, wypuszczoną na spodnie, pali fajkę i plecami opiera się o drewnianą ścianę. Pochylona do przodu kobieta jest w długiej sukni, ma głowę i ramiona przykryte kraciastą chustą. Obydwoje są bosi, robią wrażenie ludzi starych i zmęczonych życiem, ich zamarły wzrok skierowany jest gdzieś przed siebie. Na pierwszym planie, u stóp gospodarzy leży pies, symbol wierności. Tło sceny stanowi bielona ściana zrębowej chałupy, a kamieniste podwórze pokryte jest brunatnym pyłem.

Jedynym barwnym elementem przykuwającym wzrok widza jest niebieskie wieko od trumny z wielkim białym krzyżem. Jego rozmiary świadczą o tym, że zmarło dziecko. Obecność tego przedmiotu sprawia, że prosta scena staje się zapisem rodzinnej tragedii i refleksją nad dolą XIX-wiecznego chłopa, wyniszczonego ciężką pracą i żyjącego w nędzy. Andrzej Wajda napisał:

[quote]Nie znam w polskim malarstwie obrazu, gdzie obecność tragizmu byłaby równie silna. Właśnie tragizmu, nie dramatyzmu. Jest w tym obrazie duch antycznej tragedii, która rozstrzyga się zawsze w pełnym świetle dnia, na oczach sąsiadów, przed domem...[/quote]

Artykuł „Trumna chłopska” – przejmujący obraz doli polskiego chłopa. „Nie znam w polskim malarstwie obrazu, gdzie obecność tragizmu byłaby równie silna” pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Józef Haller - niedoceniana postać w polskiej historii. Dowódca Błękitnej Armii, która pozostaje niesłusznie w cieniu Legionów Piłsudskiego [foto]

Więcej o gen. Hallerze znajdziesz TUTAJ!

źródło zdjęć: Archiwum Narodowe w Krakowie

[caption id="attachment_14853" align="aligncenter" width="691"] Dworek Hallerów w Jurczycach, 1938 r.[/caption]

[caption id="attachment_14854" align="aligncenter" width="656"] Józef Haller z rodzeństwem. Dzieci zostały opisane na fotografii w kolejności wg wieku, Józef Haller prawdopodobnie pierwszy od lewej.[/caption]

[caption id="attachment_14855" align="aligncenter" width="572"] Józef Haller w mundurze c.k. porucznika artylerii, 1894 r.[/caption]

[caption id="attachment_14856" align="aligncenter" width="581"] Gen. Józef Haller, ok. 1919 r.[/caption]

[caption id="attachment_14857" align="aligncenter" width="616"] Gen. Józef Haller z siostrą, Anną Haller, lata 20. XX w.[/caption]

[caption id="attachment_14858" align="aligncenter" width="960"] Uroczystość przekazania gen. Józefowi Hallerowi domku w Hallerowie (ob. Władysławowo)[/caption]

[caption id="attachment_14859" align="aligncenter" width="621"] Gen. Józef Haller, lata 20. XX w.[/caption]

[caption id="attachment_14860" align="aligncenter" width="673"] Gen. Józef Haller z synem, Erykiem Hallerem, w czasie podróży po Ameryce Północnej, 1934 r.
Z dedykacjami dla matki generała - Olgi (Aleksandry) z Tretterów Hallerowej:
"Z ucałowaniem rąk drogiej babci wnuk Eryk Marya".
"W przededniu wyjazdu z gorącej Florydy przesyłam ucałowanie rak. Kochający syn Józef. Miami Beach 23 IV 1934".[/caption]

[caption id="attachment_14861" align="aligncenter" width="960"] Dom gen. Józefa Hallera w Londynie przy Hanger Lane 61.[/caption]

[caption id="attachment_14862" align="aligncenter" width="794"] Gen. Józef Haller w galowym mundurze[/caption]

[caption id="attachment_14863" align="aligncenter" width="960"] Gen. Józef Haller z siostrą, Anną Haller, 1956 r.[/caption]

[caption id="attachment_14864" align="aligncenter" width="960"] Gen. Józef Haller, 1956 r.[/caption]

[caption id="attachment_14865" align="aligncenter" width="676"] Gen. Józef Haller, 1956 r.[/caption]

[caption id="attachment_14866" align="aligncenter" width="960"] Gen. Józef Haller z synem, Erykiem Hallerem, i siostrą, Anną Haller, oraz p. Grotową, zarządzającą domem generała, 1956 r. [Data widoczna na zdjęciu jest mylna.][/caption]

