Jan Rembieliński o wpływie Romana Dmowskiego na triumf ruchu wszechpolskiego wśród młodzieży akademickiej.
Kiedy dziś, po latach kilkunastu, usiłuję wytłumaczyć sobie niezwykłe zjawisko jakim był nagły wzrost i tryumf ruchu wszechpolskiego wśród młodzieży akademickiej w okresie powojennym, wydaje mi się iż przyczyną najistotniejszą był wpływ i urok wywarty na nas wtedy przez potężną indywidualność R. Dmowskiego.
Wpływ bezpośredni, jakim oddziaływał na garść stykających się z nim przywódców, i – za ich pośrednictwem, oraz przez tak skwapliwie czytywane pośród młodych jego dzieła pisarskie – na całe właściwie wychowujące się w tym okresie pokolenie studenckie.
[1937 r.]
(190)
