38 lat temu wpisano do konstytucji „nierozerwalny sojusz polsko-radziecki”. Każdy, kto się sprzeciwił, był określany jako „zacietrzewiony antykomunista, ślepy politycznie”

Protestujących przeciwko zmianom w konstytucji, Edward Gierek określił jako „zacietrzewionych antykomunistów, ślepych politycznie”.

10 lutego 1976 roku Sejm PRL uchwalił poprawki do konstytucji, wprowadzających zapisy o przewodniej roli PZPR oraz sojuszu ze Związkiem Sowieckim.

Już sam projekt wprowadzenia zmian w ustawie zasadniczej wywołał na przełomie 1975/76 roku protesty intelektualistów, między innymi słynny „List 59” skierowany do władz PRL oraz „Memoriał 101”.

12 lutego 1976 roku I sekretarz KC PZPR Edward Gierek na konferencji prasowej określił sygnatariuszy listów jako „zacietrzewionych antykomunistów, ślepych politycznie”. Listy protestacyjne przesłane do Sejmu na przełomie 1975 i 1976 roku były pierwszym zbiorowym wystąpieniem polskiej inteligencji przeciwko polityce Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej.

[quote]W czasach PRL konstytucja była nowelizowana 24 razy, między innymi ustawą z 10 lutego 1976 roku. W projekcie zapisano, że Polska jest państwem socjalistycznym w miejsce dotychczasowego określenia – państwo demokracji ludowej, PZPR przewodnią siłą społeczeństwa w budowie socjalizmu, a PRL w swej polityce „umacnia przyjaźń i współpracę z ZSRR i innymi państwami socjalistycznymi”.[/quote]

Listy przeciwko zmianom w konstytucji nie wpłynęły na decyzję władz, ale ostateczna wersja ustawy została złagodzona. Zapis o nierozerwalnym sojuszu polsko-radzieckim zamieniono na „nierozerwalną więź przyjaźni polsko – radzieckiej”, którą PRL miała umacniać. Dodano także artykuł głoszący, że „przewodnią siłą polityczną społeczeństwa w budowie socjalizmu jest PZPR”, zamiast proponowanej wersji mówiącej o „przewodniej roli w państwie” rezerwowanej dla rządzącej partii PZPR.

Podczas głosowania w Sejmie poprawek do konstytucji, tylko jeden z posłów wstrzymał się od głosu – Stanisław Stomma z koła poselskiego Znak.