Chodzi w hidżabie do pracy i na zakupy. Poleca go Polkom, wyliczając liczne zalety. W ten sposób walczy z ,,dzikimi bestiami", czyli polskimi ,,rasistami"

Radna z Łodzi Urszula Niziołek-Janiak zaczęła nosić hidżab w geście solidarności, jak sama twierdzi, z prześladowanymi muzułmanami. W rozmowie z Wirtualną Polską opowiada, jakie nieprzyjemności ją spotykają.

Mimo że policja po przejrzeniu monitoringu wydała oświadczenie, w którym stwierdziła, że do napaści rasistowskich nie doszło, radna nosi od tamtego czasu hidżab. Założyła go już osiem razy, chodziła w nim do pracy i porusza się w nim środkami komunikacji miejskiej, tak ubrana robi zakupy. Nie może nachwalić się zalet chusty:

jest ona bardzo wygodna. Nie trzeba mieć ułożonej fryzury, można się nią okryć gdy jest chłodno, w czasie ulewy chroni przed deszczem, a w upale od słońca. Myślę, że tradycja noszenia chustek wynika w dużej mierze z ich przydatności.

– mówi. Jej zdaniem, osoby noszące hidżab dotyka dyskryminacja. Przykład? Jej plecak jest ,,uważnie obserwowany”.

Pasażerowie zastanawiają się pewnie czy przypadkiem nie jest wypchany ładunkami wybuchowymi

– mówi i wylicza, że ktoś przesiadł się na inne miejsce, widząc ją, inni panowie wsiedli do innego wagonu.

Uważam, że takie rasistowskie zachowania Polaków całkowicie ich kompromitują

– podsumowuje.

Jej zdjęcie w hidżabie wywołało ogromny odzew w internecie.

Trochę rozpętałam nasze polskie piekło

– podsumowuje, ale twierdzi, że spotkała się także z głosami poparcia. Jej zdaniem, jej akcja przełoży się zwiększenie bezpieczeństwa:

Ci chuligani, te głupie bestie, jak mówię o agresywnych ludziach, znieważających, atakujących innych, stracą znak rozpoznawczy ofiar, gdy kilka razy kobieta w chuście okaże się być Polką z niebieskimi oczami. Inne działania, jak edukacja, przynoszą skutek po latach

– uważa.

Sama jednak przyznaje, że nie pytała o zdanie muzułmanek, dla których konieczność noszenia chust wynikająca z religii jest upokorzeniem. Twierdzi, że ,,nie pytała ich, bo też do tej pory nie miała na tyle bezpośredniego kontaktu z muzułmankami, by móc się ich poradzić” (kilka zdań wcześniej twierdziła, że płyną do niej podziękowania od muzułmanek). Później znów stwierdza, że ,,od muzułmanek ma bardzo pozytywny odzew i mówią mi, że to wcale nie jest tak, że chustę interpretują jako wyraz zniewolenia”.