12 września 1939 r. zebrana we francuskim mieście Abbeville francusko-brytyjska Najwyższa Rada Wojenna zdecydowała o niepodejmowaniu generalnej ofensywy lądowej na froncie zachodnim i działań powietrznych nad Niemcami.
Podjęcie tej decyzji było złamaniem zobowiązań wynikających z umów sojuszniczych, w szczególności zaś z konwencji wojskowej do sojuszu polsko-francuskiego i układu polsko-brytyjskiego z 25 sierpnia 1939 r. Chociaż decyzja ta miała niezwykle istotne znaczenia dla Polski (opracowany przez polskie dowództwo plan obrony oparty był na założeniu, że w piętnastym dniu od mobilizacji sojusznicy przejdą do ofensywy) rząd polski nie został o niej poinformowany. Za to o przebiegu i rezultatach konferencji był doskonale i na bieżąco informowany Józef Stalin – ostatecznie na konferencji obecnych było dwóch agentów NKWD w randze ministrów w rządzie francuskim.
Tymczasem pod koniec lipca 1944 roku 1 Dywizja Pancerna pod dowództwem gen. Stanisława Maczka wylądowała w Normandii w pobliżu Caen. Wyzwoliła między innymi Abbeville i Saint-Omer we Francji, następnie Ypres i Gandawę w Belgii i silnie bronioną Bredę w Holandii.
Ale ze względów powyżej wyzwolenie właśnie Abbeville ma wymiar symboliczny. Warto odnotować, że generał Maczek został honorowym obywatelem tego miasta. Zwykli Francuzi pamiętają o Polakach.
We Francji pamięć o generale jest wciąż żywa
– mówił Waldemar Kotula, sekretarz Zarządu Federacji Organizacji Polskich Pancerniaków.
Szkoda, że przywódcy nie pamiętali o Polsce w 1939. Wiele wskazuje, że II wojna światowa byłaby znacznie krótsza…
(4053)
