Granica polsko-rumuńska istniała w okresie międzywojennym. Jej długość wynosiła 338 km.
Jak została ukształtowana?
Rumuńska armia zajęła dawny habsburski kraj koronny, Bukowinę oraz południowo-wschodnią część Galicji, ograniczoną linią łączącą rzeki Dniestr i Cisa, do końca maja 1919 roku. Bukowina była zamieszkana przez Rumunów i Rusinów, natomiast południowo-wschodnia Galicja była ruskojęzyczna, z wyjątkiem polskiego osadnictwa w miastach. Wojska polskie opanowały natomiast pozostałe terytorium wschodniej Galicji, łącznie z miastem Stanisławów, do połowy lipca. W ramach regulowania granicy w sierpniu 1919 Rumuni przekazali Polsce kontrolowane przez siebie terytoria galicyjskie. Granica pomiędzy dwoma krajami miała przebieg taki jak przedwojenna, wewnątrzaustriacka, granica bukowińsko-galicyjska.
Przebieg granicy
Granica polsko-rumuńska rozpoczynała się od trójstyku polsko-czechosłowacko-rumuńskiego, położonego na szczycie Stogu (1653 m n.p.m.) w Karpatach Marmaroskich. Dalej podążała na wschód grzbietem tego masywu aż do źródeł Białego Czeremoszu. Od tego miejsca granica skręcała na północ i wiodąc doliną Czeremoszu dochodziła do jego ujścia do Prutu. Potem wędrowała na północ, wprost do Dniestru. Trójstyk polsko-rumuńsko-radziecki, będący ostatnim punktem granicy polsko-rumuńskiej, znajdował się u ujścia Zbruczu do Dniestru. Dokładnie opisana w Końcowym Protokole Delimitacyjnym między Polską a Rumunią podpisanym 17 maja 1935 roku (Dz. U. z 1937 r. Nr 27, poz. 27).
Wyznaczenie granicy z Rumunią przeciągnęło się do lat trzydziestych. Było trudne ze względu na pretensje Rumunów do południowej, górskiej części Pokucia. Polacy odrzucili pomysł wymiany terytorium Bukowiny za południowe Pokucie, m.in. z powodu odkrytych złóż mineralnych Gór Czywczyńskich.
Granicę wyznaczały żeliwne słupy graniczne – mniejsze, zwieńczone sześcianem z literami P i R, oraz większe, z godłami na tabliczkach ponad sześcianami
Materiał Polskiej Agencji Telegraficznej (PAT) ukazujący granicę polsko-węgierską ustanowioną po rozbiorze Czechosłowacji. Wydarzenie bardzo mocno celebrowane, propagowane. W mediach polskich oraz węgierskich był to temat dnia, a w placówkach granicznych święto.
(7285)
