Prace Rity Mea Brown mówią bardzo dużo o Europie. A to raptem kilka słów, które każdy zna. Naniesione jednak na mapy i opatrzone kilkoma komentarzami sporo jednak wyjaśniają i pokazują.Prawie cała Europa korzysta z różnie przekształcanego, ale jednak antycznego greckiego słowa ,,kyriakon". Co ciekawe tylko w Polsce, Czechach i Słowacji ,,kościół" wywodzi się z późnej łaciny.

Słowo ,,niedźwiedź" wywodzi się natomiast od słowiańskiego ,,medved", czyli w dosłownym tłumaczeniu zjadacz miodu. W innym kierunku poszło określenie groźnego zwierzaka u ludów germańskich. Angielskie ,,bear" czy niemieckie ,,baer" wzięły się od ,,bero", czyli brązowy, lśniący.

Podobnie jest ze słowem ,,piwo". Też widać wyraźny podział Europy. W Polsce i na wschód od niej wywodzi się ono po prostu od ,,pić". Z kolei ,,bier", ,,beer" i pochodne są wynikiem wyglądu wczesnego piwa. Ciemnego, gęstego, pełnego osadów.

Ciekawie jest w przypadku ,,jabłka". Okazuje się, że polskie określenie owocu i np. angielskie ,,apple" mają jeden językowy korzeń. Tutaj wyraźnie wyłamują się Francuzi i Półwysep Iberyjski.

Pomarańcza? Na północ i wschód od Polski obowiązują wersje pochodzące od określenia "jabłko z Chin".

Większość Europy jest jednolita, jeśli chodzi o określenie najpiękniejszego z kwiatów, czyli róży. Wyłamali się Ukraińcy i Grecy, którzy mają słowa wywodzące się z greki i znaczące mniej więcej tyle, co ,,trzydzieści płatków".

Podobnie jest z ananasem. Ten owoc bez problemu można kupić bez znajomości języków obcych w prawie każdym zakątku Europy...

Europa jest też podzielona na dwie części w kwestii herbaty. Wyłamują się właściwie tylko Polacy, Białorusini z ,,harbatą" i Litwini z ,,arbatą". Reszta Europy to albo ,,czaj", albo ,,tea".

Skomplikowana jest sytuacja ,,ogórka". Jeszcze do Niemiec wygląda to wszystko jednorodnie, ale potem robi się niezła mizeria.

Artykuł Te mapy mówią o Europie bardzo wiele. Polska w kilku przypadkach to ,,językowa wyspa” [FOTO] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Prace Rity Mea Brown mówią bardzo dużo o Europie. A to raptem kilka słów, które każdy zna. Naniesione jednak na mapy i opatrzone kilkoma komentarzami sporo jednak wyjaśniają i pokazują.
Prawie cała Europa korzysta z różnie przekształcanego, ale jednak antycznego greckiego słowa ,,kyriakon". Co ciekawe tylko w Polsce, Czechach i Słowacji ,,kościół" wywodzi się z później łaciny.

Słowo ,,niedźwiedź" wywodzi się natomiast od słowiańskiego ,,medved", czyli w dosłownym tłumaczeniu zjadacz miodu. W innym kierunku poszło określenie groźnego zwierzaka u ludów germańskich. Angielskie ,,bear" czy niemieckie ,,bar" wzięły się od ,,bero", czyli brązowy, lśniący.

Podobnie jest ze słowem ,,piwo". Też widać wyraźny podział Europy. W Polsce i na wschód od niej wywodzi się ono po prostu od ,,pić". Z kolei ,,bier", ,,beer" i pochodne są wynikiem wyglądu wczesnego piwa. Ciemnego, gęstego, pełnego osadów.

Ciekawie jest w przypadku ,,jabłka". Okazuje się, że polskie określenie owocu i np. angielskie ,,apple" mają jeden językowy korzeń. Tutaj wyraźnie wyłamują się Francuzi i Półwysep Iberyjski.

Pomarańcza? Na północ i wschód od Polski obowiązują wersje pochodzące od określenia "jabłko z Chin".

Większość Europy jest jednolita, jeśli chodzi o określenie najpiękniejszego z kwiatów, czyli róży. Wyłamali się Ukraińcy i Grecy, którzy mają słowa wywodzące się z greki i znaczące mniej więcej tyle, co ,,trzydzieści płatków".

Podobnie jest z ananasem. Ten owoc bez problemu można kupić bez znajomości języków obcych w prawie każdym zakątku Europy...

Europa jest też podzielona na dwie części w kwestii herbaty. Wyłamują się właściwie tylko Polacy, Białorusini z ,,harbatą" i Litwini z ,,arbatą". Reszta Europy to albo ,,czaj", albo ,,tea".

Skomplikowana jest sytuacja ,,ogórka". Jeszcze do Niemiec wygląda to wszystko jednorodnie, ale potem robi się niezła mizeria.

