Kazimierz Wierzyński i wiersz ,,Liryka”. ,,I nocą zguby, gdy światy runą, Na same dno się zwalą rozbicia, Trwać ocalałą, świetlistą łuną, Nad sensem śmierci i życia”

Jest po to, aby w każdym człowieku
Ciemne, podziemne drążyć kopalnie,
W sekundzie każdej i w każdym wieku
Rozstrzygać nieodwołalnie.

W skałach korytarz przebić wybuchem,
Zetlałe w mroku roztrącić kości,
Trafić przeczuciem ślepym i głuchym
Wprost w sedno ostateczności.

I nocą zguby, gdy światy runą,
Na same dno się zwalą rozbicia,
Trwać ocalałą, świetlistą łuną
Nad sensem śmierci i życia.

[1933 r.]