Sensacyjne odkrycie w wojskowych archiwach. To może mieć przełomowe znaczenie dla naszej wiedzy o PRL i III RP [WIDEO]

Sławomir Cenckiewicz, pełniący obowiązki dyrektora Centralnego Archiwum Wojskowego, poinformował, że w zasobach Wojskowego Biura Historycznego znajdują się sensacyjne dokumenty archiwalne, do których nie mieli dostępu naukowcy.

Tysiące Sowietów z LWP ukrytych w nieznanych historykom kartotekach CAW! Wszystko już jawne!

– nie ukrywał radości Cenckiewicz. Ze strony WBH dowiadujemy się, że:

Jeden z rozpoczętych projektów obejmuje liczącą około 20 tys. kart ewidencyjnych, Kartotekę Żołnierzy Radzieckich służących w Ludowym Wojsku Polskim.

Dokumenty są szczególnie istotne, ponieważ są to akta nie będące dotychczas w powszechnym obiegu naukowym, a ze względu na materię, której dotyczą, są niezwykle interesujące.

Wcześniej Cenckiewicz mówił:

Proszę sobie wyobrazić, że ja zupełnie przypadkiem, odkryłem fenomenalny zbiór, kilkudziesięciu lub kilkunastu tysięcy, nie wiem dokładnie ile – fiszek. Kartotekę żołnierzy Armii Czerwonej oddelegowanych do służby w „Ludowym Wojsku Polskim”. To jest zbiór bezcenny, bo mamy wgląd w dokumentację, żołnierzy oddelegowanych od roku 1943 do służby w LWP, do tworzenia w ogóle zrębów, podstaw, sił zbrojnych państwa komunistycznego. To jest zbiór, który był do tej pory poza świadomością historyków. I teraz my to próbujemy uporządkować i zeskanować. To jest obszerny zbiór, jak się otwiera szufladę, to trudno wyjąć dużej wielkości fiszkę. To jest zbiór zupełnie fenomenalny, jak się wydaje, podstawowy do badań nad LWP, ale być może szerzej, nad penetracją wojska. Przyczynek do tego, na ile wojsko było pasem transmisyjnym wpływów sowieckich w Polsce. Ważniejszym niż, jak mi się wydaje, służba bezpieczeństwa, czy cały pion służb cywilnych.

[…] Największą tajemnicą tej historii, o którą Pan pyta, nie jest przecież to, że my nie wiedzieliśmy, że kilkanaście tysięcy oficerów zostało oddelegowanych do pracy w Polsce. Największą tajemnicą jest to, którzy z nich, nie otrzymali rozkazu, na przykład po roku 1956 i później, powrotu do Związku Sowieckiego. I ta analiza, o której zacząłem mówić, powinna dotyczyć tego, na ile takie osoby, czy jaka jest skala osób, które zostały w Polsce, na ile zapuściły korzenie, w postaci założenia rodzin, sposobu i pomysłu funkcjonowania w PRL i postpeerelu. A to, że jest to naturalna baza – jak mówili Rosjanie i w służbach się mówi – werbowniczo-typownicza dla służb sowieckich, a po roku ’89 – rosyjskich, to jest banalne stwierdzenie. To jest oczywiście naturalne.

[…] Jeśli tacy ludzie są pośród nas, a wiadomo, że są, tylko nie wiemy, jaka to jest skala. Ale jest jeszcze inny problem, to jest kwestia żołnierzy, dyplomatów, którzy przywieźli z kursów operacyjno-strategicznych, czy studiów, sowieckie żony, o których wiadomo, że te rodziny utrzymują kontakty z rodzinami tych żon, dzisiaj w Federacji Rosyjskiej. Bardzo dużo tych ludzi pracuje w obszarze, że tak powiem administracji państwowej. To musi zostać poddane analizie kontrwywiadowczej.