Antoni Zachemski, „Galica”
Powiadają, żeście Wy, Galica,
krwie z Podhala Ojcyźnie nie skąpił,
że śmierzć wrahom siadała na licach,
kieście im Wy na karkach nastąpił.
I tak jesce ludzie powiadali,
żeście mocki wrahów wyrubali
Jak to było, Jenerale głaźny,
coście mieli moc wprost nie do wiary,
jeże na Was jeden zew nakaźny,
śmigli chłopcy stajali do miary
i ochotnie, ze sercem, ci sami
na dalekie przewagi śli s-Wami
Hej, Galica, coście Wy se myśloł,
cyja się Wom śniła wtedy dola,
kieście telo młodej krwi przelewał,
po Irpieniu, po Kijowskich polach?
„Myślołek se, dziewce, moc dobrego
lo siedloka u nas chudobnego”.
Powiedzcie mi jesce, drogi Wodzu,
Wy, co wojna, lo Wos światem znanym,
(bo tu u nos złe nowiny chodzą…)
ka się podzioł mój Jędruś kochany?
„Hej, dziewcyno, dyć ci powiem scyrze,
Jędrek zginom, ale żyje w hyrze!
„Nie płac, dziewce, nie płac i nie banuj,
bo twój Jędruś krew ofiarnie dawoł,
Orle piórko – to po Jędrzku – sanuj,
bo w niem sieła jest i hyr i sława!”
I otarła zapłakane lica,
kie jej piórko podoi som Galica.
Dudni cosi w zbójnickiej piwnicy,
sumi coś w starym, hrubym lesie.
Hyr i sława o Wodzu Galicy
po dalekich dziedzinach się niesie!
A ziem nasa dumna, jak orlica,
ze ś-niej wyrósł Jerenał Galica.
Kim był Andrzej Galica?
„Postawny był i bystry jak zbójnik”, urodzony w Białym Dunajcu, ochrzczony w Poroninie, góral i żołnierz, do tego poeta, ale przede wszystkim „sercem i duszą najczystszy gazda”. Stworzył góralskie wojsko, bo zawsze, w każdej potrzebie gotowy był służyć Ojczyźnie, dlatego też zwykł mawiać: „jakby co, kieby co, kany co, abo co – to my som!”
Joanna Wieliczko-Szarkowa
Generał brygady Wojska Polskiego, legionista, uczestnik walk o niepodległość II Rzeczypospolitej.
(655)
