Miał być farmaceutą, kształcił się w tym zawodzie. Przeszedł do historii Polski jako poeta, dramatopisarz, piewca Powstania Styczniowego, wydawca i drukarz.
Mija 190. rocznica urodzin Władysława Ludwika Anczyca. Był synem Zygmunta i Barbary, aktorów z Wilna. Od dziecka znał piękno żywej polskiej mowy. Związał życie z Krakowem, jako młodzieniec brał udział w Powstaniu Krakowskim (1846), co przypłacił austriackim więzieniem. Gorące lata Powstania Styczniowego i okresu je poprzedzającego spędził w Warszawie. Wydawał tajne pismo „Kosynier”.
Założył ilustrowany tygodnik „Wędrowiec” (1863-1906), jedno z najlepszych polskich czasopism w XIX wieku.
Autor pieśni „Hej, strzelcy wraz”, z cyklu „Pieśni zbudzone”, wydane na powitanie Powstania Styczniowego.
[quote]Pieśń ożyła po latach w środowisku strzelców Józefa Piłsudskiego. W czasach komunistycznych została zmanipulowana! Nie podobała się fraza o Moskalach: „plujem ci w twarz za morze twoich łask”. Skojarzenie z łaską sowieckich „wyzwolicieli” było oczywiste![/quote]
Po upadku Powstania prowadził do śmierci pracę organiczną: literacką, teatralną, oświatową. W roku 1880 wystawił dramat „Kościuszko pod Racławicami”, wielokrotnie grany na scenach Krakowa.
Syn Wacław kontynuował dzieło ojca jako drukarz i wydawca. Wnuk, imiennik dziadka, był kapitanem rezerwy Wojska Polskiego. Został zamordowany w roku 1940 w mrocznej piwnicy NKWD w Charkowie.
Tekst nieocenzurowanej pieśni „Hej, strzelcy wraz”
Hej, strzelcy wraz! nad nami Orzeł Biały,
A przeciw nam śmiertelny stoi wróg,
Wnet z naszych strzelb piorunne zagrzmią strzały,
A lotem kul kieruje Zbawca Bóg,
Więc gotuj broń i kule bij głęboko,
O ojców grób bagnetów poostrz stal,
Na odgłos trąb twój sztuciec bierz na oko,
Hej, baczność! cel i w łeb lub serce pal.
Hej trąb! Hej trąb! strzelecka trąbko w dal,
A kłuj, a rąb i w łeb lub serce pal.
Wzrósł liściem bór, więc górą wiara strzelcy,
Masz, w ręku broń, a w piersiach święty żar.
Hej, Moskwa tu! a nuże tu, wisielcy,
Od naszych kul nie schroni kniaź i car.
Raz przecie już zabrzmiały trąbek dźwięki,
Lśni polska broń jak złotych kłosów fal,
Dziś spłacim łzy sióstr, matek i wdów jęki,
Hej, baczność! cel i w łeb lub serce pal.
Hej trąb! Hej trąb! strzelecka trąbko w dal,
A kłuj, a rąb i w łeb lub serce pal.
Chcesz zdurzyć nas, oszukać chcesz nas carze,
Plujem ci w twarz za morze twoich łask;
Amnestią twą owiniem nasze kule,
Odpowiedź da huk armat, kurków trzask,
Do Azji precz, potomku Dżengishana,
Tam naród twój, tam ziemia carskich gal,
Nie dla ciebie krwią ziemia nasza zlana,
Hej, baczność! cel i w łeb lub serce pal.
Hej trąb! Hej trąb! strzelecka trąbko w dal,
A kłuj, a rąb i w łeb lub serce pal.
Do Azji precz, tyranie! tam siej mordy,
Tam ziemia twa, tam panuj, tam twa śmierć.
Tu Polska jest, tu zginiesz i twe hordy
Lub naród w pień wymorduj, wysiecz, zgnieć!
O Boże nasz! o Matko z Jasnej Góry!
Wysłuchaj nas! niech korna łza i żal
Przebłaga Cię, niewoli zerwij sznury,
Hej, baczność! cel i w łeb lub serce pal.
Hej trąb! Hej trąb! strzelecka trąbko w dal,
A kłuj, a rąb i w łeb lub serce pal.
(41)