[caption id="attachment_14867" align="aligncenter" width="685"] 4 czerwca 1960 r. zmarł na emigracji w Londynie gen. Józef Haller.[/caption]

Artykuł Józef Haller – niedoceniana postać w polskiej historii. Dowódca Błękitnej Armii, która pozostaje niesłusznie w cieniu Legionów Piłsudskiego [foto] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

[caption id="attachment_14219" align="alignleft" width="217"] Plan Powszechnej Wystawy Krajowej z boiskiem[/caption]

W poniedziałek 14 lipca 2014 roku mija 120. rocznica pierwszego udokumentowanego meczu piłkarskiego w Polsce. Okrągła rocznica zapomnianego, a symbolicznego wydarzenia w historii polskiego futbolu. Mimo że w meczu pod koniec XIX roku zagrano tylko kilka minut, warto przypomnieć tę historię.

Uczestnikami pierwszego udokumentowanego meczu piłkarskiego na ziemiach polskich byli członkowie dwóch gniazd Związku polskich gimnastycznych towarzystw sokolich - lwowskiego i krakowskiego. Doszło do niego podczas II Zlotu Sokoła we Lwowie, w sobotę 14 lipca 1894 roku. Pierwotnie zlot miał odbyć się w dniach 29 czerwca-1 lipca ale "siła elementarna nie dozwoliła odbyć zlotu w oznaczonym terminie" (czyt. ulewa) i spotkanie odroczono na 14-15 lipca.

Program:
1. Ćwiczenia maczugami.
2. Gry, (foot-ball).
3. Zawody: w biegu, w skoku, w wspieraniu i rzucaniu ciężarów i budowanie piramid.
4. Wyścig druhów kolarzy.

W sobotnie gorące popołudnie (24 °C) obie drużyny wystąpiły w białych strojach gimnastycznych różniących się tylko kolorem spodenek - młodzież krakowska zaprezentowała się w granatowych, lwowska w popielatych. O ówczesnej randze tego wydarzenia świadczył fakt, że pierwszy pokaz gry w "foot-ball" wciśnięto pomiędzy pokazy żonglerki maczugami oraz ustawianie żywych piramid. Między innymi z tego powodu mecz trwał zaledwie sześć minut i skończył się po pierwszym golu - plan zlotu był napięty, czekały ważniejsze ćwiczenia. Dopiero czas nadał olbrzymie znaczenie ciekawostce tamtego dnia.

Mecz odbył się na terenie Powszechnej Wystawy Krajowej w sąsiedztwie Parku Stryjskiego. Na okazję wystawy zbudowano boisko sportowe o wymiarach 100x120 metrów z trybuną zdolną pomieścić wg różnych źródeł 7-10 tys. widzów.

[quote]Jedyną bramkę meczu strzelił Włodzimierz Chomicki, 16-letni uczeń II klasy seminarium nauczycielskiego. Historyczne trafienie obserwowało wg relacji blisko 3 tys. uczestników zlotu.[/quote]

[caption id="attachment_14220" align="alignright" width="290"] Włodzimierz Chomicki[/caption]

Strzelec pierwszego gola tak go opisywał:

"Drużyny po raz pierwszy występowały przed widownią, toteż gra od razu stała się nerwowa i chaotyczna. Kibice zupełnie nie rozumieli zasad gry, a sami zawodnicy starali się za wszelką cenę wkopać piłkę pomiędzy proporce wyznaczające bramkę przeciwnika. Była to wielka gonitwa za piłką. Mowy być nie mogło o tym, żeby się zatrzymać. Brawurowo odbiliśmy piłkę i zaczęliśmy ją kierować w stronę bramki naszych gości, którzy całą drużyną rzucili się jej bronić i wybijali nam piłkę jak tylko potrafili. Ja zostałem wyznaczony na lewe skrzydło. (...) Stałem trochę w oddali od naszej grupy pod bramką krakowian, gdzie trwała piekielna kopanina. Nagle, z tego kotłowiska wyskoczyła piłka i poturlała mi się prosto pod nogi. Nie zastanawiając się długo, mocnym uderzeniem wybiłem piłkę, która poszybowała nad głowami zawodników obu drużyn i zupełnie niespodziewanie okazała się tuż przed krakowskim bramkarzem. Zdążył on podnieść ręce, było jednak za późno - piłka już go minęła."

