17.08.1920 roku 330 Orląt Lwowskich na stacji kolejowej pod Zadwórzem stoczyło śmiertelną bitwę z armią bolszewicką.W bitwie poległo 318 młodych polskich ochotników ze Lwowa.W okresie międzywojennym bitwa nazywana była jako „Polskie Termopile”. Heroiczna obrona zakończyła się sukcesem operacyjnym wojsk polskich.
Tekst pieśni Kwiaty Zadwórza:
Kwiaty Zadwórza czy pamiętacie
Tamtą sierpniową letnią noc.
Gdy młody harcerz stał na warcie
Dbając o swych przyjaciół los.
Wyszło ich ze Lwowa ponad trzystu;
Powstrzymać konnej armii trzon,
Obronić Polskę od bolszewizmu
Z męstwa zbudować chwały tron
Termopile, polskie Termopile
Tam ofiara młodej polskiej krwi;
Pod kurhanem, we wspólnej mogile
Wolna Polska harcerzom się śni.
Lasy Zadwórza czy pamiętacie,
Jak pod osłoną waszych drzew,
Biegł do ataku młody harcerz
Od kuli wroga na mchu legł;
Poległo ich tam ponad trzystu,
Ofiara męstwa dała plon,
Gdy dzikie hordy bolszewizmu,
Potknęły się o polski dom.
Trawy Zadwórza czy pamiętacie
Tamten sierpniowy letni zmierzch
Jak rozsiekani bagnetami,
Gdy brakło kul by bronić się
Kresowa ziemio, żyzna bujna,
Zroszona morzem polskiej krwi
Zachowaj pamięć o Zadwórzu
I przypominaj tamte dni.
Było to starcie w ramach wojny polsko-bolszewickiej pomiędzy oddziałem 330 polskich Obrońców Lwowa, pod dowództwem kpt. Bolesława Zajączkowskiego a siłami bolszewickiej Pierwszej Konnej Armii Siemiona Budionnego.
W pobliżu stacji kolejowej w Zadwórzu doszło do walki, gdzie przeważające siły bolszewickie raz po raz uderzały na Polaków. Oddział Zajączkowskiego dzielnie odpierał ataki i nawet kiedy brakło już amunicji nie poddali się, walcząc na kolby i bagnety.
Kapitan wieczorem rozkazał pozostałym przy życiu ok. 30 żołnierzom wycofywać się grupami do borszczowickiego lasu. Tam spadła na nich ostatnia bolszewicka nawała. Wściekli Rosjanie nie szczędzili nikogo, dobijając rannych kolbami i szablami.
W walce zginęło 318 polskich żołnierzy, kilku dostało się do niewoli. Kapitan Zajączkowski, aby nie wpaść w ręce wroga, wraz z kilkoma żołnierzami popełnił samobójstwo.
Obrona Zadwórza zaangażowała znaczne siły bolszewickie, co dało czas oddziałom polskim na umocnienie pozycji na przedpolu Lwowa. Ostatecznie Budionny zrezygnował z kontynuowania walki o Lwów kończąc marsz na zachód. Skierował swą armię na północ w celu wsparcia wojsk rosyjskich w rejonie Wieprza i Warszawy.
(2440)
