Stanisław Kasznica (1874-1958) z sukcesami kontynuował rodzinne tradycje prawnicze, był profesorem, współorganizował Wydział Prawno-Ekonomiczny i dwukrotnie pełnił funkcję rektora Uniwersytetu Poznańskiego. Politycznie związany jeszcze pod koniec XIX wieku ze Stronnictwem Demokratyczno-Narodowym, a w wolnej Polsce ze Stronnictwem Chrześcijańsko-Narodowym. Podczas drugiej wojny światowej nie zrezygnował z kształcenia, wykładał na tajnym Uniwersytecie Ziem Zachodnich i konspiracyjnym Uniwersytecie Warszawskim. Należał do grona polskiej inteligencji zatroskanej o losy kraju i poświęcającej swój czas na pracę nad jego rozwojem.
Wspomnienia S. Kasznicy są niezwykle ważnym świadectwem niemieckiej okupacji, przedstawia wojenne losy rodziny Kaszniców – tułaczkę, ocieranie się o śmierć, konspiracyjną działalność naukowca i jego rodziny (dzieci walczyły w powstaniu warszawskim, syn Stanisław był ostatnim Komendantem Głównym NSZ) – przedstawione na tle okupacyjnych dziejów polskiej inteligencji i Generalnego Gubernatorstwa.
Stanisław Wincenty Kasznica, Druga wojna światowa. Wspomnienia spisane na podstawie codziennych notatek, IPN, Warszawa-Poznań.
(290)