Znamy szereg postaci, którzy uczestniczyli w tym meczu. W drużynie lwowskiej oprócz Chomickiego wystąpili Ksenofont Teodorowicz, Ludwik Chrystelbauer, Seweryn Rudnicki, Marjan Bielecki, Karol Marcichowski, Wilibald Noach, Stanisław Mjanowski, Bronisław Gołorodski, Aleksander Kozeł i Juliusz Onyszkiewicz a "trenerem" był Edmund Cenar. Spotkanie prowadził Zygmunt Wyrobek z Krakowa. Skład gości z Krakowa pozostał nieznany.

Relacje pomeczowe są skromne i raczej w formie ciekawostki - co ciekawe, niektóre uznawały rozegrane zawody za nierozstrzygnięte:

Ćwiczenia wykonywał zastęp około 300 Sokołów przy wejściu powitanych przez widzów oklaskami i okrzykami. Najpierw odbyły się znane z pierwszego zlotu ćwiczenia maczugami; po nich gra w piłkę nożną (foot ball), której wynik miał przyznać pierwszeństwo jednej z walczących partyj: krakowskiej lub lwowskiej, wszakże nie został rozstrzygnięty, dał tylko dowód zręczności obu stron.

Wczoraj po południu odbyły się na boisku na placu wystawy ćwiczenia, które wypadły pod każdym względem doskonale. Udział publiczności na trybunach był dość liczny. Ściśle według programu wykonali Sokoli z wielką prezyzyą ćwiczenia z maczugami, następnie grę w piłkę nożną foot-bak...

Z kolei nastąpiła gra w piłkę nożną, (foot-ball). Stanęły do niej dwa oddziały przeciwników różniących się odmienną barwą spodni ćwiczebnych, oddział krakowski i lwowski. Celem tej gry bardzo zajmującej jest przebicie piłki nogą przez bramkę przeciwnika. Jeden i drugi oddział uważał za obowiązek starać się usilnie o przebicie piłki. I rozpoczęła się gonitwa po ogromnem boisku świadcząca o tem, że jedni i drudzy pałali żądzą zwycięstwa. "Ale równe oby siły"; walka pozostała nierozstrzygniętą, a dumne z tego wyniku obie strony ustąpiły z boiska godnie i zgodnie, jak przystało szlachetnym zapaśnikom, druhom. Wielkie zajęcie widzów przeplatane od czasu do czasu wybuchami wesołości nie było bezprzedmiotowe; gra w piłkę nożną nadaje się znakomicie dla młodzieży jako jeden z doskonałych środków pobudzających do ruchu i wyrabiających zwinność, przytomność umysłu, energią.

Nie wiedzieć czemu, ta ważna dla polskiego futbolu data nie jest odpowiednio honorowana. Nawet na grobie Włodzimierza Chomickiego w Chocianowie, gdzie zmarł w 1953 roku, na tablicy pamiątkowej umieszczono błędną. Tymczasem polską opieszałość wykorzystują inni - od wielu już lat ukraiński związek przyjmuje tę datę jako początki ukraińskiego futbolu. Sprawę opisywaliśmy m.in. dekadę temu tutaj i niestety 10 lat później można powtórzyć to samo: Szkoda, że nie znaleziono czasu, ani środków, aby przypomnieć polskim kibicom o tym ważnym wydarzeniu - nie ma żadnych uroczystości, ani obchodów rocznicy początków polskiego piłkarstwa.

Maciej Kusina, źródło: 90minut.pl

Źródła:
- program zlotu - Przewodnik Gimnastyczny "Sokół", nr 8 - lipiec 1894
- plan Powszechnej Wystawy Krajowej - Mapy miejskie
- wypowiedz Włodzimierza Chomickiego - Rudolf Wacek, Wspomnienia sportowe (Opole, 1947)
- zdjęcie grobu Włodzimierza Chomickiego - lubin.pl
- relacja pomeczowa - Nowa Reforma, nr 159 z 17 lipca 1894
- relacja pomeczowa - Czas, nr 159 z 17 lipca 1894
- relacja pomeczowa - Przewodnik Gimnastyczny "Sokół", nr 11 - październik 1894

Artykuł 120 lat polskiej piłki nożnej! 14 lipca 1894 r. we Lwowie odbył się pierwszy udokumentowany mecz. Data, którą jako własną przejęli… Ukraińcy pochodzi z serwisu Niezłomni.com.