Artykuł Te mapy mówią o Europie bardzo wiele. Polska w kilku przypadkach to ,,językowa wyspa” [FOTO] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Przez kilka lat w Radzie Języka Polskiego toczyły się prace nad aneksem do wykazu imion, z którego korzystają urzędy stanu cywilnego. Dotąd obowiązywały ustalenia z 1983 r.

Efekt? Na stronie Rady Języka Polskiego czytamy:

zwrócono uwagę nie tylko na problemy językowe związane z nadawaniem imion (wspomniana już kwestia zdrobnień, postaci ortograficznej itd.), ale także na socjologiczne i kulturowe oraz psychologiczne uwarunkowania nadawania dziwnych (czy wręcz: dziwacznych) imion. Nierzadko mają one być wyróżnikiem, w ocenie niektórych rodziców, przynależności do elit; także częstsze migracje Polaków, zwłaszcza po wstąpieniu Polski do Unii Europejskiej, wpływają na zmianę świadomości imienniczej i poglądów na temat imion: często się sądzi, że polskie, „niezagraniczne” postaci imion przysporzą ich nosicielom kłopotów poza krajem.

W związku z tym Rada przygotowała listę imion, których nadawania dzieciom rodziców narodowości polskiej i obywatelstwa polskiego się nie zaleca. Oto ona:

Abbadon, Akaina, Alexander, Alma, Andrzelika, Ardena, Arkhan, Bastian, Benjamin, Bhakti, Boromir, Brian, Carmen i Carmena, Chiara, Clea, Cynthia, Dajana, Emaus, Ewan, Herrada, Jaila, Joshua, Julka, Karla, Klea, Krystina, Kuba jako imię żeńskie, Lester, Lilith, Lorina, Majka, Malta, Martin, Martyn, Maxymilian, Maya, Merlin, Montezuma, Morena, Natasha, Nicol (żeńskie), Nicole (żeńskie), Nika, Nikol (żeńskie i męskie), Nikola (męskie), Ole, Opieniek, Pacyfik, Pakita, Poziomka, Radek, Rener, Ricardo, Sofia, Tea, Teonika, Tonia, Tupak, Una, Unka, Veronika,Victoria, Violeta i Violetta, Wilga, Wilk, William, Xymena.

A oto lista imion, stanowiąca aneks do obowiązującego wykazu imion, przyjęty przez RJP. Imiona, które się w nim znalazły, są zgodne z zasadami ortograficznymi polszczyzny oraz spełniają kryteria wskazane w ustawie Prawo o aktach stanu cywilnego.

Abigail;
Adriana, Adrianna;
Aleks;
Andrea;
Andrzeja;
Aneta, Anetta;
Anika, Annika;
Antonia;
Arian;
Ariana, Arianna;
Arleta, Arletta;
Bernadeta, Bernadetta;
Bożena, Bożenna;
Brajan;
Cyntia;
Domicela, Domicella;
Izabela, Izabella;
Jagna;
Jagoda;
Jessica;
Jozue;
Kamila, Kamilla;
Karmen (żeńskie);
Kewin;
Klaudian;
Koryna, Korynna;
Ksymena;
Kuba;
Liliana, Lilianna;
Lotar;
Maks;
Marcjana, Marcjanna;
Marieta, Marietta;
Marika;
Martyna;
Marzena, Marzenna;
Mirela, Mirella;
Natan;
Nataniel;
Nel;
Nikola;
Nikoleta, Nikoletta;
Noemi;
Odetta;
Pamela;
Petronela, Petronella;
Rajner;
Stela, Stella;
Sylwana;
Syntia;
Wiliam;
Wincent;
Wioleta i Wioletta (nie: Violetta);
Żaneta, Żanetta.

Artykuł Nadawanie tych imion w Polsce jest niezalecane. Te z kolei po latach zostały zaakceptowane przez Radę Języka Polskiego [LISTA] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Niedawno w mediach społecznościowych furorę robił spis najoryginalniejszych imion. Tymczasem poniższa lista pokazuje, że można być jeszcze oryginalniejszym.

Aby zrozumieć znaczenie wielu imion, warto znać znaczenie sufiksu:

bog (Bóg lub los, dola), bor (walka), dobro, ciech (radość, uciecha), dom, drogo, gniew, goj (obfitość, lek, pokój), gost (gość), jar (siła, krzepkość), lub (miły, przyjemny), mił, mir (pokój), mysł (myśleć), rad (zadowolony lub udzielający rady), rat (wojna), siem (ród, własność), sław, sobie, wit (pan, władca), włod (władać), woj (wojować), żyr (pokarm, życie).

źródło poniższego kalendarza: Maciej Bogusz Zygmunt Stęczyński - ,,Przyjaciel wszystkich ludzi, czyli kalendarz sto-letni zastosowany do potrzeb teraźniejszych czasów, wymagań postępu ducha i wygody, jako niezbędny podręcznik dla mieszkańców krainy naszej"

źródło: Slawoslaw.pl

Artykuł Kalendarz imion słowiańskich, czyli oryginalnie i zgodnie z tradycją pochodzi z serwisu Niezłomni.com.